CHAPTER 1: Simula

"GIRL, guess what?" 

Agad kong inangat ang tingin at panandaliang inalis ang atensyon sa librong binabasa. Kunot-noo kong tinapunan ng tingin si Rain na nakaupo sa tapat ko. 

"Oh?" bored kong tanong. Paniguradong may bagong tsismis na naman itong nalaman. Lagi kasing updated ang babaeng 'to sa mga latest chika. 

Ibinaba nito ang hawak na cellphone kasabay ang pagbuntong hininga. "Gosh, malala na kapatid mo."

Mas lalong nagsalubong ang mga kilay ko dahil sa sinabi nito. Hindi na bago sa'kin ang makarinig ng mga balita tungkol sa kapatid ko. Hot picks and most featured pa nga ito sa sikat na school paper dito sa campus. Pero hindi ko pa rin iwasang mag-alala at kabahan.

"B-Bakit? Anong meron kay Sandy?" pagtatanong ko. Nahalata siguro ni Rain ang pag-aalala sa boses ko kaya nag-alangan pa itong magsabi.

Ilang beses pa itong napabuntong bago tuluyang magsalita, "Sandy is now Kyle's girlfriend."

Ilang segundo kong in-absorb ang sinabi ni Rain. Nang tuluyang magsink-in sa utak ko, hindi ko maiwasang makaramdam ng galit at pagkadismaya. Of all boys, si Kyle pa talaga sinagot niya? Iyong babaerong iyon na pasimuno lagi ng kalaswaan dito sa campus?! Ang lalaking iyon na nangunguna sa pinakamaraming girlfriend?! 

"Oh easy, baka mamaya sugurin mo bigla si Kyle ah. Huwag kang magpadala sa emosyon mo. Chill ka lang," usal ni Rain. 

Pero hindi ko magawang kumalma, hindi sa pagiging OA or overprotective. Alam kong normal lang na makaramdam ng ganito lalo na kapag malaman mong nakikipagrelasyon ang kapatid mo sa isang malanding unggoy.

Hindi ko namalayang nagugusot na pala ang pahina ng binabasa kong libro. Dahil sa inis ay padabog ko iyong isinara at napatingin sa kawalan. 

Hindi talaga nagtatanda iyang si Sandy. Ilang beses ko ng sinabihan na huwag papatol sa mga kung sino-sinong lalaki, dahil dalawa lang naman ang gusto ng mga iyan... kalandian at katawan. Nagtataka nga ako kung anong pinaglihi dito sa kapatid ko at napakatigas ng ulo, ang daling matangay ng mga poncio pilato e.

Tiningnan ko si Rain. Bahagya pa itong napaigtad ng magtagpo ang paningin namin. 

"Kailan mo nalaman iyan?" tanong ko. 

Ibinaling nito ang tingin sa cellphone. May kung ano pang pinindot bago tuluyang ibinalik ang tingin sa'kin. 

"Ngayon lang," aniya at ibinigay sa'kin ang cellphone niya. Tiningnan ko iyon, at halos manluwa ang mata ko ng makita kung ano iyon. "Kaninang umaga lang na-linked tong picture ni Kyle at Sandy. Pero bali-balitang mag jowa na ang dalawa last week pa."

Walang emosyon kong tinitigan ang mga litratong nandoon. Lahat ng kuha ay nakapokus lang kay Kyle at Sandy. May mga litratong magkasama ang dalawa sa bench malapit sa soccer field, meron din naman sa canteen, sa library, sa classroom, sa hallway, sa cr--- wait... bakit pati 'tong halikan ng dalawa kinuhanan pa?! 

Ngitngit ang ngipin kong ibinalik kay Rain ang cellphone. "Sino kumuha ng mga litratong 'yan?" tanong ko.

"E-Ewan. Wala namang nakalagay na credits  diyan e. Pero malamang gusto lang ng taong iyan magpasikat. Hmp, walang magawa sa buhay," sagot ni Rain at pinatay ang cellphone. Ilang sandali pa'y rinig ang pagsinghap nito. "Seryoso, kailan ba titigil iyang si Sandy? Masyado ng pabida e, ayaw magpaawat! Nakakagigil ang bruha!"

"Hindi ko na nga alam kung anong gagawin ko riyan e," wika ko at napakamot na lang sa noo. "Kahit kay papa hindi iyan nakikinig. Napakatigas ng ulo."

Inubos naman ni Rain ang natitira niya iced-coffee bago magpatuloy sa pagsasalita. "Kaya napagkakamalan kayong hindi magkadugo e. Magkaibang-magkaiba kayo."

Mapakla akong napatawa. Oo, malayong-malayo talaga kami ni Sandy. Mahinhin at magaling umawra ang kapatid ko. Samantalang ako mukhang tambay sa kanto, idagdag pang mahilig akong makipagbasag-ulo. 

Gustong-gusto ng lahat ang kapatid ko dahil sa pagiging girly nitong kumilos, samantalang lagi namang pinagtatawanan ang pagiging kilos tomboy ko. Ewan ko ba sa mga taong 'to, ginagawang big deal. Alangan namang baguhin ko ang sarili ko para lang magustuhan nila. Tss, iyon ang hinding-hindi ko gagawin. 

"Pero alam mo, Sol? Feeling ko mas angat ganda mo kesa kay Sandy," out of nowhere na sabi ni Rain at ipinosisyon pa ang kamay na parang kinukuhanan ako ng litrato. "Kunti kibot lang diyan sa mukha mo... bongga na! Girl, mag-ayos ka kasi minsan! Kulang lang sa exposure beauty mo e!"

Mahina ko naman itong binato ng french fries. Kung ano pinagsasabi e. "Ewan ko sa'yo, Rainerah."

Natawa naman ito ngunit agad ding sumeryoso ang mukha. "Sa tingin mo hanggang saan tatagal ang relasyon ni Sandy at Kyle? Hmm, two days lang kasi pinakamatagal na relationship span ni Kyle aka flirty devil. Hays, kalalaking tao ang landi." Sasagot na sana ako ng biglang natigilan si Rain at napairap habang nakatitig sa likod ko. "Speaking of the flirty devil..."

Dahil sa kuriosidad ay napatingin din ako sa likod. Doon lang ako naka-relate sa naging reaksyon ni Rain. Yeah, speaking of the flirty devil... presenting Kyle Neuman.

"Sayang ang mukha ng gago, binahiran lang ng kalandian," bulong ni Rain habang nakatingin pa rin kay Kyle at sa mga barkada nitong papasok ng canteen. "Nasusuka talaga ako kapag na aalalang nagka-crush ako sa gagong iyan noong high school. Nakakadiring pangyayari," dugtong pa nito. Gusto ko sanang matawa dahil sa sinabi ni Rain, pero natabunan iyon ng gigil. Gigil na sapukin sa mukha ang lalaking 'yon. 

Sinundan ko ng tingin si Kyle at mga barkada nitong nagtatawanan habang papunta sa table nila. Mas lalong nadagdagan ang pagkayamot ko nang makitang naupo ang mga iyon isang table ang pagitan sa'min.

"Arghh! Nawala na gana ko!" maktol ni Rain.  Mahina akong natawa. Same friend, same.

Muli kong ibinalik ang paningin kay Kyle at sa mga kaibigan nito. Maya't-maya pa'y hindi ko inaasahan ang pagtagpo ng paningin namin. Ngumiti at kumindat ito, ngiwi lang ang itinugon ko. Inalis ko roon ang atensyon at wala sa mood na kinain ang burger na kanina pa hindi nagagalaw.

Tss, hanggang ngayon hindi ko pa rin lubos maisip kung bakit sinagot ni Sandy ang taong iyon. Magandang mukha lang ata ang good attribute ng Kyle na'yon.

Nasa kalagitnaan ako ng pagnguya ng maramdaman ang presensya sa gilid ko. Tiningnan ko si Rain, nakatingin din ito sa gilid ko habang salubong na salubong ang mga kilay.

"Oh crap---"

"Solly Arien right?" pagpuputol ng kampon ni poncio pilato sa dapat nasasabihin ni Rain. Kahit hindi ko siya lingunin, kilala ko ang boses niya. "You're Sandy's sister right? Nice to meet you. I'm Kyle Neuman."

Walang gana ko siyang tinapunan ng tingin. Kunot-noo kong tiningnan ang kamay niyang nakalahad. Nilunok ko muna ang kinakain ko bago tumayo sa pagkakaupo.

"Oo, ako si Sol."

"Madalang lang kitang makita ah? Anong department ka?" pagtatanong uli nito. Palihim na lang akong napangiwi. Wala akong oras makipagusap sa lalaking 'to.

"Deretsuhin mo na ako, anong kailangan mo sa'kin?" tanong ko pabalik.

Inayos naman nito ang buhok niya. Ngumiti pa nang malapad. Hindi ko tuloy maiwasang mairita.

"Nahuli kitang nakatingin sa'kin kanina pa," panimula niya. Bahagya akong napaigtad nang maramdaman ang paghawak niya sa balikat ko. Unti-unti niyang inilapit ang bibig sa tenga ko saka ang pagbulong, "Huwag kang mag-alala, attracted din ako sa mga amazona. Kung gusto mo, tayo na? Kaya ko naman kayong pagsabayin ni Sandy---"

Hindi natuloy ang sasabihin nito nang hawakan ko ang dalawa nitong kamay na nasa balikat ko, walang pag-aalinlangan ko iyong iniikot dahilan ng pagbulagta niya sa sahig. Akma sana itong tatayo ng agad kong sinipa ang mukha niya. Ngitngit ang ngipin ko siyang dinaganan at kinuwelyuhan. Napakatarantado talaga kahit kailan!

"Tantanan mo na kapatid ko!"

"S-Sol... argh... b-bitawan mo ako!"

"Kulang pa 'yan gago ka!" 

"B-Bitch, remove your h-hands. D*mn, masakit---!"

"Mas masakit pa riyan aabutin mo kapag hindi mo tigilan ang kapatid ko!"

"Fuck it---"

"Sol!" 

Ramdam ko ang paglapit ng dalawang presensya sa likod ko. Inilayo naman nila ako kay Kyle. Nang makatayo ako at nahimasmasan, doon ko lang napagtanto na marami na pala ang nakakapanood sa gulong ginawa ko. Lahat ng mga estudyante sa canteen ay nasa akin ang atensyon, ang iba pa nga ay lantarang kumukuha ng video at litrato. 

"S-Sol, ayos ka lang ba?" pagtatanong ni Luke. Bahagya akong nagulat ng makita ito. Marahil ay tinawag siya ni Rain para awatin ako.

Napabuga na lamang ako ng hangin. "A-Ayos lang ako." 

Muli kong tiningnan si Kyle na tinutulungan na ng mga kaibigan nito. Ang dalawa ay inalalayan ang loko sa pagtayo. Habang ang isa ay tarantang nagtititipa sa hawak na cellphone. At ang natitirang dalawa pang kaibigan nito ay lumapit sa'min.  Akma sanang susugod ang mga iyon ng biglang humarang si Luke at itinago ako sa likod.

"Sige mga tarantado, subukan niyo. Ako makakalaban ninyo," pagbabanta ni Luke.

Nasindak naman ang dalawa. "May araw rin kayo!" usal ng isa bago bumalik sa kinalalagyan nila kanina. 

Ramdam ko ang mahinang pagpalo ni Rain sa braso ko. "Gaga ka! Pinag-aalala mo ako roon! Ba't kasi napaka-warfreak mo ah? Alam mo bang muntik ng humiwalay kaluluwa ko nang makita ang pagsipa mo sa mukha ni Kyle? Mabuti nga't malakas iyon e, kundi magagawa ka pang gantihan ng lokong 'yon!"

Napasinghap na lang ako sabay sabing, "Kulang pa 'yon."

"Ano ba kasing sinabi niya sa'yo?" pagtatanong ni Rain. Sasagot na sana ako ng sabay-sabay na nabaling ang atensyon namin sa pagdating ng humahangos na si Sandy.

"W-What the hell?!" napatakip pa ito ng bibig. Nang makita si Kyle ay dali-dali itong lumapit. "Sino ang gumawa nito sa'yo?!"

Kahit nanghihina ay nagawa pang tumingin sa direksyon ko si Kyle. Ngumisi pa ito bago magsalita. "Sino pa ba? Kundi iyang pakialamera mong kapatid."

Nagtagpo ang tingin namin ni Sandy. Napairap na lamang ito. "Kahit kailan talaga panira ka, Sol! Kailan ka ba titigil sa pangingialam ha?!"

Naiyukom ko ang mga palad ko. "S-Sandy..."

"I hate you bitch! I really hate you! Tss!" bulyaw nito at tuluyang sumunod sa mga kaibigan ni Kyle. Rinig ang malakas na bulung-bulungan ng mga estudyante, natigil lang iyon nang marinig ang malakas na tunog ng bell.

"Huwag mo ng pansinin ang sinabi ng kapatid mo. Naguguluhan lang 'yon," pagsasalita ni Luke habang binabagtas namin ang hallway pabalik sa mga classroom namin. Malayo ang tingin ko pero ramdam ko ang mga titig ni Luke. "Napakaswerte ni Sandy na magkaroon ng kapatid na kagaya mo," dugtong pa nito.

Malakas na tikhim naman ni Sandy ang namayani sa hallway. Kahit ang ibang mga estudyanteng naglalakad ay napatingin din sa kaniya. Imbes na mahiya sa ginawa ay isang makahulugang tingin lang ang iginawad nito sa'min ni Luke. Hindi ko maintindihan kung ano ang iniisip ni Rain pero alam kong hindi ko iyon magugustuhan.

**

HANGGANG sa matapos ang klase ay nanatiling naglalakbay ang utak ko sa kung saan-saan. Hindi ko magawang hindi isipin ang nangyari kanina. Pakiramdam ko kasi ay sumubra ako ng kunti... I mean masyado na ata akong nagiging overprotective kay Sandy to the point na nasasakal na ito. Ayoko namang isipin ng kapatid ko na pinapakialaman ko ang buhay niya, pero hindi ko kasi maiwasang mag-alala.

Nangako ako kay mama na babantayan ko si Sandy at hindi ito pababayaan. 

Pambihira, minsan hindi ko rin maintindihan sarili ko e. Natatakot lang siguro akong mawalan ulit ng mahal sa buhay. Sapat na ang sakit na naranasan ko nang mamatay si mama. Ayoko ng maulit iyon. Ayoko na ulit maramdaman ang sakit na iyon.

Umuwi ako ng mag-isa dahil maagang umuwi si Sandy at hindi na ako hinintay pa. Kapwa may practice naman si Luke at Rain at siguradong mamaya pa ang mga iyon uuwi.

Pagkarating sa bahay ay nadatnan ko ang dalawang kotseng nakaparada sa labas ng bahay. Hindi na ako nagulat nang makitang kausap ni papa ang isang matandang lalaki sa sala.

"Nandito na ako, Pa," wika ko at hindi na hinintay ang sagot ni papa at dali-dali ng umakyat sa kwarto ko.

Napabuntong hininga na lamang ako. Paniguradong tungkol sa mga organisasyon na naman ang pinag-uusapan ni papa at ng matandang 'yon. Tss, kailan ba titigil si papa sa pagsali sa mga iyan?

Iwinaklit ko lahat ng mga bumabagabag sa isip ko sa pamamagitan ng paggawa ng mga school works. Pagkatapos na pagkatapos lang magpalit at maglinis ng katawan ay agad akong nagbabad sa mga libro. Hindi ako nerd ok? Sadyang kailangan ko lang talaga mag-aral dahil third year college na ako under business management course. Same kami ng course ni Rain. Civil Engineering naman si Luke. At nursing naman si Sandy. 

Nawala ang konsentrasyon ko sa pagbabasa ng marinig ang sigawan ni Sandy at papa. Hindi man klaro sa pandinig ko ang pinag-uusapan nila ay alam kong importanteng bagay ang pinagtatalunan nila. Ilang sandali pa'y rinig ang padabog na pag-akyat ni Sandy at pagpasok nito sa kwarto. Lumabas ako ng silid at dali-daling bumaba ng hagdan.

Naabutan ko roon si papa, malayo ang tanaw at halatang may malalim na problema.

"P-Pa, ano bang nangyayari? Bakit kayo nag-away ni Sandy?" tanong ko. Ngunit imbes na sagutin ang tanong ko ay pagbuntong hininga lang ang ginawa nito saka dali-daling nagtungo ng kusina.

KINABUKASAN. Dahil sa tagpong iyon ay mas lalong nadagdagan ang mga bumabagabag sa isip ko. Pasok-labas lahat ng leksyong itinuturo ng professor. Tinatanong nga ako ni Luke at Rain kung bakit parang ang lanta ko kumilos ngayon, kibit-balikat lang ang sagot ko.

Mas lalong nadagdagan ang kuriosidad ko ng malamang umuwi nang maaga si Sandy. Kaya pagkatapos na pagkatapos ng last period sa hapon ay agad din akong umuwi at nadatnan roon ang nanginginig na katulong namin na si Manang Rosel.

"M-Manang Rosel?" Napalunok ako ng laway. "Ayos lang po ba kayo?"

"S-Sol, si Sandy..." Tuluyan na akong kinain ng kaba. "I-Iyong kapatid mo..."