Mariin akong pumikit nang ibato niya sa ‘kin ang hawak niyang picture frame. Laking pasasalamat ko na sa balikat ko lang ‘yun tumama at hindi sa mukha. Nang ibinaba ko ang tingin sa frame, agad gumapang ang kirot sa puso ko. Iyon ang family picture namin… na ngayon ay basag na. “Ilang beses ko na bang sinabi sa ‘yo na ayokong lumalabas ka ng bahay?! Hindi ka ba makaintindi? Tanga ka ba talaga, Symphony?” Yumuko ako at hindi na sumagot. It's not that I'm guilty, but because I'm already tired. I'm tired of proving myself to him. I’m tired of living… He always thought that every time I go out, I’m always seeing his cousin– which is not true. Pero pagod na akong magpaliwanag sa kaniya. Nakakapagod nang makipagsabayan sa galit niya.
#MTDC01: DRUNKEN MISTAKE I slowly opened my eyes. The sun rays coming from the window welcome me. I smiled when I felt an arm tightly hugging my waist. The arm of the man I love ever since I was in college. I tried shifting my position when he spoke. “It’s still early, love. Let’s sleep a little more.” My forehead suddenly creased. Then my eyes widened the moment I realized that it was not Red’s voice that I heard. Dahan-dahan akong lumingon sa taong katabi ko hanggang sa nanlaki ang mga mata ko. “Ahhhhh!” Dali-dali ko siyang tinulak palayo sa ‘kin. “What the fuck?!” rinig kong sigaw niya nang bumagsak siya sa sahig dahil sa pagkakatulak ko. But I continued screaming in horror. I am getting hysterical realizing that the man next to me isn’t Red. What the hell is happening? “What’s wrong with you Charitee--” he was cut off when he finally realized that I am not the woman he called Charitee. “W-What the hell?!”
#MTDC02: THE CONFRONTATIONFew weeks after that incident, I decided to continue living as if nothing happened. Thinking about it really frustrates me, so I always busy myself to forget about it. Malapit na ang eleksyon at abala na sina Mama at Papa sa pangangampanya. Because of that, sa akin muna ipinamahala ni Papa ang kumpanya kaya mas naging abala pa ako. My father’s term as the governor is about to end and he’s now running for the position of a congressman. I thought he’s done doing politics pero hindi pa pala. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung paano niya napapagsabay ang pulitika at ang kumpanya. Thinking that the company alone is draining me. Well, maybe there’s no word such as ‘tired’ to a person who craves for power.Simula nung party ay hindi ko na ulit nakita si Red. I also avoided listening to their band’s music, as I always feel guilty about what happened, w
#MTDC03: PROBLEM UNSOLVEDI had no idea how I got home safe and unscathed when I drove home while tearing up. Furious was an understatement to what I feel right at this moment. I think I'm about to explode. My pregnancy, Wesley, and... Red. I just couldn’t believe how things were all messed up. Sobrang biglaan… Hindi ko na alam kung anong dapat gawin.Just the mere thought of Red, I think, I’m about to lose my sanity. All this time, he’s been trying to prove himself to my father that he’s worthy of me. He’s just waiting for the perfect time for us. And yet, here I am, that ruined all his plans.“R-Red…” His name is a sore in my heart. I’m continuously breaking. My conscience is overpowering my whole system.Sinabunutan ko ulit ang sarili nang maalala ko na naman ang pagmumukha ni Wesley. That asshole’s image inside my head i
#MTDC04: SWEET CONSEQUENCEI look around my room for the last time, then a sad smile came out from my lips. Maybe this would be the last time that I will be seeing this place. My heart started to ache. Ni minsan ay hindi sumagi sa isip ko na itataboy ako palayo ng sarili kong ama.I sighed for the nth time before I dragged my luggage out of my room. Nang makalabas ako ay agad akong sinalubong ni Mama."Ma,""You're leaving..." She started crying, again."Stop crying, Ma. Magkaka-wrinkles ka na niyan," I humored her just to make her laugh. Ayokong ang umiiyak niyang mukha ang huling makikita ko bago ako umalis. "I'm going to miss you so bad, my baby girl." She sobbed."We can still talk through social media. Don't worry." Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya. "But I will miss you too, Ma. If only I can do things to make Papa change his mind… but I know he won't."
#MTDC05: Finally Home"Woah! There are tall buildings anywhere, Mommy! And… and there are many, many cars too!"Halos mabali na ang leeg ni Melody habang tinitingila ang mga nagtataasang gusali na nadadaanan ng Uber na sinasakyan namin. She looks really excited seeing new things.I smiled. She grew up seeing nature. Mga magagandang tanawin ng kalikasan ang palagi niyang nakikita sa New Zealand, kaya ganito siya kung umasta ngayong nandito na kami sa Pilipinas. I seldom brought her out from home before. Siguro dahil sa sobra kong abala kaya hindi ko siya nailalabas noon."Hindi ka ba naiinitan, Melody?" tanong ni Manang Anding habang kandong ang bata."Ka... ko... k-konti," she replied, trying to talk in Tagalo
#MTDC06: Claiming What's His Pt.1I stayed in my position, unable to move. Halos tumalon na rin palabas ang puso ko sa sobrang bilis ng kabog nito.Wesley...The last person that I wished my daughter would meet, was now standing beside her, talking as if he's a gentleman and not the rude asshole that he was."My name is Autumn Melody. But you can call me Melody. My loved ones calls me Melody," my baby innocently uttered. Wala pa rin siyang ideya na nandito ako malapit, habang pinakikinggan ang usapan nila."Autumn..." the jerk nodded, looking pleased. "You got a very nice name, Autumn. It suits you." I noticed him slightly tapping Melody's head.My little girl creased her forehead. "It's Melody, Mr. Wesley," she corrected.He laughed a little. "But Autumn suits you well, young lady. And Autumn is my favorite season. Too sad that the Philippines doesn't have that kind of season."T
#MTDC06: Claiming What's His Pt.2I was left frozen in my position. I can clearly hear my heart thumping erratically that it feels like I'm having a hard time breathing. Gusto ko siyang sigawan at isumbat lahat ng mga paghihirap na naranasan ko noong ipinatapon ako ni Papa sa New Zealand. Gusto kong malaman niya kung gaano ko siyang kinamumuhian. But right now, I couldn't do anything, other than watching him casually walking back to his car. His words left me scared of the possibilities.Buong araw akong wala sa sarili dahil paulit-ulit na tumatakbo sa utak ko ang sinabi ni Wesley. I know that he meant what he had said earlier. But I really don't get it. Bakit bigla na lang siyang naging interesado sa anak ko? Bakit hanggang ngayon, ginugulo niya pa rin ako?"Are you okay, anak?" Nabalik ako sa katinuan nang hawakan ni Mama ang kamay ko.Nandito kami ngayon sa bahay nila dahil sabi ni Mama, hindi raw uuwi si Papa. Mata
#MTDC70: Final Chapter Pt. 2“Mommy, can I play with Yasmine?”Kabababa ko pa lang ng tawag nang lumapit sa akin si Melody. She’s using her usual puppy eyes that I couldn’t resist.“Of course, baby. Just be careful, anak, hmm? Yasmine is still a baby kaya hindi ka pwedeng masyadong malikot, okay?”Sunod-sunod na tango lang ang sinagot niya sa akin, bago siya tumakbo patungo kay Soffi na karga ang anak niyang si Yasmine. Yasmine is a one-year old baby girl who looks exactly like her father. Soffi hates to admit that it’s true. Naiinis daw siya dahil masyadong unfair na ang tatay ng bata ang kamukha nito imbis na siya.I chuckled at that thought.Today is Wesley’s birthday, and everyone's invited. Well, iyong mga close friends at ang pamilya niya lang talaga ang inimbitahan niya.“Naku! Naku! Naku! Napaka kulit na talaga ng inaanak ko, Symphony! Buti na lang talaga nagmana sa akin ng kagandahan kaya ayos lang. Akalain mo ba namang may ipinakita sa aking picture ng kaklase niyang lalaki,
#MTDC70: Final Chapter Pt. 1“Life is the most precious gift our Almighty has ever given to us. We should treasure every single minute of our lives for our time only happens once. We should cherish whatever life has to offer us. Not all people can be given a second chance…”A faint smile crept on my lips as I heard the man spreading gospels on the sidewalk near me. May hawak siyang microphone habang nasa tabi niya ang isang soundbox na siyang nagbibigay linaw at lakas sa bawat salitang binibigkas niya.Though people doesn’t seem to care to whatever he’s been talking about, patuloy pa rin siya sa pagsasalita at minsan ay ngumingiti sa mga taong napapatingin sa gawi niya. Hindi siya narito para manglimos. He’s here, purely for the intention to awaken the minds of people who somehow forget His words and promises to the mankind. He’s here to help people enlighten their minds.Hindi ko alam kung ano ang relihiyon niya. Hindi ko alam kung anong klaseng paniniwala ang mayroon sila. Hindi ko
MTDC69: End Pt.2“Charitee!” Papa cried in horror. “Anong ginagawa mo?! Bitawan mo ‘yan!” he continued, but she just completely ignored him.“Kita mo na kung gaano ka kamahal ng tatay mo? Takot siyang masaktan kita, Symphony! Takot na takot,” she uttered, almost whispering, before she averted her glares behind me. “Pero sa akin! Sige nga, Congressman, sa akin ba, takot ka rin bang masaktan ako? Ha?!” Kumislap ang nagngangalit niyang mga mata marahil dahil sa mga luha na kanina niya pang pinipigilan.“O-Oo naman, Charitee… anak kita kaya--”“Sinungaling! Napaka sinungaling mo, Congressman! ‘Wag na ‘wag mong sabihing takot kang masaktan ako dahil simula pa lang nung una, sinasaktan mo na ako! Kami ng nanay ko! Iniwan mo nga kami, ‘di ba? Iniwan mo siya sa ere para lang sa sarili mong kapakanan! Kasi ano? Kasi pera at kapangyarihan lang ang mahalaga sa ‘yo! Dahil walang maibigay sa iyo si Mama, kaya mo siya pinagpalit sa babaeng kayang ibigay ang lahat ng gusto mo! Tapos ngayon, sasabihi
MTDC69: End Pt.1Growing up, I wished to have someone to lean on. Iyong taong palagi kong makakasama, na mapagsasabihan ko ng mga sekreto ko, makakaramay sa panahon na pakiramdam ko, palagi na lang ang mga pagkakamali ko ang napapansin ng mga magulang ko. I wanted to have a sister whom I can treat as my best friend, a human diary, a cheerleader, and a support system.That was my childhood dream. Pero dahil sa kondisyon ni Mama, hindi iyon nangyari. I gave up wishing for the impossible. I gave up my dream of having a sibling. I learned to be content with being alone.But now… here’s Charitee claiming that she’s my father’s daughter. Ang babaeng puno ng pagkamuhi sa akin. Ang babaeng ako ang sinisisi sa lahat ng malas na nangyari sa buhay niya. “P-Paano ko n-naman paniniwalaan ‘yang s-sinasabi mo?” I stuttered. My mind is telling me that maybe I heard it wrong. But I know it wasn’t. She said it clearly… but should I believe her?Na anak siya ni Papa? Na may iniwang pamilya si Papa? Per
#MTDC68: Truth Pt.2“C-Charitee, a…anong gagawin… mo?” I almost choked. Pakiramdam ko ay lalabas na ang puso ko dahil sa sobrang bilis ng pagtahip nito.Nilalaro niya sa kaniyang kamay ang kutsilyo na hawak habang matalim ang titig sa akin. Hindi ko na napigilan ang pagbuhos ng mga luha ko dahil sa labis na takot sa maaari niyang gawin sa ‘kin.“Charitee… p-please… ibalik mo na sa ‘kin si M-Melody. Gusto ko lang n-naman makuha ang a-anak ko… please…” Kahit anong pagpapakatatag ang gawin ko, unti-unti na akong natatalo sa takot na nararamdaman ko ngayon.“Natatakot ka?” She laughed. Her laugh made me shiver even more. It made me want to run away. Gusto ko nang umalis dito. Gusto kong magtago.“Hmm… sino kayang uunahin ko sa inyong mag-ina?” Hinaplos niya ang matalim na parte ng kutsilyo. Agad niya namang inalis ang daliri mula roon. “Oops!”Napalunok ako nang makitang dumaloy ang dugo mula sa daliri niya. I gulped hard as I watch her blood streaming down her hand. Halos bumaliktad ang
#MTDC68: Truth Pt.1Ang pag-asa na makita si Melody ang siyang nagbigay sa akin ng lakas ng loob na pumunta sa address na nakalagay sa mensaheng natanggap ko. Ni hindi ko na inisip kung gaano ka delikado itong ginagawa ko.All I want right now is to see my daughter safe and unscathed. Hindi bale nang mapahamak ako, huwag lang siya.“Miss, sigurado ho ba kayong dito kayo bababa?” nagdadalawang isip na tanong sa akin ng taxi driver. Isang beses niya pang nilingon ang lumang apartment sa labas. Ganoon din ang ginawa ko.Sa unang tingin pa lang ay mararamdaman na agad na parang may kakaiba sa lugar na ito. I immediately felt the danger just by scanning the area. The place is dark and creepy.“Opo, Manong. Dito na po iyon. Kikitain ko lang ang kaibigan ko. Dito po kasi siya nakatira.” It was somehow amazing that I didn’t sounded like I’m lying. Kahit ang kaba na kanina ko pang pilit na isinasantabi ay hindi rin halata sa boses ko.Tumahimik na lamang si Manong kaya bumaba na ako. Inabot pa
#MTDC67: Panic Pt.2“And what made you think that Charitee’s involved here?” Nagtaas ng kilay si Tita Dina sa akin. Hindi pa rin na aalis ang matatalim niyang tingin sa akin.“Siya lang po ang alam kong may malaking galit sa ‘kin--”“And you are accusing her just because of that?” putol niya sa sinasabi ko.Umawang ang bibig ko. Hindi ko na nagawa na ipagpatuloy ang dapat na sasabihin ko pa.“Ma!”Galit na bumaling si Tita Dina kay Wesley. “What?! I know Charitee from the very beginning, Wesley! Bata pa lang kayo, kilalang-kilala ko na siya! At hindi ko makitaan ng masamang ugali si Charitee simula pa noon. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit sa halos lahat na lang ng problema na mayroon ang asawa mo ay palaging si Charitee ang sinisisi niya! ”Nang ibinalik niya ang tingin sa akin ay mas lalo ko pang nakitaan ng galit ang mga mata niya.“Yes! Charitee should be mad at you! She could have married my son if it wasn’t because of you! Pero sa maraming panahon na palagi ko siyang nakaka
#MTDC67: Panic Pt.1 Simula nang nagka-isip ako, hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang naitanong sa Kaniya kung bakit ganito ang buhay na ibinigay Niya sa akin. Oo, lumaki ako sa isang marangyang buhay na kinaiinggitan ng nakararami. Akala nila dahil ipinanganak akong mayaman, perpekto na. Akala nila, dahil madali kong nakukuha ang mga materyal na bagay ay masaya na ako. Pero hindi. People might see me happy and contented with my life, but little did they know, behind those smiles plastered on my lips, hides a lonely life only few people have ever known I am living with. Iilan lang ang nakakaalam kung anong klase ng paghihirap ang mga pinagdaanan ko simula pa noon. Iilan lang ang nakakaalam kung gaano ko ka gustong makawala sa hawla ng kalungkutan. Unlike other people, what I want is to simply live a happy life. To live a simple life with my family. Ni hindi ko hinangad ang mga materyal na bagay. Ang hinihiling ko lang ay kapayapaan. But my fate is so cruel. It just gave m
#MTDC66: Missing Pt.2Aligaga ako hanggang sa makauwi na si Papa.Dahil sa sinabi niya kanina ay hindi na mawala ang kaba sa dibdib ko.I find Charitee’s wrath as a real threat. I know I should not underestimate what she can do especially now that she’s probably desperate.Bakit naman siya bigla na lang mawawala? Saka saan naman siya pupunta? Wala naman siyang pamilya na pwedeng puntahan.Well, maybe she’s with Wesley’s mother? Pero ano naman ang gagawin niya doon?May problema pang kinakaharap ang pamilya ni Wesley dahil kay Red. For sure Tita Dina doesn’t have time to comfort her. Right?I was preoccupied the whole day. Kung hindi pa ako tinawag ni Jenda para sa tanghalian ay hindi ko mamamalayan na pasado alas dose na pala.Pagkatapos kong kumain ay bumalik din agad ako sa kwarto ko.I couldn’t help but think of the possibility. Series of what ifs kept running on my mind.What is she’s now plotting her revenge?What if she is just waiting for the perfect time?A knock on my door br