Chapter 03 :

“Kuya Ashulet!” tawag ko sa kanya nang makita ko siyang papalapit sa akin.

I was in the garden and having my tea time again with the seven knights around me while my personal maid was currently serving me a cake.

Tumayo ako sa upuan at tumakbo palapit sa kanya. Para akong bata na sumalubong sa kanyang kuya.

Mabilis akong yumakap sa kanya nang mahigpit. Naramdaman ko ang paninigas ng katawan niya sa pagkagulat dahil sa ginawa ko. Pero ginantihan naman niya ako ng yakap.

“Naging malambing ang kapatid ko, ah!” Natatawang sabi niya matapos kumawala sa yakap ko.

“Eh, ilang araw ka rin na hindi umuwi.” nakangusong sabi ko. Tatlong araw na hindi umuwi si Kuya Ashulet dahil may mga inasikaso pa siya after the meeting with the Emperor.

“Sigh. Rineah, hindi ko namalayan na lumalaki ka na. Parang kailan lang pasan pa kita sa balikat ko.” sabi ni Kuya Ashulet habang ginugulo ang buhok ko gamit ang kanan niyang kamay.

“Kuya Ashulet naman, eh. Huwag mo guluhin ang buhok ko kasi kakagawa lang ni Maria niyan.” saway ko sa kanya. Pinaglalaanan talaga ng oras ni Maria ang buhok ko na ayusin tapos nagugulo lang ng kuya ko.

Maria is Rineah's personal maid who grew up together with her. Although may apat na taon ang tanda nito sa kanya. Still, they are close to each other. Kaya hindi ko rin siya masisisi kung bakit siya umiyak noong una akong mag-reincarnate sa mundong ito.

“Pasensya na pero ang cute mo kasing tingnan.” Nakangiting sabi niya.

That smile. I want to see that smile everyday. So, wait for me Kuya Ashulet, I will save you!

May personal akong iniutos kay Maria na maghanap ng mapagkakatiwalaang tao to buy me an amulet. Amulets was sold in the church where the priest blessed that thing. Dahil nga hindi ako pwedeng lumabas ng mansion ay kailangan ko ng taong bibili noon para sa akin. Inutusan ko ang taong na-hired sa akin ni Maria na bumili ng amulet for protection. 'Yung malakas ang blessings at talagang makakaligtas ng buhay. Ang kailangan ko na lang gawin ay kausapin si Kuya Ashulet tungkol sa mga mangyayari sa battlefield. Hindi ko gusto na pagdudahan ako dahil sa information na iyon.

Ngumiti nalang ako at magkasabay na pumunta ng mesa. He even pulled me a chair, sobrang gentleman niya.

Kung hindi ko lang siya kuya baka mas gusto ko pang ikasal sa kanya. Bakit naman kasi nag-reincarnate ako as his younger sister? Elder brother Ashulet and Araneiah were two years apart. Araneiah was the female lead's name. Tapos two years din ang tanda sa akin ni Araneiah.

Masaya kaming nag-tea time na dalawa ni Kuya Ashulet. Sobrang gaan sa pakiramdam ang makausap siya. Parang nawawala lahat ng problema at iniisip ko dahil napapalitan ito ng saya at tuwa. I never felt this kind of feeling. 'Yung may tao kang nakakausap ng hindi about sa career mo as an actress. 'Yung may nakakausap ka kung ano nangyari sa 'yo o kung may mga bagay na hindi magandang nangyari sa 'yo?

Masarap palang magkaroon ng kuya kasi may taong nandyan para sa 'yo. Hindi ako nalulungkot na nandito ako sa mundong ito kasi lahat ng mga bagay na dito ay never kong naranasan. Oo, marami akong supporters pero hindi ko naman sila nakakausap kapag mag-isa ako, kapag malungkot ako. Nagkukulong lang ako sa unit ko at o-order ng pizza para kumain nang kumain. Mas nako-comfort pa ako ng pagkain that time. Tapos ang Manager ko naman ay ipapa-enroll ako sa isang gym para bumaba ang timbang ko. Korean actresses need to limit their food and to maintain their slim body. Wala naman siguro kukuha ng female lead na mataba? Parang hindi convincing na makukuha niya ang loob ng male lead. 

Pagkatapos ng tea time namin ni kuya ay pumasok na kami sa loob. Dahil nagsabi ang butler na parating na ang parents namin.

Napahawak ako sa dibdib ko. Medyo kinakabahan ako. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon nila kapag nakita ako. Kasi alam ko na parang ibang tao na talaga ako. After ng pagkahulog ng totoong Rineah sa kabayo noong mag-try na sumakay roon. Iyon ang dahilan kung bakit masakit rin ang ulo ko nang mag-reincarnate ako dito dahil tumama ang ulo ko sa isang kahoy. Mabuti na lang ay hindi ito dumugo. I told them na hindi ko sila kilala kaya ang buong alam ng mga tao sa mansion ay may amnesia ako. Napaniwala ko man silang lahat ay hindi ko alam kung mapapaniwala ko rin ang female lead at ang parents nila.

“Mom, Dad, Araneiah!” masayang sabi ni Kuya Ashulet ng salubungin niya ang tatlong taong parating.

Bumilis lalo ang tibok ng puso ko. Wala akong ibang naririnig kundi ang pagtibok nito ng mabilis.

“We-welcome ba-back.” I said while my voice was trembling with fear.

Napapikit ako. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin. Pero sana ay katulad din sila ni Kuya Ashulet.

“Rineah, okay ka lang ba? Nabalitaan ko ang nangyari sa iyo, gustong-gusto kong bumalik agad pero may kailangan pa kaming gawin ng iyong Ama.” Malambing na sabi sa akin ni Mom na mabilis akong niyakap ng mahigpit. “Oh, ang aking bunso, bakit parang tumangkad ka yata?” biglang tanong niya and she smiled at me when I raised my head.

“Alagang-alaga po ako ni Kuya Ashulet.” Nakangiting sabi ko sa kanya. This time ay hindi na ako takot. This is the first time I felt warm in a mother's hug.

Sa mga naging drama ko noon na may eksenang ganito. Parang hindi ko naman naramdaman ang ganitong init ng pakiramdam. 'Yung damang-dama mo 'yung mainit na yakap ng isang ina. My biological mother in my own world never hugs me. She didn't even give me any attention when I was sick. Even my father didn't. I grew up with my Nanny who taught me a lot of things. Like cooking, cleaning clothes and house chores. She helped me to be an independent person. But I am craving for my parents' attention. I do a lot of things to recognize me. But they didn't pay any attention to me. I am sad. I feel like, I don't have a family habang lumalaki ako. My Nanny is too busy to be there for me. Kaya naging sabik ako sa pagmamahal at attention.

“Rineah, my sweet child.” My Dad hugged me and even lifted me.

“Oh, dahan-dahan lang at baka matumba kayong dalawa.” Natatawa na sabi ni Mom.

“Kumusta ka na, Rineah?”

Napatingin ako sa nagsalita. A girl with curly long blue hair with blue violet eyes was looking at me while smiling. The female lead of the novel, ‘The Crowned Prince Love’ that I am going to act in. Parang wala pa yata sa ganda niya ang gandang meron ako. Parang ang unfair sa kanya na ako ang gumanap bilang siya kasi sobrang ganda niya. Daig pa niya ang isang manika sa puti at ganda ng kutis.

Ngumiti ako. “Okay lang ako, lalo na't nandito na kayo.” Masayang sagot ko.

Lumapit si Araneiah at niyakap ako maging si Mom at Kuya ay yumakap na rin. Pero syempre hindi magpapahuli si Dad na mas nauna pang yumakap sa akin.

This kind of family that I never had. Finally, naranasan ko na rin. Kay tagal kong pinangarap at inasam ito. Sa mundo lang pala na ito mararanasan.

We ate together while having a chitchat. Sobrang saya ng pamilyang meron ako ngayon. Kasi ang daming kuwento ni Mom tapos si Dad naman ay puro biro. Medyo nanibago ako kasi sa mga nababasa ko sa aristocrat na kagaya nito ay medyo strict ang parents. But my parents here are not. They are easy going at hindi nakakatakot kausapin.

Pagkatapos ng hapunan ay umakyat na ako sa kwarto ko. Kasabay ko si Araneiah na umakyat dahil magkatabi lang naman kami ng kwarto.

“Uh, wala ka bang itatanong sa akin?” tanong ko na medyo curious.

Kasi alam na nilang may amnesia ako pero parang hindi naman nagbago sila. They are even more considerate to me. Para bang isa akong babasagin na bagay na iniingatan na huwag mabasag.

“Tungkol saan?” kumunot ang noo ni Araneiah at napahinto sa paglalakad. Ilang hakbang nalang ay nasa tapat na ako ng kwarto ko.

“Yung pagkakaroon ko ng amnesia.” I said in a straight line. Mas okay ng magpakatotoo kaysa ang hindi malaman kung ano ang iniisip ng female lead.

“May amnesia ka man o wala, ikaw pa rin si Rineah na kapatid ko at miyembro ng pamilyang ito.” May pagdidiin na sabi niya sa akin.

Napangiti ako at bahagyang naiyak. I am a good actress pero bakit bigla akong naiyak kahit hindi ko naman gusto. Sa simpleng salita na iyon ay malaking impact para sa akin.

Lumapit siya sa akin and she pulled me closer to her and hugged me.

“Hindi ko alam pero nararamdaman ko ang lungkot mo. Pero huwag mo ng isipin yon, Rineah. Pwede naman tayong gumawa ng panibagong memorya.” Malambing na sabi niya habang tinatapik ang likod ko.

Gumanti rin ako ng yakap sa kanya bago nagpaalam papunta sa aking kwarto.

After that we wave to each other as we enter our room. Ilang hakbang lang ang kwarto niya sa akin.

Napasarado ako ng pinto at napasalampak sa sahig. Napatakip ako ng kanan kong kamay sa aking bigbig. I smiled while my tears fell.

“My Lady!” Humahangos akong laplitan ni Maria.

“Uh, okay lang ako.” sabi ko na mabilis na tumayo.

“Pero—” 

“Nakahanda na ba ang shower ko?” Pinutol ko ang anumang sasabihin niya. Baka maiyak na naman ako bigla without my consent to fall.

“Uh, nakahanda na ang shower mo at nasa ibabaw ng mesa ‘yung pinapabili mo.” tugon niya habang tinutulungan ako sa pagtanggal ng mga damit ko.

“Talaga? Nandyan na?” Hindi maipinta ang saya na nararamdaman ko na nandito na ang amulet.

Excited man ako na makita ang amulet ay kailangan ko muna unahin ang pagligo ko bago ako matulog.

Maria helps me wash my hair. Napapapikit ako sa sarap ng pakiramdam. Para kasing minamasahe niya ang ulo ko.

Ngayon na nandito na ang amulet. Kailangan ko ng maibigay ito kay Kuya Ashulet. Pero paano ko nga pala ulit masasabi ang mga posibleng mangyari.

I think pwede ko magamit ang panaginip? Sa pagkakaalam ko naniniwala sila tungkol sa panaginip na parang isang pangitain ng mga bagay na mangyayari palang. Kapag sinabi ko kay Kuya Ashulet na napanaginipan ko siya siguro naman ay convincing iyon?

“Salamat, Maria.” sabi ko matapos niyang suklayin ang buhok ko at patuyuin ito.

“Masaya akong mapaglingkuran kayo. Good night, My Lady.” sabi niya bago lumabas ng kwarto ko.

Pagkalabas ni Maria ay lumapit na ako sa mesa ko. Isang hugis bilog na pendant na may kung anong hugis na nakaukit sa amulet ang nakita ko.

“This size is good for that arrow to be blocked.” sabi ko habang pinagmamasdan ang amulet.

Hindi talaga ako nagsisisi na si Maria ang hiningian ko ng tulong dahil maganda talaga ang amulet na nabili sa akin.