Elyana's Point of ViewAfter the nurse announced that my son needed a blood after doc Lilia discovered he has anemia, I immediately thought of seeing him dala ng takot na nararamdaman ko na baka may iba pang problema sa kaniya.Hindi naman emergency case pero mas mainam na rin daw na masalinan ng dugo nang sa ganoon ay hindi na lumala. Anemia can turn to leukemia without proper medical attention at baby pa siya to think of that possible case scenario at ayaw kong mahirapan ang anak ko.Di bale ng ako, h'wag lang siya.Ilang ulit akong kinumbinsi ng mga magulang ko na manatili sa silid at baka bumuka na naman ang sugat ko. I tried to calm pero ang hirap lalo na't hindi ko pa nakikita ang anak ko.Ramdam ko ang kirot ng sugat ko mula sa cesarian section. ngunit mas matindi ang pagnanais kong makita ang anak ko nang sandaling 'yon. Pero wala e, talo ako. Wala akong laban dahil parehong magulang ko ang naroon.Malaki naman ang tiwala ko kay doc Lilia na hindi niya pababayaan ang baby ko. I
Felicity's Point of ViewHindi ko magawang makatingin nang diretso kay Elyana matapos ng ginawang kong pag-amin. Naghintay ako ng ng sampal, tadyak o anumang bagay na titipad sa gawi ko ngunit wala naman akong natanggap.Halos tumalon na ang puso ko palabas sa dibdib ko sa lakas ng kabog nito. Nangangatog din ang mga tuhod at pinagpapawisan ang magkabilang palad ko, isama na ang kili-kili at singit dala ng matinding takot nang mga sandaling 'yon.Taimtim akong bumubulong ng dasal. Pakiramdam ko'y sisintensyahan na ako at iyon na ang huli kong araw sa mundo. Iba ang pakiramdam. Hindi ko alam kung paano nito nalaman. Kung may nagsabi ba o sadyang hindi lang lang ako maingat. Baka may nagsabing nurse o kaya...Nagpunta kaya si Florentin? Imposible naman kasing sa nanay ko galing ang impormasyon. Maaring si Lilia, pero...hindi rin. Hindi pa iyon ang tamang panahon para roon, ngunit tila may nagsasabi sa isang bahagi ng isip ko na tama lang iyon.Nakapagtataka na wala pa siyang sinasab
Elyana’s Point of View"I suggest you two get married...""D-Dad?" Nanlaki ang mga mata ko nang marinig mula sa ama ko ang mga salitang iyon. Isama pa na nagulat ako sa bigla nilang pagpasok sa loob at mukhang narinig nila ang pag-uusap namin ni Felicity mula sa labas ng saradong pinto.Dad looked at me with a confused look. It seemed he was shocked when I cut his words. He frowned at nagpalipat-lipat ang tingin niya sa akin at kay Mom na tila naghihintay ng magsasalita sa amin at magpapaliwanag kung bakit at anong mali sa sinabi niya."W-What? What's wrong?" tanong niya at sa akin nahinto ang kaniyang tingin. Mukhang clueless ang ama ko.Hindi ako sumagot dahil obvious naman na that was not a good idea. It was me and Felicity he was talking about. My best friend na mas malambot pa sa akin kung kumilos. He wanted a well-known matchmaker na pakasalan ako, ni wala namang nagyaring physical intercourse sa amin. Our situation was not similar to other na couple sila at nagmamahalan. Felic
Elyana's Point of View Sa wakas, pinayagan na ako ni doktora Lilia na umuwi makalipas ang apat na araw na pamamalagi ko sa ospital. My son wasn't allowed to go home yet that time with us, but knowing his health wasn't at risk anymore, I convinced doc Lilia na sa bahay na lamang si Aquia. I bought an incubator for him and hired his personal nurse na si doktora Lilia mismo ang nanguha. Nagbiro pa siyang dinagdagan ko raw ang trabaho niya but the truth was, mas pinadali pa nga dahil on the way lang ang mansion sa clinic niya kumpara sa hospital na lagpas sa klinika. Eight months na pahinga and no heavy works ang payo niya sa akin. Wala naman akong ginagawang mabigat na gawain at home. Mom and Dad told me na h'wag ko raw munang bubuhat-buhatin si Aquia lalo na ang ihele siya dahil baka bumuka ang tahi ko sa tiyan. Nabubuhat ko lang ang anak ko kapag nakaupo ako at nagpapadede. Something na noong una mga araw uncomfortable pa para sa akin pero nang lumaon, I felt so connected with my
Third-person's Point of ViewMatapos ang gabi na maikling nakapag-usap ang mag-ama, hindi maiwasan ni Elyana na hindi paulit-ulit na sulyapan si Felicity habang sila ay nag-aagahan kinaumagahan. Tila naiilang naman ang matchmaker sa tuwing mahuhuli niya nito dahil nasa magkabilang bahagi lamang sila ng mahabang mesa. Nasa kabisera ang ginoo, nasa kanan ng haligi ng tahanan ang kaniyang maybahay habang nasa tabi nito si Elyana nakaupo Katapat ni Felicity ang ginang at nasa kaliwa siya ng ginoo kaya naman bawat sulyap na galing kay Elyana ay kaniya agad na nakikita.Hindi lamang niya magawang makapagtanong dahil kasabay nilang kumakain ang ginoo at ginang ngunit nang sandaling ‘yon, kinakati na siyang kalabitin ito gamit ang kaniyang paa mula sa ilalim ng lamesa. Ilang ulit na niya itong pasimpleng tinataasan ng kilay ngunit hindi naman ito nahinto hanggang sa napansin din ng mag-asawa ang ginagawa ng dalawa. Bahagya siyang natawa. Para tuloy silang mga hibang, mga batang wala pa sa t
Felicity’s Point of View Wala talagang matino sa pamilyang ‘to. Buong akala ko, bibigyan nila ako ng payo sa problema ko. Si mudra na lang sana ang inaasahan ko na seseryosohin nila ako pero… Jusko! Kumain na nga lang kami at binilisan ko na lang. Nakatatampo sila. Nang matapos na nga ako at handa na sa pag-alis, hinabol naman ako ng nanay ko bago pa ako makasakay sa kotse. Napangiti ako nang wala sa oras dahil mukhang iyon na, papayuhan na ako ni mudra. Mahal niya talaga ako at nagawa niya pa akong habulin para lang makausap nang pribado. "Anak, pakidala naman ito sa St. Patrick. Kahit after office na lang para hindi ka maabala.” Mabilis na nabura ang ngiti sa mga labi ko nang marinig kong uutusan lang pala ako. Bagsak ang balikat na tinignan siya at kinuha ang hindi ko napansin na hawak niyang isang sobre. Tanging pagbuntong-hininga na lang ang ginawa ko upang alisin ang pagkadismaya nang mga sandaling ‘yon. Akala ko talaga iyon na. Ang sakit lang mag-expect. “O-Okay, Ma,” mat
Felicity’s Point of ViewPakiramdam ko kahit anong gawin ko at gamiting excuse, hindi ako basta na lang paalisin ni father. Saka isa pa, parang hindi ko rin kayang umalis. Naiisip ko ngang tumakas na lang pero parang may bumubulong sa tainga ko na huwag na huwag ko raw tatangkain dahil malalagot ako kapag bumalik ako sa bahay namin.Parang nagbabanta pa nga sa isip ko. Pakiramdam ko katabi ko lang ang nanay ko na bumubulong-bulong. “Sige lang, Felipe. Subukan mo lang at hahambalusin kita nito!” Ganern habang may hawak na walis-tambo.Malakas talaga ang pakiramdam ko na gawa-gawa lang ni mudra iyong sobre e. Baka talaga walang laman 'yon.Nadala ako ng takot at hiya na rin dahil pari pa naman din ang kaharap ko. Isa pa, kailangan ko talaga ng makakausap nang araw na araw dahil imbyerna sina mudra.Niyaya ako ni father sa mismong simbahan na lang kami. Sumama naman ako nang may kaunti pang pag-aalinlangan ngunit pansin ko na parang kusang humahakbang ang mga paa ko at sumusunod lang sa k
Third-person’s Point of ViewSa pag-uwi ni Felicity sa mansion, tila ibang tao siya na pumasok sa loob ng bahay ng mga Begum. Magaan ang kalooban niya matapos makausap ang pari sa St. Patrick’s Church at makapangumpisal ngunit ang tanong na iniwan nito sa kaniya ay hindi nito alam ang kasagutan.Pagpasok sa loob, ang una niyang nakita ay si Cihan na buhat ang sanggol na si Aquia. Hinehele niya at tila pinatutulog ang kantang You are my Sunshine. Nakaupo naman sa mahabang sofa si Elisa habang busy sa pagbabasa ng dokumento sa kaniyang laptop matapos ipasa ng kanilang accountant sa Turkey.“Hello po,tito!” bati ni Felicity kay Cihan at hindi agad napansin ang ginang na nasa di kalayuan ng maglolo.Napahinto sa paghele si Cihan nang marinig ang pagbati. “Look, baby! Your dad is here!” anang ginoo sa batang karga at walang ano-ano ay bigla na lamang itong umiyak nang pagkalakas-lakas na bumulahaw sa lahat ng mga tao sa loob ng mansion.“Oh sorry, baby…Did I startle you? I’m sorry…” Tarant
“Why here?" nagtatakang tanong ni Elyana kay Florentin habang binabasa ang malakingkaratula ng Camilla's Flower Garden kung saan siya dinala nito. "Are you sure na narito si Felipe?" Kaniyang dugtong pang tanong habang tinatanaw mula sa bintana ng sasakyan ang labas private garden na naroon. Mababakas sa tono ng kaniyang boses ang panggigigil nang mga sandaling 'yon. Mula pa nang nagdaang araw ay kung ano-anong mga bagay na ang pumapasok sa isip niya na maaring dahilan kung bakit hindi umuwi si Felipe at kung saan maaring nagpunta. Nagtatagis ang panga niya sa daan pa lamang sila at ini-imagine na kung ano ang gagawin sakaliman na makaharap na niya ang matchmaker."Wait lang, bawal yata mag-park dito. Mauna ka ng pumasok, susunod na lang ako," wika niFlorentin imbes na sagutin ang mga tanong ng naggagalaiting si Elyana.Wala naman itong nagawa kundi ang bumaba na at mauna sa pagpasok, ngunit dahil hindi niya alam kung saan eksaktong makikita ang kanilang hinahanap, nanatili siya il
Sabado nang umaga, maagang nagising si Felipe matapos ang isang matamis na gabi na pinagsaluhan nilang muli ni Elyana. Unti-unti na niyang nagagamit ang mga turo ng pilyong si Florentin. Napakaraming alam ng dating playboy na kanilang kaibigan.Hindi na niya ginising si Elyana at hindi niya rin sinabi rito ang kaniyang plano para sa araw na iyon. Alas nuebe na nang magising si Elyana. Nagising sa nakasisilaw na liwanag mula sa bintana.Una niyang hinanap sa kaniyang pagmulat ay si Felipe ngunit wala na ito sa kaniyang tabi. Bumangon na siya sa pag-aakala na baka nauna na sa baba, ngunit matapos niyang makapaligo at makapagbihis ay wala siya nakitang Felipe sa paligid. Wala rin sa nursery nang silipin niya ang kaniyang anak na gising na at pinaliliguan ng kaniyang yaya at ni Daldalita.Tumuloy na siya sa kusina kung nasaan ang ibang mga kasambahay upang tanungin sila dahil walang alam ang dalawa na nag-aasikaso sa bata.“Wala bang nasabi sa inyo si Felipe kung saan siya pupunta?” tanong
Felicity's Point of View "Parang gusto ko na lang magpakabakla ulit. Nakakapagod palang maging lalaki at manligaw lalo na kung alam niyang he’s doing it with great reasons." Pabagsak akong naupo sa swivel chair ko sa office dahil sa labis na pagkadismaya. Galing kasi ako nag-lunch sa mansion. Inuwi ko na rin ang nakita kong magandang dress na nabili ko para kay Elyana. May client kasi na sa Mall nakipagkita. Napadaan ako sa isang boutique at nakita ang floral dress na suot na mannequin na kasing katawan ng bruha kanina. Una kong naisip na bagay sa kaniya kaya ko binili pero nang ibinigay ko na sa kaniya, hindi man lang tinignan kung anong laman ng paper bag at wala akong narinig na pasalamat. Inabot niya sa isa sa mga kasambahay at ipinadala sa kwarto. I somehow understand na may kausap siya sa cellphone that time pero nakakatampo lang kasi dahil hindi iyon ang unang beses na nangyari. Hindi na lang ako nagreklamo o nagsalita ng kahit na ano. Iwanan ko na lang siya na may kausap s
Elyana’s Point of ViewNagpabalik-balik kami ni bakla sa pagbisita kay Helen sa loob isang linggong pamamalagi namin sa England. There was discomfort between me and Finn that Felipe kept noticing and he even told me that I should better talk to him. It sounded like I was the one who did something wrong in the past para ako pa ang mag-initiate ng conversation. Isa pa, hindi naman siya ang ipinunta ko roon, pero iyong baklang ‘yon made me realized na tama lang na makapag-usap kami dahil at that moment, Finn needed something na kahit papaano mapagpapagaan ng sitwasyon niya. Sa mismong araw kung kailan kami uuwi. Helen requested na roon kami mananghalian bago kami lumipad pabalik sa Pilipinas. Pinaunlakan na namin para sa ikaliligaya niya. Pagkatapos namin managhalian, doon na isip ni bakla na gumawa ng paraan na makapagsarilinan kami ni Finn. “We’ll be flying tonight and you still haven't seen the whole place, Elyana,” pag-uudyok ni bakla and when Helen heard it, agad siyang nagkoment
Walang problema sa mga magulang ni Elyana ang kaniyang planong pag-alis. Batid kasi nilang pareho kung gaano naging malapit ang kanilang anak sa ginang.Mayroon naman silang mga contact sa England na siyang magdadala kay Elyana sa lugar kung saan kasalukuyang naninirahan ang mag-inang Finn at Helen. Sila na rin ang aatasan ng mag-asawa na maging bantay ng anak upang matiyak ang kaligtasan nito roon.Nag-book agad siya ng ticket pagkatapos kumunsulta kay doktora Lilia kung maari na ba siyang magbiyahe sa malayo dahil magdadalawang buwan naman na halos ang hiwa sa kaniyang tiyan mula sa C-section.Ang pagdadahilan niya, humilom na sa labas at hindi na rin sumasakit gaya ng mga unang linggo kaya binigyan siya agad ng permiso. Binilinan na lamang na mag-ingat dahil hindi pa lubusang naghihilom iyon sa kaloob-looban at alam naman niya't nararamdaman niya rin minsan ang pagkirot sa kaloob-looban ng kaniyang tiyan.Namili na rin siya ng mga maaring ipasalubong sa ginang na hindi makasasama ri
Marami ang nagulat sa biglaang pagbabago ni Felicity. Karamihan sa kanila ay natuwa sa kaniyang naging pasya para sa kabutihan ng kaniyang anak na si Aquia. Oo, may kaunting pag-uudyok galing sa pari na huli niyang nakausap tungkol sa kaniyang personal na suliranin ngunit nasa kaniya pa rin nagmula ang mga hakbang at una pa lamang ay isa na iyon sa mga ideyang nasa isipan nito. “Masaya ako anak dahil sa wakas mayroon ka na ring nakitang dahilan para ituwid ang buhay mo.” Kaniyang nakuhang komento sa ina nang dumalaw siya kinabukasan sa kanila upang doon mananghalian gaya nang kaniyang nakagawian. “Para namang sinabi mo, mother Earth na dating patapon ang buhay ko,” maarteng reklamo ni Felicity dahil sa sinabi nito. “Hindi ko naman sinabing patapon ang buhay mo noon, a! Wala akong anak na patapon ang buhay!” “Relax lang, mudra! Sisigaw agad? Kulang na lang bugahan mo ako ng apoy,” pagpapakalma niya sa ginang habang natatawa sa reaksyon nito. “E, loko ka kasing bata ka,” halos pabu
The next day, sa nursery ako tumambay habang nagbabasa ng libro. Aquia was asleep, kaya nasa kani-kanilang mga gawain ang both parents ko. Busy ako at pagbabasa nang may biglang humarang na bungkos ng mga rosas kung saan nakatutok ang mga mata ko. Damang-dama ko pa naman na rin ang eksena dahil nasa intense part na ang kwento. E kaso may istorbo.I raised my head and saw Felicity. Pinaningkitan ko ng mga mata. Ngingiti-ngiti pa."Isn't lovely? A client gave it to me kanina. Naisip kong iuwi na lang kaysa malanta sa office. If you like, sa'yo na lang," saad nito habang nakataas ang isang kilay at parang naiilang na tumitig sa akin.Na-touch na sana ako na binigyan ako ng flowers. Pero galing pala sa client at dahil manghihinayang, he decided to just give it to me. Ginawa pa yata akong trash can."T-Thank you! Kahit papaano, naalala mo ako," usal ko na medyo tunog sarkastiko pero dedma lang naman ni bakla. "You're welcome!" Patili niyang sagot. Ang sakit sa tainga dahil napakatinis ng
Elyana’s Point of ViewNang nakarating kami sa kusina tatlo, hiyang-hiya ang mga kasambahay sa presensya ng bisita namin. Binati niya pa ang mga ito samantalang hindi na nga sila magkandaugaga nang nakita nila siya. Kahit si Daldalita na likas naman talaga na walang tigil ang bibig ay parang natameme biglaan.Natatawa na lang ako habang pinagmamasdan sila. I didn’t expect they would react like that sa harapan ng nagpapanggap na si Felicity. Sinakyan ko na lang ang trip nila kaysa masabihan pa akong killjoy ng dalawa. Pati si mom todo ang acting pero pasimple ang talikod at tatawa nang mahina. Kuhang-kuha niya ang baritonong boses ni Felix at pati ang kilos. Habang umaarte siya, I couldn't take my eyes of him. Hindi ko na matandaan kung kailan niya huling ginawa iyon. If I was not mistaken, way back high school pa noong huli kong nakitang lalaking-lalaki talaga ang kilos niya at iyong mga panahon pa hindi pa siya naglaladlad.Magkamukhang-magkamukha talaga sila ng kakambal niya kaya ma
Elyana's Point of View The night became so long dahil punong-puno ng kung ano-ano ang isip ko. I was awake until midnight at kahit napakaraming mga bagay na gumugulo sa isip ko, I felt at ease—at peace. Hindi mabura-bura ang ngiti sa labi ko. Walang gabi na hindi ko naiisip lahat ng mga problemang pinagdaanan ko. Iyong mga insidenteng halos nagwakas ng puso ko. But look at me, I am still standing, smiling, at sa totoo lang, I felt contented sa anumang mayroon ako sa kasalukuyan. I couldn’t deserve the happiness my son brought me. Buong akala ko noong umalis ako sa England at nagpasyahang magpag-isa na lang dahil it seemed it was my only choice pero hindi pala. May naghihintay pala sa akin na mas maganda and never in a second pinagsisihan ko na umuwi ako sa Pilipinas. Aminado naman akong malaki ang naging papel ni Felicity sa lahat. From start at hanggang sa kasalukuyan nand’yan pa rin siya to stand beside me. Ewan lang sa baklang ‘yon kung aong plano niya sa buhay niya. Hindi na