Kailangan magpahinga ni Cordelia para gumaling siya, kaya dinala siya ni Marcus pauwi para alagaan siya nito.Noong una, nag aalala si Cordelia. Hindi alam ni Marcus kung paano gumawa ng gawaing bahay, at kahit ang pagluluto ay isang problema. Ngayon at nasaktan siya, ang bahay ay siguradong magiging magulo.Gayunpaman, kuminang ang mga mata niya sa oras na kinarga siya ni Marcus papunta sa bahay.Ang bahay nila ay malinis. Nasa tamang lugar ang lahat, wala itong pinagbago sa panahon noong hindi pa siya nasaktan.“Hindi na masama, huh?” Tumawa ng malalim si Marcus.Tumingin siya kay Cordelia na parang isa siyang batang lalaki na naghihintay na puriin ng guro.Ngumiti si Cordelia. Naisip niya na hindi niya maiintindihan ang asawa niya, ngunit madala lang ay nakita niya na nagbabasa ito ng finance news sa iba’t ibang lengwahe. Hindi niya inaasahan na kaya rin nitong gumawa ng gawaing bahay!Pagkatapos, naghain ng dalawang pagkain si Marcus.Tinikman ito ni Codelia at nalaman niya
Nahihibang si Cordelia. Hindi niya alam kung paano siya sasagot at tumango lang siya ng nahihiya.Dahan dahan siyang pumikit, nakinig siya sa mga patak ng ulan sa bintana at dinadamdam ang mga mainit na halik ng lalaki… Mabagal na bumukas ang puso niya.…Nagising si Marcus pagsikat ng araw.Noong nasa mga Hamerton siya, minsan ay gigising siya ng 4:00 a.m. para magtrabaho. Lagi siyang gumigising ng maaga, nakagawian niya na ito ng maraming taon.Gayunpaman, dahil kay Cordelia kagabi, ito ang unang beses na gusto niya pa ring matulog ng mahaba.Lumingon si Marcus para tumingin sa kanya ng tahimik. Ang babae ay mahimbing ang tulog, Hindi mapigilan ni Marcus na halikan si Cordelia sa mga labi, ngunit bumalik ang pagnanasa niya dahil sa tamis nito. Sinubukan niyang pigilan ang sarili niya habang iniisip niya ang tungkol sa pagmamahalan nila kagabi. Pagod na pagod siguro si Cordelia.Bumangon si Marcus at tumingin siya sa pag ilaw ng phone screen niya. Nagsuot siya ng T-shirt at bum
Pagkatapos magpahinga, gumaling na ang binti ni Cordelia. Hindi siya makapaghintay na pumunta sa hospital para sa check-up at pumasok na siya sa trabaho.Tuwang tuwa si Annie nang makita niya si Cordelia. “Nakabalik ka na! Wala ako sa mood magtrabaho kapag hindi ka nakaupo sa tabi ko!”Ngumiti si Cordelia. “Nagiging matamis ka na magsalita!”“Hayy, nakokonsensya ako! Kung pinilit ko na sumama sa dinner kasama ka, hindi ka sana niloko ng mga masamang lalaking ‘yun…”Nataranta si Cordelia, hinila niya si Annie sa isang corridor na walang tao.“Alam na ba… ng lahat ang tungkol dito?”Tumingin si Annie sa paligid bago niya sinabi ng malambing, “Hindi. Ang mga tao sa opisina ay hindi alam kung bakit ka nag sick leave. Sinabi ng director na aksidente mong nainjure ang binti mo. Gusto kang bisitahin ng lahat sa hospital, pero pinigilan sila ng director.”Tumango ng tahimik si Cordelia.Hindi masama ang director, pero alam niya niya ang tungkol sa pagprotekta ng imahe. Marami siyang hi
Basang basa sa pawis si Carter, mukhang balisa siya at pula ang mga mata. Hindi niya mapigilan ang pagluha niya nang makita niya na lumapit si Cordelia at niyakap niya ito.“Ate, may nangyari sa bahay!”“Ano ang nangyari?”“‘Yung kapatid mo…” Sinabi niya. “Nagdala ng maraming tao si Yelena sa bahay at sinabi niya na gusto niya kaming palayasin!”Naramdaman ni Cordelia na nanginig ang pandinig niya, at naging blanko ang isipan niya.“Pumunta siya kasama ang maraming trabahador at sinaabi niya na gusto niyang bawiin ang bahay para irenovate ito para sa sarili niya! Ate, hindi ba’t binigay ng tatay mo ang bahay kay nanay? Ano ang karapatan niya para bawiin ito?!”Gumuho ang puso ni Cordelia. Nataranta siya ng ilang sandali, hindi niya maintindihan kung bakit ito ginagawa ni Yelena.“Pupunta tayo at titingnan ko muna!” Ang sabi ni Cordelia kay Carter, “Maraming taon na tayong nakatira doon. Hindi niya ito pwedeng bawiin ng ganun lang. Baka may misunderstanding!”“Anong misunderstan
Napako sa kanyang kinatatayuan si Cordelia. Nanginginig siya. Dalawang salita lamang ang nasabi pagkaraan ng ilang oras. "Hindi pwede."Dumilim ang mga mata ni Yelena. Matalim ang mga mata ni Cordelia habang nakatitig siya sa kanya. "Bahay namin 'to. Si dad ang nagbigay nito sa mom ko! Matagal na kaming nakatira dito. Tahanan namin ito!" "Paano mo nagagawang sabihin 'yan?" Nagkaroon ng napakasamang ngiti sa mukha ni Yelena. Sumigaw siya ng napakatinis. "Sino ba ang walanghiya mong nanay? Sa tingin mo ba karapatdapat siyang bigyan ng dad ko ng bahay?"Hinayaan lang niya kayong tumira dito pansamantala dahil naawa siya inyo! Kahit paano, pinagsilbihan ng nanay mo ang dad ko. Pinanganak ang isang p*tang gaya mo, pero sino naman siya?" Walang-awang pinuna ni Yelena ang pamilya ni Cordelia habang nakaturo siya kay Carter. "Sa tingin mo ba may karapatan ang isang bastardo na gaya niya na tumira sa bahay ng mga Jenner!?" Napakataas ng ego ni Carter. Noon pa man ay ikinahihiya na n
”Buhay pa ba kayo?” Tinawag ni Yelena ang mga inupahan niyang tauhan. “Binayaran ko ba kayo para lang manood diya? Tulungan niyo ako!”Tiningnan sila ng masama ni Marcus. Tumingin sa isa’t isa ang mga tauhan ni Yelena, at walang kahit isa sa kanila ang nangahas na lumapit.Pakiramdam ni Yelena ay tatalon palabas ng dibdib niya ang kanyang puso sa sobrang takot. Tinitigan niya ang lalaki sa harap niya at unti-unting bumigat ang pakiramdam niya. Nanigas siya.“C-Cordelia!” Namutla siya at napasigaw sa takot, “Hindi mo ba pipigilan ang asawa mo!? Sinasabi ko sa’yo. Kapag sinaktan niya ako, t-tatawag ako ng pulis! Ipapaaresto ko siya at makukulong siya ulit sa bilangguan!”Lalong hinigpitan ni Marcus ang hawak niya sa braso ni Yelena. Nakakatakot ang malamig na ngiti sa kanyang mukha.Napasigaw sa sakit si Yelena. Nanghina ang kanyang mga tuhod, at napaluhod siya sa lupa.“Tinatawag na p*ta ng tagapagmana ng mga Jenner ang ibang tao na parang humihinga lang siya. Hindi ba parang sumo
Biglang huminto sa paghihiwa ng karne si Cordelia at kinagat niya ang kanyang labi. Nagkaroon ng komplikadong ekspresyon sa kanyang maganda at maliit na mukha.Namula ang kanyang mga mata pagkaraan ng ilang sandali. Bumuhos ang kanyang mga luha.“Patawarin mo ako… Niloko kita. Hindi ako si Yelena, si Cordelia ako. Hindi ako ang tagapagmana ng mga Jenner. Isa lang akong nakakahiyang anak sa labas. Mahirap lang ako…“Kung galit ka, nakahanda akong bumawi sa’yo. Sabihin mo ang anumang gusto mo. Ang tanging hiling ko lang ay huwag kang magalit sa mom ko at kay Carte. Hindi nila alam na pinakasalan kita. Ako…”“Kahit anong gusto?” Ngumisi si Marcus at lumapit siya sa kanya.“Huh?”Nakangisi ang kanyang mga mata. Lumalim ang kanyang boses at sinabi niya na, “Mahal ako maningil.”Natatakot si Cordelia ngunit sinabi niya ng may determinasyon na, “Ayos lang ‘yun. Sabihin mo lang sa’kin at siguradong tutuparin ko ito.”May naisip si Marcus. Bigla niyang niyakap sa may baywang si Cordelia
Tumigil sa pagsasalita si Cordelia, at bumuntong-hininga."Yung totoo, hindi ko rin alam kung sino ang tatay ni Carter. Natatandaan ko lang na noong pitong taong gulang ako, umalis ang mom ko pagkatapos niyang magpaganda. Pinakiusapan niya ang kapitbahay namin na bantayan ako bago siya umalis, at isang buwan siyang nawala. "Akala ko inabandona na niya ako. Noong naghihinagpis ako, bumalik siya. Maganda pa rin siya gaya ng pag-alis niya, pero wala nang buhay ang mga mata niya, p-para siyang isang zombie na pagala-gala sa lansangan. Hindi niya ako sinasagot kahit na ano pa ng sabihin ko sa kanya. "Tapos isinilang niya si Carter." Pahina ng pahina ang boses ni Cordelia. "Nagalit si dad at pinagsabihan niya siya. Noong araw na nag-away sila, nakita ko na pinagtatawanan niya ang dad ko. Nakakatakot ang tawa niya. Nakakaramdam ako ng pangingilabot sa tuwing maaalala ko 'yun. "Noong araw na 'yun, nag-iwan ng tseke si dad, at hindi na siya bumalik. Sandali lang kaming nagkita bago ako k
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala