Hinawakan ni Wyatt ang mga kamay ni Tamara. "Look at me, peaches." utos pa niya rito, pero nanatili lamang na nakayuko si Tamara. "I am okay, Wyatt. Pero hindi ako kailangan na maabutan ni Mikel dito. I need to leave. Let me leave, Wyatt." Nasa tinig ni Tamara ang kaguluhan sa bawat desisyon na nais niya na mangyari. Marahil kahit si Tamara ay hindi na rin maintindihan ang kan'yang mga nais na gawin. Inangat ni Wyatt ang mukha ni Tamara upang magkatitigan sila. And he can clearly see a lot of emotions in her eyes. Confusion, pain, anger. Different emotions that one single bitchy move from Janine made this happen to them. "Tamara, the baby is alright. You still have the baby." Gulat na gulat ang ekspresyon ng mukha ni Tamara sa kan'ya. Hindi inaasahan ni Tamara na aaminin ng doktora kay Wyatt ang katotohanan na iyon. Pailing-iling siya kay Wyatt upang mapapaniwala ang lalaki na nawala niya ang sanggol. But she knows her efforts are futile. "I lost the baby, Wyatt." She repeated t
Kanina pa hindi mapakali si Tamara. She tried calling Wyatt, but up until this time, ay hindi nito sinasagot ang tawag niya. Wyatt only sent a text message saying that everything was going to be alright. Pero sa kabila noon ay hindi matahimik si Tamara. She can never feel at ease until she talks to Wyatt or Mikel and knows what is happening. Muli niya na kinuha ang kan’yang telepono at sinubukan muli na tawagan si Wyatt. But just like before, it only kept ringing, but he never answered. Nag-aalala na siya para kay Wyatt. At hindi niya alam kung ano ang mangyayari kapag muli na nagkaharap ang magpinsan. She knows there are a lot of things to explain. There were a lot of things to be cleared up between all of them, not just to Mikel but for Wyatt as well. Tamara knows that things have gotten more complicated because of her. Kung hindi niya pinilit si Wyatt na tulungan siya, hindi na lalala pa ang hidwaan na namamagitan sa magpinsan. At ang tangi na hiling na lamang niya ay hindi pa hul
"Shit! He heard you say that, right? Lintik! Magwawala na naman ang asawa mo niyan sigurado. I’m coming over." Natataranta na sagot ni Wyatt nang marinig ang pagsigaw na iyon ni Mikel buhat sa telepono. "No, Wyatt. Ayos lang ako. It’s time we talked. As in, to really talk about a lot of things. Huwag ka mag-alala, kaya ko ito." sagot ni Tamara habang ang mga mata ay nakatuon kay Mikel na kunot na kunot ang noo sa kan’ya. "What’s the meaning of this, Tamara?" tanong ni Mikel na hindi na mapigilan ang pagtaas ng boses sa asawa niya na hanggang ngayon ay kausap pa rin ang pinsan niya sa telepono. Nanatili naman na walang imik si Tamara kay Mikel at patuloy lamang na nakatingin sa asawa habang kausap sa telepono si Wyatt. "Shit, baby girl! He’s definitely mad again because of those words. Paano kung ano ang maisip niya na sabihin na naman o baka saktan ka pa niya? Papunta na ako riyan. Alam ko ang takbo ng isip niyan gago na pinsan ko." Pagpipilit pa ni Wyatt. Nag-aalala siya para sa bu
"I am sorry, Tamara. I am sorry for loving you, and I am sorry because I really have to do this. I am so sorry for doing this." Yumuko si Wyatt at sinakop ang labi ni Tamara. Hindi niya inaasahan ang ginawa na iyon ni Wyatt kaya napapikit na lamang si Tamara habang mahigpit na napakapit sa t-shirt ng lalaki. Wyatt is in love with her. And he is kissing her right now, and she doesn’t have the strength to push him away. Tamara was frozen on her spot with Wyatt’s kisses, and then Mikel’s face popped into her mind. And that was enough for her to have the courage and the strength to push Wyatt away. "Wyatt." Itinulak niya si Wyatt sa dibdib at umiling-iling sa lalaki. Inaasahan na niya na aabot sa ganito ang pagsasamahan nila ni Wyatt. But as always, her heart already belongs to someone else, and nobody can take that spot anymore. Kahit na sabihin pa na tinalikuran niya ang kasal nila, it will always be Mikel for her. "I am sorry. I can't, Wyatt. You know, I can’t." Nangingilid ang mga
"Good morning, bu!" Sunod-sunod na paghalik sa kan’yang labi at pisngi ang gumising sa himbing na himbing na si Tamara. "Sorry for waking you up, sweetie, but you need to have your breakfast now." Pupungas-pungas si Tamara na dumilat at hindi niya maiwasan ang mangiti nang mabungaran ang guwapo na mukha ng kan’yang asawa. Everything feels surreal for her, lalo na at magkatabi na naman sila na natulog kagabi pagkatapos ng ilang buwan na pagkakalayo nilang dalawa. And last night, after months of restless sleep, she finally slept peacefully in the arms of her husband. "Anong oras na ba?" tanong niya kay Mikel na tumayo na buhat sa pagkakatabi sa kan'ya sa kama at abala na sa paghanda ng dala na almusal para sa kan’ya. "It’s eight in the morning, bu. Wake up and eat. Baka gutom na rin si baby, kaya naghanda na ako ng almusal para sa inyo. At ako ang nagluto nito para sa inyong dalawa, hindi si manang." Pagmamalaki pa ni Mikel sa kan’ya. "Ikaw ang nagluto? Wala ka ba na pasok ngayon?"
"Buwisit! Lintik! Peste! P*****a! Tarantado!" Sunod-sunod na malalakas na mura na naman ang namutawi sa bibig ni Leonardo habang kaharap si Chad sa kan’yang mansyon. Kung masasabi lamang niya ang lahat ng salitang mura na naimbento ay ginawa na niya dahil sa pagpupuyos ng kalooban niya ngayon. Galit na galit na naman siya sa balita na nakarating sa kan’ya. Ang balita sa muli na pagkakamabutihan ni Mikel at ni Tamara. "Leonardo, kumalma ka muna." Singit naman ni Chad na natataranta na rin dahil sa nakikita na galit sa mukha ng matanda sa harapan niya. Mas lalo na nagdilim ang mga tingin ni Leonardo sa kan’ya at galit na galit na nagsalita muli. "Kumalma?! Tanga ka ba talalga, Chad?! Paano ako kakalma kung hindi na naman umayon sa kagustuhan ko at mga plano ko ang mga pangyayari? Lintik talaga! Paano nangyari na nakuha na pagkatiwalaan muli ni Mikel ang kapatid mo? Bakit dinala pa niya ang kapatid mo sa pamamahay niya, kahit alam na niya ang katotohanan na si Wyatt ang ama ng bata? Nab
"Sissy, hindi ka pa ba nagugutom? Gutom na ako talaga, kaya kumain na tayo rito." Pagmamaktol ni Lou sa kaibigan niya na si Tamara habang sila ay naglalakad sa mall. Kadarating lang ni Lou sa Maynila kahapon at ngayon ay naisipan nilang dalawa na magkaibigan na mamasyal. "Sissy, sa bahay na lang tayo kumain. Tsaka sinabi ko naman sa’yo, hindi ba? Hindi talaga tayo puwede na magtagal dito. Tumakas nga lamang tayo kay Mikel at sigurado ako na magwawala iyon kapag sinumbong tayo ni manang." sagot ni Tamara sa kan’ya na halata ang takot at pangamba sa boses nito. "Sissy, dalawang oras pa lang tayo na nawawala. Isa pa, sinabi mo naman kay manang na maglalakad-lakad lang tayo sa loob ng subdibisyon, hindi ba? Kaya sigurado ako na hindi malalaman ni Mikel na pumunta tayo rito." Pagpapaliwanag pa ni Lou upang mapilit si Tamara sa nais niya na mangyari. "Sissy, please, gutom na talaga ako. At sigurado ako na gutom na rin si bebe natin. Kailangan na lagi magpalakas at busog si bebe dahil nalal
"Louella Andrade. Huwag ka nang makialam pa sa amin na magkapatid. Kahit kailan talaga ay pakialamera ka na babae ka. Lahat ng kabulastugan ay natutunan sa'yo ni Tamara. Ikaw ang masamang impluwensiya sa kapatid ko, mula noon hanggang ngayon." Seryoso na sagot ni Chad kay Lou pero ang mga mata ay nakatutok pa rin sa kan'yang kapatid. "Umalis ka na, Chad." singit ni Tamara. "Pabayaan mo na ako sa buhay ko." Sarkastiko na tumawa si Chad kay Tamara habang palinga-linga pa sa paligid. Sumandal pa siya sa upuan at pinakatitigan ang kan'yang kapatid. "Alam mo ba ang lahat ng paghihirap na nangyari sa amin dahil sa ginawa mo na pagtakas at pagtatago na naman? Alam mo ba na halos hiwalayan ako ng asawa ko at itakas pa sa akin ang anak ko dahil hindi ko na sila masustentuhan? Pati buhay ko ay nalalagay sa alanganin dahil sa kagagahan mo. Kasalanan mo ang lahat ng kamalasan na ito, Tamara." "Ang kapal ng mukha mo, Chad." Gigil na gigil si Tamara na hindi nagpatinag sa kan'yang kapatid sa kabi