Chapter 3

Belle's POV

Tila lumabo ang paligid ko sa pagitan ng epekto ng alak at ng paraan ng pagtitig ni Damian Villareal sa akin. May kung anong misteryo sa mga mata niya—parang tahimik na bagyo na hindi mo agad mahahalata kung magdadala ng ulan o delubyo.

Damian Villareal.

Parang pamilyar ang apelyidong iyon, pero sa puntong ito, wala akong pakialam.

"Belle Ramirez," sabi ko, hindi ko alam kung bakit ko siya sinagot.

Tumango siya at muling uminom ng whiskey. Hindi niya ako tinanong kung bakit ako narito o kung anong problema ko. Hindi siya katulad ng ibang lalaki na agad na nagiging makulit kapag nakakita ng babaeng mukhang wasak o problemado. Sa halip, nanatili lang siyang tahimik, para bang wala siyang balak pangunahan ang kwento ko.

Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong magsalita.

"Kakatapos lang ng relasyon ko," bigla kong sinabi, tila ba sinusubukan ang lasa ng mga salitang iyon sa dila ko.

Ang sakit ng katotohanan ay parang matapang na shot ng tequila—mapait, mainit sa sikmura, pero kapag naibulalas mo na, may bahagyang ginhawa.

Tumango siya, hindi nagulat. "Kaya ka narito."

"Yeah."

Hindi ako sanay na makipag-usap sa isang estranghero, lalo na sa isang tulad niya—isang lalaking mukhang alam kung paano umiwas sa damdamin, pero hindi kailanman nawawalan ng kontrol. Pero ngayong gabi, wala akong pakialam. Ngayong gabi, gusto ko lang ng kahit anong bagay na makakapag-alis ng sakit sa dibdib ko, kahit panandalian lang.

Sinakop ng katahimikan ang pagitan namin. Hindi nakakailang, pero mabigat. Para bang iniisip niya kung paano ako kakausapin, habang ako naman ay nag-aalangan kung paano ko isusuka ang lahat ng hinanakit sa loob ko.

Pero hindi ko na kinailangan pang ipaliwanag.

"Kilala ko siya," biglang sabi ni Damian, saka muling uminom.

Napakurap ako. "Sino?"

Ang sagot niya ay dumaan sa pagitan ng tunog ng ice cubes sa baso niya.

"Si Adrian."

Napatigil ako, tila biglang luminaw ang lahat sa pagitan ng kalasingan at gulat. Napatitig ako sa kaniya.

Paano niya kilala si Adrian?

"Wait… what?" Napakunot-noo ako at pinasadahan siya ng tingin. "Anong ibig mong sabihin?"

Ibinaling niya sa akin ang malamig, pero matalim na tingin niya. "Ako ang tiyuhin niya."

Nanlamig ang buong katawan ko.

Hindi ko alam kung ang alak ba ang dahilan kung bakit tila bumagal ang mundo, o ang impormasyong iyon mismo.

"You're joking," halos matatawa akong umiling, pero kita sa mukha niya na wala siyang balak magbiro.

"I'm not."

Dahan-dahan kong inalala ang mukha ni Adrian—ang pamilyar na mata, ang hugis ng kanyang panga. At ngayon, habang nakaupo ako sa tabi ni Damian, bigla kong napansin ang bahagyang pagkakahawig nila. Hindi malapitang magkamukha, pero may ilang katangian sa kanila na pareho—ang matalim na tingin, ang paraan ng pagsasalita na parang palaging sigurado sa lahat ng bagay.

Pero may isang malaking pagkakaiba.

Habang si Adrian ay punong-puno ng kasinungalingan at pagpapanggap, si Damian ay parang isang misteryong hindi mo alam kung gusto mong lutasin o takasan.

"You are serious?" bulong ko, parang hindi pa rin makapaniwala. Paulit-ulit akong napapalunok at parang biglang nawala ang pagkalasing ko.

"Yeah." Nilapag niya ang baso niya at humilig sa upuan. "At alam ko kung paano ka niya trinato."

Napalunok ako. "Paano mo nalaman?"

Nagtagal muna siya ng ilang segundo bago sumagot. "Nabalitaan ko. Hindi ko inakala na makikilala kita nang personal, pero narinig ko na ang tungkol sa ‘yo."

Mas lalong nanikip ang dibdib ko. Ibig sabihin, hindi lang ako basta simpleng ex na niloko. Isa akong pinag-uusapan. Isa akong babae na pinagpyestahan siguro sa mga kwentuhan ng pamilyang iyon. Mas lalong kumulo ang dugo ko nang sumagi sa isipan ko si Adrian.

"Well," pilit akong ngumiti, pilit pinapawi ang sakit, "mukhang alam mo na ang ending ng kwento ko."

Hindi siya sumagot agad. Sa halip, tinignan niya ako na para bang pinag-aaralan niya kung paano ako gumuguho sa harapan niya.

"Tingin mo ba tapos na ang kwento mo?" tanong niya pagkatapos ng ilang saglit.

Nagulat ako sa tanong niya.

"I mean… yeah?" Sinalsal ko ang baso kong wala nang laman. "Niloko ako ng boyfriend ko, nakita ko siyang may iba, tapos na. Pinagpalit niya ako sa babeng kinulang sa ligo. Basta tapos na kami ng lalaking 'yon."

Pero hindi siya mukhang kumbinsido.

Then, just as I was about to change the topic, Damian said something that would change everything.

"Then what if I give you a new story?"

Napakunot-noo ako. "Ano?"

Huminga siya nang malalim bago niya ako tinitigan nang diretso. "Pakakasalan mo ako."

Napatanga ako.

Sa lahat ng posibleng maririnig ko sa gabing ito—sa lahat ng posibleng reaksyon mula sa tiyuhin ng ex ko—hindi ko inaasahan ito.

"What the actual—"

"Hindi kita pinaglalaruan," seryosong sabi niya, hindi man lang natinag sa reaksyon ko. "Gusto kong pakasalan ka, Belle. At hindi ito tungkol sa feelings o pagmamahal."

"Then ano ‘to?" Hindi ko alam kung seryoso ako o lasing na, pero masyado akong shocked para matawa. Kumurap-kurap ako ng tatlong beses.

Isinandal niya ang braso niya sa ibabaw ng bar at yumuko ng bahagya, mas lumapit sa akin.

"Kailangan ko ng asawa," aniya sa mababang tinig. "At kailangan mong gumanti."

Nanlaki ang mata ko.

"Are you—"

"Just think about it." Umangat ang isang sulok ng labi niya, pero hindi iyon ngiti ng kasiyahan. Para itong ngiti ng isang taong sanay sa laro ng kapalaran. "Ikaw, ang babaeng niloko ng pamangkin ko. Ako, ang lalaking may dahilan para sirain ang pride niya."

Hindi ako agad nakapagsalita.

"Bakit mo ‘to ginagawa?" bulong ko. "Don't tell me paglalaruan mo rin ako kagaya ng ginawa ng pamangkin mo?" Tinaasan ko siya ng kilay.

Inikot niya ang baso niya sa pagitan ng mga daliri niya. "Dahil gusto kong malaman kung paano siya masisindak kapag nalaman niyang ang babaeng tinapon niya—ang babaeng hindi niya pinahalagahan—ay magiging asawa ko."

Nanlamig ang buong katawan ko.

This was insane. Completely insane.

Pero sa kaibuturan ng puso ko, may bahagi sa akin na nagising—isang bahagi na gustong makita ang reaksiyon ni Adrian kapag nalaman niyang hindi lang basta nakamove-on ako. Kung 'di napunta ako sa lalaking hindi niya kayang tapatan. Ang kaniyang tiyuhing si Damian Villareal.