Ang singsing na hawak niya ay kapareho ng nasa daliri niya, naiiba lang ng sukat. Isa itong pares. Kung hindi lang nangyari ang aksidente… Hinawakan ni Aurelia ang dalawang singsing habang iniisip kung paano desperadong sinuot ni Neil ang singsing sa daliri niya pagkatapos mabaril. Kumirot nang matindi ang dibdib niya. “Siya…” Binuksan niya ang bibig niya sa kagustuhang magtanong, pero parang nakasara ang lalamunan niya at hindi siya makapagsabi ng kahit isang salita. Naawa si Carter sa kanya at ang nagawa niya lang ay magsabi sa kanya, “Ang balikat niya ang tinamaan ng bala, hindi isang vital organ, at nasalinan na siya ng dugo. Magigising rin siya.”“Talaga?”“Oo, sigurado ako.”“Gaano katagal?”“Uhh…” Nag-alangan si Carter. Hindi sinabi sa kanya ng pinsan niya kung gaano katagal ang kailangan niya! Imposible ito!Isang tapat na tao si Carter na may mataas na pamantayan ng edukasyon at moralidad buong buhay niya, tapos ngayon, sa pinakaunang beses, nagsinungaling siya—nags
Nagpunta sina Martin at Alexander sa detention center at nakita nila ang nababaliw na kalagayan ni Victoria mula sa bakal na rehas at tempered glass na bintana. Kumunot ang noo ni Alexander at mahinang tinanong ang prison guard, “Natignan na ba siya ng doktor?”“Oo,” sagot ng gwardya. “Kumonsulta kami sa tatlong eksperto sa psychiatry, at ang diagnosis nila ay may sakit sa pag-iisip si Princess Victoria at mayroon. Siyang sintomas ng bipolar disorder, at…”“At ano?”Dinilaan ng gwardya ang labi niya. “At sa ilalim ng propesyonal na pagsusuri, nakitang mayroong antisocial personality disorder ang prinsesa.”Nabigla si Alexander, pagkatapos ay tumingin kay Martin na nasa tabi niya na hindi rin makapaniwala. “Maaaring sa kapanganakan pa lang o sa paglaki ang sanhi ng personality disorder na ito,” paliwanag ng prison guard. “Kung kaya't ang pinakamagandang aksyon sa ngayon ay ilayo siya sa lipunan para pigilan siyang makapanakit ng iba pa.”Pagkatapos magulat, bumuntong-hininga si
Hindi na ngayon. May gustong pumatay sa kanya, kaya dapat ganun din ang hilingin ni Alexander para sa taong yun!Huminga nang malalim si Alexander at mapait na tumawa. Iniisip niya kung naging masamang tao ba siya. Iyon nga lang, kapag nawalan ng kinang ang kabaitan, hindi lang sarili niya ang masasaktan kundi pati ibang tao.“K-Kamahalan!” Nanlaki ang mga mata ng prison guard nang nakita niya si Alexander at nataranta siyang yumuko. Pinigilan siya ni Alexander at mahinang nagtanong, “Kailangan niya bang magpatingin sa doktor at uminom ng gamot para rito?”“Ang totoo…” Kumurap ang prison guard. “Hindi nagbigay si King Martin ng utos para rito kaya walang doktor o medikasyon para sa kanya. “Gusto mo bang ihanda ko to para sa kanya, Kamahalan?”Gustong kunin ng prison guard ang pagkakataon para ipakita ang galing niya, ngunit hindi inaasahang tinaas ni Alexander ang kamay niya at mahinang nagsabi, “Dahil hindi siya hinanapan ng tito ko ng doktor, pabayaan mo na. Ayaw ko ng dagd
Lumapit si Aurelia at maingat itong pinakiramdaman. Medyo mamula-mula ang ilong ni Neil. Mahina niya itong pinindot. Nasaktan si Neil, pero tiniyak ng maraming taon niya sa pag-arte na kaya niyang kontrolin ang ekspresyon niya. Kahit gaano pa ito kasakit, kaya niya itong tiisin. Higit pa roon, nasa gitna siya ng problema. Kailangan niyang panatilihin ang karakter niya, kung hindi…Bumuntong-hininga si Aurelia at umupo sa tabi niya. Maliban sa bakas ng kalungkutan sa magaganda niyang mata, mayroon ring determinadong paniniwala rito. Tiwala siyang magigising si Neil. Hindi niya siya basta-basta iiwanan. Mahina siyang nagsabi sa sarili niya, “Manong, tatlong araw ka nang nasa kama. Dapat babangon ka na, di ba?“Nagpunta rito si Dr. Irwin kagabi. Sabi niya nagtagumpay daw ang operasyon at walang tinamaang delikado ang bala. Magigising ka dapat pagkatapos ng operasyon. “Pero sabi rin ni Dr. Irwin, wala sigurong kaalam-alam ang anesthesiologist sa gitna ng operasyon at naparami siya
“Manong, Neil, gumising ka kaagad, ha? Kapag… Susuutin ko ang singsing mo paggising mo at sasama ako kahit saan ka magpunta. Ayaw ko nang mahiiwalay sa'yo kahit kailan!” Tuwang-tuwa si Neil. Kung hindi niya natutunan kung paano kontrolin ang ekspresyon at emosyon niya at di nanalo ng Best Actor award nang maraming beses, tumalon na siya sa kama sa tuwa! “Magpakabait ka. Mas magiging presko ang pakiramdam mo pagkatapos kitang punasan,” sabi ni Aurelia habang humikbi siya at nagpatuloy na punasan siya. Gayunpaman, nang umabot ang kamay niya sa dibdib niya, natukso siya. Nang bumaba ang kamay niya sa abs niya at bumaba pa… hindi na niya ito natiis. Hindi ito kagaya ng nakaraan. Tinulungan rin siyang pinasan ni Aurelia nang sugatan ang mga kamay niya noon. Kahit na hindi niya mapigilan ang sarili niya, pwede niyang takpan ng kumot ang ibaba niya bago niya mapahiya ang sarili niya. Ngayon, di siya dapat magising dahil sa anesthetic overdose! Kailangan niyang humiga sa kama nang hi
Nagkataon na umilaw ang screen kasabay ng isang tunog at isang text ang nagmula kay Carter…Para bang nagyelo ang ere at nahinto ang lahat. Nagkatinginan sina Aurelia at Neil nang ilang sandali sa gulat bago nila nagmamadaling inagaw ang phone nang sabay! Sa kabila nito, sugatan ang balikat ni Neil kaya nauna si Aurelia sa phone. Matalino ang babae. Dahil alam niyang nabubuksan ang phone ni Neil gamit ng face ID, inalog niya ang phone sa harapan niya sa sandaling nahablot niya ito at bumukas ang screen. Pagkatapos ay tumalon siya palayo sa kanya. Nang sinubukan ni Neil na bumangon sa kama para pigilan si Aurelia, tapos na niyang pakinggan ang lahat ng voice messages ni Carter. “Neil, di ba dapat gising ka na ngayon?“Bro, sige na, gumising ka na! Ilang araw nang nag-aalala sa'yo ang prinsesa, tapos pinagpapatuloy mo pa rin ang pag-arte mo? “Kahit na gusto mong magpatuloy na umarte, kumuha ka na lang kaya ng ibang ospital? Maliit na operasyon lang ang pagtanggal ng bala a
Bakit di na naman siya kumilos ayon sa script?“Magsalita ka. Anong gusto mong ipaliwanag?”Huminga siya nang malalim. “Magaling!” Tumawa si Aurelia sa galit at ibinato ang magkapares na singsing sa kanya habang nagsalita siya nang nagngingitngit ang ngipin, “Sinungaling!”“Aurelia, hindi ako nagsinungaling! Naging… madrama lang ako.”“Tapos ngayon nakikipagtalo ka!”“G-Gusto ko lang na mag-alala ka nang kaunti! Di ko inasahang tatagal to nang ganito. Tignan mo ang chat archive ko kay Carter kung di ka naniniwala sa'kin!”Nanlaki ang mga mata ni Aurelia. Mayroon siyang archive na pwede niyang tignan!Nagreklamo si Neil sa puso niya. Bakit siya nawalan ng filter ngayong nataranta siya?Ngumisi si Aurelia at tinignan ang archive. Pinakinggan niya ang lahat ng voice messages noon ni Carter. Mukhang nanlumo si Neil at bumagsak sa kama na para bang nawalan siya ng kaluluwa. “Wag ka nang magpanggap.” Tumingin si Aurelia sa kanya. “Kahit na totoong nasasaktan ka, di na kita papa
Kuminang ang mga mata ni Neil. “Talaga?”Suminghal si Zephyr nang narinig niyang nagbago rin ang boses niya. “Ang totoo lang, di talaga kita gustong tulungan.” Tinignan siya ni Zephyr mula sa gilid ng mata niya. “Ikaw ang nagdala nito sa sarili mo, tapos kailangan naming gumawa ng pabor para sa'yo?”“Hindi…” Gustong sumagot ni Neil, pero naisip niyang nanghihingi siya ng pabor ngayon, kaya nilunok niya ang kahit na anong gusto niyang sabihin. Kaagad na naging masunurin ang mukha niya. “Cordelia, Zephyr, paano niyo ko planong tulungan?”“Hindi namin alam!” Umiling si Cordelia. “Ang sabi ko, ‘Kung’ kailangan mo kami, tutulong kami’. Para sa kung paano, kailangan mo yang pag-isipang mag-isa! Lalo na't ikaw ang may kasalanan kay Aurelia, hindi kami!”Sumandal si Neil sa sopa na parang isang bolang nawalan ng hangin. Nailigtas na nga niya ang damsel in distress, pero dinagdagan niya pa ng pasabog ang drama! Hindi ba siya tinuruan ng sapat na leksyon sa mga set noon? Walang kahit n
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala