CHAPTER 7: Happy Together

JANINA MARIE

Agad kong hinila ang aking anak at saka kinarga ito para protektahan kung sakaling kumilos ng hindi tama si Xavier. Ang mga mata kasi niya ay nag-aapoy sa galit at umigting din ang kaniyang panga. 

"G-good morning, sir," bati ko sa kaniya. 

"Whose child is it?" paasik na tanong ni Xavier. 

"Anak ko po, sir. Siya po si…" 

"I don't care who he is." 

Mabilis na lumakad si Xavier papasok ng bahay at iniwan kaming mag-ina. Napatunganga naman ang kapit-bahay namin at nakaimik lamang nang tinapik ko siya sa braso. 

"Nakakita ba ako ng demonyo o nakakademonyo na lalaki? Grabe ang kagwapuhan niyang taglay pero ang sama ng ugali. Ang taray niya, Janina," sabi ng kapitbahay namin. 

Gusto kong sabihin sa kaniya na bakla si Xavier kaya ganoon kung kumilos pero hindi ako nagsalita. Nakikinig kasi ang anak ko na bahagya ko lang tinakpan ang tainga nang magsalita na ang kausap ko. Ayaw ko rin isipin ng mga kapitbahay na bakla ang mapapangasawa ko at bigyan sila ng pagkakataon para pagtawanan kami ni lolo katulad nang ginawa nila noong nabuntis ako. 

Pumasok ako ng bahay para pakinggan ang usapan ng mga matatanda. Nabanggit na kanina ng mga magulang ni Xavier na mamamanhikan na sila at kinakabahan ako sa magiging takbo ng usapan. 

Nakamamatay na tingin ni Xavier ang una kong nakita pagpasok namin ni Jude sa sala ng bahay. Hindi man siya kumibo, pakiramdam ko ay bibitayin n'ya na ako. 

"Janina is here. Let's start planning their wedding," nakangiting sabi ni Sir Kurt Montefona. 

"Iho, come here," sabi ni Ma'am Levy Montefona kay Jude. Hindi naman nag-alinlangan ang anak ko na lumapit sa mabait na ginang. 

"Xavier, as you know, you and Janina are going to get married. Her son will also be your son," saad ni Sir Kurt. 

"Daddy, I can't marry her because I'm gay, and if we pursue this marriage, it will be difficult for her. I'd rather be with men than be an instant father to a child whose father may be a gangster."

"My papa is not a gangster; he lives in the United States," umiiyak na sabi ng aking anak. 

"See? May tatay siya. Bakit hindi n'yo sa kaniya ipakasal si Janina?" Binalingan ni Xavier ang lolo ko. "Look, Sir Winston Villasanta, your debt is paid already. Kahit wala nang wedding na magaganap, wala ka nang problema." 

"Shut up, Xavier Wensley!" sigaw ng Daddy ni Xavier. 

Hindi nakaimik si lolo dahil sa mga kaganapan. Kita ko ang panliliit niya at ganoon din ako. Para kaming mga makasalanan na naghihintay ng hatol.

"Daddy, lower your voice. Jude is frightened because of you two," saway ni Ma'am Levy kay Sir Kurt. 

"Xavier, kahit balewalain mo ang utang ni Tito Winston sa pamilya natin, you must still marry Janina because that is what Daddy and Tito promised to each other. Sino tayo para hindi sumunod sa last will and testament ng lolo mo? Hindi mo ba alam na bukod sa bayaran ng utang, kapag hindi ka sumunod ay mawawalan ka ng mana?" tanong ni Sir Kurt sa anak niya. 

"What? No!" Sunod-sunod na iling ang ginawa ni Xavier. "What you're saying is completely absurd. It's deception! You're all attempting to thwart my personal life decisions." 

"Listen carefully before you open your fücking dirty mouth, Xavier. Kung ang mga Villasanta ay may malaking utang na pera sa atin, tayong mga Montefona ay may malaking utang na loob sa mga Villasanta. Did you know that your Lolo Emmanuel was willing to support Tito Winston hanggang makabawi siya pero tinanggihan iyon ni Tito simply because of his love to daddy? Tito Winston declined all monetary help. He didn't want to destroy your Lolo's reputation because at that time, the attack dog of his rival in business was spreading fake news about him. Kung hindi dahil kay Tito Winston, tayong mga Montefona ang nasa sitwasyon nila ngayon at sila ang nasa sitwasyon natin! Whether you like it or not, you will marry Janina! That's an order!"

Natahimik ako dahil sa matigas na boses ni Sir Kurt. Madalas ko siyang makitang mahinahon at parang easy to deal with. Hindi ko akalain na para siyang mabangis na hayop kung magalit. Maging si Xavier ay naumid na rin ang dila at tulad ko ay nakinig na lang siya sa usapan ng mga magulang niya at ni lolo. 

"Jude, come. Pakakainin muna kita," tawag ko sa anak ko. 

Mabilis namang bumaba ang aking anak mula sa pagkakakarga ni Ma'am Levy. Nang kami na lang mag-ina sa kusina, biglang niyakap ako ng aking anak.

"Mama, bakit ka ikakasal na si ibang lalaki. Paano ang papa ko?" uutal-utal na tanong ni Jude. 

"Because your mom is a crazy whore," sagot ni Xavier na hindi ko namalayan ay sumunod pala. 

Napalunok ako. Hindi ko matanggap na sa harapan pa ng aking anak ako iinsultuhin ni Xavier. Mabuti na lang at hindi n'ya pa kayang intindihin ang sinabi ng lalaking nasa harapan namin. Nanginginig ang aking mga kamay nang hawakan ko ang baso. Nagpalipat-lipat ang tingin ko kina Xavier at Jude. 

"Hey, defend yourself," pang-aasar pa ni Xavier. 

"Jude, labas ka nga muna, 'nak" utos ko sa anak ko. 

Subalit hindi siya kumilos at sa halip ay yumakap siya agad kay Xavier. 

"Sana ikaw na lang po ang papa ko," sabi ng anak ko. "Parang ghost kasi ang papa ko. Ang tagal niya na sa ibang bansa pero lungkot ako kasi hindi n'ya ako naaalala." 

Pakiramdam ko ay biglang nanigas ang katawan ni Xavier. Hindi kasi siya gumalaw o nagsalita man lang. Nakatitig lang siya kay Jude pero hindi naman siya galit katulad kanina. Hinablot ko agad si Jude sa braso n'ya at inilayo ko siya kay Xavier. 

"Sir, saka na lang po tayo mag-usap. Pakakainin ko po muna ang anak ko. Papasok na po ako sa trabaho bukas. Doon tayo mag-usap." Sinadya kong bigyan diin ang huling linyang sinabi ko. Nakangiti rin ako pero ipinkita ko sa kaniya ang pagkairita ko. 

"Are you mad, mama?" inosente na tanong ng anak ko. 

Sa halip na sumagot ay hinalikan ko lang si Jude. Pinaupo ko siya sa lamesa at nagsimula na akong maghanda ng pagkain niya. Nanatili naman na nakamasid sa amin si Xavier habang nakahalukipkip ang mga braso niya. 

"Hindi ko naman pala kailangan na magpakasal sa lokong ito kung hindi lang dahil sa last will ng lolo n'ya. Kausapin ko nga si lolo mamaya," bulong ko sa aking sarili. 

Hindi ko na pinansin pa si Xavier. Itinuring ko siyang parang multo na hindi ko nakikita pero nararamdaman ko. Kalaunan ay kusa siyang umalis sa kusina pagkatapos niya kaming pagmasdan ng aking anak. 

Bago mag-tanghalian ay nagpaalam na rin ang mga Montefona. Bigla na lang nawala si Xavier at hindi na nagpaalam pa. Nang mapagsolo kami ni lolo ay puso sa puso ko siyang kinausap. 

"Hindi maaari, Janina. May utang pa rin tayo sa pamilya nila at lalong hindi maaari na balewalain ko ang last will and testament ng kaibigan ko. We have a word of honor. No matter what, we will uphold the word of friendship." 

"Pero, lolo, kinabukasan ko po at ni Jude ang nakataya rito. Eh, daig pa ni Xavier ang isang tigre na lalapain ang anak ko," himutok ko. 

"Xavier is kind and very loving person. He's sweet and caring. You'll see soon, iha." 

"Soon? Lolo…" 

"Stop, Janina. Panahon na para bigyan mo ng ama si Jude." 

Napabuga ako ng hangin. Kung pwede lang talaga akong sumagot sa lolo ko, ginawa ko na. Ngunit ayaw kong sumama ang loob niya kaya nanahimik ako. 

Kinabukasan, nagulat ako nang pagpasok ko sa opisina ni Xavier ay wala siyang kibo. Wala na ang mga pagkain sa table niya ngunit nakaupo si Jake sa mahabang couch. Nauna pa silang dumating sa opisina kahit hindi naman ako late. 

"Good morning, sirs," bati ko sa dalawa. "Coffee?" 

"No need to ask repetitive questions each day!" singhal agad ni Xavier. 

Agad akong tumalikod.

"Ang aga-aga, kumalma ka muna, JM," paalala ko sa aking sarili. 

Nang matapos akong magtimpla ay agad kong dinala ang kape sa dalawang lalaki na seryosong nag-uusap. Narinig kong tapos na ang problema ng MEC at naghahanda na ang company para sa susunod na namang batch of orders. 

"Janina, iuwi mo mamaya ang mga pinamili ko para sa anak mo," wika ni Jake. "Tell me if you need more." 

"No!" Sabay kaming napalingon ni Jake kay Xavier. 

"May tama talaga sa ulo niya ang lalaking ito," bulong ko sa sarili. "Si Jake na lang kaya ang akitin ko at pakasalan. Mukhang siya ang mas lalaki sa relasyon nilang dalawa." 

"What are you thinking? Magtitimpla ka na lang ng coffee, wala pang lasa. Ang aga mong lumandi pero simpleng pagtimpla ng coffee, hindi mo magawa ng tama!" bulyaw ni Xavier. 

"Xavier, this coffee is delicious. This is, without a doubt, the best coffee I've ever had," tutol ni Jake. 

"No, it's not!" inis na sabi ni Xavier. 

"Black coffee, without cream. Ano po ba ang gusto n'yo?" nagpipigil na tanong ko. 

"Less sugar."

"Sir, hindi ko iyan nilagyan ng sugar." 

Napangiti si Jake. Ngunit kumunot lalo ang noo ni Xavier. 

"Kapag sinabi kong less sugar, less sugar! Give me another cup of coffee." 

Okay. Nakuha ko na. Gusto niya lang akong pahirapan at hindi talaga totoong hindi masarap ang kapeng tinimpla ko kanina. Habang nagtitimpla ako, nakita ko si Jake na umalis na at bahagya pa siyang kumaway sa akin. Napatango na lang ako sa kaniya bago siya nawala sa may pintuan. 

Nang muli akong pumasok sa loob ng office ni Xavier ay napataas ang maitim kong kilay. Wala na kasing laman ang tasa na pinaglagyan ko kanina ng kape. Ininom na ni Xavier ang lahat ng laman noon. 

Buong araw ay daig ko pa ang alila ni Xavier. Pagod na pagod na ako at halos hindi ko na ma-take ang kagaspangan ng ugali niya. Alam kong sinasadya n'ya ang lahat para umusok ang ilong ko pero hindi ako nagpahalata na napipikon na ako. 

Nang uwian na, dinala ko lahat ng mga binili ni Jake para kay Jude. Para sa anak ko iyon at dati na rin naman na tinulungan kami ni Jake kaya walang kaso iyon. Nag-text na lang ako sa kaniya para sabihin ang pasasalamat ko. Tiningnan lang naman ako ni Xavier at hindi ito nagsalita. 

Araw ng Linggo, wala akong pasok. Gusto ko pa sanang matulog ng hanggang alas-nueve ng umaga pero ginising ako ng mga halik ni Jude. 

"Papa is here. Papa is here."

Halos malaglag ako sa higaan. Nakabihis na ng panlakad ang aking anak. Suot n'ya ang kaniyang paboritong damit na regalo ko noong third birthday niya. Ngunit hindi roon napako ang tingin ko kun'di sa lalaking nakatayo sa may pintuan ng silid naming mag-ina.  

"Sir! A-a-no pong ginagawa n'yo rito?" 

"Get ready. May pupuntahan tayo," sagot ni Xavier sa tanong ko. 

"Ho?"

"Stupid! Is it necessary for me to reiterate what I've said?"

"No, sir. Saan po tayo pupunta? I mean, bakit kayo nandito?" 

"Ayaw ko kasing nanlilimos ka kay Jake kaya aasikasuhin ko ang mga kailangan n'yong mag-ina." 

Limos? Bigla kong nakuha ang unan para batuhin si Xavier ngunit wala na siya. Nahila na siya ng anak ko at sumigaw pa si Jude ng, "Please faster, mama. I'm excited na po." 

Sumunod ako sa dalawa. Hindi ko gustong magkaroon ng utang na loob sa CEO ng MEC kaya hindi ako sasama sa lakad na gusto niya. Ang hirap niya kasing unawain. Para siyang hangin na paiba-iba ng ihip. Minsan mabait, ngunit madalas salbahe. 

"Bakit hindi ka pa rin nakahanda, Janina?" nagtataka na tanong ni lolo. 

"Hindi po ako pwedeng sumama kay Xavier. May birthday-han po kaming pupuntahan mamaya ni Jude," pagsisinungaling ko. 

"That's okay. We will attend the party once na natapos na tayo sa pamimili," kalmadong sabi ni Xavier. 

"Mama, wala po akong natanggap na invitation," wika ni Jude. 

"Janina…" mahinang tawag ni lolo sa pangalan ko. Alam na kasi niya na hindi ako nagsasabi ng totoo. Pinandilatan niya ako ng kaniyang mga mata. 

Tiningnan ako ni Xavier. Hindi siya nagsalita pero halata sa mga tingin niya na hindi n'ya na naman nagustuhan ang pagsisinungaling ko. Napilitan akong maligo at magbihis. 

Isang white crop top at highwaist pants na khaki ang sinuot ko. Lumutang ang ka-sexy-han ko at natuwa ako. Hinayaan ko lang na nakalugay ang maitim kong buhok na nilagyan ko lang ng hair clip. Kaunting polbo at lipstick lang din ang nilagay ko para lumutang ang natural kong ganda na bagay sa katawan ko. 

Nagbaba-taas ang Adams apple ni Xavier ng makita n'ya ako. Napangiti ako. Mukhang naapektuhan ang bakla sa outfit ko. Bago kami umalis ay niyaya n'ya si lolo na sumama pero tumanggi naman siya kaya kaming tatlo na lang ang umalis. 

Sa likuran ng kotse kami ni Jude sumakay. First time ng anak ko na sumakay ng kotse kaya tuwang-tuwa siya. Sa sobrang likot niya ay hindi ako magkandaugaga sa pag-asikaso sa kaniya habang nagmamaneho si Xavier. Pasalamat na rin ako dahil nakalimutan ko ang matinding pagkailang na nararamdaman ko kanina pa.

"Nasaan tayo?" tanong ko kay Xavier ng bumaba na kami ng sasakyan. 

"MOA," maikling sagot niya. 

Pinagbuksan n'ya kami ni Jude ng pintuan pero hindi n'ya ako pinansin. Hinawakan n'ya lang sa kamay ang anak ko at nauna na silang lumakad. Sumunod lang ako sa kanila na para bang katulong lang ako ni Xavier at yaya ako ni Jude.

Buong umaga ay walang tigil sina Xavier at Jude sa kanilang paglalaro. Ako naman ay nakatayo lang sa tabi. Nang oras na ng tanghalian ay asikasong-asikaso ni Xavier ang anak ko at bihira niya lang akong kausapin. 

Kumakain pa kami ng tumawag si Jake. Tinatanong niya ako kung free daw ba ako dahil balak niyang pumunta sa bahay at ipasyal kaming mag-ina sa labas. 

"I'm sorry, Sir Jake. Nasa labas po kami ni Jude," sabi ko. 

"Oh, I see. Okay. Probably next week…"

Napatingin ako kay Xavier. Mahigpit ang hawak n'ya sa table knife kaya bumilis ang tibok ng puso ko. 

"S-sorry, sir. Hindi ko pa masasabi," sambit ko. 

Biglang ibinagsak ni Xavier ang hawak niyang table knife at lumikha iyon ng tunog. Napatingin ako sa aking anak na nasa tabi n'ya lang at paminsan-minsan niyang sinusubuan. Bigla kong pinatay ang tawag at isinalid sa bag ko ang aking cellphone. 

"Jude, okay ka lang ba, anak?" tanong ko.

"Yes, mama. Nagulat lang po ako. Bigla kasi pong nabitawan ni Papa Vier ang knife n'ya," sagot ng anak ko. 

"I'm sorry," wika ni Xavier habang ginugulo ang buhok ni Jude. 

Pagkatapos naming kumain ay halos bilihin na lahat ni Xavier ang laman ng isang shop na puro pambata at laruan ang paninda. Hindi pa siya nakuntento, lahat ng gustong laruin ng anak ko ay nilaro nilang dalawa. Tumutulo na ang pawis n'ya sa kahahabol sa anak ko ngunit hindi ko siya narinig na nagreklamo. 

"Ang swerte mo sa asawa mo. Napakabait na ama," wika ng isang ginang na nakatabi ko habang hinihintay ko sina Xavier at Jude na matapos sa rides na sinakyan nila. Hindi ko alam kung bakit hindi ko nagawang itanggi si Xavier. Pinabayaan ko ang babae sa paniniwala niyang asawa ko nga ang CEO ng kumpanya kung saan ako nagtatrabaho. 

Oras ng uwian, bagsak ang anak ko dahil sa sobrang pagod sa maghapon na paglalaro. Kalong-kalong ko siya habang naiipit kami sa traffic. 

"Miss Villasanta, do you really want to marry me?" Naalimpungatan ako. Muntik na sana akong makatulog sa loob ng sasakyan ngunit nang marinig ko ang tanong ni Xavier ay biglang lumipad ang antok ko. 

"Wala po akong choice, sir," sagot ko. 

"Honestly, ayaw kitang maging asawa," prangka niyang sabi. 

"Alam ko po." 

"I don't want any commitment. Masyado na akong nasaktan dahil sa pagpapahalaga ko sa ibang tao. Ngunit may matindi akong dahilan kaya ayaw kong makasal sa iyo. My heart belongs to somebody." 

Napatingin ako sa labas ng sasakyan. Hindi ko alam kung saan galing iyong sakit sa dibdib na bigla kong naramdaman. Feeling ko ay hindi ako makahinga. Siguro dahil naiipit ako ni Jude. 

"Si Sir Jake po ba ang…" 

Tumawa si Xavier. Noon ko lang siya nakitang tumawa ng ubod lakas. Naningkit din ang mga mata niya dahil sa tuwa. 

"What if I'm gay? Would you be willing to let me go? Would you call off the wedding?"

"Sir…" 

"Let's make a deal," wika ni Xavier. "I'm going to give you everything you ask for. Money, a house, a lot, and cars. Name it." 

"Wala po akong kailangan."

"Liar! I'm gay! Don't you get it? I hate women. I hate you! There is someone else na gusto kong makasama sa buhay.

"Ang swerte naman ni Sir Jake," naisip ko. 

Ngunit nang aktong magsasalita na ako para pumayag na sana sa gusto niya para matahimik naman ang buhay ko ay bigla nya akong hinagisan ng tseke. Three million pesos ang nakalagay doon na amount. 

"Take it! Sapat na siguro iyan para lubayan mo ako dahil hindi ikaw ang para sa 'kin." 

Nainsulto ako ng sobra dahil sa ginawa n'ya. Ang puso kong palaban ay biglang nabuhay.

"Bibigyan ko ng leksyon ang aroganteng baklang ito. Isinusumpa ko, mahuhulog ka sa bitag ko," bulong ng isip ko habang malanding nakangiti kay Xavier.