Kabanata 18

Pagod man ako nang nagdaang gabi ay maaga pa rin akong nagising. Gusto ko pa sanang pumikit at matulog ngunit hindi na maaari. I could feel the sunlight reflecting on my face. Para bang ginigising ako nito. As if telling me to wake up and start my life. To keep living and be alive despite of every thing. 

Nang ibuka ko ng tuluyan ang mga mata ay hindi nga ako nabigo. The sunlight abruptly caught my sight and made my vision blurry. Pumikit muli ako at sinanay ang mga mata. Kapagkuwan ay nagpalit ako ng pwesto at nagmulat ng paningin.

I felt relieve seeing no trace of Condrad from the other side of my bed. Alam ko naman kasing tumabi siya sa akin kagabi nang mahiga ako sa kama. He embraced me from behind and whispered sweet words but I couldn't afford to talk to him nor listen. His sweet nothings meant nothing to me too. Parang hangin lang na dumadaan sa dalawang tainga ko. Nasanay na rin ako kapag naglalambing ito sa akin at hayaan ito