Hello dear readers, I updated two chapters today as a gift for your undying support on my story. Thank you for patiently waiting.
Keith's POVThe waiting is unbearable. Every second feels like an eternity as I sit here, desperately clinging to the hope that there will be news about Evie soon. The thought of losing her... it’s a hollow, suffocating ache in my chest. My world would be nothing without her. She’s my light, my reason for living. I want to stand by her side, not just as a lover but as her husband. I want to wake up every day and see her smile, to hold her in my arms and never let go. I dream of being the father to our children, building a future together where every moment is filled with her presence. But right now, all of that feels so far away. Am I selfish for wanting all of this? Am I too greedy to wish for her to stay by my side forever?The memories won’t stop haunting me. This is my fault. If it weren’t for me, she wouldn’t be in this situation. She’s lying in critical condition because of the choices I made, the enemies I failed to stop. She saved me, not once, but over and over again. Even wh
Evie's POVGabi na noon, tahimik ang paligid ng ospital, ngunit sa loob ng isip ko ay napakaingay. Nakatitig lamang ako sa puting kisame, naglalakbay ang mga mata sa kung ano-anong porma ng ilaw na sumasalamin doon. Nababagot ako ng husto, pero higit sa lahat, nami-miss ko si Keith. Ang bawat minuto ay parang oras, at ang bawat oras ay parang taon. Sabik na sabik na akong makita siya, marinig ang boses niya, at sabihin sa kanya ang matagal ko nang gustong sabihin—handa na akong magpakasal sa kanya.Bakit ba hindi ko kaagad tinanggap ang proposal niya? Naiinis ako sa sarili ko sa tuwing iniisip ko ang mga oras na nasayang dahil sa mga alinlangan ko. That day, I let my insecurities win. May mga taong nagsabi sa akin na hindi niya ako deserve, na hindi ko siya deserve, na hindi kami bagay. Noong una, hindi ko iyon pinansin, pero habang tumatagal, naging lason ito sa isipan ko. Lalong lumalim ang mga duda ko sa sarili ko. Sino nga ba ako para dalhin ang apelyido ng isang pamilya tulad ng K
(Evie's POV)"Narinig niyo na ba ang balita? Babalik na daw dito sa Pilipinas ang anak ng Chairman." Narinig kong bulung-bulungan ng mga katrabaho ko habang naglalakad ako palabas ng cafeteria.Kagagaling ko lang kasi sa cafeteria para kumain. Awtomatikong napahinto ako sa paglalakad. Totoo nga bang babalik na dito ang anak ni Chairman? Kaya ba parang ipinagbibilin niya sa akin na alagaan ang kumpanya?"Oo, confirm na mga bruha. Babalik na daw dito ang anak ni Chairman. Narinig ko sa kaibigan ng mama ko. Doon kaya siya nagtatrabaho bilang katulong kina Chairman." sabi naman ng isa pang babae."Ano kayang hitsura ng anak ni Chairman? Hindi naman siguro gwapo iyon dahil hindi naman gwapo yung tatay. Sayang balak ko pa namang akitin siya." nanghihinayang namang sabi ng isang babaeng makapal ang make-up.Bahagya akong napalingon sa gawi nila. Wala silang karapatan na lait
(Evie's POV) "My son, where on earth are you? Hindi ba natuloy yung flight mo?" Madame Kassandra ask to her son over the phone. Mantakin mo ba namang apat na oras na kaming naghihintay. Wala pa din yung damuhong niyang anak! Napanis na lang yung napakalaking banner ni Madame Kassandra na hawak-hawak naming dalawa. Exagerrated na nga yung size ng banner na ito. Iyong parang banner ng school kapag first day of class. Ang ipinagkaiba nga lang ay ang laman ng naturang tarpaulin. Ito yung nakalagay sa banner ni Madame Kassandra. Welcome home, my son. Sarangheo! (I love you!) Madame Kassandra is such a bright person. Iyon bang tipo na nagliliwanag ang mundong ibabaw kapag nandiyan na siya. Her personality is like a ray of sunshine. Kaya kahit sino, puring-puri ang ginang. Hindi lang maganda, mabait pa. Palagi kasi itong nakangiti. Friendly kung baga ang aura nito. Ngunit ang ngiting iyon ay n
(Evie's POV)Kakapasok ko pa lamang ng hotel. Hindi na ako nagpasundo pa kay Janella dahil alam kong busy ang bruha. Tinawagan na din ako ni Mariana. Isa din siya sa kaibigan ko noong highschool. Magkikita daw kami sa coffee shop nitong hotel. Kami kasi ang nagplano ng bachelorette party ni Janella. May kailangan pa daw kaming hanapin na dalawa.Papasok na sana ako ng hotel nang may asungot na sumalubong sa akin. Sino pa ba? Iyong lalaking mapapangasawa ng kaibigan ko. Si Michael Gregory Santos. Isang sikat na idol sa buong Asya. Naka-cap ito at naka-mask pero nakikilala ko pa din siya. Panay ang sulyap sa amin ng mga taong narito. Nakikilala siguro nila ang lalaking ito."Ano bang klaseng disguise yan? Nakikilala ka pa din ng mga tao."Nakapamewang kong saad sa kanya.Napalingon-lingon siya sa paligid. Pinagtitinginan siya ng mga tao. Mukha itong nataranta dahil sa mga babaeng palapit sa amin nga
EVIE'S POVNapalinga-linga ako sa paligid. Mabuti na lang naka-jeans ako. Kung hindi, baka nalaman na nila na maluwag ang panty ko. Kung skirt kasi ang naisuot ko. Malamang nahulog na iyon sa sahig.Bakit kasi ang tanga mo, Genevieve!Hindi ako makapaniwala sa nalaman ko. Siya ba talaga yung bago kong boss! Paano nangyari yun? At saka anak ba talaga siya ni Sir Andrew at Ma'am Kassandra? Bakit parang ang layo naman ng ugali niya sa mga amo ko?"Huwag mo nga akong pagtripan! Hindi ako naniniwala na ikaw ang bago kong boss." naiirita kong sabi sa kanya.He gave me an evil grin. Then he stand up. Habang sapo pa niya ang panga. Si Michael ay nagpalipat-lipat lamang ng tingin sa aming dalawa. Hindi siguro nito malaman kung paano kami aawatin. Sa ngayon kasi ay nag-aapoy na ang mga mata namin habang nakatingin sa isa't-isa.
Evie's POV Nakanganga ko lamang na tiningnan ang bago kong amo. Habang patuloy niyang binubugbog ang lalaki. Wala akong ginawa kundi pagmasdan ang siya pati na iyong malapad niyang likod. Ang sarap sigurong yakapin nito sa likod. Natigil lang ako sa paglalaway ay este pagtingin sa kanya nang awatin sila ni Kuya Genesis. Bugbog sarado na ang lalaki. Siya namang matinis na pagtili ng babaeng nasa likod ko. "Guys, what the hell are you doing?! Bakit niyo siya binubugbog?!" Awtomatikong napabaling ako sa babae sa likod ko. Si Mariana Jimenez, matalik na kaibigan naming dalawa ni Janella. Hindi maipinta ang mukha nitong lumapit sa lalaking binugbog ni Sir Keith. Maingat nitong hinawakan ang mukha ng lalaki. Habang napapangiwi ito. Matalim na titig ang pinakawalan nito sa dalawang lalaki. "Pambihira naman kayo oh! Ano bang problema niyo? Sinira niyo na ang plano ko. Paano na ang bachelorette party ni Janella mamaya kung
Evie's POVNakasarado na ang pinto ngunit nakanganga pa din ako sa bago kong boss. Ano ba ang ginagawa niya? Bakit ba siya pumasok dito? Hindi ako natauhan kung hindi niya ako kinalabit."What are you doing? Akala ko ba magbabanyo ka?" tanong niya sa akin.Napangiwi ako habang mapagtanto ang talagang pakay ko sa banyo. Magpapalit ako ng panty kong maluwag! Pambihira naman itong bago kong boss e! Talagang asungot sa buhay! Alangan namang maghalungkat ako ng mga gamit ko habang nandiyan siya!"Iyan nga ang dapat kong itanong sa inyo e! Bakit po kayo pumasok sa silid ko? Di ba dapat nasa kwarto na nakalaan sa iyo ka na? Ano pong ginagawa niyo dito?" nagtataka kong tanong sa kanya.Lumikot ang mga mata niya. Hindi siya makatingin sa akin ng diretso. Napahalukipkip ito habang tumingin na naman sa akin. May kalamigan ang mga mata nito akong tiningnan."Bakit parang pakiramdam ko tinataboy mo ako? May mas mahalaga ka pa bang gagawin k
Evie's POVGabi na noon, tahimik ang paligid ng ospital, ngunit sa loob ng isip ko ay napakaingay. Nakatitig lamang ako sa puting kisame, naglalakbay ang mga mata sa kung ano-anong porma ng ilaw na sumasalamin doon. Nababagot ako ng husto, pero higit sa lahat, nami-miss ko si Keith. Ang bawat minuto ay parang oras, at ang bawat oras ay parang taon. Sabik na sabik na akong makita siya, marinig ang boses niya, at sabihin sa kanya ang matagal ko nang gustong sabihin—handa na akong magpakasal sa kanya.Bakit ba hindi ko kaagad tinanggap ang proposal niya? Naiinis ako sa sarili ko sa tuwing iniisip ko ang mga oras na nasayang dahil sa mga alinlangan ko. That day, I let my insecurities win. May mga taong nagsabi sa akin na hindi niya ako deserve, na hindi ko siya deserve, na hindi kami bagay. Noong una, hindi ko iyon pinansin, pero habang tumatagal, naging lason ito sa isipan ko. Lalong lumalim ang mga duda ko sa sarili ko. Sino nga ba ako para dalhin ang apelyido ng isang pamilya tulad ng K
Keith's POVThe waiting is unbearable. Every second feels like an eternity as I sit here, desperately clinging to the hope that there will be news about Evie soon. The thought of losing her... it’s a hollow, suffocating ache in my chest. My world would be nothing without her. She’s my light, my reason for living. I want to stand by her side, not just as a lover but as her husband. I want to wake up every day and see her smile, to hold her in my arms and never let go. I dream of being the father to our children, building a future together where every moment is filled with her presence. But right now, all of that feels so far away. Am I selfish for wanting all of this? Am I too greedy to wish for her to stay by my side forever?The memories won’t stop haunting me. This is my fault. If it weren’t for me, she wouldn’t be in this situation. She’s lying in critical condition because of the choices I made, the enemies I failed to stop. She saved me, not once, but over and over again. Even wh
Evie's POVNapasinghap ako nang magising, agad kong naramdaman ang kirot sa bawat bahagi ng katawan ko. Pilit kong minulat ang mga mata ko, ngunit malabo pa ang paningin. Unti-unti akong nag-angat ng ulo at tumingin sa paligid. Isa itong bahay—luma, abandona, at puno ng alikabok ang sahig at mesa. May sapot sa bawat sulok ng dingding, at ang amoy ng amag ay sumisingaw sa hangin.Hindi ko maigalaw ang katawan ko. Nakagapos ako sa isang matibay na kahoy na upuan. Ang mga lubid sa kamay ko ay masikip at mahapdi na sa balat. Pakiramdam ko'y umiikot ang mundo sa takot at kaba, lalo na't naramdaman kong kumikilos ang maliit na buhay sa loob ng sinapupunan ko.Kailangan kong protektahan ang anak ko."You're awake, Miss Montes." Isang malamig na boses ang pumuno sa katahimikan, dahilan upang mapalingon ako. Lumapit mula sa dilim ang isang pamilyar na mukha—si Mister Kim, ang adopted son ng ama ni Chairman Kim. Nakangisi siya, puno ng kumpyansa at yabang."I didn't pay attention to you very muc
Keith's POV"Everything will be fine, hijo. They will find her," malumanay na saad ni Mom, pilit na pinapakalma ang aking kalooban. Ngunit kahit ang pinaka-maamong boses niya ay hindi kayang pahupain ang alon ng pagkabalisa na bumabalot sa akin.Kanina pa ako pabiling-biling ng higa dito sa kama. Hindi mapakali, tila bawat segundo’y isang martilyo na tumatama sa aking isip. Ang pakiramdam ng kawalan ng magawa ay para bang unti-unting sinasakal ang bawat himaymay ng aking pagkatao. Damn it! Genevieve is in danger, and here I am—helpless.Sa gilid ng aking paningin, nakita ko si Mom at Dad na nakaupo sa sofa ng private room ko. Tahimik silang dalawa, pero malinaw sa kanilang mga mata ang parehong takot at pag-aalala na bumabagabag sa akin. Ang kamay ni Mom ay mahigpit na nakahawak sa braso ni Dad, na tila pilit sinusuportahan ang isa’t isa sa gitna ng aming walang katiyakang sitwasyon.Sinubukan kong kalmahin ang sarili, ngunit hindi ko mapigilan ang paglutang ng samu’t saring tanong sa
Evie's POVNakapasok na ako sa floor kung saan naroon ang conference hall. They are asking for trouble. I wear my red hatler above the knee dress. Pinarisan ko iyon ng kulay pula ding killer boots. Naglakay ako ng smoky make up. Itinali ko lang ng ponytail ang mahaba kong buhok. Palaban ang aura ko ngayon. Naglalakad ako ng dahan-dahan natatakot ako na mapano si baby kapag natapilok ako. "Let's save daddy and grandpa's legacy anak." Mahina kong bulong sa baby ko.Nakasunod sa akin sina kuya Genesis at Jasper. Sila ang representative ni Chairman Kim at Keith. Wala pa din si Owen kanina ko pa ito tinatawagan. Alam na nito ang nangyayari sa kumpanya, they dare to remove Keith from his position in the company. Baka katulad ko ay na traffic lang din ito. I need to deal with this old man as soon as possible para makabalik na ako kay Keith. Hindi naman nagtagal at nasa harap na ako ng conference hall. Narinig kong pinagbobotohan na ng mga ito na patalsikin si Keith sa kompanya. Agad akong p
Evie's POV "What is it, hija?" tanong niya sa akin. Magsasalita na sana ako pero biglang bumukas ang pintuan ng operating room. Iniluwa noon ang mga nurse pati na ang mga doctor. Tulak-tulak nila ang higaan kung nasan si Keith. " I am sorry to say this, Mrs. Kim. But your son fell into coma. We need to bring him in the ICU. Let's just pray that he will wake up soon." balita sa amin ng doctor. Bumigay ang tuhod ko sa narinig. Mabuti na lang at hindi ako tuluyang nabagsak sa sahig. May malakas na bisig na umalalay sa akin. Wala sa sariling binalingan ko ito. Si Owen pala ito. "Hindi, hindi pwedeng mangyari to." nanginginig na saad ko. Lumabo ang paningin ko dahil sa luha na nangingilid sa mga mata ko. Bakit ang sakit tanggapin? Napabaling ako sa kinaroroonan ni Keith. Nakaratay ito sa higaan habang may tubo sa bunganga niya. "Hija, be strong. He will fight." Malungkot na saad ni Madame Kassandra habang hawak ang mga kamay ko. Humagulhol lamang ako ng iyak. Habang tinat
Evie's POVDumating na sina Madame Kassandra at ang Daddy ni Keith. Tulad ko ay lumuluha din ng tahimik si Madame Kassandra. Inaalo naman ito ni Sir Andrew na halatang nag-aalala din sa kanyang anak base sa ekspresyon na nababakas sa mukha nito. Gusto kong sisihin ang sarili ko sa nangyari. Kung hindi dahil sa akin hindi sana mapapahamak si Keith. Gusto kong ibalik ang oras pero alam kong di na pwede.Hindi ako makalapit kay Madame Kassandra dahil guilty ako. Nakokonsensya ako dahil sa nangyari kay Keith. Wala na akong mailuha pa. Siguro'y dehydrated na ako sa sobrang pag-iyak ko. Nag-alala tuloy ako bigla sa baby ko. Napahawak ako sa puson ko. Hang in there, baby. Daddy will wake up soon! Laking tuwa ko nang dumating sina Owen at Carla. Agad akong niyakap ni Carla. Gumanti naman ako ng yakap sa kanya. Habang si Owen naman ay malungkot lamang na nakamasid sa aming dalawa ni Carla."Kumusta ka, Evie?" Malungkot na tanong sa akin ni Carla habang nakayakap pa din ito sa akin.Bumitaw
Evie's POV Hindi ko alam kung totoo ba ang naririnig ko o nagha-hallucinate lang ako. Ngumiti ang doktor sa reaksyon ko. Siguro sanay na siya sa mga ganitong reaksyon. Sinampal ko ang sarili ko. Baka kasi panaginip lang ang lahat. Baka nananaginip lang ako. Pero hindi napa-aray ako sa sakit ng pisngi ko. Kung bakit naman kasi napalakas ko pa ang sampal ko sa sarili ko. Napansin kong pinagtitinginan ako ng mga tao dito. Iniisip siguro nila na nababaliw na ako. Sino ba naman kasi ang hindi matutuliro sa ganitong balita. May baby na sa sinapupunan ko sa loob ng isang buwan hindi ko man lang napansin! Heto pa ang malala nakaratay ngayon sa operating room ang tatay nitong baby. O di ba ang saya?! Kung bakit ba kasi active na active kami ni Keith sa jugjugan nung nakaraang buwan eh! Hindi nga ako nagkakamali ng isipin ko na baka may nabuo na sa ginagawa naming milagro. Napakamot ako sa ulo ko na hindi naman talaga makati. Trip ko lang siyang kamutin dahil stress ako! "You should start t
Evie's POVWala sa sariling humakbang ako papunta sa kanya. Parang dinudurog ang puso ko sa nakikita ko ngayon. He is unconcious right now. Awtomatiko din ang paglandas ng luha sa mga mata ko. Hindi! Hindi niya ako pwedeng iwan. Hindi ko pa nga siya sinasagot ng oo sa alok niyang pagpapakasal sa akin. Sasagutin ko na sana siya ng oo mamayang gabi.Ayaw ko na sanang isipin ang nakaraan na may kaugnayan sa mga magulang namin. To hell with the past! I just want to be with him for the rest of my life. Wala na akong pakialam kung ano ang nangyari sa nakaraan at kung ano iyon. Gusto kong harapin ang katotohanang iyon kasama siya. Pero paano mangyayari iyon? Heto siya ngayon at nakaratay sa bed ng ospital. Nag-aagaw buhay siya!"It's a cardiac arrest, doc." tugon ng isang nurse."Charge the automated external defibrillator to 200!" utos ng doktor sa isang nurse.Patuloy pa din siya sa pag-pump ng d*bdib ni Keith kung nasaan ang kanyang puso. Napansin ako ng isang nurse. Ito yung nurse na nag