Chapter Two

(Evie's POV)

"My son, where on earth are you? Hindi ba natuloy yung flight mo?" Madame Kassandra ask to her son over the phone.

Mantakin mo ba namang apat na oras na kaming naghihintay. Wala pa din yung damuhong niyang anak! Napanis na lang yung napakalaking banner ni Madame Kassandra na hawak-hawak naming dalawa. Exagerrated na nga yung size ng banner na ito. Iyong parang banner ng school kapag first day of class. Ang ipinagkaiba nga lang ay ang laman ng naturang tarpaulin. Ito yung nakalagay sa banner ni Madame Kassandra.

Welcome home, my son. Sarangheo! (I love you!)

Madame Kassandra is such a bright person. Iyon bang tipo na nagliliwanag ang mundong ibabaw kapag nandiyan na siya. Her personality is like a ray of sunshine. Kaya kahit sino, puring-puri ang ginang. Hindi lang maganda, mabait pa. Palagi kasi itong nakangiti. Friendly kung baga ang aura nito.

Ngunit ang ngiting iyon ay napalitan ng lungkot nang sumagot ang kausap niya sa kabilang linya. Iyong tipong iiyak na siya sa sobrang lungkot. Hindi ko alam kung anong sinabi ng anak niya sa kabilang linya.

"I understand, hijo. Take care of yourself, anak. I will always wait for you." malungkot ang ngiting pinakawala ni Madame Kassandra saka niya ako binalingan.     

Pinatay na niya ang tawag. Saka siya nagpakawala ng buntong-hininga. Parang kinakalma niya lang ang sarili. Sandali siyang napatingin sa kawalan. Siguro ay nagtatampo ito sa anak dahil hindi man lang ito nagpakita sa kanya. Binalingan niya ako.

"Ano daw po ang sabi? Na-cancel ho ba ang flight niya?" tanong ko kay Madame Kassandra.

Habang nagtatanong ako ay dahan-dahan niyang itinutupi ang tarpaulin na hawak namin. Ibig bang sabihin nito, hindi natuloy yung flight ng anak niya? Excited pa naman siyang sumalubong sa anak niya. Tapos hindi lang pala natuloy ang flight.

"He's already here, hija. He goes straight to Cebu, without even telling his mom." She smiled bitterly.

Hindi ko alam kung ano ang problema ng mag-ina. Pero alam kong meron. Hindi naman siguro aasta ng parang bata si Madame Kassandra kung wala, di ba? Maybe there's a relationship gap between her and her son.

Naikwento nga niya sa akin na 10 years na itong hindi nagpapakita sa kanya. Tanging sa mga litrato lang niya ito nakikita. Alam kong miss na miss na niya ang anak. Kitang-kita ko kung paano nito pinaghandaan ang pagdating nito. Pero mukhang hindi siya nami-miss ng anak. Dahil ni hindi man lang ito nagpakita sa kanya.

"Okay lang iyan, Madame. At least, he's already here and you're going to see him soon." pang-aalo ko sa ginang.

Gago ba iyong anak niya? Bakit lumipad papuntang Cebu? Hindi ba dapat sa NAIA ang lapag niya? Hindi man lang ba niya kakamustahin muna ang nanay niya bago siya magpunta sa kung saan niya gusto! Hay! Parang ang sarap tuloy dagukan ng lalaking yun! Kahit na ano pa man ang dahilan niya, dapat ay magpakita siya sa nanay niya. Hindi iyong ganito. Malungkot itong ngumiti sa akin.

"Sana nga, hija. By the way, malapit na ang flight mo. Kailangan mo na mag-impake. Sorry for the trouble, hija." Hinging paumanhin ni Madame Kassandra saka hinawakan ang kamay ko.

Isang matamis na ngiti ang iginawad ko sa kanya. Para ngang siya ang tunay kong ina. Dahil magaan ang loob ko sa kanya. At gayun din daw siya sa akin.

"Wala iyon, Madame. Basta po para sa inyo. Gagawin ko ang lahat." pag-aassure ko sa kanya.

"You are such ang great comfort, hija." Nakangiting turan ni Madame Kassandra.

____________________________

I am busy on packing on my things when my phone began to ring. Sino kaya ito? Unknown caller ang tumatawag. I immediately answer it. Baka client ni Sir Kim.

"Hello, this is Genevieve Montes, executive secretary of Mr. Kim, speaking. How may I help you?" magalang kong tanong.

"What a boring introduction! You must learn to keep it plain and simple. There's no need to mention your name, dummy." The guy coldly said on the other line.

I was speechless for a moment. Aba! Ilang beses ko ng ginamit ang intro na iyon. Walang nagreklamo! Puring-puri pa nga ako eh! Gago ba ito? Ano kayang klase ng drugs tinira nito? Napagtripan lang yata akong tawagan. Sino ba tong hinayupak na ito?! Napakabastos naman yata magsalita? Wala man lang good manners and right conduct!

"Hoy! Kung sino ka mang hinayupak ka?! Wala kang pake kung paano ko sagutin ang tawag ko. Just mind your own business and get lost, bastard!" Nagpupuyos sa galit kong sabi saka ko pinindot ang end call button.

Who the hell is that?! Wala ba yung magawa sa buhay niya? Napasentido ako habang kinakalma ko ang sarili ko. Kakalapag ko lang ng phone ko sa kama nang mag ring ulit ito. Ah seriously?! He's getting into my nerves! Yung unknown caller pa rin kasi ang tumatawag. I immediately rejected the call. Pero nag ring ulit ang phone ko. Bwisit talaga! Sino ba itong hinayupak na lalaking ito? Why does he keep on calling me?!

"Bwisit! Wala ba itong ibang mapagtitripan. Ako lang ba ang tao sa mundo? He keeps on bothering me! Ngayon pa talaga, kung kailan nagmamadali ako." I rejected the call again.

I immediately block his number. Nang sa ganoon hindi na siya makatawag pa sa akin. Naririndi na kasi ako sa kakatunog ng cellphone ko. Napabuntong-hininga ako saka ipinagpatuloy ko na ang pag-iimpake ng gamit ko.

Nag-ring ulit ang cellphone ko. Si Madame Kassandra ang tumatawag. Agad ko namang sinagot ang tawag. Matapos niya kasi akong ihatid dito sa apartment ko umuwi na din ang ginang sa kanila.

"Hello, madame?" sagot ko sa tawag.

"Are you done packing your things, hija?" tanong nito sa kabilang linya.

"I am almost done, Madame. Just checking if I forgot something." sagot ko sa tanong niya.

"By the way, hija. Tumawag na ba sa iyo si Keith? Hiningi niya number mo sa akin. Kailangan niya daw iyon dahil pagbalik niya galing sa Cebu he is going to be the CEO of the company." mahabang turan ni Madame Kassandra.

"Hindi pa naman po, Madame. Wala pa akong natatanggap na tawag. Maliban lang doon sa adik na naghahanap ng away." sagot ko sa tanong ni Madame Kassandra.

"That's odd. Kilala ko si Keith, hindi iyon nagsasayang ng oras. Kung sinabi niyang tatawagan ka niya. Tatawagan ka nun, agad." Nagtatakang sabi ni Madame Kassandra.

Hindi ko na masyado pang pinansin ang mga sinabi niya dahil abala pa ako sa pag-aayos ng mga gamit ko. Narinig kong napasinghap siya saka nagsalita sa kabilang linya. Kaso nga lang, nang magsimula siyang magsalita. Bigla na lang nahulog iyong cellphone ko mula sa aking tainga. Agad ko iyong pinulot sa sahig.

"I'm sorry, Madame. My phone just fell. Hindi ko ho narinig iyong sinabi niyo. What was that again?" tanong ko kay Madame Kassandra.

"Nothing, hija. Have a safe trip, hija. Be back soon." Malambing nitong sabi sa kabilang linya.

Napakunot ang noo ko. There was something odd. May sinabi talaga siya hindi ko lang narinig. Bakit ba kasi nalaglag pa itong phone ko?

"Okay, I will." sabi ko na lang then she ended the call on the other line.

________________________

(KEITH'S POV)

Narito ako sa room unit ko sa hotel. Dito kaagad kami dumiretso ni Michael galing sa airport. He was on a patio earlier. But I can't seem to find him right now.

Nanghihinang napaupo ako sa malambot na sofa. Kakatapos ko lang tawagan ang executive secretary ni Dad. Hindi ko alam kung bakit ganoon ang isinagot sa akin ng babaeng iyon. May mali ba sa sinabi ko? I just told her my opinion! And she ended the call immediately! I never treated this way before. This woman is really getting into my nerves! Should I fire her, instead?

I even tried ro call her again so many times! But she just rejected my calls. What the hell is her problem?! She may not know who I am but this is insane. Should I teach her a lesson then? Now I can't seem to call her! What the fuck?!

"Did she just block me? Jinjja? (Seriously?) When I see this brat, I'm going to make her life a living hell!" gigil kong saad saka nagtipa sa cellphone ko.

I am going to text my mom. How dare she blocked me? I am going to make this woman pay! How did she reject my call and blocked me? I can immediately make this woman fired in an instant.

"Bro, what is it? Kulang na lang basagin mo na iyang cellphone mo. Sino ba iyang pinakamalas na tao na kinakainisan mo?" Michael asked when he noticed me.

Matagal na niyang sinasabi na malas daw ang taong kinaiinisan ko. Kilala kasi ako nito. I am a monster behind my charming face. I am a demon in disguised. This woman will pay for it! Wala akong sinasanto.

"Executive secretary of my dad. She's getting into my nerves! Nagawa pa niya akong i-block. No one would dare do something like this to me before!" I am so furious right now. I am even clenching my fist.

I am from a very wealthy family. And my family connections are unbelievable. I am the only heir. It makes me the biggest corporate shareholder of our company. Inakbayan ako ni Michael saka siya ngumiti sa akin.

"Si Evie ba ang tinutukoy mo?" tanong ni Michael sa akin.

Napakunot ang noo ko.? Who the hell is that? Did he mean, Genevieve Montes? Who the hell is that woman? Bakit kilala siya ni Michael? Michael is not a friendly man. He was as cold as ice before. Kaya nga magkaibigan kaming dalawa.

"Did you mean, Genevieve Montes?" paniniguro ko pang tanong sa kanya.

Tumango ito saka seryosong tumingin sa akin. Parang bigla siyang natakot na hindi maintindihan. Kinalas niya ang pagkakaakbay niya sa akin. Saka napapalatak siya kasabay ng pag iling-iling ng kanyang ulo.

"Yes bro, the one and only Genevieve. Please watch out, bro. She seems to be a dangerous woman." babala pa nito sa akin.

Lalong kumunot ang noo ko. Dangerous? What did he mean by that? Is he serious, right now? O baka naman pinagtitripan lang ako ng gagong ito?

"What do you mean, bro? Is she more dangerous than me?" naiinsulto kong tanong sa kaibigan ko.

Napailing-iling ang loko saka ngumiti ng pilyo. Hinawakan niya ang baba na parang nag-iisip. Then he let out a sigh. Napahalukipkip ako habang pabalik-balik sa paglalakad. Bakit para akong may nerbiyos?

"Kung hindi dahil sa kanya, hindi ako natauhan. Mantakin ba namang ginawaran ako ng napakalakas na flying kick. I love my face but I still forgive her. If it weren't for her, I will not let myself go back to Janella. Genevieve is her bestfriend in high school. And she and Mariana Jimenez are the only true friend she ever had." Mahaba nitong paliwanag sa akin.

Napanganga ako sa sinabi ni Michael. Did she really kick his face? How come? I only saw her in a picture. And she doesn't seem capable of doing that. She was indeed beautiful and innocent in that photo. Yung tipong hindi makabasag pinggan. This is just absurd! Maybe he was just playing prank on me.

"Did she really do that to you?" tanong ko pa kay Michael.

"If you love your handsome face. Don't mess with her. She is known to be a cold woman. Kahit na gaano kagwapo ang kaharap niya, mabubugbog niya. Mukhang magugunaw ang mundo kapag nagkasalubong kayo." He then laughed saka nagtungo sa pinto ngunit bago pa man siya makalabas ng pinto binalingan niya ulit ako.

"By the way, bro. You may have seen her in a photo. She may be beautiful in that photo. But she's more dangerously beautiful in person. I just want to inform you. Just in case..." He smiled wickedly. Saka lumabas na ng pinto.

Napaupo ako sa sofa. I am not scared. I am the boss why should I be bother from an employee like that?! She has no manners! And she's going to regret messing with me for the rest of her life! Napakamot ako sa ulo kong hindi naman makati. Sana pala hindi na lang ako umuwi ng Pilipinas.

Nag ring ang cellphone ko. Halos mabitiwan ko ito sa sobrang gulat. What the hell?! Ipinikit-imulat ko ang aking mga mata. Did I see it right?! That woman is calling me right now! I began to press the answer button.

"Hello? You seem to be an important person to Madame Kassandra. She texted me to unblock your number immediately. Can I know who are you? You are not some of the psychos, right?" She may talk calmly but there's a hint of insult on her voice.

Psycho?! What the hell is she talking about? Kung hindi lang ito babae ay baka nilipad ko na kung nasaan siya at binugbog siya. She really is pissing me off! I haven't met her in person but I will see to it that she's gonna pay me for this unprofessionalism!

"I get straight to the point. I am Keith Andrei Kim. Sounds familiar, right?" I asked while I am controlling my temper.

May narinig akong nalaglag sa kabilang linya. Nailayo ko pa nga ang cellphone mula sa tainga ko dahil sa lakas ng pagkalabog. What the hell is she doing?! Naihagis ba niya ang cellphone sa sobrang pagkabigla. Napangiti ako sa naisip. It serves her right! Dapat talaga niya akong katakutan.

"Hey? Are you there?" tanong ko sa kabilang linya.

Bigla na lang naputol yung tawag. Napakunot ang noo ko. Ano kaya ang nangyari? Napakalakas pa naman ng kalabog. Is she in trouble? May nanloob ba sa bahay nila? When I thought about the latter, I immediately dialed her number. But she's not answering her phone! I knew it! She's in trouble!

Pero nawala ang pagpa panic ng utak ko nang tumawag ulit ang babae. Sinagot ko kaagad ang tawag nito. Mukhang hinihingal ito sa kabilang linya. Ilang paghinga pa ang narinig ko bago ito muling nagsalita. Bakit parang may nag-iimpake?

"Sino ka nga ulit? Pasensya na, busy ako sa pag-iimpake. Nalaglag yung phone ko. Hindi kita narinig." Hinging-paumanhin nito sa kabilang linya.

Napalitan ng pagka-irita ang panic sa isip ko. What the hell is wrong with this woman?! I have never encountered such a brat before! In Seoul, my employees will tremble in fear, everytime I am near. Ni ingay wala akong maririnig. I am known to be a cold and arrogant boss. And everyone who knows me, fear me.

Maybe my father was drunk when he hired this clumsy woman. Maybe he is not in his right mind when he does that. Who will hire this kind of employee?! She's not even graduated in college. She's not so very good in English. And it really sucked that she's bad in controlling her temper.

"Hello, buhay ka pa ba? May kausap pa ba ako?" patuya nitong tanong sa kabilang linya.

Napasentido ako. Hindi kaya ako nagkamali ng desisyon nang umuwi ako sa Pilipinas. Kung sana, maayos lang ang kalagayan ni dad. Hindi sana ako uuwi dito. I loved staying in Seoul where everyone fears me and loved me.

"Do you have such kind of behavior when you are talking to dad's client?" I coldly ask her.

Genevieve Montes is sure as annoying like a little child! Paano kaya natiis ni dad na maging sekretarya ang babaeng ito? Kung ako iyon, hindi siya aabot sa akin ng dalawang araw. Makakatikim siya sa akin ng isang malaking "YOU'RE FIRED". 

"You're the son of Mr. Andrew Kim?" hindi makapaniwala nitong tanong sa kabilang linya.

"Yes, meet me at the wedding reception. We have a lot of things to discuss. Especially this unprofessionalism that I just encountered." malamig kong turan saka ibinaba ang tawag.