Chapter 3

Dinampian ni Alexis ng blush on ang kaniyang kanang pisngi para matakpan ang pasa. Medyo umipis na ang pamamaga ng kaniyang pisngi pero kitang kita pa rin ang pasa nito.

Papunta na sya ngayon sa itinayo nyang bakery shop. Nagtapos sya ng kolehiyo sa kursong business administration. Kaya after nyang magtapos ay nagtayo sya ng isang bakery shop.

Walang traffic. Pabukas pa lang ang shop kaya naisipan nya munang bilhan ng almusal ang mga tauhan nya. 

Ilang araw din syang nawala at hindi nakadalaw sa bakery shop nya. Nang makabili sa kabilang street ng almusal ay agad din syang bumalik. Bukas na ang shop. Wala pang customer pagpasok nya sa loob. 

"Binilhan ko kayo ng almusal," bungad nya sa mga tauhan. "Pambawi hehe." Nilapag nya sa lamesa ang dalawang paperbag na naglalaman ng mga silog.

"Na-miss ka namin, boss! Saan ka po galing, mukhang naging busy po kayo."

"Busy kasi nakipagbreak," pabirong sagot ni Alexis. "Oh, sya. Kumain na muna kayo habang wala pang customer."

Napahinto ang ilan sa pabirong sagot ng kanilang boss. Noong nakaraan lang ay sobrang saya kasi ni Alexis nang magpropose sa kaniya si Manuel. Pinangakuan pa sila nito na pumunta sa kasal nila. 

"Hayaan mo, boss," sabi ng maliit na babae na si Jasmine. "Wag kang malungkot. May bago tayong customer nitong mga nakaraang araw. Gwapo!" 

"At matangkad!" singit ng isa pang babae.

"At mukhang matalino!" isa pang sigaw galing muli kay Jasmine.

Natawa si Alexis sa mga ito. "Kayo talaga," naiiling na sabi nya.

Napaisip tuloy si Alexis. Matangkad, gwapo, at mukhang matalino. Mukhang may nakita na sya noon na eksakto sa sinasabi nila.

"Araw-araw syang nandito boss, dalawang beses yun dumadaan. 4:30 ng hapon tapos mga 8:30 ng gabi. Bago magsara sya lagi ang last customer." 

Kuryoso tuloy sya pero hindi sya ganon kainterisado.

Matapos kumain ng mga tauhan nya ay tinapos ni Alexis ang mga pending works nya. Umupo sya sa gilid kung saan tanaw nya ang ilang mga na sa labas.

Dinalhan sya ng isa sa mga waiter ng spanish bread at isang hot choco. Sumagi ang tingin ng waiter sa labas at halos magulat ito sa nakita.

"Boss, sya 'yan!" sabi nito dahilan para makuha nya ang atensyon ni Alexis. "Sya yung tinutukoy naming gwapo! Parang artista sa datingan, oh!"

Dumapo ang tingin ni Alexis sa labas. Bahagya rin syang nagulat.

"Sya yun," bulong nya.

Sya yung lalaking nagsauli sa kaniya ng panyo at susi. Hindi nito tinanggap yung pera at ngayon lang napagtanto ni Alexis na medyo off ang ginawa nya.

"Gwapo nya talaga, boss!" muling sabi ng waiter bago umalis.

Kitang kita ni Alexis kung paano pumunta sa cashier ang lalaki. Um-order ito ng tasty at ilang kababayan. Kukunin na sana ng lalaki ang phone nya nang tumayo si Alexis para ibigay ang bayad na cash sa cashier.

"Keep the change," utos ni Alexis sa tauhan nya. 

Tinignan sya ng lalaki. Nagtataka ito ngunit nawala ang pagtataka sa mukha nya nang mamukhaan si Alexis.

"It's nice to see you again," ani Alexis. "Salamat ulit sa pagsauli ng susi," dagdag nya bago muling bumalik sa pwesto.

Alam nyang natagalan sya sa pagbalik noon kaya laking tuwa nya na nahintay sya ng lalaki.

May sasabihin pa sana ang lalaki nang magsalita ang na sa cashier. 

"Sir, please take your order po. Maraming salamat po."

Nang makuha ang order ay nagtungo ang lalaki sa pwesto ni Alexis. Nakita sya ni Alexis kaya bahagya syang natawa. "I insist, tanggapin mo na lang please. Pasasalamat ko sa pagsauli mo ng gamit ko."

Napangisi ang lalaki sa cute na boses ni Alexis. Tinaas nito ang paperbag na may lamang mga tinapay. "Thank you for this."

Nang tumalikod ang lalaki ay hindi naalis ang tingin ni Alexis sa kaniya. Hanggang sa tuluyan itong nawala sa paningin nya.

Hindi na namalayan ni Alexis ang oras. Nagpaalam na ang halos karamihan sa tauhan nya. Sya na lang ang natira at isasara na nya ang shop. 

Exact 9 sila magsara ngunit hindi akalain ni Alexis na may customer pang dadating. 

Isasara na kasi sana nya ang pintuan nang marinig ang isang pamilyar sa boses. 

"Let's talk."

Agad na napatingin si Alexis sa lalaki. Nagtagpo agad ang mata nila ni Manuel.

Napatiim bagang si Alexis. Matalim nyang tinignan si Manuel. 

"Bakit ka nandito?" agad na tanong nya kay Manuel.

Lumayo agad si Alexis at nagtungo sa counter area. Marahil ay natrauma sya sa nangyari.

Ngunit sumunod si Manuel sa kaniya at inilapag ang kulay fuchsia na box sa harap ni Alexis. "Anong ibig sabihin nito, Alexis?" malamig na tanong ni Manuel. "Bakit mo binalik ang wedding ring at ang engagement ring?"

Muli na namang pumasok sa isipan ni Alexis ang mga nangyari noong araw na 'yon. Ang araw na ginising sya sa katotohanan. Ang araw na pinamukha sa kaniya ni Manuel na may mas mahalaga sa kaniya ang vase kumpara sa kaniya.

"Ano sa tingin mo?" inis na tanong sa kaniya ni Alexis. "A -ayoko na, Manuel. Itigil mo na ang pagpaplano ng kasal."

Nagbago na naman ang walang emosyong mukha ni Manuel. Galit na naman ang makikita sa mukha nya. 

"Dahil lang sa maliit na bagay na 'to ititigil mo ang kasal?" natatawang tanong ni Manuel sa kaniya. "Ang babaw mo, Alexis! Ang babaw mo!"

Bumigay na ng tuluyan si Alexis. Sagad na sagad na ang pasensya nya. "Sa tingin mo mababaw lang 'yon?" Pilit pinigilan ni Alexis na huwag umiyak.

"K -kung sayo mababaw 'yon pwes sa akin hindi!" sigaw nya kay Manuel. "Yung maliit na bagay na 'yon malaki para sakin! Sinaktan mo ko, Manuel! Sinaktan mo ko!"

Hindi na napigilan ni Alexis na umiyak. Ayaw na sana nyang magsalita pa pero punong-puno na ng sakit ang nararamdam nya. 

"Mas binigyan mo ng halaga yung vase kesa sa akin! Ni hindi mo ako tinanong kung ok lang ba yung sugat ko, gusot mo pang pulutin ko yung bubog! Mahal kita, Manuel. Pero puno na ako. Said na ako at mas lalo mo akong tinulak para sumuko nung sampalin mo ako!"

Kinuha nya ang wedding box at hinagis sa dibdib ni Manuel. "Umalis ka na!" sigaw nya rito. "Umalis ka na!"

Napahinto ang lalaking papasok sana sa shop nang marinig ang mga sigawan. Nakasalubong nya ang pag-alis ni Manuel sa shop bitbit ang box at itinapon ito sa kalsada.

Pinagmasdan ng lalaki na umiyak si Alexis. Noong una nya itong makita ay umiiyak din ito noon at nagmamadaling umalis. Ngayon ay umiiyak na naman at mukhang kailangan nya ng karamay. 

Pumasok sya ng tuluyan at nagtanong. "Ok ka lang?"

Imbes na sumagot ay mas lalong naiyak si Alexis. "M -magsasara na kami. B -bukas ka na lang bumili," sagot ni Alexis habang pinupunasan ang basang pisngi.

Hindi umalis ang lalaki at patuloy na naglakad papalapit kay Alexis. Inabutan nya ito ng panyo.

Nang magtagpo ang mga mata nila ay bahagyang ngumiti ang lalaki. 

"Gusto mong uminom?"