“Heto ang statistics sa fashion week orders. Mayroon ring real-time records sa event,” sabi ni Zephyr nang may malalim na boses. “Kumpara sa mga competitors natin, sa tuktok ng ranggo ang kinita natin sa mga tela at damit. Hindi lang tayo gumawa ng damit para sa mga artista, tumawa pa tayo ng pasadyang kasuotan para sa mga maharlika ng Eropah.”Ngumiti ang board members at pinuri siya. Kalahati sa kanila ay tapat, habang ang kalahati ay sumisipsip lang sa matanda. Tuwang-tuwa si Janine. Hindi niya nakalimutang pasalamatan ang isa pang tao. “Oh, gawa tong lahat ni Zephyr! Maswerte siyang magkaroon ng mahusay na assistant! Haha… Si Cordelia ang may hawak sa fashion project!”“Tama!” Mabilis itong sinundan ng isa. “Nakita namin siya. Malumanay at mapagbigay siya. Magaling siya sa trabaho niya! Kagaya mo siya, Madam Baker!”“Tama siya! Sinong mag-aakalang daughter-in-law mo siya kung di mo sinabi sa'min? Iisipin namin ay sarili mo siyang anak!”“Hahaha!” Tumawa si Janine nang buong p
Nataranta si Hannah.Sa umpisa, hindi siya pumayag sa kagustuhan ni Ava na gumawa ng gulo sa launch. Sa lahat ng mga taong ikinasal siya sa pamilya, kabisado niya ang mala-impiyernong pag-uugali ni Zephyr. Gayunpaman, inisip niyang gamitin ang swerte niya. Lalo na't mayroon siyang alas—si Noah.Kung kaya't hinayaan niya si Ava na gumawa ng gulo. Hindi niya inasahang hindi lang siya mabibigong gumawa ng problema, hindi pa nila sinasadyang mapasikat si Cordelia. Dahil sa malikhaing launch, mas mataas nang nakatayo ang Baker Group sa fashion industry ngayon. At lahat ng ito ay dahil kay Cordelia!Huminga nang malalim si Hannah at umiral. Ngumiti siya kay Zephyr. “Anong sinasabi mo, Zen? Hindi ko maintindihan! Ha… Mukhang masyado na akong matanda para maintindihan ang mga bata ngayon! Hindi maganda ang pakiramdaman ng tito mo. Iuuwi ko muna siya. Kami—”Nang hihilahin na niya patayo si Noah, tinitigan siya nang masama ni Zephyr. Sumugod sa kanya ang mga bodyguard na nakapalibot sa
Ngayong malaki na si Zephyr, paanong nagbago ang lahat?“Zen!” Nataranta si Noah. “H-Hindi mo pwedeng gawin to kay Hannah. T-Tita mo siya!“Zen, pwede nating pag-usapan to! Pinagbintangan lang siguro siya ng dalawang lalaking to!”Kumunot ang noo ni Zephyr. Malalim ang tingin ng mga mata niya. Nilabas ni Janine si Franklin. Alam niyang kahit na desidido ang lolo niya, mag-aalinlangan ang nanay niya dahil sa pagsisisi. Sumandal si Hannah kay Noah at umiyak nang malakas. “Wala akong pakialam, k-kahit na anong mangyari, hindi mo pwedeng pahirapan ang asawa ko!” Nagsimulang magwala si Noah. “Zephyr, k-kapag sinaktan mo ang tita mo, lalabanan kita!”Hinigpitan ni Zephyr ang mga kamao niya. Walang ekspresyon sa malamig niyang mukha. “Pasensya na, tito.” Tumingin siya kay Noah. “Ilang beses kang nakipag-away sa nanay ko para sa babaeng ito, at palagi ka niyang hinahayaan. Pero ngayon, hindi ka mapoprotektahan kahit ng nanay ko!“Ha! Pinoprotektahan mo ang asawa mo, pero ganun r
Natulala rito si Aurelia. “Bakit…? Ayaw niya?”“Hindi!” Nagmadaling nagsabi si Cordelia, “Interesado lang ako. Pinsan ko siya at isang premyadong aktor na may maraming tagahanga sa Centrolis. Bakit siya isang manong pagdating sa'yo?”Bahagyang yumuko si Aurelia nang namumula ang mukha. Hinawakan niya ang baso at hinimas ito gamit ng daliri niya nang kinakabahan, pero palihim na umaangat ang gilid ng mga labi niya. Bakit niya siya tinatawag na manong? Iyon ay dahil si Neil ay isang lalaking mature, matibay ang loob, at medyo malamig sa unang impresyon niya, kagaya ng mga… walang awang assassin sa mystery novels. Noon, inisip niya talagang isa siyang manong na hindi niya malalapitan. Hindi nagtagal, ang pagtawag niyang iyon ay naging espesyal niyang paraan para tawagin siya. Tinawag niya ang lahat sa pangalan nila. Siya lang ang naiiba. Ang salitang “manong” ay nagbigay ng distansya sa pagitan nila at nakaiwas sa pagdududa mula sa iba. Kakaiba ang pakiramdam niya. Gusto n
Galit na galit si Ava, ngunit wala siyang lakas ng loob upang ipakita ito sa harap ni Cordelia. Natatakot din siya kay Zephyr. Mas malaking problema kapag nakita siya ni Zephyr.Tiningnan niya si Aurelia, na nasa tabi ni Cordelia, at inilabas niya ang lahat ng galit niya sa kanya.“Hah, sabi mo e, mauuna na akong umalis. Bibisitahin na lang kita sa susunod! Pero, Cordelia, dapat kang mag-ingat. Malayo na ang narating mo at dapat maging maingat ka sa iba’t ibang aspeto, lalo na tungkol sa mga taong hindi mo kilala sa paligid mo!”“Anong sinabi mo?” Napahinto sa paglalakad si Cordelia at lumingon siya kay Ava.Tuso ang ngiti ni Ava at sinadya niyang tumingin kay Aurelia.“Lagi lang akong nandito kung kailangan mo ng kasama, Cordelia! Pero hindi mo alam kung saan nagmula ang ibang tao diyan, at hinahayaan mo silang tumira sa bahay niyo? Nagtitiwala ka sa kanya dahil lang marunong siyang magburda at mag-model?”Nanigas si Aurelia. Namula siya at tahimik niyang binitawan ang braso ni
Ang seryosong sinabi ni Cordelia, “Hindi ko alam kung anong klaseng mga tao ang tinutukoy mo, Ava. Ang tanging alam ko lang ay may mga tao na hindi pinalad noong ipinanganak sila, ngunit ang mga puso at karakter nila ay marangal. Gusto kong makasama ang mga taong ganito! “Pero, may mga taong hindi marunong lumugar kahit na umaasa lang sila sa iba at wala silang ibang ginagawa kundi puro masasamang bagay. Ang mga taong gaya nito na mga ahas sa pamilya ay dapat hulihin!”Ngumisi si Cordelia. “Ava, tama ba ako?”Hindi man lang nakalaban si Ava sa sitwasyon at tumalikod siya upang tumakas. “Isara niyo ang pinto,” ang sabi ni Cordelia sa mga butler. “Palayasin niyo siya kapag narinig niyo ulit yung mga aso sa susunod. Bakit hinintay niyo pa akong dumating at makipag-away?”Nagkatinginan ang mga butler at sinubukan nilang pigilan ang mga tawa nila. Talagang kakaiba ang madam nila—ni hindi niya kailangang magmura upang kagalitan ang isang tao. “Betty!” Natawa si Cordelia. “Paki gawa
Nabigla si Aurelia. Yung totoo, hindi niya naisip ang tungkol sa hinaharap.Para sa mga taong gaya niya, ang isa pang araw na buhay siya ay isa pang araw na biyayang ipinagkaloob sa kanya. Ang mabuhay ang pinakamahalaga sa lahat.Para naman sa kung ano ang gagawin niya sa hinaharap, anong klaseng bahay ang titirhan niya, o maging kung magpapakasal ba siya o hindi, ang mga bagay na ito ay mistulang ibang mundo para sa kanya."Ang iyong pinakamalaking problema mo dito ay hindi ka dokumentado." Pinag-isipan ito ni Cordelia. "Babalik kami sa Centrolis pagkatapos kong manganak. Kung ayos lang sa’yo, pwede kang sumama sa’kin pabalik. Maaaring may paraan si Zephyr upang maasikaso ang dokumentasyon ng iyong pagkatao.""Hindi, hindi..." Ikinumpas ni Aurelia ang kanyang kamay. “Hindi ko na kayo pwedeng abalahin! Sa totoo lang, wala akong ginawa para sa inyo, pero napakabait mo sa’kin…”Naramdaman ni Cordelia ang kirot sa kanyang puso.Ilang gabing hindi natulog ang babaeng ito sa pagbuburd
Habang nakikinig si Cordelia sa kanya, lalo siyang nag-aalala."Aurelia, mas mabuting magpadala ako ng ilang bodyguard para samahan ka..."“Ayos lang talaga ako!” Ngumisi si Aurelia. "Pamilyar ako sa lugar na iyon. At saka, mas madali akong makakakilos ng mag-isa. Maliban sa pagkuha ng gamit ko, gusto kong magpaalam sa matandang nomad na babae at sa iba pa. Hindi ako magiging komportable kung sinusundan ako ng mga bodyguard!"“Kung ganun—”“Bye-bye, Cordelia!” Bago natapos ni Cordelia ang kanyang sasabihin, tumakbo si Aurelia na parang usa, at lumingon siya upang tumingin sa kanya. “Hindi ako babalik mamayang gabi. Magpapaalam ako sa kanila! Kita na lang tayo bukas!"Mabagal kumilos si Cordelia at hindi siya agad nakatawag ng mga bodyguard. Mabilis ding tumakbo si Aurelia at naglaho sa isang kisap-mata.Pagbalik ni Zephyr kinagabihan, humiga sila sa kama. Nagtatrabaho siya sa laptop habang si Cordelia ay umiikot sa kama at hindi makatulog.“Honey, anong problema?” Maingat siya
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala