Chapter Two

Hindi maintindihan ni Lola kung bakit bigla- bigla siyang kukumustahin ng binata gayong sa nakalipas na isang taon ay puro kagaspangan ang naging pagtrato nito sa kanya. 

"Lola, tungkol sa nangyari noong araw na iyon," wika ng binata. 

"Kalimutan mo na iyon, Nathaniel. Matagal ko nang kinalimutan ang nangyaring iyon," tugon naman niya. 

"Kinabukasan ay pumunta ako sa mansiyon nyo para humingi ng tawad sa nagawa ko pero ang sabi ni Don Mattias ay pumunta sa Maynila ng araw na iyon."

"Tulad ng sinabi ko'y matagal ko ng kinalimutan iyon."

Lumiko pakanan si Nathaniel at nagpatuloy. "Siya nga?"

"Oo, naghilom na ang latay kaya wag mo nang alalahanin iyon. Bakit ba kasi kailangan mo pang ungkatin ang tungkol doon?"

Hindi sumagot si Nathaniel pero dinig ng dalaga ang marahas na pagbuga nito ng hangin. Aminado si Lola na sa muling pagkikitang iyon ay nagkaroon muli ng epekto sa kanya ang binata. At ang tinutukoy nitong latay ay ang tatlong pilat sa kanyang likod likha ng kanyang sariling latigo. Kung gugustuhin niya ay pwede niyang ipatanggal ang mga pilat na iyon pero mas minabuti niyang panatilihin na lamang ang mga iyon sa kanyang likod. 

"Ipapaalam mo ba sa Papa mo ang nangyari sa'yo?" tanong ni Nathaniel at bahagya siyang nilingon. Bahagya nitong binagalan ang takbo ng motorsiklo.

"Wala akong balak sabihin sa kanya ang nangyari." 

"Paano kung ako ang magsabi sa kanya?"

"No!" sigaw niya sa binata. 

Mahinang tumawa ang binata bago muling nagsalita,"Bakit parang takot na takot kang malaman niya ang pagtilapon mo sa damuhan?" 

"Pagtilapon ko na ikaw ang dahilan!"

"Hindi ko kasalanan ang nangyari sa'yo, Lola, masyadong mabilis ang takbo ng motorsiklo mo." Umiling ang binata. "Maging responsable ka sa pagmamaneho para maiwasan mo ang mga aksidente."

"Kung marunong ka rin sanang tumingin sa makakasalubong mo'y hindi sana mangyayari sa akin iyon," nanggigigil na depensa ni Lola. 

"Masyado pa rin talaga matigas ang ulo mo, Lola. Tulad ka pa rin ng dati sa kabila ng pananatili mo sa Maynila ng isang taon."

"Katulad mo'y wala ka rin pinagbago Montelibano, isa ka pa rin aroganteng sundalo." Inirapan niya ang binata.  

"Kumusta ang Maynila, Lola?" tanong ni Nathaniel.

"Ganun pa rin," tipid niyang tugon.

"Madami ka bang nakilalang lalaki roon?".

"Oo naman."

"Ilang lalaki ba ang napasunod at na paikot ng mga ng isang Lola Castillon?" tanong ng binata na may pag-uuyam. 

"Hindi ko gusto ang tono mo, Montelibano!" mariin niyang tugon sa binata. "Isa pa ano ba ang pakialam mo kung manlalaki man ako?"

"Hindi ba't  sinubukan mo rin akong paikutin sa mga palad mo ngunit ako lang ang bukod tanging hindi natinag sa'yo?"

"Kaya mo ba ako ihahatid upang sumbatan at pagsalitaan ng kung ano-ano, ha, Nathaniel?

"Malapit na tayo sa hacienda n'yo," pag-iiba ng binata sa usapan. 

Mula sa malayo ay tanaw na ni Lola ang arko ng Hacienda del Abra. Pagpasok nila sa malaking gate ay agad niyang nakita ang kanyang ama na kausap si Mang Caloy, ang isa sa mga trabahador ng hacienda. Pinatay ni Nathaniel ang makina ng motorsiklo at agad na bumaba si Lola. Patakbo niyang nilapitan ang kanya papa na si Don Mattias Castillon. 

"Hello, Pa," bati ng dalaga at dinampian ng halik ang pisngi nito.

"Hija, bakit hindi ka nagsabing uuwi ka ngayon? 'Di sana'y sumabay na ako sayo," wika ng kanyang ama. 

"Kumusta Mang Caloy?" bati ng dalaga sa matandang katiwala.

"Mabuti naman po, Señorita," tugon naman ng matanda at nagpaalam sa kanya ama na babalik na sa trabaho.

"Teka, si Nathaniel ba ang nakikita kong papalapit, hija?" tanong ng Don habang nakatingin sa papalapit na binata.

"Opo, Pa," tugon niya. 

"Kumusta po kayo, sir?" bati ni Nathaniel sa kanyang ama. 

"Aba'y mabuti naman, Captain. Akala ko at kung sino ang kasama ng aking anak, iyon pala ay ikaw," nakangiting tugon ng kanyang ama sa binata.

"Nagkataon lang na nakasalubong ko si Lola sa bayan."

"Teka, kanino nga pala ang motorsiklo na sinakyan n'yo?" tanong ng kanyang ama na nakatingin kay Nathaniel. 

Hindi agad sumagot si Nathaniel at saka ibinaling ang tingin sa dalaga. Pailalim na sinilip ni Lola ang lalaki at bahagyang pinadilatan ng mga mata.  

"Itanong n'yo na lamang po kay, Lola," tugon ng binata. 

"Kanino ang motorsiklong iyon, anak?" tanong sa kanya ng ama na humarap sa kanya. 

Napakagat muna ng labi si Lola bago sumagot sa ama," Sa akin po ang motorsiklo, Pa." 

Pagkatapos sabihin iyon na pag-aari niya ay agad na tumakbo si Lola papasok sa loob ng kabahayan. Narinig pa niyang tinawag siya ng kanyang ama pero hindi niya ito nilingon. Nagtuloy-tuloy sa pagtakbo si Lola hanggang sa marating niya ang hagdan at mabilis na tinakbo ang daan patungo sa kanyang kwarto. 

Habang nakapwesto si  Lola sa bintana ng kanyang kwarto ay natatanaw niya ang kanyang ama at si Nathaniel na nag-uusap. Iniisip niya kung ano ang pinag-uusapan ng dalawa. Marahil ay sinasabi na ni Nathaniel ang nangyaring aksidente sa kanya sa bayan kanina. 

Kilala niya si Nathaniel, hindi basta-basta napa-pakiusapan iyon. Tulad nga ng sinabi nito kanina ay ito lang ang bukod tanging lalaking hindi natinag sa kanya. 

Tama naman ito, dahil sa kabila ng ginawa niyang mapalapit dito ay ang tanging ginanti lamang nito sa kanya ay kagaspangan. Kahit na lantaran niyang inamin na gusto niya ito ang ay lantaran din nitong pinamukha sa kanya na hindi siya ang tipo nitong babae. Hindi kailanman ito magkakagusto sa isang spoiled brat na tulad niya.  

Nakaramdam ng kaba ang dalaga, hindi dahil sa posibleng ipatanggal sa kanya ang kanyang motorsiklo, kundi dahil sa posibleng galit ng kanyang ama.

Simula noon pa ay nakukuha na niya lahat ng gusto niya ngunit kapag napuno ng ang kanyang ama ay wala na siyang magagawa pa. Tanging ang kanyang madrasta na si Tita Agnes ang kakampi niya sa tuwing pagagalitan siya ng don.  

Si Agnes ay ang pangalawang asawa ng kanyang ama. Isa itong punong guro sa kabilang bayan nang magkakilala ang dalaqa. Noong una ay hindi niya tanggap ito dahil ang akala niya ay pera lamang ng kanyang papa ang habol nito ngunit nagkamali siya. Habang nakakasama niya ang madrasta ay nagbago ang tingin niya rito. Nakita niya kung paano nito alagaan ang kanyang ama. Nakita rin niya ang kagustuhan nitong mapalapit sa kanya.