Chapter 6

"Wala na tayong dapat pag-usapan."

Tila ba bumagal ang oras nang alisin ni Alexis ang kamay ni Manuel. Bilog ang buwan, ang malamig na simoy ng hangin ay nararamdaman nyang dumampi sa kaniyang mukha. 

"B -bitawan mo na ako," muling sambit ni Alexis nang hindi bumitaw si Manuel sa pagkakahawak. "Tatawag ako ng pulis, isa pa."

Hindi pinansin ni Manuel ang mga sinabi ni Alexis at napatingin ito sa kaniyang relos. "Alas onse mahigit na," panimula nito. "Kailan pa nabago ang oras ng pag-uwi mo?" seryosong tanong ni Manuel.

Napatiim bagang si Alexis. "Wala kang pake kung anong oras akong uuwi. Nawalan ka na ng karapatan nang saktan mo ko."

Pilit kinalma ni Manuel ang sarili at hindi sinabayan ang pagtataray niya. "Tinatanong kita ng maayos, kailan ka pa umuuwi ng ganitong oras?"

Pinilit tanggalin ni Alexis ang kamay ni Manuel at nagtagumpay sya. "Sabi ng wala ka ng pake doon."

May magbabalot na dumaan sa gilid nila at tinignan sila. Naagaw ng pansin ng magbabalot ang ginagawa nilang dalawa. 

"Uuwi na ako. Masyado ng nakakahiya sa ibang tao," ani Alexis na ikinagalit ng tuluyan ni Manuel.

Muling hinawakan ni Manuel ang kamay ni Alexis. Sa pagkakataong ito ay marahas na at ramdam ni Alexis ang pagkahigpit nito. Masakit, masyadong masakit.

"Paanong nakakahiya?" galit na tanong ni Manuel. Namumula na ang tainga nito at pilit kinakalma ang sarili. "Kailan pa naging nakakahiya ang ginagawa nating 'to, Alexis? Ikakasal na 'tayo. Hindi nakakahiyang mag-usap ang mga ikakasal na!"

Sa hindi inaasahang pagkakataon ay natawa ng mahina si Alexis. Tinitigan nya sa mata si Manuel at walang takot na nagsalita.

"Hindi mo ba ako naintindihan last time?" seryoso rin na tanong nya. "Hindi ba sinabi ko sayo na itigil mo na ang pagpaplano ng kasal? Ayaw na kitang makita, Manuel. Ayokong pakasalan ka dahil nagsisisi akong nakilala kita."

Binitawan ni Manuel ang kamay ni Alexis at inangat nya ang kamay para sampalin sana ito ngunit naunahan sya ni Alexis. 

Dahil matangkad na tao si Manuel ay daplis lamang ang natamo nito. 

"Ano, sasampalin mo ako ulit?" natatawang tanong ni Alexis. "Kung kaya mo kong saktan ng ganito, hindi mo deserve ang pagmamahal ko! Kung gusto mong magpakasal, pakasalan mo yung ex mo!"

Napatiim bagang si Manuel sa mga narinig. Kahit sya ay nagulat sa inasal ni Alexis. Hindi ganito ang kilala nyang Alexis. Ang Alexis na kilala nya ay walang ibang ginawa kung hindi ang hanapin sya at intindihin sya. Ang Alexis na kilala nya ay sumusunod sa bawat sabihin nya.

"Pareho kayo ng wedding ring mo, pareho kayong basura," pahabol ni Alexis bago sya tumalikod para pumasok sa kanyang bahay. 

Naiwang tulala si Manuel sa tapat ng bahay. Pilit prinoproseso ang mga nangyari. Hindi ito ang ineexpect nyang resulta ng pagpunta nya. Akala nya ay hihingi ng tawad si Alexis sa kaniya dahil nabasag nito ang vase. 

Pero mukhang tuluyan na ngang natauhan si Alexis. 

————————————-

Hindi katulad ng mga nakaraang araw, hindi maagang dumating si Alexis sa bakery shop. Kasalukuyan syang nakahiga sa kaniyang kama at tila ba pagod na pagod bumangon. In short, tinatamad.

Nag-iwan sya ng message kay Jasmine na baka malate sya ng dalaw sya bakery shop. Alam nya ang dahilan kung bakit sya hindi makatulog ng maayos. Iyon ay dahil sa nangyari kagabi. 

"Anong karapatan nyang sampalin ako ulit?" inis na tanong ni Alexis sa sarili. "Pasalamat talaga sya at nakaiwas sya dahil kung hindi baka magkapasa rin sya."

Ilang minuto pa syang humiga sa kama at nagmuni-muni. Hanggang sa tuluyang masira ang tahimik nyang kwarto nang tumunog ang cellphone sya.

Inalis nya ang malapad na kumot sa katawan at umupo sa kama para kuhanin ang cellhpone sa ibabaw ng mesa.

"Good morning," bati ni Alexis pagkasagot ng tawag. 

"Good morning," sagot ni Joy. "Where are you? Na sa bakery shop mo ako today para sana yayain ka kaso wala ka raw dito at malalate ka?"

Bahagyang nag-inat si Alexis. "Tinatamad akong bumangon. Mga after lunch na siguro ako pupunta. Hinintay kasi kita kahapon pero di ka naman dumating."

"Sorry na, vih. Alam mo naman si mommy. Biglaan lagi ang lakad," dahilan ni Joy sa hindi nya pagpunta kahapon. "Babawi ako today. Wait kita here, punta tayo sa new restaurant ni Bruno!"

Hindi naman hahayaan ni Alexis ang sarili na malunod ulit sa mga isipin na hindi makakaganda sa sitwasyon nya. 

"What time?" agad na tanong ni Alexis. "Doon na lng tayo magkita mismo sa place. Para di na sayang sa gas."

"Sure, mga lunch na mismo."

Matapos ibaba ang tawag ay nagmuni-muni muna si Alexis ng ilang minuto bago magdesisyon na tumayo sa kama para maligo. 

Hinayaan nya ang sarili na magbabad sa malamig na tubig. Matapos non ay nagbihis sya ng red dress at naglagay ng light make-up. Kinuha nya ang susi ng sasakyan at lumabas na ng bahay. 

——————— 

Napaaga ng kalahating oras ang pagdating ni Alexis sa binigay na address ni Joy. Na sa isang restaurant sya na halatang kakabukas lamang. Maganda ang ambiance, parang hinango sa European Restaurants.

Ilang minuto pa ay dumating na rin si Joy at Bruno. At dahil si Bruno ang may-ari ay sya na rin ang nagdecide kung anong kakainin nila.

"Late na nagising?" tanong ni Bruno habang hinihintay ang order nila. "Bakit naman late na nagising? Eh ikaw tong maaga laging magising sa atin."

Napailing si Alexis. "Sinong makakatulog ng maayos kung may bangungot na bumisita kagabi."

"Pumunta si Manuel sa bahay mo?" agad na tanong ni Joy.

Tumango si Alexis. "Hindi lang pumunta. Ginulo pa kamo ako."

"Humingi ba ng sorry sayo?" pag-aalala ni Bruno.

Hinarap sya ni Joy. "Ano ngayon kung humingi ng sorry sa kaniya? Kahit humingi pa yon ng sorry, sinaktan nya pa rin si Alexis."

"Oh, bakit ka sa akin nagagalit?" depensa ni Bruno. "Di naman ako si Manuel."

"Syempre bestfriend kayo non."

"Kahit na," sagot ni Bruno. "Hindi ko naman itotolerate yung ganon. Never akong nang tolerate na manakit ng babae."

Hindi na nasundan pa ang usapan na 'yon dahil dumating na ang order nila. Kumain sila ng tahimik at inenjoy ang pagkain.

"In fairness naman sa ulam," komento ni Joy. "Masarap."

Sumang-ayon naman si Alexis. "Tama lang na nagtayo ka ng restaurant, vih."

Lahat sila ay nagulat nang tumunog ang cellphone ni Alexis. Tinignan nya ito at halos magulat sya nang makita na tumatawag ang mommy nya.

"Sino?" bulong ni Joy. 

"Si Manuel ba?" dagdag ni Bruno.

"Si mommy," sabi nya kina Joy at Bruno.

"Shocks," kinakabahang sabi ni Joy. "Pano na 'yan. Baka hanapin nya sayo si Manuel."

Kagat labing sumagot si Alexis. "B -bahala na."