Lumapit si Trinity at hinampas niya ang bawat isa sa dalawa.“Ano ba ang problema niyong dalawa?”Sabay na tumingin sina Neil at Fredric kay Trinity at may gusto sana silang sabihin ngunit nilunok nila ito pagkatapos tumingin sa isa’t isa.Matalino sila, at walang kahit sino ang gusto magsalita at hayaan ang ibang lalaki na malaman ang kahinaan nila.“Sige na, wag na kayong mag talo!” Tumingin si Trinity sa kanila habang nakasimangot. Kumaway siya. “Umalis na kayo!”“Sige, ihahatid na kita pauwi!” Unang tumayo si Neil sa tabi ni Trinity.Huminto si Fredric. Paano niya nagawang kumilos ng mabagal sa ganitong oras?!“Trinity, ako na ang maghatid sayo.” Ngumiti siya. “Nagpalipas kami ng gabi sa police station at hindi pa kami kumain. Isasama muna kita sa agahan… Ano sa tingin mo ang soup at buns sa school gate? Naalala ko na gusto mo ang mga ito!”Ngumisi si Neil. Parang bata—naisip ba ni Fredric na kaya niyang talunin si Neil gamit ang mga alaala?“Mr. Constable, sa tingin ko ay
Mabilis ang tibok ng puso ni Zephyr, at mabilis niyang sinundan si Zennie.Hindi tumakbo ng mabilis si Cordelia dahil buntis siya, kaya sumunod siya sa likod ni Zephyr ng naglalakad ng mabilis. Huminto siya sa harap ng outpatient building, medyo mukhang malungkot.Mayroon lang isang department dito, ang psychology department.Mayroong isang counseling room don. May mga mahahalagang tao sa Centrolis na pumupunta dito ilabas ang lahat ng saloobin nila.Nag aalala si Cordelia at bigla niyang naisip na baka nandito si Zennie para kumausap ng psychologist, hindi para sa college entrance examination, ngunit para sa kakaibang message mula sa isang anonymous number.Nandoon si Seth na ginagabayan siya sa examination. Madalas ay magaling si Zennie tumanggap ng stress, at maganda ang grades niya sa school.Kaya naman, hindi siguro ito ang rason.So… ang message ang tanging rason!Nabigla si Cordelia at tumingin siya kay Zephyr. Hindi nagtagal ay naintindihan nila kung ano ang nasa isip n
Biglang uminit ang mood at hangin sa paligid nila.Ang magandang mukha ng best actress ay nakakabighani sa ilalim ng makulay na mga ilaw.Pinagpapawisan si Fredric. Umiiwas siya tuwing lumalapit si Millie sa kanya. Sa sobrang pagyuko niya ay halos bumagsak siya—wala nang lugar para iwasan niya si Millie.Pinilit ni Fredric na ngumiti. “M-Ms. Hill, pwede ka ba kumalma? Pakiusap…”Tumingin si Millie kay Fredric at bigla siyang dumiretso ng tayo. Uminom siya ng walang pakialam at tinukso niya. “Boring!”Lumaki ang mga mata ni Fredric.“Bakit ka ba kinakabahan? Natatakot ka ba na baka kainin kita?” Ang nanunuya na tanong ni Millie.Ang dress na suot niya ay dark red na may mga gold na mga bulaklak. Maganda ito tingnan.Binuksan niya ang button ng kwelyo niya, pinakita niya ang mahaba at makinis na leeg niya. Ang mga collarbone niya ay nakakaakit.Nakakabighani talaga siya.Naisip ni Millie na nakakatawa noong nakita niya ang blanko na mukha ni Fredric. “Yun ang audition scene ko
“Ako ay…” Dinilaan ni Fredric ang mga labi niya at ngumiti siya ng awkward.“Isa itong bar. Hindi ito ang lugar para sa mga babae na tulad mo. Naisip ko na nakita kita, kaya sinundan kita… Hindi ba’t hahanapin ng kapatid mo ang buong Centrolis kapag may nangyari sayo?”“Matanda na ako, okay?” Ang bulong ni Zennie. “Pati, hindi na ako pwede pumunta dito para mag relax dahil sa stress ko sa school? Sino ang nagsabi na bawal sa mga estudyante ang mga bar….”“Okay, okay.” Walang magawa si Fredric, “Wag kang magpagabi. Umuwi ka na.”“Okay. Uuwi na ako ngayon!” Kumaway si Zennie kay Fredric at pumunta siya ng masaya sa main street.Kumunot ang noo ni Fredric habang pinanood niyang umalis si Zennie.Hindi niya alam kung bakit, pero may kutob siya na parang iba si Zennie kumpara sa dati.Kahit na pinilit ni Zennie ang lahat para maging tulad ng dati… Parang iba siya ngayon.Umaasa si Fredric na marami lang siyang iniisip. Pagkatapos itong pag isipan, nagdesisyon siyang sabihan si Seth.
Patuloy si Phil sa paghamon sa pagiging sensitibo ni Zennie, halos mabaliw na siya.“Nagmamakaawa ako sayo, Phil…” Tumingin si Zennie kay Phil habang umiiyak. “Bitawan mo ako. Hindi ko talaga ito kayang gawin… Wala akong sama ng loob sa mga tao sa bar. Bakit ko naman sila ipapahamak gamit ang droga?”“Phil, hindi ko ito sasabihin sa kahit sino kapag hinayaan mo ako. Okay? Hayaan mo na ako… Bibigyan kita ng pera, bibigyan kita ng maraming pera, sapat na para umalis ka ng Centrolis at mabuhay ng maganda…”Mahirap siya maintindihan dahil umiiyak siya.Kahit na ito ang main street, wala masyadong mga tao na dumadaan.Kahit na may mga taong dumadaan, tuwing gusto ni Zennie na humingi ng tulong, humahawak si Phil sa baywang niya para yakapin ito. Tinataas ni Phil ang kanyang baseball cap at ngumiti siya sa mga dumadaan na para bang humihingi ng tawad.Habang mas lalo pilit tumakas ni Zennie, mas lalong gusto ni Phil na labanan siya.“Tama na, baby. Umuwi na tayo!”Ang boses niya ay m
“Magtrabaho ka ng mabuti!” Ngumiti si Liam. “Naniniwala ako na itatrato mo ng mabuti ang asawa mo!”Ano?Nabigla si Zephyr at hindi siya makapagsalita ng ilang sandali.“Ano ba ang problema mo? Lagi kang natutulala?” Tumingin si Liam kay Zephyr, naiirita. Hindi siya makapaniwala na ang tagapagmana na mismong sinanay niya ay naging isang gwapong mukha na lang ngayon. Walang natira sa utak nito.Pinilit ni Zephyr na ngumiti. “Grandpa, hindi ko po naiintindihan ang ibig niyong sabihin…”“Ang sinasabi ko ay magtrabaho ka para sa asawa mo. Wag mo siyang hayaan na mapagod! Makatwiran si Cordelia. Nabalitaan ko na binibigyan ka niya ng… allowance? Sigurado ako na tataas ng konti ang allowance mo!”Walang masabi si Zephyr. Tumitig siya as asawa niya, na siyang tumatawa ng malakas.Sa huli, isang bubuyog lang siya sa nagtatrabaho para sa asawa niya?‘Sige pala…’Pinirmahan niya ang labor contract na habang buhay. Siya ay pagmamay ari ni Cordelia basta’t nabubuhuhay siya. Habang buhay s
Suminghal si Zephyr, nagpakita siya ng tingin ng nanunuya.Tinakpan ni Cordelia ang bibig niya para ngumiti. Masaya siya.Isang matalinong babae si Xyla. Paano siya maloloko sa sinabi ni Rowan? Naglakad siya ng mabagal papunta kay Rowan, nabigla si Rowan sa ngiti niya. Kasunod nito, hinawakan niya ang braso ni Rowan at tinusok ang isang acupoint…“Aray!” Sumigaw si Rowan.“Ilang card pa ba ang meron ka?”“Tatlo pa!”“Ibigay mo ang mga ito sa akin!”Sa isang simpleng utos, kinuha niya ang treasury ni Rowan.Ngumiti siya ng nakuntento. Sa huli, binigay niya ang black card kay Zephyr.“Mom, ito ay…” Nagdalawang isip si Zephyr. Hindi siya sigurado kung tatanggapin niya ito!“Ayos lang. Mula ito sa akin!” Tumingin si Xyla kay Zephyr ng may pagmamahal, at tumingin siya kay Cordelia. “Payag ang anak ko dito, hindi ba?”Mukhang mapaglaro si Cordelia. “Mom, syempre wala akong opinyon sa pagpapakita niyo ng pagmamahal sa manugang niyo!”“Mm-hmm, tanggapin mo ito!”Kinuha ito ni Zeph
Niyakap ni Cordelia si Zephyr, sumandal siya sa dibdib nito.Ang narinig niya ay ang malakas na pagtibok ng puso, nagdala ito sa kanya ng seguridad at init sa puso.“Hubby, alam niya ba na may pang-record sa backpack niya?”“Hindi,” Ang sabi ni Zephyr. “Hindi niya pwede malaman.”“Hubby…” Ngumiti si Cordelia. “Mukhang pareho mag isip ang mga matatalino!”“Ano?”Ngumiti ng tahimik si Cordelia. Lumingon siya para hawakan ang isang maliit na bagay na parang isang USB driver mula sa bag niya at kinabit niya ito sa kanyang computer.Nabigla si Zephyr. “Ano ito?”“Pareho ito sa sikreto na pang-record mo.” Lumingon siya at tumingin kay Zephyr. “Pero ito ay isang special communication device mula sa militar ng Southeast Aciatic. Nakikita nito ang laman ng phone niya,“Ginamit ko ito noong nakaraan. Maghintay muna tayo ng konti. Makakakuha din tayo ng balita. Hmm… Makakakuha tayo ng balita bukas ng umaga kapag wala tayong nakuha ngayong gabi.”Hindi nag pokus si Zephyr sa huling pangu