Kabanata 0007

“Kyle, anong oras na? Alas nuwebe na ng gabi. Oras na para ibaba mo ang bago mong tablet,” wika ni Samantha bago siya pumasok ng banyo.

Magkahati sila ng kuwarto ng mga anak niya at pareho silang nasa kama. Binigyan sila pareho ni Matilda ng bagong tablet, isang manika para kay Kenzie at sling bag para kay Kyle.

Naghahanda na si Kenzie na matulog, pero nagdodownload pa ng mga apps si Kyle sa tablet niya, iyon ang akala ng nanay niya. Matapos marinig na pagsabihan siyang ibaba na ang tablet, bumuntong hininga siya at sinabi, “Okay, Mommy. Puwede ba ako magtanong tungkol kay Daddy?”

“Bibigyan kita ng sampung minuto pa sa tablet,” sambit ni Samantha bago pumasok ng banyo.

Matapos makita na iniwasan muli ng nanay nila ang topic, nagkatinginan sina Kyle at Kenzie. Natawa si Kenzie at umiling-iling si Kyle.

“Baka government spy si Dad!” suhestiyon ni Kenzie.

“O baka may lihim na mga anak,” sagot ni Kyle.

“Hah! Dapat tayo protektahan ng mayamang lalake mula sa mga masasamang mga tao!” naisip ni Kenzie. “Ito ang dahilan kung bakit lihim na mga anak tayo!”

“Whatever, Kenzie. Ang punto ay, may itinatago si Mommy tungkol kay Daddy,” sagot ni Kyle.

“Naintindihan mo ba ang sinabi ng babae kanina? Na kamukha ka ng boss nila?” tanong ni Kenzie.

“Oo, narinig ko. Kaya ako nasa tablet,” sagot ni Kyle “Wala siyang mga litarato.”

“Pero ang pangalan niya ay Ethan Wright,” dagdag ni Kyle.

Sumingkit ang mga mata ni Kyle sa litrato ng Wright Diamond Corporation Office. Sinabi niya, “Gaano kaya kalayo ang office building?”

“Balak mo ba pumunta doon?” tanong ni Kenzie, lumapit siya sa kapatid niya. “Hindi ka puwede sumakay ng bus mag-isa!”

Bumalik si Kyle sa tabi ng lamesa at nakita ang mga dokumento ng nanay niya sa Wright Diamont Corporation. Ngumiti siya at sinabi, “Mukhang… kailangan natin ito gawin.”

Sa sumunod na umaga, naghahanda si Samantha na ihatid ang mga bata sa bago nilang school. Masuwerte sila na nakaalis sila agad at dalawang linggo pa lang ng magsimula ang iskuwela. Naging madali itransfer ang mga kambal ni Samantha.

Ngunit, dahil walang sapat na pera si Samantha para mag advance pay para sa deposit, binigyan siya ng employment certificate na magpapatunay na kaya niyang magbayad.

Gusto niya itong ipakita sa school para hindi sila magkaroon ng problema sa pagtanggap sa mga anak niya. Ngunit, ang parehong employment certificate ay nawawala mula sa kanyang folder noong umaga.

Tinignan ni Samantha ang mga papeles habang natataranta. Halos alas siyete imedia na ng umaga at magsisimula ang klase ng alas nuwebe! Siguradong malalate sila! Hindi ito maiiwasan!

“Oh, my goodness! Bakit ito nangyayari ngayon?” napahawak si Samantha sa ulo niya, hidni alam kung saan napunta ang nawawalang papel.

Isa lang ang paraan para makakuha ng isa pa, at iyon ang tumungo sa Wright Diamond Corporation.

Habang nakasakay sa taxi, kinailangan niyang isama ang mga bata. Umaasa siyang matatapos niya ang certificate sa loob ng isang oras, para umabot pa din ang mga bata sa klase nila.

Alas otso imedia siya dumating sa lobby ng Wright Diamond Corporation. Habang nakasunod ang kambal niya, dumiretso siya sa reception at hiniling na makita si John Garcia.

“May appointment ka po ba, Miss Davis?” tanong ng isang receptionist.

“Sa kasamaang palad, wala at kanina ko pa sinusubukan makontak si Mr. Garcia, pero mukhang hindi siya sumasagot,” paliwanag ni Samantha dahil sa pagdating niya agad. “Kailangan ko talaga siyang makausap agad.”

Nagkatinginan ang dalawang receptionist, nag-aalala sa kung anong desisyon ang gagawin nila. Ngunit, dahil elegante at makarisma ang babaeng nasa harap nila, napagtanto nila na hindi siya nagsisinungaling.

Bukod pa doon, tumulong si Kenzie sa pagsabi na receptionist, “Pakiusap! Pakiusap. Kailangan ni Mommy ng papeles para makapasok kami sa school. Tulungan mo kami.”

“Sige, tatawagan ko si Mr. Garcia. Sandali lamang,” sambit ng isang receptionist.

Mula sa ika-dalawampung palapag ng Wright Diamond Corporation, sinusuri ni John ang schedule ng boss niya para sa araw na iyon.

Bilang assistant niya, kailangan na sa opisina na siya ng alas siete ng umaga. Kadalasang dumadating si Ethan Wright ng alas siete imedia.

Ang kape niya ay dapat handa na sa oras na dumating siya, kabilang ang maihanda ang pinakamamahalagang mga dokumento na mapirmahan.

Noong nakatanggap siya ng tawag mula sa receptionist, natulala siya ng malaman na si Samantha Davis ito, ang magandang chef na iniisip ng boss niya na kasal na.

“Hmmm.” Sambit niya, “Paakyatin siya. Marahil mahalaga ito.”

Sampung minuto lang ang itinagal bago nakarating si Samantha sa floor kung nasaan ang opisina ng CEO, at madali niyang nakita ang desk ni John. Nagulat si John dahil kasama niya ang kambal niya!

Hindi natutuwa si John sa mga bata, pero nakakatuwang si Kenzie. Pareho ito ng naramdaman niya ng makita niya si Samantha.

Tila ba alam ni Kenzie ang tumatakbo sa isip ni John, lumapit siya sa kanya at iniabot ang kanyang kamay. Sinabi niya, “Hi, ako si Kenzie. Ang munting prinsesa ni Mommy!” Nag-hair flip siya at sinabi, “Ang pinakamagandang limang taong gulang na bata sa lungsod.”

“Apat. Magiging limang taon na siya sa December, pero apat na taong gulang pa din siya sa susunod na dalawang buwan,” paliwanag ni Samantha. Hinawakan niya ng anak niya at sinabi kay John, “Pasensiya na. Madalas siyang… palakaibigan.”

“Huwag ka humingi ng tawad! Nakakatuwa ang bata!” sambit ni John. “Kamukhang kamukha mo siya!”

“Hello, Kenzie. Ako si John. Puwede mo ako tawaging Tito John.” Masayang nakipagkamay si John kay Kenzie.

“Tito John?” humarap siya sa kanyang ina at nagtanong, “Binibigyan din ba tayo ni Tito John ng regalo kapag Pasko?”

Dahil sa sabik at tanong niya, natawa si John at napukaw ang atensyon ng ibang mga sekretarya na ilang cubicle ang layo.

“Pasensiya na,” sambit ni Samantha.

“Ang ang lalake sa likod mo ay si?” tanong ni John, sinusubukan hanapin ang kambal na nakahawak sa palda ng nanay niya.

“Ano, ito si Kyle—Kyle anak. Sige na. Ipakilala mo ang sarili mo kay Mr. Garcia,” wika ni Samantha habang hinahatak ang kamay ni Kyle at ipinapakita siya kay John.

Noong tumayo si Kyle sa harap ni John, malinaw na naging tahimik siya. Lumapit siya paatras at palapit.

Hindi alam ni John kung ilang beses niyang tinagilid ang ulo niya, dahil nakita niya ang pamilyar na itsura ng bata. “Pambihira! Kamukha mo ang boss ko!”

“Bata din ba ang boss mo?” sarcastic ang sagot ni Kyle, nakasingkit rin ang mga mata niya. Ang paraan ng pagsagot niya ay napatawa lalo ng malakas si John.

“Pambihira talaga! Pareho pa sila magsalita!” sagot ni John.

“Mr. Garcia, ano. Baka nagkataon lang na kamukha siya ng boss mo—ano, ang ibig ko sabihin, baka nagkataon lang, o kaya baka ganoon lang ang tingin mo,” suhestiyon ni Samantha bago siya dumiretso sa punto “Mr. Garcia, naparito ako para sa importanteng bagay, sana matulungan mo ako.”

“Oh, okay,” sambit ni John. Isinantabi niya ang hindi maipaliwanag na pagkakamukha sa pagitan ng anak niya at kanyang boss, at nagtanong, “Anong maitutulong ko sa iyo, Samantha?”

Habang ipinapaliwanag ni Samantha ang problema niya kay John, si Kyle at Kenzie ay naglakad-lakad sa opisina, nakita ang nameplate ni Ethan Wright.

Nakita nila ang pinto ng opisina ng CEO, nakatitig sa pangalan.

“Maaari kayang opisina ito ni Daddy?” tanong ni Kenzie

“Isa lang ang paraan para malaman natin,” sambit ni Kyle. “Pasok tayo.”