Kabanata 0005

Mula sa loob ng hotel room, si John Garcia, ang executive assistant ni Ethan Wright, ay kinokolekta ang mga gamit niya, naghahanda para umalis patungong airport.

Sapagkat napapirma na niya si Samantha Davis sa kontrata, tapos na ang trabaho niya. Kailangan niyang bumalik sa boss niya kung saan maraming trabaho ang naghihintay.

Noong paalis na siya, balak niyang mag-iwan ng report sa kanyang boss na parating. Tinawagan niya si Ethan Wright sa phone.

Isang ring lang at ang CEO ng Wright Diamond Corporation ay sumagot, “Pinirmahan ba niya?”

Ilang sandali ang lumipas bago napagtanto ni John na ang tinutukoy ng boss niya ay ang kontrata kay Samantha Davis. “Ah, yes, boss. Pumirma na siya. Nagkita kami kahapon,” sagot niya bago naisip sabihin ang bad news.

“Ano iyon?” tanong ng boss niya.

Noong napagtanto niya na nabisto siya, siniwalat niya, “Ah, Mr. Wright… Ano… Kasi… Um. May anak siya—dalawa.”

Tahimik sa kabilang linya. Isang minuto ang inabot bago narinig niyang nagsalita muli si Ethan, “Bakit mo iyon sinabi sa akin? Kinuha natin siya para sa trabaho at basta kaya niyang gawin ang trabaho niya, hindi na mahalaga!”

“Hindi mababa ang tingin ko sa babaeng ikinasal na!” ibinaba na ang tawag pagkatapos.

Hindi pinatapos si John ng boss niya na ipaliwanag ang sitwasyon ni Samantha. Ngayon, hindi naintindihan ng tama ng boss niya ang kalagyan ni Samantha Davis.

“Oh, well. Akala ko naman nakita ko na ang babaeng tutunaw sa yelo!” sambit ni John bago lumabas ng pinto.

***FLASHBACK***

Apat na araw noong unang makita ni Ethan si Samantha sa Monroe City.

Ang magaling at makapangyarihang si Ethan Wright ay inimbitahan ng co-investor habang nasa lungsod sila. Siya at ang assistant niyang si John Garcia ay sinabihan na kakain sila sa pinakamasarap na restaurant sa lungsod ng Monroe!

Ang taong mataas ang estado ay biglaang napunta sa munting hotel. Si Ethan ay matangkad, maganda ang pangangatawan, at guwapo.

Ang dark brown niyang mga mata ay matindi habang sinusuri ang paligid ng hotel.

Noong lumabas si Ethan ng lobby ng The Emerald’s, isang hamak na four star hotel, sumimangot siya at tinignan ang assistant niya para sabihin. “Humanap ka ng paraan para umalis. Hindi ito sapat sa akin.”

Dahil hindi sikat ang Monroe City, hindi plano ni Ethan kumain sa isang four star hotel. Napakataas ng standards niya pagdating sa pagkain.

Nanlaki ang mga mata ni John Garcia sa suhestiyon ng boss niya. Lumapit siya at sinabi, “Pero Boss, nandito na tayo at sinabi ni Mr. Wilson na maganda itong restaurant!”

“John, tignan mo ang sahig. Hindi ito ganoon kakintab… Malinaw na walang masyadong pakielam ang management dito at hindi binigyan ng masyadong atensyon ang refurbishment ng hotel,” sambit ni Ethan bago sumingkit ang mga mata niya.

Ipinanganak si Ethan Wright na mayaman. Ang pamilya niya ay ilang henerasyon ng mayaman, at nasanay siya sa masarap na buhay ng mayaman. Bihira siyang pipili ng mas mababa pa sa four and a half-star hotel.

Ang co-investor nila, na si Mr. Wilson, ay madali silang nakita ng pumasok siya sa entrance ng hotel.

“Mr. Wright! Dito!” tawag ni Mr. Wilson. “Masaya ako at napagdesisyunan mo na samahan kami sa dinner.”

Lumapit si Mr. Wilson at sinabi, “Magtiwala ka sa akin, matutuwa ka ng husto sa pagkain dito… dito sa fine dining restaurant!”

“By the way, shareholder ako sa hotel na ito. Kung gusto mo ang natikman mo na pagkain, puwede ka mag invest dito. Haha!” maririnig ang tawa mula kay Mr. Wilson pagkatapos ng suhestiyon niya.

Masyado siyang babad sa sarili niyang proposal kaya hindi niya napansin ang sama ng mukha ni Ethan.

“Natutuwa ka ba dito, Mr. Wilson? Dinala mo ba ako dito para sa posibildiad na pagsasayang ng pera dito sa lumang hotel na ito?” Gamit ang dominante niyang tono, sinabi ni Ethan na hindi siya natutuwa at kinilabutan agad si Mr. Wilson.

“Um. Hindi—Hindi! Mr. Wright. Ano—Nagbibiro lang ako,” rason ni Mr. Wilson. “Pero, sa totoo lang, isa sa pinakabest ang restaurant namin na ito. Dahil ito sa magandang at magaling na chef namin na si Miss Samantha Davis. Sa totoo lang, nakilala siya sa kahanga-hanga niyang culinary skills!”

Tila ba on cue, lumabas bigla si Samantha mula sa kabilang side ng hotel lobby, na kababalik lang mula sa banyo.

“Oh! Pasensiya na!” nakabangga niya si Ethan Wright mismo, “Pasensiya na. Hindi ko sinasadya. Okay ka lang ba?”

Hinawakan ni Samantha ang braso ni Ethan, at hindi man lang natignan ang mukha niya. Masyadong abala ang isip niya sa pagbabalik sa trabaho.

“Oh, Mr. Wilson. Sana okay lang ang lahat. Kailangan ko maghanda para sa dinner,” sambit ni Samantha, sinasabi na aalis na siya para asikasuhin ang nakasimangot na lalakeng nakabangga niya.

“Okay lang, Sam. Mauna ka na,” Sambit ni Mr. Wilson.

Huminga ng malalim si Mr Wilson at sinabi, “Iyon ang head chef namin, si Miss Davis. Pasensiya –”

“Okay lang. Magdinner na tayo ngayon dito,” mabilis na sagot ni Ethan habang nakatitig sa babae na may gintong curls ang buhok na papasok sa restaurant.

Katabi ni Ethan, ang assistant niya na si John ay hindi namiss kung paano titigan ng boss niya ang babae, lalo na ang hayaan ang parehong babae na hawakan ang damit niya!

Hindi gusto ni Ethan Wright na nilalapitan siya ng babae. Ito ang dahilan kung bakit lalake ang assistant niya.

Pabalik-balik ang tingin ni John mula kay Samantha at sa boss niya at makalipas lamang ang ilang segundo ng inamin niya na totoo ito. Sa unang pagkakataon, nakatitig ang boss niya sa babae!

Ang nakakagulat pa dito ay naging willing si Ethan Wright na kumain sa restaurant na hindi ganoon kakintab ang sahig! At ito pa! Iniwan pa siya ni Ethan!

Ang boss niya ay dumiretso sa restaurant at hindi nalingat ang mga mata niya sa babaeng may gintong curls sa buhok.

Matapos humanap ng upuan, mas lalong nagulat si John dahil hindi nagreklamo si Ethan. Pumili siya ng menu base sa preference niya at nag-obserba.

Malinaw, na sa point of view ni Jhn, si Ethan ay hinahanap ang chef na nagngangalang Samantha Davis.

Noong dinala na ang pagkain nila, parehong napunta sa dreamland sina Ethan at John. Sa tuwing inilalagay nila ang tinidor sa bibig nila, maganda ang reaksyon nila.

“Wow! Ito… ang the best, tama, Boss?” sambit ni John.

Itinaas ni Mr. Wilson ang kamay niya bago sinabi, “Anong sabi ko sa iyo? Kahanga-hanga, hindi ba?”

“Hmmm. Masarap,” sambit ni Ethan. “G-o-od.”

Noong inaappreciate nila ang mga luto, lumabas ang chef ng kusnia habang pinupuri ng mga kumakain. Nagkataon nakaugalian na na lumalabas si Samantha habang kumakain ang mga bisita.

Nakita ni John na si Ethan ay nakatitig sa chef at narinig siyang sinabi, “Ang ganda ng pakain.”

“Ang ganda ng pagkain?” napatanong si John sa sarili niya.

Parehong naguluhan sina Mr. Wilson at John. Agad na nagtanong ang assistant niya para malinawan, “Alin ang maganda sir, ang pagkain o ang chef?”

“Ang pagkain, John! Ang ibig ko sabihin… ang presentation,” sambit ni Ethan.

Noong nakita nila ang mala anghel na ngiti ni Samantha, ngumiti pabalik si John at Mr. Wilson. Hindi nila mapigilan ang sarili nilang maimpluwensiyahan ng ganda ng chef.

Dito nakapagdesisyon si Ethan at sinabi, “Gusto ko siya. Gusto ko siya maging executive chef ng First Diamond Hotel.”

“Oh, pero Mr. Wright. May kinuha na tayong chef—”

“Babaan mo ang ranggo niya… wala akong pakielam,” suhestiyon ni Ethan. “Hindi pa ako nakukuntento sa pagkain at di ko na maalala kung kailan ang huli. Kailangan natin siyang makuha.”

Humarap si Ethan kay Mr. Wilson at sinabi, “Puwede mo ba iyon gawin, Mr. Wilson?”

“Sige, akong bahala Mr. Wright,” kumpirma ni Mr. Wilson. “Kahit na ayaw namin na pakawalan ang talentadong chef, hindi ka namin maaaring biguin, Mr. Ethan Wright.”

“Mabuti at alam mo,” sambit ni Ethan.

Maaaring ikunsidera ni John Garcia na palipas oras lang ito, isang bagay na hindi nagkaroon ang boss niya noon. Pero, napagtanto niyang maaaring naapektuhan si Ethan ng ganda ni Samantha kung saan kumain sila ng ikalawa… at ikatlong round ng pagkain!

Tinikman nila ang buong tatlong set menu para sa gabing iyon!

Pagkatapos ng ikatlong round ng pagkain, ipinaliwanag ni Ethan, “Gusto ko tikman ang lahat ng kaya niyang lutuin. Gusto ko masubok ang consistency ng chef.”

Maniniwala sana si John sa kanya kung hinid lang dahil sa ang bawat dinner ay nakaschedule at siguradong tititigan lang niya ang chef sa tuwing magpapakita ito!

Sa huli, limang oras silang nanatili sa establishimento at masakit ng husto ang puwet ni John, dahil naupo siya ng ilang oras, pero para sa kanya, rewarding ito.

Noong kinagabihan, ibang side ni Ethan Wright ang nakita ni John Garcia at napagtanto niyang si Samantha ang susi.

***END OF FLASHBACK***