CHAPTER 2: Unexpected Meetings

Janina Marie

Isang araw pagkatapos ng mala-bangungot na experience ko sa resort sa Naic ay nagkalat sa silid ko ang mga damit na dinala ko noong mag-swimming kami. Hindi ko kasi makita ang hinahanap ko. Pawis na pawis na ako at magulo na rin ang buhok ko. Magkahalo na ang sipon at luha ko pero hindi ko pa rin matagpuan ang bagay na mahalaga sa akin. 

"Janina, why are your clothes strewn here?" tanong ni lolo. 

Sumalampak ako sa sahig. Humagulgol na ako. Hindi ko magawang sagutin si lolo dahil alam kong pagagalitan n'ya ako. 

"Janina, what's wrong?" His tone is very calming pero hindi napayapa noon ang puso ko. He might get angry kapag nalaman n'yang nawala ko ang bracelet na kabibigay n'ya lang noong graduation ko. Ang bracelet na iyon ay regalo n'ya pa sa lola ko, minana ng mommy ko, at ngayon ay ipinasa na sana sa akin. 

"Nawawala ang pera ko, 'lo," pagsisinungaling ko. "Gagastusin ko sana iyon sa pag-apply ng trabaho."

"Naku, ikaw talagang bata ka… Nandiyan lang iyan. Isa-isahin mo ang mga gamit mo." Tumalikod na si lolo at iniwan ako. 

Tumayo ako. Babalik ako sa resort. Baka makita ko pa ang bracelet doon. Baka nalaglag iyon noong nalasing na ako. Hindi ko kasi iyon tinanggal sa braso ko after graduation. Alam kong half a million ang halaga ng bracelet na iyon ngunit kahit naghihirap na kami ay hindi man lang iyon naisipan ni lolo na ibenta. Ganoon kahalaga ang bagay na iyon sa pamilya namin. 

"Where are you going?" Bakas ang gulat sa mukha ni lolo nang makita akong bihis na bihis na. 

"Lolo, tigilan mo na po ako sa pa-english-english mo. Kaya minsan ay tinatawanan ka ng mga tambay diyan sa labas dahil sa pananalita mo. Aalis po muna ako." 

"Pabayaan mo sila. Ang lolo mo ay si Winston Villasanta. Isa sa mga dating milyonaryo ng bansa. At…"

"At dahil sa isang palpak na transaction ay nalugi at bumagsak sa isang maliit na farm sa Tanza Cavite. Hays, kabisado ko na po ang kwento ng pamilya natin, 'lo," dugtong ko habang nakangiti sa sasabihin pa sana ni lolo. 

"Yayaman tayo ulit dahil may apo akong bright and beautiful. Wala yata silang Janina Marie at ako ay meron. Kaya maghanda ka na dahil malapit na ang napipintong kasal mo," saad ni lolo.

"I am always ready, lolo. Ay siya, lalarga na ang maganda mong apo dahil malayo pa po ang pupuntahan ko." 

H*****k ako sa pisngi niya upang magpaalam. Hahanapin ko ang bracelet at gusto ko rin makita ulit si Xavier Wesley Montefona. Nagliwanag ang mukha ko nang maalala ko ang lalaki. Hanggang ngayon ay walang alam si lolo na nagkita na kami ng future husband kong palagi niyang ibinibida sa akin.

"Umuwi ka agad, Janina Marie," pahabol ni lolo nang kumaway ako sa kan'ya. 

Sa resort ay nagulat ang nasa information desk nang makita ako. Buong akala niya ay bumalik ako roon para makilala lang ang lalaking gumagamit ng villa sa dulo ng resort. Nagmakaawa ako sa kan'ya pero hindi siya pumayag na pumasok akong muli sa pinaka-resort para mahanap ang bracelet ko. 

"Ma'am, huwag na po kayong gumawa ng eksena," pakiusap ng babae na nakausap ko na dati pa. "Hindi po talaga ako magbibigay ng info sa inyo."

"Hindi ang lalaking iyon ang dahilan ng pagpunta ko rito, miss. Nawawala talaga ang bracelet ko," pagpupumilit ko. "Kailangan kong makita iyon dahil mahalaga iyon sa akin at sa pamilya ko."

"Naku, lumang tugtugin na po iyan, ma'am. Pasensya na po talaga," wika ng babae at saka may tinawagan ito sa telepono. 

Halos kaladkarin ako ng mga guards palabas sa gate ng resort. Gusto ko nang magwala sa galit at hindi na ako halos makahinga sa labis na sama ng loob. Nang nasa labas na ako ay panay ang iyak ko habang sinisipa ko ang gate.

"Miss, here's a…" Napalingon ako sa sobrang sexy na boses na narinig ko. Halos matunaw ang puso ko sa ganda ng boses n'ya. Disk jockey ba ng isang FM radio station ang nasa harapan ko? Bigla akong na-blangko kaya hindi ko inabot ang panyo na ibinibigay niya. 

"Let's go, Jake," sabi ng isa pang lalaki. Naglalakad ito na parang modelo palapit sa amin. May hawak itong kape at fresh na fresh ang mukha. Sa tangkad nitong almost five and eight feet ay masasabi kong bagay na bagay kami. Masyado nga lang siyang seryoso. 

"Miss, are you okay na ba? Sino ang gagong lalaki na nagpaiyak sa iyo," tanong ng tinawag na Jake ng lalaking sa tingin ko ay si Xavier Wesley Montefona. 

Napatingin ako sa dalawang lalaking nasa harapan ko. Hindi ako makapagsalita. Ang popogi kasi nila at ang bango. Amoy babies sila kahit medyo pawis dahil past ten na ng umaga at naglalakad pa sila sa ilalim ng titik na araw.

"Xavier, I guess she needs help," sabi ng tinawag na Jake.

Confirm! Siya nga si Xavier Wesley Montefona. Ang mayabang na lalaki na nasa harapan ko ay ang mapapangasawa ko. 

"Don't mind her, Jake. Baka scammer iyan. Nagpapansin na siya sa akin dati," sabi ni Xavier. 

"What? Me? Nagpapansin daw sa kan'ya?" Hindi makapaniwalang tanong ko kay Jake habang itinuturo ko ang aking sarili. Nanlisik din ang mata ko kay Xavier, ang lalaking ubod ng kapal ng mukha. 

"He didn't mean it. Huwag mo na lang pansinin ang kaibigan ko. Ako nga pala si Jake Admerson." Inilahad ni Jake ang palad n'ya. Hindi ko iyon inabot at sa halip ay pinunas ko lang ang mga luha ko. 

"Oh, come-on. She's playing hard-to-get," iritado na sabi ni Xavier. Nagpatiuna na ito ng lakad. Wala itong pakialam na pumasok ng gate. Hindi man lang nga ngumiti sa guard na bumati sa kaniya. 

"Ang sama pala ng ugali ng animal na Xavier na ito. Next time na magkita tayo, I will make sure na mahuhulog ka sa akin at ibababa mo iyang mataas mong pride," gigil na sabi ko sa aking sarili. 

Bigla kong binalingan ang lalaking nakatayo pa rin sa aking tabi. Pakiramdam ko kasi ay inoobserbahan niya ako mula ulo hanggang paa. Nahihiya ngumiti ako sa kan'ya. 

"Jake? Tama ba? Pakisabi sa kasama mo na darating ang araw na magko-cross ulit ang landas namin. Magiging akin siya sa ayaw at sa gusto niya!" Naniningkit ang mga mata ko habang sinasabi ang mga katagang iyon. 

"Paano ako?" tanong ni Jake sa akin. Bahagyang tumaas ang mga kilay ko at napaawang ang aking mga labi dahil sa hindi ko inaasahan na tanong na iyon. 

Nakangiti na tinapik ako sa balikat ng lalaking ang pangalan ay Jake at saka iniwan sa akin ang panyo na ibinibigay niya kanina pa bago dumating si Xavier. Nakakaakit ang mukha niya habang kumakaway siya sa akin bago siya tuluyang pumasok ng gate. 

"Whoo!" Malakas kong sabi habang ipinipiling ang aking ulo. Dahan-dahan akong lumayo sa resort. Puno ang aking dibdib ng halo-halong emosyon. 

Para akong namatanda. Bigla kong nakalimutan kung bakit ako bumalik sa lugar na iyon. Nasa baby bus na ako ng maalala ko na hindi ko pala nahanap ang bracelet ko. 

Sa bahay ay hindi ko tinitigilan si lolo. Marami akong tanong at gusto kong malaman ang kasagutan sa mga iyon. 

"Why have you suddenly become more interested in Xavier?" Nakangiti si lolo at nanunukso. 

"Interested? No, lolo. Gusto ko lang malaman kung ano ang pagkatao ng anak na lalaki ng taong pinagkakautangan mo," sabi ko. 

"Payag ka na bang maging pambayad utang? Our total debt amounted to nearly five million pesos. Can you sacrifice your happiness to save your lolo?"

Humalakhak ako at yumakap sa leeg ng aking lolo. Nasa sala kami at nanonood ng television. Hays, kung alam lang ni lolo na hindi n'ya ako kailangan problemahin dahil unang kita ko pa lang kay Xavier ay tumigil na ang universe. 

Lumipas ang tatlong buwan, hindi ko binanggit kay lolo na nawawala ang bracelet. Hindi n'ya na rin naman siguro iyon hahanapin. Hindi ko rin masabi kay lolo na hindi ako dinatnan ng menstruation ko sa mga panahong iyon. Natatakot akong magsabi. Hindi ko kasi alam kung paano ko sisimulan ang kwento. 

"Althea, hindi ko gusto ang pabango mo. Nakakasuka," iritado kong sabi habang lumalayo sa kaibigan ko. Mas naging close kasi kami pagkatapos ng graduation namin kaya madalas kaming magkasama ngayon kaysa noon. 

"Okay ka lang ba, JM? Dati naman ay halos ubusin mo ang pabango ko. Bakit bigla mong inayawan ngayon?" Inilagay ni Althea ang kamay niya sa kaniyang baywang at saka taas kilay na hinarap ako. 

"Hindi ko alam. Nasusuka talaga ako sa amoy mo ngayon," sagot ko. "Naligo ka ba?"

Nagtatampo na lumayo sa akin si Althea. Pareho kaming mga merchandiser sa isang grocery stores dahil ang hirap kumuha ng trabaho kapag walang experience. Walang halaga ang hawak kong diploma sa mga malalaking company na una kong pinasahan ng resume. 

"Althea, nahihilo ako," pag-amin ko sa kaibigan ko. 

"What the f*ck, JM? Buntis ka ba?" 

Biglang nanlamig ang aking katawan. Pakiramdam ko ay hinihila ako sa kawalan. Hindi ako pwedeng mabuntis. Hindi pwedeng masaktan si lolo.

Sa clinic na ako nagising. Sa tabi ko ay nakaupo si Althea habang nakatitig sa akin ang mapanuri niyang mga mata. Tumatagos ang mga tingin n'ya hanggang sa kaloob-looban ko. Hindi ko nga kayang tagalan ang mga titig niya.

"Sino ang ama ng ipinagbubuntis mo? Kailan ka pa nakipagrelasyon sa isang lalaki, JM? Akala ko ba, no boyfriend since birth ka!" Mataas na ang boses ni Althea kaya napabalikwas ako ng bangon. Niyakap ko ang aking nangangatog na tuhod. 

"Hindi ko ito ginusto," palahaw ko. 

"Anong hindi mo ginusto? May nakita kang t*ti ng lalaki na nakasabit, bumukaka ka sa tapat noon, tapos… boom! Shoot! Gano'n?" 

"Narinig ko na yata iyan sa pelikula. Nabasa ko na rin yata iyan sa libro,," mahina kong bara kay Althea. 

"Tanga! Maraming version iyan. Iyong iba nakakabuntis at iyong iba, hindi! Ikaw, nadali ka ng t*ti na nakakabuntis!" 

Lumabas na ang pagiging taklesa ng kaibigan ko kaya hindi na ako nakapagsalita. Daig pa n'ya ang mommy ko kung sermunan n'ya ako. Ilang saglit pa ay kumalma siya at niyakap ako. Nag-iyakan kami na parang mga bata.

Isang malakas na sampal ang dumapo sa aking pisngi nang dumating si lolo sa clinic pero hindi ko iyon ininda. Mas inaalala ko pa ang kalagayan niya. Nanginginig si lolo at natakot akong baka atakihin siya sa puso lalo at dati nang muntik pumalya ang puso niya. 

"I'm sorry, lolo. Hindi ko po ginusto ito," wika ko nang iwanan na kami ni Althea. 

"Hindi mo ba alam na sa ginawa mo ay pwedeng makulong ako o kaya ay ipapatay ako ng mga Montefona?" Humagulgol na si lolo. 

Biglang kinurot ang puso ko dahil sa aking narinig. Sa nakita ko dati na sama ng ugali ni Xavier Wesley Montefona ay tiyak akong hindi malayong magkatotoo ang kinatatakutan ni lolo. 

Isang desisyon ang nabuo sa isip ko. Kapalit ng buhay ng lolo ko ay ipalalaglag ko na lang ang baby na nasa sinapupunan ko. Subalit bigla akong natakot. Hindi ko kayang pumatay ng isang batang wala pang kamalay-malay. 

Nang marinig ni lolo ang dahilan kung bakit ako nabuntis ay buo ang loob niyang buhayin namin ang bata kahit sinabi ko sa kan'ya na sumagi sa isipan ko na ipalaglag ito. 

"Hindi tayo mamamatay tao, Janina. We are true Christians and labag sa kautusan ng Diyos ang pagkitil sa buhay ng mga sanggol kahit pa nabuo sila sa maling paraan," matatag na sabi ni lolo. "I'll deal with Montefona. We'll cross the bridge when we come to it." 

Inalagaan ako ni lolo sa loob ng siyam na buwan ng aking pagbubuntis. Unti-unti rin na napalapit sa akin ang batang nasa sinapupunan ko kahit anak pa siya ng isang mapagsamantalang lalaki. Sa loob ng siyam na buwan ay labis na hirap ang aking pinagdaanan ngunit sa tulong ni lolo at ng aking mga kaibigan ay nairaos ko iyon. Hanggang sa dumating ang araw ng aking panganganak. 

Sa ospital ay hindi ako kaagad inasikaso ng mga doktor at nars kahit sobrang sakit na ng aking tiyan. May naganap daw kasing car accident sa highway kaya busy ang mga empleyado ng ospital. Kilalang tao raw kasi ang involve kaya priority nila iyon. 

"Misis, walang available na oby. Buntis kasi ang isa sa mga kasama sa accident at priority siya," wika ng nars. "Maghanap na lang kayo ng ibang ospital na pwede ninyong puntahan." 

"Nars, dito ako nagpapa-check-up. Hindi ba dapat ay dito rin ako manganak?" tanong ko sa nars kahit namimilipit na ako dahil sa sakit ng tiyan ko. 

"Pasensya na, misis. Hindi namin kayo maaasikaso ngayon." 

Nanlulumo na pilit akong itinayo ni lolo. Kahit hindi na ako halos makalakad ay sinikap kong sumama kay lolo. Hanggang sa mabangga kami ng nagmamadaling lalaki.

"Jake?" tawag ko sa lalaki. 

Kumunot ang noo niya at waring hindi niya ako nakilala. Mabuti na lamang at dala ko ang panyong iniwan niya sa akin noon. Iyon kasi ang nahugot ni lolo nang magsimula nang sumakit ang aking tiyan. 

"Oh, I remember you. Why are you here?" tanong ni Jake sa akin. "You're pregnant?"

Humawak ako sa braso ni Jake. Hindi ko na kasi matiis ang sakit na aking nararamdaman. Parang hinihiwa ang aking balakang. Butil-butil na rin ang aking pawis. 

"Manganganak na ako," mahinang sabi ko. Naramdaman kong pumutok na ang aking panubigan kaya umupo ako habang nakayakap sa binti ni Jake para hindi bumagsak sa sahig ang aking baby. 

Sumigaw si Jake ng tulong. Kahit nanlalabo na ang aking paningin ay nakita ko kung paano siya igalang ng hospital staffs kaya batid kong isa siyang espesyal na tao. Narinig ko rin ang usapan nila tungkol sa aksidenteng sinapit daw ni Xavier Wesley Montefona. 

"Oh, no. Kapag namatay siya, lagot na si lolo," bulong ng isip ko. Hindi na kasi kami makakapagbayad ng utang. 

Si Jake na hawak ang kamay ko ay biglang bumitaw nang matapat kami sa emergency room kung nasaan daw si Xavier. Bago ako tuluyang mawalan ng malay ay narinig ko mula sa mga nars na dumating na raw ang mga magulang ni Xavier. Si lolo agad ang pumasok sa isip ko. Maaari kasing sa pagmulat muli ng aking mga mata ay nasa kulungan na siya o kaya ay patay na siya dahil sa aking kapabayaan.