Galit na galit si Ava, ngunit wala siyang lakas ng loob upang ipakita ito sa harap ni Cordelia. Natatakot din siya kay Zephyr. Mas malaking problema kapag nakita siya ni Zephyr.Tiningnan niya si Aurelia, na nasa tabi ni Cordelia, at inilabas niya ang lahat ng galit niya sa kanya.“Hah, sabi mo e, mauuna na akong umalis. Bibisitahin na lang kita sa susunod! Pero, Cordelia, dapat kang mag-ingat. Malayo na ang narating mo at dapat maging maingat ka sa iba’t ibang aspeto, lalo na tungkol sa mga taong hindi mo kilala sa paligid mo!”“Anong sinabi mo?” Napahinto sa paglalakad si Cordelia at lumingon siya kay Ava.Tuso ang ngiti ni Ava at sinadya niyang tumingin kay Aurelia.“Lagi lang akong nandito kung kailangan mo ng kasama, Cordelia! Pero hindi mo alam kung saan nagmula ang ibang tao diyan, at hinahayaan mo silang tumira sa bahay niyo? Nagtitiwala ka sa kanya dahil lang marunong siyang magburda at mag-model?”Nanigas si Aurelia. Namula siya at tahimik niyang binitawan ang braso ni
Ang seryosong sinabi ni Cordelia, “Hindi ko alam kung anong klaseng mga tao ang tinutukoy mo, Ava. Ang tanging alam ko lang ay may mga tao na hindi pinalad noong ipinanganak sila, ngunit ang mga puso at karakter nila ay marangal. Gusto kong makasama ang mga taong ganito! “Pero, may mga taong hindi marunong lumugar kahit na umaasa lang sila sa iba at wala silang ibang ginagawa kundi puro masasamang bagay. Ang mga taong gaya nito na mga ahas sa pamilya ay dapat hulihin!”Ngumisi si Cordelia. “Ava, tama ba ako?”Hindi man lang nakalaban si Ava sa sitwasyon at tumalikod siya upang tumakas. “Isara niyo ang pinto,” ang sabi ni Cordelia sa mga butler. “Palayasin niyo siya kapag narinig niyo ulit yung mga aso sa susunod. Bakit hinintay niyo pa akong dumating at makipag-away?”Nagkatinginan ang mga butler at sinubukan nilang pigilan ang mga tawa nila. Talagang kakaiba ang madam nila—ni hindi niya kailangang magmura upang kagalitan ang isang tao. “Betty!” Natawa si Cordelia. “Paki gawa
Nabigla si Aurelia. Yung totoo, hindi niya naisip ang tungkol sa hinaharap.Para sa mga taong gaya niya, ang isa pang araw na buhay siya ay isa pang araw na biyayang ipinagkaloob sa kanya. Ang mabuhay ang pinakamahalaga sa lahat.Para naman sa kung ano ang gagawin niya sa hinaharap, anong klaseng bahay ang titirhan niya, o maging kung magpapakasal ba siya o hindi, ang mga bagay na ito ay mistulang ibang mundo para sa kanya."Ang iyong pinakamalaking problema mo dito ay hindi ka dokumentado." Pinag-isipan ito ni Cordelia. "Babalik kami sa Centrolis pagkatapos kong manganak. Kung ayos lang sa’yo, pwede kang sumama sa’kin pabalik. Maaaring may paraan si Zephyr upang maasikaso ang dokumentasyon ng iyong pagkatao.""Hindi, hindi..." Ikinumpas ni Aurelia ang kanyang kamay. “Hindi ko na kayo pwedeng abalahin! Sa totoo lang, wala akong ginawa para sa inyo, pero napakabait mo sa’kin…”Naramdaman ni Cordelia ang kirot sa kanyang puso.Ilang gabing hindi natulog ang babaeng ito sa pagbuburd
Habang nakikinig si Cordelia sa kanya, lalo siyang nag-aalala."Aurelia, mas mabuting magpadala ako ng ilang bodyguard para samahan ka..."“Ayos lang talaga ako!” Ngumisi si Aurelia. "Pamilyar ako sa lugar na iyon. At saka, mas madali akong makakakilos ng mag-isa. Maliban sa pagkuha ng gamit ko, gusto kong magpaalam sa matandang nomad na babae at sa iba pa. Hindi ako magiging komportable kung sinusundan ako ng mga bodyguard!"“Kung ganun—”“Bye-bye, Cordelia!” Bago natapos ni Cordelia ang kanyang sasabihin, tumakbo si Aurelia na parang usa, at lumingon siya upang tumingin sa kanya. “Hindi ako babalik mamayang gabi. Magpapaalam ako sa kanila! Kita na lang tayo bukas!"Mabagal kumilos si Cordelia at hindi siya agad nakatawag ng mga bodyguard. Mabilis ding tumakbo si Aurelia at naglaho sa isang kisap-mata.Pagbalik ni Zephyr kinagabihan, humiga sila sa kama. Nagtatrabaho siya sa laptop habang si Cordelia ay umiikot sa kama at hindi makatulog.“Honey, anong problema?” Maingat siya
Ngumiti ng matamis si Cordelia. "Sabi ko na nagugutom ka, darling!"Hindi makaimik si Zephyr.“Anong gusto mong kainin, honey?”Isang multiple-choice na tanong ang lumitaw sa isipan ni Zephyr, ngunit ang pinakamahalaga ay ang pagpili ng tamang sagot. Naisip niya na ang kasambahay nila ang nag-aalaga kay Cordelia araw-araw mula noong dumating siya sa Melorian, kaya sapat na siguro ang kakayahan ni Betty sa pagluluto..."Bakit hindi tayo kumain ng steak at bun?"Nanatiling tahimik si Cordelia, at nakatingin sa kanya."Hindi, hindi, ako ang may gusto nun!" Mabilis na binawi ni Zephyr ang sinabi niya.Tahimik pa rin si Cordelia.“Kung ganun... gusto ko ng spaghetti? Mac and cheese? Pritong manok at fries?"Kumurap ang makikintab na matang nasa harap ni Zephyr, wala pa ring ekspresyon ang kanyang mukha.Biglang may napagtanto si Zephyr. “Ah, alam ko na! Gusto ko ng Acian food!”Napangiti si Cordelia. "Anong klase?"Mukhang papalapit na si Zephyr sa tamang sagot! Natuwa siya at p
Huminto si Cordelia bago sumambulat ang isang hagikhik."Pasensya na, darling." Medyo naawa siya kay Zephyr nang lumingon siya sa kanya. "Ipapaliwanag ko sa kanila na ako ang biglang nakaramdam ng kagustuhan na kumain ng in-flight meal, at hindi ikaw...""Hindi na kailangan." Hinawakan ni Zephyr ang kamay niya. "Ang mawala sa tamang pag-iisip sa kalakasan ko, kaya kong tiisin ‘yun!""Ah..." Hindi rin alam ni Cordelia kung ano ang nangyayari sa kanya. Ang kanyang panlasa ay naging kakaiba sa mga nagdaang araw. Patuloy siyang naghahanap ng kakaibang pagkain.Matagal na niyang gusto ang mga pagkain sa eroplano at naisip niyang lilipas ito kung pipigilan niya ito, ngunit lalo lamang lumakas ang kagustuhan niyang kumain nito. Hindi naman siya nasasarapan sa ganitong pagkain noon."Maraming hinahanap na iba't ibang bagay ang mga babaeng buntis. Wala na tayong magagawa." Malambing ang tingin ni Zephyr habang hinahalikan ang likod ng kamay ni Cordelia. "Ang kaya ko lang gawin ay ibigay sa
Nanlaki ang mga mata ni Aurelia at namutla siya na para bang nakakita siya ng multo. Mabilis niyang inayos ang kanyang emosyon at pinilit na ngumiti.Kung sabagay, sa ganitong paraan siya nabuhay sa mga nakalipas na taon.“Hi, James! Libre ka ngayon?"Itinuon ni James ang kanyang mga mata sa bakal na kahon na hindi niya naitago agad. Mukhang kumita ng malaking pera ang dalaga kamakailan!Si James ay isa sa mga miyembro ng gang sa kalye. Wala siyang kakayahan at pangit siya, kaya madalas siyang inaapi ng ibang mga tulisan noong una siyang sumali sa gang.Ang kanyang sikolohikal na estado ay unti-unting naging baluktot sa gayong kapaligiran.Pagkatapos ng ilang taong pagsusumikap, noong sa wakas ay naging isa na siyang tulisan na may bahagyang mas mataas na katayuan, sinimulan niyang apihin ang mahihina sa kanyang paligid bilang paghihiganti, madalas niyang bugbugin ang mga tao hanggang sa dumugo sila kapag nangongolekta siya ng mga proteksyon fee.Maraming beses na itong nakita n
Kinabahan si Aurelia at nagpaplano kung paano tatakas nang bigla niyang narinig ang tili ng babae. "Ah, sino— Sino ito!?"Wika ng babae sa Chaisene, pero ang "darling" na sinabi niya noong kakapasok lang niya ay nasa Acian.Naisip ni Aurelia na ang Chaisene na sinabi ng babae ay nagtatanong kay James, na nasa pintuan, o... ang babae ay isang halo-halong katulad niya."Oh, Madam, andito ka na pala!" Ito ang nanginginig na boses ni James.'Madam?'Tumigil si Aurelia. Kung pinagsasama ang termino ng address at boses ng babae, malamang na hindi pa siya masyadong bata. Mukhang nagulat din siya. Halatang hindi niya alam na nandoon si Aurelia.Nawalan ng gana ang babae at nagmura kay Chaisene, "You b*stard, son of a b*tch! Hah, you and your boss got this little sl*t to anger me!?"Titingnan ko kung sino siya!""Madam, stop... Stop. Calm down!"Narinig ni Aurelia ang mga ingay ng pagtulak at paghila. Pakiramdam niya ay may ilang beses na siyang sasampalin ng babae, ngunit pinigilan si