Napakaraming tao sa amusement park lalo na ang mga nakaupo sa dike at nanonood ng paghampas ng alon sa tabing-dagat.Pero sa mga tao na yun, ay hindi maiwasan na pagtinginan sila ng mga ito. O baka kay Davidson lang nakatingin ang mga ito. Lalo na ang mga kababaihan.Bakit kasi ang gwapo-gwapo ng lalakeng ito ngayon? “I think they’re looking at you,” pabulong niyang wika sa binata.“Huh? Baka nag-gwapuhan lang,” bira nito na kinangiti niya.“Ang yabang!” “Hahaha.”Naghanap sila ng matatambayan pero okupado naman ang buong gilid ng dike kaya naglakad-lakad na lang sila. Sayang, hindi nila naabutan ang sunset. Gabi na kasi eh.Namilog ang mga mata ni Keirah ng masulyapan niya ang nagtitinda ng customized cotton candy. “Doon tayo!” Walang nagawa si Davidson ng hilahin niya ito.“Kuya, magkano?” “Thirty lang, miss,” sagot ni manong. “Anong gusto niyong shape?”“Hmm gusto ko po yung bear. Dalawa,” mag-aabot na sana siya ng bayad ngunit nag-abot na agad si Davidson ng bills dito.“Wait
Tapos na ang pag-ikot ng ferris wheel at nakababa na rin sila. Tiningala ni Keirah ang langit. Maulap. Sinulyapan niya ang paligid at unti-unting nag-aalisan na ang mga tao.“Mukhang uulan pa yata,” ani Davidson, nakatingala din ito sa langit.“Hmm, sayang naman. Hindi pa tayo nakakapag-enjoy eh,” nakangusong sabi niya. Gusto niya pang ikutin ang park. Pero ayaw na silang pag-bigyan ng panahon.“Bumalik na tayo sa kotse,” hinawakan ni Davidson ang kamay niya at inalalayan siya mag-lakad.Kahit na madilim na ang langit, mabagal pa rin ang lakad nila. Magkahawak-kamay nilang binabagtas ang kahabaan ng parking. Inalis ni Davidson ang kamay nito sa kamay niya at hinapit ang bewang niya para mag-dikit sila. Pinulupot niya naman ang braso sa bewang ng lalake.“Hmm, saan mo gustong pumunta?” maya-maya ay tanong ni Davidson.“May mapupuntahan pa ba tayo? Uulan na kaya.”“Oo nga eh, mag-book tayo ng hotel, baka abutin tayo ng ulan pabalik ng QC.” “Sige, ikaw bahala.” Ilang saglit pa naman
Isang linggo ang lumipas mula ng pag-saluhan nila ang gabing iyon. Ngunit si Keirah, isang linggo na ding naghihintay sa pagpaparamdam ni Davidson.Ngayon nga ay heto siya at nakamukmok sa kama at inaalala pa ang napag-usapan nila ng ihatid siya nito.(Flashback)“Mhine, love, nandito na tayo,” marahang yugyog sa kanya ni Davidson. Nagising naman siya na nakaparada na ang kotse nito tabi ng gate nila.“Hmm, uuwi ka na ba?” malambing niyang tanong dito ngunit hindi ito sumagot, bagkus umusog ito sa tabi niya at hinalikan siya sa noo.“I won’t forget this night, Keirah. Mahal na mahal kita lagi mong tatandaan,” bumuntong-hininga ito. “Kapag kinailangan mo ko somedays, lagi lang akong nandito, got it?”Napatingin siya dito at hindi niya ito maintindihan.“What do you mean?”“Wala. Sige na pumasok ka na, malamang hinahanap ka ng Dad mo.”“Okay, I love you.” “Take care.” Napakunot-noo na lang siya ng hindi ito tumugon sa ‘i love you’ niya. Ipinag-walang bahala niya na lang yun at baka p
“Dave, saan ba tayo pupunta? Ilang beses ko bang sasabihin na wala akong kinalaman sa mga dumukot kay Keirah,” kahit anong pakiusap ni Cassidy ay hindi siya pinapansin ni Davidson. Patuloy lang ito sa pagmamaneho. “Not until iharap kita kay Maureen,” seryosong tugon ni Davidson habang ang tuon ay nasa kalsada. Gusto niya kasing patunayan ni Cassidy na wala itong kinalaman sa nangyari kay Keirah. Ayaw niya rin namang akusahan ang kababata kung nagsasabi naman ito ng totoo. Plano niyang ayusin muna ang lahat bago siya makipag-kita kay keirah. Baka yun na rin kasi ang huling pakikipag-kita niya sa dalaga. Namimiss niya na nga ito, pero hindi siya pwedeng mag-patalo sa nararamdaman niya. Kailangan na niyang sanayin ang sarili na harapin ang bukas na hindi niya na makakasama pa ang babaeng minamahal. “Dave?” “We’re here,” mabilis niyang sagot ng mapansin ni Cassidy ang pananahimik niya. Sakto namang nasa harap na sila ng Quezon City Jail kung saan naka-detain si Maureen at
Hindi nag-tagal at nag-paalam na rin si Eunice. Nagka-patawaran na silang mag-kaibigan at okay na sila. Ang aral lang nun sa kanya, ay dapat inalam niya muna ang buong kwento bago siya nagalit kay Eunice. Hinusgahan niya kasi ito agad at sinabihan ng plastik at peke. ‘Hays, napakasama ko’ naiiling na singhal niya sa sarili. Paakyat na sana siya ng hagdan ng makarinig ng busina ng sasakyan. Ang Daddy niya yun, kakauwi lang. Palagi na lang busy ang Dad niya at kung umuwi ay ikalawang araw pa. Hindi niya alam ang pinagkakaabalahan nito. Nagtuloy na siya sa pag-akyat ng hagdan at hindi na hinintay pang makapasok ang Dad niya. Nang makarating sa kwarto, agad siyang humiga sa kama at tumitig sa kisame. Hanggang ngayon ay nagtataka pa rin talaga siya kung bakit mag-kasama si Davidson at Cassidy. Bahagya niyang pinilig ang ulo para hindi na mag-isip. Masasaktan lang siya, kapag nag-isip pa nang nag-isip. Wala naman siguro iyong malisya at mag-kaibigan naman ang dalawa.
Pinagmasdan ni Keirah ang labas ng Restaurant na pagkikitaan nila ni Davidson. Isang expensive restaurant na sakop ng Shangri-La sa BGC. Pinaghandaan nga din naman pala ni Davidson. Naaayon lang din naman pala ang ayos niya sa lugar na pupuntahan niya. Huminga ng malalim si Keirah bago patayin ang engine ng kotse niya. Bumaba siya at tinungo ang resto. Sexy’ng naglakad siya papasok roon. Isang staff ng resto ang sumalubong sa kanya na halatang naghihintay sa pagdating niya. “This way ma’am,” anito. “Thanks,” matamis na nginitian niya ang staff. Marahan lang siyang sumusunod dito at pinapakinggan niya ang malamyos na tugtugin mula sa violin na gamit ng orchestra. Feeling niya tuloy ay nags-slowmo ang paligid niya habang naglalakad siya. Paliit nang paliit ang mga hakbang ni Keirah habang papalapit sa direksyon ng lalakeng nakatalikod sa kanila. Habang papalapit dito ay nagsasalubong ang mga kilay niya. Kilala niya ang likod na yun. Hindi yun ka
“Ano’ng nangyari, Dave? Where’s Keirah?” Dismayadong bumalik si Davidson sa kinaroroonan ni Leo. Bagsak ang balikat na naupo na lang siya sa table. “Ayokong maging manghuhula, Dave. Pero sa tingin ko, kailangan mong mag-paliwanag sa’kin,” ani Leo at naupo na rin sa harap niya. Nakahalukipkip ito at matamang nakatitig lang sa nakayukong si Davidson. Si Davidson nakayuko lang, nakakuyom ang dalawang palad na gulong-gulo ang isipan. Kailangan niya nga yatang mag-paliwanag sa kaibigan. Pagkatapos niyang sabihin kay Leo ang lahat, wala itong naging sagot. Bagkus, nahampas lang nito ang mesa. “Damn you, dude! Mahal ka ni Keirah pero kaya mo siyang isuko para lang sa negosyo? You are so stupid, Dave!” Parang sinasampal si Davidson sa bawat katagang binibitawan ni Leo. Oo na, tao lang siya. Mahina at nangangailangan. Tama naman si Leo, hindi deserve ni Keirah ang tulad niya. Katotohanang labis na dumudurog sa kanya. “You just made a decision, Dave. Makakaas
(A/N: IKALAWANG YUGTO means parang part 2 na po siya ng kwento. Marami ng nabago at nangyari sa ating mga lead characters, at mas huhusayan ko pa po. I will change it to FIRST POV, para sa mga readers na mas nakaka-gets ng first pov, para sa inyo po ito. Salamat po sa mga nagbasa at sumuporta hanggang dito, I'll signing off.. CHAAAR! Gusto ko lang sabihin na sana patuloy niyong subaybayan ang kwento ni Keirah at Davidson dito sa IKALAWANG YUGTO. I admit na mahirap siyang itawid, but I'm trying my very best to give you an explicit (explicit ba yun? haha) story. Sorry sa mga typos and wrong grahams ko, i-edit ko siya, pramis. Pls, continue to support me. ENJOY READING!! God bless us all..mwahh!) Ano na kaya ang mangyayari ngayong wala na si Davidson at Keirah? Magpapatuloy pa ba sila o titigil na? Pipiliin ba ni Keirah si Leo? Ano sa tingin niyo? ABANGAN.______________________________________________________________________________________________________KEIRAH POVIn-on ko