CHAPTER 1

"Mom, sa tingin mo ba ay hindi masisiyahan ang pamilya Bueno sa atin kapag nalaman nilang ang taong ikakasal sa kanilang pamilya ay isa lang mangmang?"

Isang boses na puno ng pananabik at kaba ang maririnig sa labas ng pinto.

"Napagdesisyunan na, at ang pamilya Bueno ang pinakamayaman sa City. Kayang-kaya pa nila ang walong malalaking palanquin para lang maihatid ang isang tao pabalik. Tsaka ang pamilya Bueno ang naliligaw. Ang ganitong kilalang pamilya ay may reputasyon na dapat itaguyod. Huwag kang mag-alala, ang isang daang milyon na pera sa kasal ay tiyak na magiging atin."

"Pagkatapos ng pagpapalaki sa kanya sa loob ng maraming taon, ang dimwit na ito ay sa wakas ay kapaki-pakinabang sa atin. Sa kabutihang palad, hindi siya nahulog sa kanyang kamatayan nang itulak namin siya sa hagdan." Humagikgik ang kaakit-akit na boses ng babae.

“Hmph, ang isang baliw na tulad niya ay parang bagay sa isang paralisadong matanda sa edad na seventy. Dapat ay nagpapasalamat si Heile sa atin para sa napakagandang proposal ng kasal. Hahaha!” Umalingawngaw sa hangin ang mapagmataas at mayabang na tawa ng madrasta.

Nakinig si Heile sa pag-uusap ng kanyang stepsister at stepmother na may bakanteng ekspresyon. Matagal na siyang nawalan ng pagmamahal sa pamilya ng kanyang ama sa mga nakaraang taon. Nagpapanggap lamang siya na isang dimwit sa mata ng pamilya Tengco.

Isang buwan lamang ang nakalipas, ang biyolohikal na ina ni Heile ay nabankrupt. Nakaipon siya ng limang daang milyong utang at ikinulong sa bilangguan. Nang makitang hindi na mabayaran ng ina ni Heile ang mga bayarin sa pag-aalaga ng pamilya Tengco, pinalayas ng kanyang ama ang buntis na si Heile palabas ng bahay.

Nasa kalagitnaan pa ng taglamig noong panahong iyon. Walang pakialam ang kanyang ama na baka mamatay si Heile sa labas, at nawalan ng pag-asa si Heile. Nalungkot siya at nagalit. Nakahanap siya ng trabaho bilang clerk sa isang bookstore at nakakuha pa siya ng murang maliit na bahay na mauupahan.

Nakahanda siyang ipanganak ang bata. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na maliligaw siya ng pamilya Tengco. Nalinlang siya sa pag-uwi at pakasalan ang isang paralisadong matandang nasa edad seventy.

Kalokohan niyang isipin na natauhan na ang kanyang ama. Dalawang patak pa ng luha ang ibinuhos niya sa harapan niya. Umiyak siya at sinabing, “Ako ang nagpabaya sa iyo noon. Huwag kang mag-alala, Heile. Poprotektahan kita mula ngayon."

Hindi inaasahan ni Heile na ang pamilya Tengco ay isang grupo ng mga walang kahihiyang hayop na magpapaplano laban sa isang babae na apat na buwang buntis. Nakumbinsi nila siya na bumalik sa pamilya para mapakasalan nila siya sa isang paralisadong matanda sa edad na seventy.

Ipinatong ni Heile ang kanyang kamay sa kanyang umbok na tiyan. Damang-dama niya ang munting buhay sa loob ng kanyang panginginig— ito ang kanyang anak. Nalaman niyang buntis siya apat na buwan na ang nakakaraan, ngunit wala siyang maalala sa ama ng bata.

Si Heile ay isang outcast sa pamilya Tengco mula pa noong bata pa siya, at ngayon ay nagkaroon na siya ng pagmamahal sa magiging anak niyang ito. Wala siyang tunay na pamilya maliban sa kanyang biological mother na hindi na niya makikilala. Kaya nagpasya siyang ipanganak ang batang ito.

Ngayon ay isang naunang konklusyon na siya ay magpapakasal sa pamilya Bueno. Ikinulong siya ng pamilya Tengco sa kanyang silid at hindi makatakas, kaya pumayag si Heile na magpakasal sa pamilya Bueno. Alinmang paraan, ito ay isang dead-end. Isang hakbang lang ang kaya niyang gawin.

Pagkalipas ng tatlong araw, dumating ang mga tao mula sa pamilya Bueno para sunduin siya. Ang pamilya Bueno ang pinakamayaman sa City. Ang City ay isang superior na lungsod na ang pag-unlad ng ekonomiya. Ang pinakamayamang tao sa City ay malapit sa pinakamayamang tao sa buong bansa. Ang lakas ng pamilya Bueno ay hindi isang bagay na maihahambing sa isang maliit na pamilya.

Kung hindi dahil sa hindi pangkaraniwang kondisyon na itinakda ng pamilya Bueno, hindi sana nalinlang si Heile ng kanyang ama na umuwi. Sinasabing kailangan ng pamilya Bueno na ang nobya ay dalawampung taong gulang at kailangang apat na buwang buntis.

'Anong uri ng mga kakaibang kondisyon ang mga ito? Kumuha ba sila ng manghuhula para payuhan sila?’ May kakaibang pakiramdam si Heile.

May masiglang tunog ng mga paputok at mga tao sa labas.

Sinuot ni Heile ang kanyang bridal gown habang nakaupo sa kanyang silid nang marinig niya ang pagbukas ng pinto. Isang groomsman ang naghanda para dalhin siya sa pamilya Bueno. "Miss Tengco, let's go when you are ready."

Hindi gumagalaw si Heile sa kama, natatakpan ng belo ang kanyang malamig at walang pakialam na mukha. Pagkaraan ng ilang oras, dahan-dahan niyang sinabi, "Magpapakasal ako sa pamilya Bueno, ngunit una, gusto kong putulin ang lahat ng relasyon sa pamilyang Tengco. Kailangan nating pumirma sa isang kasunduan, at pagkatapos ay dapat ibigay sa akin ng pamilyang Tengco ang lahat ng aking mga dokumento ng pagkakakilanlan. Kung hindi, hindi ako magpapakasal."

Nakatayo sa gilid, nagulat sina Hernie Tengco at Addel nang sabihin ito ni Heile. ‘Ano ang sinasabi nitong dimwit ito?’ naisip nila.

Ang mga taong dumating para sunduin si Heile ay hindi alam na siya ay isang dimwit, ngunit medyo nagulat sila nang marinig na si Heile ay gagawa ng ganoong kahilingan. However, they only cared more about picking her up. After all, they could not miss this auspicious occasion.

Ang groomsman na dumating upang sunduin si Helie ay lumingon at sinabi kay Hernie, “Mr. Tengco, dahil gusto ni Miss Tengco na magpakasal sa aming pamilya, dapat matugunan ang kahilingang ito. Quickly get it sorted.”

Ang lingkod ng pamilya Bueno ay nagsalita nang may napakataas na kayabangan sa harapan ng mga tagalabas. Ang kanyang tono ay hindi tila isang mungkahi, at ito ay higit pa sa isang kahilingan.

Naglakad si Hernie at Addel patungo sa pintuan at nagbulungan.

“Bakit bigla na lang nasabi ng mahinang iyon? Hindi siya basta basta." Nagulat at nagalit si Addel. Mahigit sampung taon na niyang binu-bully at inapi si Heile, ngunit ngayon ay si Addel ang pinagbabalak laban. Naging pangit ang kanyang ekspresyon sa galit na kanyang nararamdaman.

“Marahil may nakilala siyang tao sa labas noong mga araw na pinalayas siya. Nakipagkita kaya siya sa abogado ng kanyang ina? Kalimutan mo na. Wala akong pakialam.” Hindi nag-alala si Hernie. Ang tanging inaalala niya ay ang isang daang milyon na pera ng kasal.

“Baliw lang siya. Inalagaan ko siya sa loob ng maraming taon. Sapat na sa akin ang kanyang katangahan. Ang pasanin ngayon ay pag-aari ng pamilya Bueno.”

Kinuha ng mag-asawang Tengco ang mga dokumento ng pagkakakilanlan ni Heile at ibinigay ang mga ito. Pagkatapos ay nagpatuloy sila sa pagpirma sa kasunduan na putulin ang relasyon ni Heile sa kanilang pamilya.

Nang makitang nakuha na niya ang gusto niya, naramdaman ni Heile ang isang malaking bigat na naalis sa kanyang mga balikat. Saka lang siya tumayo at sumunod sa tauhan ng pamilya Bueno. Pagdating niya sa bahay ng pamilya Bueno, she was led away for more than half an bago pumasok sa isang silid.

Nakaupo sa kama at huminga ng malalim, naisip ni Heile na ang tahanan ng pamilya Bueno ay hindi kapani-paniwalang napakalaki. Hindi siya makulong sa isang maliit na madilim na silid, hindi makakain ng kanyang pagkabusog, palaging nagbabantay laban sa itulak pababa ng hagdan ng kanyang kapatid na babae. Sa pag-iisip nito, nadama ni Heile na ang pagpapakasal sa pamilya Bueno ay hindi naman masamang bagay.

Bilang karagdagan, siya ay ikinasal sa isang paralisadong matanda sa edad na seventy, kaya tiyak na wala itong nararamdaman para sa kanya. Kaya, mapayapang maipanganak niya ang kanyang anak sa tahanan ng pamilya Bueno.

Habang tumatakbo ang kanyang isip, itinulak ang pinto ng silid, at may pumasok. ‘Tiyak na isang katulong.’ Tutal, ang kanyang asawa ay isang matandang lalaki na paralisado at nakaratay sa kama.

Dinilaan ni Heile ang kanyang mga labi at mahinang sinabi, "Pwede mo ba akong bigyan ng isang basong tubig?"

Si Heile ay hindi pa nakakain ng kahit isang butil ng kanin mula umaga. Lumapit sa kanya ang lalaki at huminto saglit. Ibinaba ni Kerr Bueno ang kanyang ulo at masunuring tumingin sa babaeng nakaupo sa kama. Tinitigan siya nito ng matalim.

Crash!

Bago pa makasigaw si Heile, naramdaman niyang naalis na ang tabing na nakatakip sa kanyang mukha.

Malungkot na itinaas ni Heile ang kanyang ulo at pinandilatan ang lalaking nag-angat ng kanyang belo. Gayunpaman, nabigla siya.

Matangkad at matalas ang mukha ng lalaking nasa harapan niya. Siya ay may mala-espada na kilay at mabituing mata. Ang gwapo niya kaya nakakapigil hininga. Sa sandaling lumitaw siya, para bang lahat ng bagay sa mundo ay ninakawan ng kinang at nabawasan sa isang background lamang na pumupuri sa kanya.

"Sino ka?" Napaatras si Heile. “Bakit ang tanga mo sa rules? Gusto ko lang uminom ng tubig, pero inalis mo ang belo ko."

Tumaas ang matalim na kilay ni Kerr Bueno, at ang kanyang manipis na labi ay pumulupot sa isang malamig na ngiti.

"Ako ang asawa mo."

Nanlaki ang mga mata ni Heile. 'Ano? Hindi ba ako nagpakasal sa isang paralisadong seventy taong gulang na lalaki? Paano siya biglang naging gwapong lalaki?’

Walang pakialam si Kerr Bueno na may pagtataka sa kanyang mukha. Ibinaba niya ang tingin niya para tingnan ang tiyan niya. Parang kakaiba ang ekspresyon niya.

Nang makita ang kakaibang tingin sa mga mata ng lalaki, agad na tinakpan ni Heile ang kanyang tiyan. Kung ang lalaking kaharap niya ay asawa niya, at four months pregnant siya nang pakasalan niya ito, hindi ba parang niloko niya ito?

Nagmamadaling ipinaliwanag ni Heile, "Wait, ang pagpapakasal sa iyo ay hindi ang gusto ko. Wala akong ibang pagpipilian. Kinulong ako ng pamilya ko kaya hindi ako makatakas kahit gusto ko. Kung hindi mo ako gusto, maaari nating pag-usapan ang tungkol sa paghihiwalay. Hangga't hindi mo sinasaktan ang anak ko, magagawa mo ang gusto mo. Ano sa tingin mo?"

Matapos marinig ang babaeng nasa harapan niya na gumalaw, ang maputla at madilim na mukha ni Kerr ay naging mas hindi magandang tingnan.

‘Di ba ito ang babaeng sadyang nagbalak sa akin noon?’

Apat na buwan na ang nakalipas, si Kerr ay nalinlang at tinambangan ng kanyang karibal na kumpanya at sa hindi inaasahang pagkakataon ay nakipag-one-night stand sa isang babae. Noong una ay naisip niya na ang babae ay pupunta sa kanyang pintuan sa susunod na araw at gagawa ng lahat ng uri ng katawa-tawa na mga kahilingan sa kanya. Kung tutuusin, siya ang tagapagmana ng pinakamayamang pamilya sa City. Ang nasa tabi niya ang pangarap ng bawat babae.

Gayunpaman, lumipas ang ilang buwan, at ang babaeng sumiping sa kanya ay nawala nang walang bakas. Ang mga taong kinuha niya ay nag-effort nang husto, at sa wakas ay nalaman nilang nabuntis pala ang babaeng nakasama niya noong gabing iyon.

Sa pagtingin kay Heile, na nagbabantay sa kanya, si Kerr ay medyo natahimik. ‘Di naman ako ganun ka-bad looking diba? She doesn't seem too ecstatic even after finding out that she's marryed me and not my grandfather. Bakit siya humingi ng divorce kaagad?’

Sa halip, ang puso ni Heile ay napuno ng kapaitan. Naisip niya noong una na magpapakasal lang siya sa isang paralisadong matandang lalaki. Kung ganoon nga ang kaso, walang sinuman sa pamilya Bueno ang magbabantay sa kanya. Mapapalaki niya ang kanyang anak sa kapayapaan.

Walang sinuman ang mag-iisip na ang asawa ni Heile ay isang lalaking may napakalinis na reputasyon. Paano matatanggap ng ganitong lalaki ang isang babaeng mukhang niloko niya? Marahil ay niloloko siya, tulad ni Heile. Kung hindi, bakit siya papayag na tanggapin ang isang nobya na buntis na?

Malamig na sinabi ni Kerr, "A divorce? Huwag mo nang isipin ito. Sa tingin mo ba uubusin ka ng pamilya ko? Kung tungkol sa anak mo, wala akong pakialam."

Nagulat si Heile sa sinabi ni Kerr habang nanlaki ang kanyang mga mata. 'Ano? Mayroon bang ganoong bukas-isip at tapat na tao sa mundong ito? Hindi ba mahalaga kung hindi kanya ang batang ito?’

Tumingin siya kay Kerr at nakita ang isang haka-haka na halo sa itaas ng kanyang ulo. Tila nahulaan ni Kerr ang ilan sa mga iniisip ni Heile, at ang kanyang ekspresyon ay naging medyo mapait. 'Malamang iniisip ng babaeng ito na gullible ako.'

Gayunpaman, hindi masyadong maipahayag ni Kerr kay Heile. Ang pamilya Bueno ay nasa napaka-komplikadong sitwasyon, at hindi ligtas para sa kanya na gawin iyon. Mas mabuting hayaan siyang isipin na ang bata sa kanyang sinapupunan ay sa iba. Kung kakaunti ang alam niya, mas ligtas ito.

"Sigurado ka bang hindi ka tututol?" Nag-aalalang tanong ni Heile. Maingat ang tono niya.

"Hindi mahalaga kung hindi akin ang bata." Sumulyap si Kerr kay Heile, kumikinang ang kanyang mga mata. "Ayos lang basta akin ka."

'Ano? Anong kakaibang paraan ng pag-iisip.’ Labis na nalito si Heile.

Bago magpahinga si Heile, mabilis siyang nagpalit ng purong puting wedding gown. Una siyang nagsuot ng bridal dress para parangalan ang biyolohikal na lolo ni Kerr.

Nabalitaan na ang pamilya Bueno ay gustong maghanap ng nobya para sa lolo ni Kerr, ngunit iyon ay isang daya lamang. Sa totoo lang, ang gustong magpakasal ay ang bagong tagapagmana ng pamilya Bueno— si Kerr Bueno.

Kung alam ng mga tao na si Kerr ay naghahanap ng mapapangasawa, tiyak na maraming kababaihan ang nagdudugtong sa pintuan ng bahay ng pamilya Bueno. Kaya, para salain ang mga nagsusumikap na manligaw, hindi binanggit sa balita na si Kerr ang naghahanap ng mapapangasawa.

Ang damdamin ni Heile ay magkasalungat sa pagkaalam na hindi inaasahang nakuha niya ang isang mayaman, matangkad, at guwapong asawa.