"Where are you going today? How about let's have a breakfast together first before you leave?" tanong ko't alok dahil lagi na lamang akong mag-isa na kumakain sa hapag dahil madalas siyang wala sa bahay. "I'm in a hurry right now. I'm going on a business trip. Let's eat outside once I came back," sagot niya sa akin na hindi man lang ako binalingan at ipinagpatuloy niya lang ang paglalagay ng kaniyang neck tie. "But you just came—" pagproprotesta ko sana pero hindi ko na itinuloy. Alam ko na kasi kung saan posibleng mauuwi iyon sa pagtatalo. "O-Okay," matamlay kong sagot kahit deep inside ay pinipiga ang puso ko dahil once again I was rejected by my husband who doesn't have time for me anymore. Lumabas na siya ng kwarto na hindi man lang humalik gaya nang dati. Napansin kong iniwan niya ang iba niyang gamit na karaniwan niyang dinala kapag may lakad siyang business related. Hindi ko tuloy mapigilang maghinala. Sinilip ko na lamang ang sasakyan niya mula sa bintana ng aming silid at
Mas lalong sumidhi ang pagnanais kong pasundan ang asawa ko nang magbigay ng update ang private investigador. Gusto kong alamin kung saan sila pupunta pagkatapos nilang naglampungan sa parking area, nang sa ganoon ay ako mismo ang bubulaga sa kanilang dalawa dahil nais kong ako mismo ang makakikita ng mga gulat at takot sa kanilang parehong mukha. Maraming mawawala kay Finn. Hindi ko basta-basta na lamang palalagpasin ito. "Don't lose sight of them. Follow them wherever they go," nanggagalaiti kong utos sa imbestigador.I will pay him threefolds basta sundan lang niya ang asawa ko at ang babaeng 'yon. Walang halaga ang pera kung ganito rin naman ako lokohin ng asawa ko. Matapos kong ibigay ang utos, lumabas na 'ko ng kwarto at sa pagbaba ng magarang hagdan ay mabilis akong sinalubong ng isang maid upang sabihin na handa na ang almusal."I'm not going to eat, thank you," wika ko na lamang sa kaniya na hindi maitago ang aking pagkairita nang umagang iyon dahilan para mapaatras siya.
I felt I was in a safe haven after I fell asleep on my mom's lap. Nasa gitna ako ng malaking kama sa VIP room ng isang five star hotel where I checked in matapos kong umalis sa bahay ng asawa kong walanghiya.My parents on both sides of the bed when I fell asleep, but Dad wasn't there when I woke up and I was hugging a pillow and Mom just came out from the bathroom. Umalis daw si Dad sabi niya at hindi alam ni Mom kung saan nagpunta. May breakfast na nang magising ako at kahit walang ganang kumain ay napakain ako dahil mayroong dragon na nagbabantay at handang suminghal sa akin kapag hindi ko siya sinunod.Mabuti sana kung nandito si Dad, hahayaan niya lang ako at kakampihan, but my Mom is like a monster when she's mad kaya iniiwasan kong magalit siya. She's not my mortal enemy, hindi ko rin best friend. Nanay ko pa rin kaya mahal ko at sadyang ganoon lang talaga si Mom mag-show ng care and love niya. Unlike my Dad na showy and sweet sa lahat ng oras.Habang kumain kami ay panay ang k
"She's fine, there's nothing to worry about her. Just give her time to rest and she will feel better in no time." Ito ang mga huling narinig kong sinabi ng doktor sa mga nag-aalalang mga magulang ko habang nakahiga ako sa kama sa loob ng isang pribadong silid sa pinakamalapit na ospital mula sa restaurant kung saan doon sana kami maghahapunan.Binasa niya ang mga resulta ng ilang ginawang test sa akin at wala naman siyang nakitang bagay na dapat naming ikabahala. Bukod sa medyo dehydrated lang ako at bumaba ang dugo. Just eat healthy lang daw at tamang pahinga. Sabi ni Mom sumunod si Finn pero pinaalis ni Dad sa galit niya rito. Agad naman daw sumunod at hindi na nag-eskandalo.Mukhang natakot masapak ulit ng tatay ko. Tama lang din 'yon dahil ayaw kong makita ang nakasusuya niyang pagmumukha. Iniwan na kami ng doktor. I decided sa hotel na lang magpahinga and while Dad settling everything, sa lobby na lang namin naghintayin ni Mommy sa kaniya.Maayos naman na ang pakiramdam ko. Hind
DALAWANG ARAW NA ANG LUMIPAS, wala pa ring balita kung pinirmahan na ni Finn ang divorce papers namin. The court is asking that as requirement and my lawyer told me na mukhang iniipit kami dahil hindi naman na kailangan may pirma ng both parties, pero mas mapabibilis sana kung ganoon na lang ang mangyayari at approval na lang sa korte, pero ano ito? Ayaw nilang padaliin. Gusto ko na sanang maniwala na he really want me to give him a chance pero I don't feel it's real. My iba namang paraan according to my lawyer and we will use the very reason kung bakit gusto kong makipaghiwalay sa kaniya and that's infidelity.May natatanggap akong mensahe sa loob ng dalawang araw na 'yon, that Diane been visiting Finn sa office niya. I couldn't believe na ganoon kakapal ang mukha ng dalawa. Ang tatapang nila na ipakita sa marami na mayroong namamagitan sa kanila. Hindi niya iyon magawa nang naroon pa 'ko.Some employees na close sa akin are asking kung nasaan na raw ba ako at kung babalik pa ba ako
IT WAS THE MOST TIRING and longest week of my life. Hindi pa rin ako tinantanan ni Finn kahit na nagkaharap na kami. Hindi ako baliw para kalimutan na lang ng ginawa niya sa akin. Hindi ako gaya ng kawawang Mommy niya na ilang ulit nang niloko pero hindi pa rin hiniwalayan ang asawa. Finn doesn't deserve a second chance and I don't feel his sincerity whenever he tries to ask for forgiveness. Tiyak akong ang Daddy niya lang ang nag-uudyok sa kaniyang makipag-ayos sa akin for the sake of their reputation at sa assets na pwedeng mawala sa kanila.That manipulative man is thinking he could use me as one of his puppets. Kita naman sa anak niyang hindi makatanggi sa utos niya na kahit nag-asawa na ay pinakikialam niya pa ang desisyon nito kaya kapag opisyal na kaming hiwalay ni Finn ay matutuwa akong he's no longer my in-law. Mabuti sana kung bago pa lamang ang relasyon nila ni Diane, baka mapatawad ko pa siya at iurong ko ang diborsyo, pero hello—isa't kalahating taon na nila akong nilo
Umuwi na sa Turkey ang lawyer na tumulong sa akin. He doesn't know how grateful I am with his help. Si Dad na raw bahala sa bayad sa kaniya. Lihim akong natuwa dahil nakalibre ako. Hindi, biro lang. Ang totoo ay nahihiya akong magdagdag sa bayad sa kaniya dahil hindi ko siya gaanong kilala kaya mabuti na rin na sila na lang ni Dad ang mag-usap dalawa. After getting the divorce papers, sunod kong ginawa ay umpisahan ang pagbebenta ng assets ko, including those na nakuha ko galing kay Finn. Lumipat din ako ng hotel and made sure na hindi niya na ako masusundan. Wala na rin naman siyang dahilan para hanapin at puntahan ako dahil tapos na at naresolba na ang lahat sa pagitan namin, at oo, I received a huge amount for him after combining both of our assets. Malaking panghihinayang sa side niya dahil malaki ang nawala sa kaniya gaya nang sabi ko noong una.Ang pinakauna kong ibinenta ang resthouse, huwag niyo na akong tanungin sa dahilan. Kung hindi lang ako nasasayangan ay baka pina-bull
Napakainit na umaga ang gumising sa akin kinabukasan. Sadya pa akong nagulat sa bagong atmospera't panahon. Akala ko tuloy panaginip lang iyong masarap kong hapunan kagabi. Napakarami nga ang kain ko, I even forgot the proper table etiquette dahil nagkamay na akong kumain ng naglalakihang mga oysters ang lobsters. I don't know why, pero may kakaibang lasa talaga ang pagkaing Pinoy. Kahit ang mga seafoods kaya naka-mi-miss ang lasa. Daig ko pa tuloy iyong hindi kumain ng ilang araw. Sana lang hindi ipagkalat ng mga newly hired kasambahay ni Mom ang nangyari kagabi dahil nakakahiya.Kaya pala mainit na, 10:00 am na nang magising ako. Hindi ko binuksan ang aircon nang matulog ako kaninang madaling araw kaya mainit sa loob ng kwarto. Tagaktak tuloy ang pawis sa buo kong katawan. Gising na ko, ngunit parang tulog pa ang diwa. Nanatili nakahiga kahit pawisan na, ngunit nang maalala ay napabalikwas ako ng bangon bigla.Muntik ko nang makalimutan ang plano kong puntahan at nang maalala ko ay
“Why here?" nagtatakang tanong ni Elyana kay Florentin habang binabasa ang malakingkaratula ng Camilla's Flower Garden kung saan siya dinala nito. "Are you sure na narito si Felipe?" Kaniyang dugtong pang tanong habang tinatanaw mula sa bintana ng sasakyan ang labas private garden na naroon. Mababakas sa tono ng kaniyang boses ang panggigigil nang mga sandaling 'yon. Mula pa nang nagdaang araw ay kung ano-anong mga bagay na ang pumapasok sa isip niya na maaring dahilan kung bakit hindi umuwi si Felipe at kung saan maaring nagpunta. Nagtatagis ang panga niya sa daan pa lamang sila at ini-imagine na kung ano ang gagawin sakaliman na makaharap na niya ang matchmaker."Wait lang, bawal yata mag-park dito. Mauna ka ng pumasok, susunod na lang ako," wika niFlorentin imbes na sagutin ang mga tanong ng naggagalaiting si Elyana.Wala naman itong nagawa kundi ang bumaba na at mauna sa pagpasok, ngunit dahil hindi niya alam kung saan eksaktong makikita ang kanilang hinahanap, nanatili siya il
Sabado nang umaga, maagang nagising si Felipe matapos ang isang matamis na gabi na pinagsaluhan nilang muli ni Elyana. Unti-unti na niyang nagagamit ang mga turo ng pilyong si Florentin. Napakaraming alam ng dating playboy na kanilang kaibigan.Hindi na niya ginising si Elyana at hindi niya rin sinabi rito ang kaniyang plano para sa araw na iyon. Alas nuebe na nang magising si Elyana. Nagising sa nakasisilaw na liwanag mula sa bintana.Una niyang hinanap sa kaniyang pagmulat ay si Felipe ngunit wala na ito sa kaniyang tabi. Bumangon na siya sa pag-aakala na baka nauna na sa baba, ngunit matapos niyang makapaligo at makapagbihis ay wala siya nakitang Felipe sa paligid. Wala rin sa nursery nang silipin niya ang kaniyang anak na gising na at pinaliliguan ng kaniyang yaya at ni Daldalita.Tumuloy na siya sa kusina kung nasaan ang ibang mga kasambahay upang tanungin sila dahil walang alam ang dalawa na nag-aasikaso sa bata.“Wala bang nasabi sa inyo si Felipe kung saan siya pupunta?” tanong
Felicity's Point of View "Parang gusto ko na lang magpakabakla ulit. Nakakapagod palang maging lalaki at manligaw lalo na kung alam niyang he’s doing it with great reasons." Pabagsak akong naupo sa swivel chair ko sa office dahil sa labis na pagkadismaya. Galing kasi ako nag-lunch sa mansion. Inuwi ko na rin ang nakita kong magandang dress na nabili ko para kay Elyana. May client kasi na sa Mall nakipagkita. Napadaan ako sa isang boutique at nakita ang floral dress na suot na mannequin na kasing katawan ng bruha kanina. Una kong naisip na bagay sa kaniya kaya ko binili pero nang ibinigay ko na sa kaniya, hindi man lang tinignan kung anong laman ng paper bag at wala akong narinig na pasalamat. Inabot niya sa isa sa mga kasambahay at ipinadala sa kwarto. I somehow understand na may kausap siya sa cellphone that time pero nakakatampo lang kasi dahil hindi iyon ang unang beses na nangyari. Hindi na lang ako nagreklamo o nagsalita ng kahit na ano. Iwanan ko na lang siya na may kausap s
Elyana’s Point of ViewNagpabalik-balik kami ni bakla sa pagbisita kay Helen sa loob isang linggong pamamalagi namin sa England. There was discomfort between me and Finn that Felipe kept noticing and he even told me that I should better talk to him. It sounded like I was the one who did something wrong in the past para ako pa ang mag-initiate ng conversation. Isa pa, hindi naman siya ang ipinunta ko roon, pero iyong baklang ‘yon made me realized na tama lang na makapag-usap kami dahil at that moment, Finn needed something na kahit papaano mapagpapagaan ng sitwasyon niya. Sa mismong araw kung kailan kami uuwi. Helen requested na roon kami mananghalian bago kami lumipad pabalik sa Pilipinas. Pinaunlakan na namin para sa ikaliligaya niya. Pagkatapos namin managhalian, doon na isip ni bakla na gumawa ng paraan na makapagsarilinan kami ni Finn. “We’ll be flying tonight and you still haven't seen the whole place, Elyana,” pag-uudyok ni bakla and when Helen heard it, agad siyang nagkoment
Walang problema sa mga magulang ni Elyana ang kaniyang planong pag-alis. Batid kasi nilang pareho kung gaano naging malapit ang kanilang anak sa ginang.Mayroon naman silang mga contact sa England na siyang magdadala kay Elyana sa lugar kung saan kasalukuyang naninirahan ang mag-inang Finn at Helen. Sila na rin ang aatasan ng mag-asawa na maging bantay ng anak upang matiyak ang kaligtasan nito roon.Nag-book agad siya ng ticket pagkatapos kumunsulta kay doktora Lilia kung maari na ba siyang magbiyahe sa malayo dahil magdadalawang buwan naman na halos ang hiwa sa kaniyang tiyan mula sa C-section.Ang pagdadahilan niya, humilom na sa labas at hindi na rin sumasakit gaya ng mga unang linggo kaya binigyan siya agad ng permiso. Binilinan na lamang na mag-ingat dahil hindi pa lubusang naghihilom iyon sa kaloob-looban at alam naman niya't nararamdaman niya rin minsan ang pagkirot sa kaloob-looban ng kaniyang tiyan.Namili na rin siya ng mga maaring ipasalubong sa ginang na hindi makasasama ri
Marami ang nagulat sa biglaang pagbabago ni Felicity. Karamihan sa kanila ay natuwa sa kaniyang naging pasya para sa kabutihan ng kaniyang anak na si Aquia. Oo, may kaunting pag-uudyok galing sa pari na huli niyang nakausap tungkol sa kaniyang personal na suliranin ngunit nasa kaniya pa rin nagmula ang mga hakbang at una pa lamang ay isa na iyon sa mga ideyang nasa isipan nito. “Masaya ako anak dahil sa wakas mayroon ka na ring nakitang dahilan para ituwid ang buhay mo.” Kaniyang nakuhang komento sa ina nang dumalaw siya kinabukasan sa kanila upang doon mananghalian gaya nang kaniyang nakagawian. “Para namang sinabi mo, mother Earth na dating patapon ang buhay ko,” maarteng reklamo ni Felicity dahil sa sinabi nito. “Hindi ko naman sinabing patapon ang buhay mo noon, a! Wala akong anak na patapon ang buhay!” “Relax lang, mudra! Sisigaw agad? Kulang na lang bugahan mo ako ng apoy,” pagpapakalma niya sa ginang habang natatawa sa reaksyon nito. “E, loko ka kasing bata ka,” halos pabu
The next day, sa nursery ako tumambay habang nagbabasa ng libro. Aquia was asleep, kaya nasa kani-kanilang mga gawain ang both parents ko. Busy ako at pagbabasa nang may biglang humarang na bungkos ng mga rosas kung saan nakatutok ang mga mata ko. Damang-dama ko pa naman na rin ang eksena dahil nasa intense part na ang kwento. E kaso may istorbo.I raised my head and saw Felicity. Pinaningkitan ko ng mga mata. Ngingiti-ngiti pa."Isn't lovely? A client gave it to me kanina. Naisip kong iuwi na lang kaysa malanta sa office. If you like, sa'yo na lang," saad nito habang nakataas ang isang kilay at parang naiilang na tumitig sa akin.Na-touch na sana ako na binigyan ako ng flowers. Pero galing pala sa client at dahil manghihinayang, he decided to just give it to me. Ginawa pa yata akong trash can."T-Thank you! Kahit papaano, naalala mo ako," usal ko na medyo tunog sarkastiko pero dedma lang naman ni bakla. "You're welcome!" Patili niyang sagot. Ang sakit sa tainga dahil napakatinis ng
Elyana’s Point of ViewNang nakarating kami sa kusina tatlo, hiyang-hiya ang mga kasambahay sa presensya ng bisita namin. Binati niya pa ang mga ito samantalang hindi na nga sila magkandaugaga nang nakita nila siya. Kahit si Daldalita na likas naman talaga na walang tigil ang bibig ay parang natameme biglaan.Natatawa na lang ako habang pinagmamasdan sila. I didn’t expect they would react like that sa harapan ng nagpapanggap na si Felicity. Sinakyan ko na lang ang trip nila kaysa masabihan pa akong killjoy ng dalawa. Pati si mom todo ang acting pero pasimple ang talikod at tatawa nang mahina. Kuhang-kuha niya ang baritonong boses ni Felix at pati ang kilos. Habang umaarte siya, I couldn't take my eyes of him. Hindi ko na matandaan kung kailan niya huling ginawa iyon. If I was not mistaken, way back high school pa noong huli kong nakitang lalaking-lalaki talaga ang kilos niya at iyong mga panahon pa hindi pa siya naglaladlad.Magkamukhang-magkamukha talaga sila ng kakambal niya kaya ma
Elyana's Point of View The night became so long dahil punong-puno ng kung ano-ano ang isip ko. I was awake until midnight at kahit napakaraming mga bagay na gumugulo sa isip ko, I felt at ease—at peace. Hindi mabura-bura ang ngiti sa labi ko. Walang gabi na hindi ko naiisip lahat ng mga problemang pinagdaanan ko. Iyong mga insidenteng halos nagwakas ng puso ko. But look at me, I am still standing, smiling, at sa totoo lang, I felt contented sa anumang mayroon ako sa kasalukuyan. I couldn’t deserve the happiness my son brought me. Buong akala ko noong umalis ako sa England at nagpasyahang magpag-isa na lang dahil it seemed it was my only choice pero hindi pala. May naghihintay pala sa akin na mas maganda and never in a second pinagsisihan ko na umuwi ako sa Pilipinas. Aminado naman akong malaki ang naging papel ni Felicity sa lahat. From start at hanggang sa kasalukuyan nand’yan pa rin siya to stand beside me. Ewan lang sa baklang ‘yon kung aong plano niya sa buhay niya. Hindi na