Malaki ang charity auction noong weekend. Ang mga kilalang tao na nagtipon doon ay malalaking pangalan sa larangan ng art collection.Unti-unting naging pamilyar si Cordelia sa mga event na tulad nito. Marahil ito ay dahil sa dugo ng isang mayaman na nananalaytay sa kanya. Habang nakatayo siya sa gitna ng mga tao ng nakangiti suot ang isang gown, para siyang isang kumikinang na perlas.Masaya rin siyang ipinakilala ni Janine sa kanyang mga business partner.“Ito ang daughter-in-law ko!“Oo, daughter-in-law ko siya!”May malaking ngiti sa mukha ni Janine habang kausap niya ang mga business partner niya.“Di ba? Napakasaya ko! Hahaha… Napakaswerte ni Zephyr!“Ano? Hindi sang-ayon si Elder Mr. Hamerton?” Agad siyang nagtaas ng boses, dahilan upang mapalingon sa kanila ang mga tao.Marahan siyang hinila ni Cordelia.Pero walang pakialam si Janine. Nanatiling malakas ang kanyang boses. "Ano ngayon kung pumayag siya o hindi? Ako ba, o siya ang pumipili ng daughter-in-law!? Dati ayaw
Habang humula ang mga manonood, tumunog ang yapak ng mga high heels.Nakita ni Cordelia na naglalakad ng mayabang si Nelly habang mga mga tassel ng balabal nito ay sumunod sa bawat gaa. Ang baba ni Nelly ay nakaturo pataas habang tumingin siya ng pababa na para bang minamaliit niya ang lahat—hanggang sa makita niya si Cordelia.Huminto siya, at nanatili ang tingin niya kay Cordelia ng ilang sandali bago siya ngumiti ng mapanlait.“Ah, Ms. Tanner!” Lumapit ang auction host para iwelcome siya.May isang tao sa madla na sinabi ng mabilis, “Nabalitaan ko na pinasa ni Mr. Tanner ang buong Tanner Group kay Ms. Tanner!”“Siya ang pinakabatang babaeng president sa four major families ngayon! Kaya pala ang itsura niya ay mas engrande pa kaysa sa isang president!”Mabagal na lumapit si Nelly kay Cordelia. May bahid ng malamig sa kanyang mga mata.“Ms. Jenner, long time no see!”“Oo, long time no see.” Alam ni Cordelia na walang magandang intensyon si Nelly. “Heh, ano ang pinagkakaabalaha
Nagbuntong hininga si Janine at tumingin siya ng tahimik sa painting.May dalawang alitaptap na may dalawang pares ng pakpak dito, ito ay sumisimbolo kela Xyla at Rowan. Ang gubat sa background ay ang lugar kung saan madalas silang nag-date.Hindi maganda na makita ito ni Xyla at maalala niya ang malungkot na nakaraan.Ito ang rason kung bakit hindi plano ni Janine na bilhin ang painting. Gusto niyang itaas ang bidding price para mag donate ng mas maraming pera sa charity. Ito ang pinakamagandang bagay na pwedeng gawin ng painting na ito.“Wag na, Cordelia…” Pinilit niyang ngumiti. “Sa totoo lang… Sa totoo lang, inimbita ko ang nanay mo, at ayaw niyang pumunta.”“Ah.” Tumango ng tulala si Cordelia at ibinaba niya ang phone niya.“Gawa niya ito noong bata pa siya. Hindi niya ito gusto. Ah, oo nga pala, wag mo itong banggitin sa kanya pag uwi mo, baka masyado siyang maraming isipin tungkol sa nakaraan niya.”Mabilis na tumango si Cordelia. “Mm, naiintindihan ko po!”Kahit na hind
Mabait na binati ng mga nurse si Josiah. “Mr. Bayer, nandito po ulit kayo!”Ngumiti si Josiah sa kanila at dumiretso siya sa hospital ward.Ang mga nurse ay may puso sa kanilang mga mata habang nagtipon sila para mag usap ng nakangiti.“Ang gwapo ni Mr. Bayer! Hindi na siya masama kumpara sa mga gwapong lalaki!”“Hindi ba? Hindi lang siya gwapo, tapat pa siya. Araw-araw siyang nandito habang nasa hospital si Kelly… Hay, sayang lang at hindi siya nakikilala ni Kelly.”“Kawawa din si Ms. Kelly. Naaksidente siya, at wala man lang pakialam ang tatay niya… Maswerte siya at araw-araw siyang sinasamahan ni Mr. Bayer.”Binuksan ni Josiah ang pinto at nakita niya na nakatulala si Kelly habang nasa kama. Pinilit niyang ngumiti at lumapit siya kay Kelly.“Mabuti na ba ang pakiramdam mo ngayon?” Gusto niyang himasin sa ulo si Kelly, ngunit umiwas ito at tumitig ito sa kanya habang lumayo ito sa isang tabi.Malungkot si Josiah. Matagal na, at hindi pa rin pamilyar si Kelly sa kanya. Pinilit
“Ikaw…” Pinag isipan ito ni Rowan at tinanong niya ng mahina, “May naaalala ka ba?”Nabigla si Kelly.“Walang bagay na hindi mo pwedeng sabihin sa akin.” Ngumiti si Rowan na para bang alam niya na ang lahat. “Sa totoo lang, mula sa unang araw na ginamot kita, alam ko na may tinatago ka mula sa lahat.”“Hindi sa may naalala ka. Wala kang nakalimutan na kahit ano.”Umupo sa kama si Kelly habang yakap niya ang mga tuhod niya.Makalipas ang ilang sandali ng katahimikan noong bibigyan na siya ni Rowan ng injection, hinawakan niya ang braso ni Rowan at tumingin siya ng may nagmamakaawang ekspresyon sa kanyang maputlang mukha.“Uncle Irwin, isang mabuting tao po kayo…” Kahit ang boses ni Kelly ay mahina. “Pakiusap, wag niyo pong sabihin sa iba!”Automatic na sinuri ni Rowan ang paligid ng hospital ward ng may seryosong tingin. Nang makumpirma na walang ibang tao, tumalikod siya ng mabilis at sinara niya ang pinto.“Ang ilang mga doctor at nurse sa paligid ko ay mga tauhan ni Nely,” An
Kumunot ang noo ni Rowan. Tumingin sa mga mata ng babae. May sakit ang babaeng ito, ngunit ang mga mata nito ay puno ng buhay. Ito ay nagsabi sa kanya na si Kelly ay may sagot na bago pa niya ito tanugnuin.Gusto ni Kelly na makuha ni Mandy ang katarungan para sa sarili nito.“Pinag isipan mo na ito?” Ang tanong ni Rowan. “Kapag lumabas ang mga ito, mabubunyag sa mundo ang mga masasamang bagay sa pamilya Tanner. Madadamay ka rin.”“Hindi ako natatakot.” Umiling si Kelly ng nakangiti. “Malapit na akong mamatay. Ano pa ba ang dapat kong katakutan?”“Pero hindi pwedeng umupo lang ako habang pinapanood sila na pagsamantalahan ang nanay ko!”“Sino ang nagsasabi na mamatay ka na? Nagdududa ka ba sa kakayahan ko?” Ngumiti si Rowan. “Hindi ka ba natatakot na maging malungkot ang crush mo kapag sinabi mo ito?”Nabigla si Kelly bago namula ang maputlang mga pisngi niya.“Mabuti si Josiah. Hindi tulad ng tatay mo, mas nag aalala pa siya sayo!” Kinuha ni Rowan ang injection at tinusok niya
Nakipag toast ng baso si Joe sa kanila.Bumukas ang pinto sa sandaling yun, at biglang tumahimik ang venue. Ang chandelier sa kisame ng hall ang tanging tumutunog ng mahina.Nakangiti si Cordelia habang lumapit siya patungo kay Joe at Nelly.Agad na nagbago ang ekspresyon ni Nelly. Sisigaw na sana siya, ngunit pinigilan siya ni Joe.“Ang katayuan niya ngayon ay hindi tulad ng dati. Magkikita pa rin tayo sa darating na panahon. Tiisin mo lang!”Huminga ng malalim si Nelly at tumingin siya ng malamig kay Cordelia.“Bakit hindi niyo sinabi sa akin na may masayang okasyon ngayong araw?” Ngumiti ng simple si Cordelia. “Ms. Tanner, may sama ng loob ka pa rin ba sa akin?”“Nakakatawa, Ms. Jenner. Nangyayari lang ito kapag malapit ang dalawang tao sa isa’t isa. Hindi pa naman tayo magkaibigan!”“Ah… mga taong malapit sa isa’t isa?” Ngumiti si Cordelia. “Nagkataon nga naman. Dinala ko ang bestfriend mo ngayon dito. Mas mabuti kung ayusin niyong dalawa ang sama ng loob niyo sa harap ng l
“So, naaalala mo pa rin ako, Ms. Tanner!” Suminghal si Mona.Nabigla si Nelly. Ang tingin ni Mona kay Nelly ay parang hindi siya nakatingin sa bestfriend niya.“Bakit… Bakit ka nandito?” Lumapit si Nelly para pagalitan siya ng mahina. “Gusto mo akong ipahiya ng tulad nila? Kalimutan mo na, sisikat ka ba kung hindi dahil sa akin?”“Oo.” Nanginginig ang boses ni Mona. “Nelly Tanner, hindi ako mapupunta sa ganitong sitwasyon kung hindi dahil sayo!”Tinanggal niya ang scarf sa mukha niya habang nagsasalita. Nagulat si Nelly sa malalim na mga peklat sa mukha ni Mona.“Ito ang binigay mo sa akin!”“Sinungaling!” Napaatras si Nelly. “Wala akong inutusan para sirain ang mukha mo!”“Hah, hindi ikaw, pero nangyari ang lahat ng ito dahil sayo!”Sumimangot si Mona. Tila nabigla siya nang makita niya ang mga sugat sa mukha ni Mona.“Nandito ako para ibunyag si Ms. Nelly Tanner!”“Siya ang nag utos sa akin na akitin at painumin ng gamot si Mr. Thompson. Siya rin ang nag utos sa press na gu
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala