Sa tirahan ng mga Tanner sa gabi…Pinag-uusapan nina Joe at Mandy kung paano nila susubukan ang magkasanib na proyekto ng ospital sa silid-aralan habang si Nelly ay nakaupo sa isang tabi at nakikinig nang mabuti.Gusto sana siya ni Mandy na bumalik sa kwarto niya kanina para matulog at ayaw niyang masyadong malaman.Ilang taon na ang nakalilipas, nagbantay siya laban kay Nelly at sinubukan hangga't maaari na huwag siyang makipag-ugnayan sa pangunahing negosyo ng Tanner Group.Hindi masyadong inisip ni Joe ang tungkol dito. Hindi nila biological na anak si Nelly, ngunit pinalaki nila ito hanggang ngayon. Imposibleng sabihin na wala silang nararamdaman para sa kanya. Bukod dito, natulungan siya ni Nelly sa negosyo."Hindi ko alam kung paano nangyari ang tsismis," sabi ni Joe sa mababang tono. "Ngunit sinasabing pinakagusto ni Rowan ang mga Tanner sa apat na pangunahing pamilya at gustong makipagtulungan sa amin."Sumimangot si Mandy.Akala niya noong una ay katawa-tawa ito, ngunit
Ngumiti si Josiah at gumawa ng dalawang imbitasyon, na ipinaabot niya kay Joe at Mandy."Ang aking ina ay nag-oorganisa ng isang recital at nais kong imbitahan kayong dalawa!"Napangiti si Mandy sa magandang imbitasyon.Si Mrs. Bayer ay kilala sa kanyang mga talento sa mga mayayamang asawa. Magaling siya sa musika, chess, literatura, at pagpipinta—lahat sa isang dalubhasang antas."Kung tama ang pagkakaalala ko, nagsagawa siya ng isang art exhibit noong nakaraang taon!" Nakangiting sabi ni Mandy, “And she’s hosting a recital this year. Siya ay kahanga-hangang!"“Nambobola mo siya!” Napakamot sa ulo si Josiah at tumawa. “Naiinip lang ang nanay ko sa bahay at naglalaro! Tiyo at Tita Tanner, pumunta kayo kung libre kayo!""Syempre! Hindi na kailangang sabihin iyon!""Ang aking ina ay nag-aayos ng isang recital sa dagat sa oras na ito. Ang mga matatanda ay sa isang cruise, habang ang nakababatang henerasyon ay sa mga yate sa pribadong beach ng aming pamilya!""Naku, napaka thoughtful
"Mr. Irwin, iniharap mo na sa kalahati. Gusto mo bang bumalik at magpatuloy…”"Hindi na kailangan." Kumaway ng kamay si Rowan.Siya ay nasa labas pa rin at libre ngayon. Maaari rin siyang pumunta at tingnan ang beterinaryo.Mabilis siyang dinala ni Charlie sa isang sikat na ospital ng beterinaryo sa malapit. Paghinto pa lang ng sasakyan sa entrance, nakita niya si Cordelia na naglalakad kasama ang isang matabang pusang maingat.Gusto siyang sundan ni Rowan sa loob ngunit huminto ito at nag-isip. Pagkatapos ay hiniling niya kay Charlie na bumili ng Siamese cat sa malapit na pet shop. Kailangan niyang magkaroon ng ilang alagang hayop upang makapasok sa ospital ng beterinaryo, kung hindi, ito ay magiging kakaiba.Ginawa ni Charlie ang sinabi. Si Rowan ay iginagalang nang husto sa Southeast Aciatic, at walang nangahas na pigilan siya, saan man siya pumunta. Ngayon, gayunpaman, kailangan niyang pumasok sa isang beterinaryo na ospital depende sa isang pusa. Natagpuan ito ni Charlie na m
Tumigil si Rowan. Parang nabara ang kanyang lalamunan, at naging malungkot ang kanyang tingin.Naisip ni Cordelia na siya ay nag-trigger ng isang bagay na malungkot at nakaramdam ng pagkakasala. Mabilis niyang inilihis ang topic. "Sir, mukhang maganda ang pusa mo. Mukhang hindi naman sakit!"“Oh…” bawi ni Rowan at ngumiti. "Ito... hindi rin maganda ang pakiramdam sa mga araw na ito. Sa tingin ko mas mabuting tingnan ito.""Ngunit ang linyang ito ay talagang mahaba." Napabuntong-hininga si Cordelia.Ang ospital ng beterinaryo ay hindi malaki, ngunit ang mga pusa at aso ay mahirap kontrolin. Hindi sila makapagsalita at naiiyak lamang ang kanilang kakulangan sa ginhawa. Kahit na ang isang bihasang beterinaryo ay magtatagal ng ilang oras sa bawat alagang hayop."Hindi mo pa turn." Ngumiti si Rowan. "Bakit hindi ko tingnan ang iyong pusa?"Nagulat si Cordelia. "Isa kang vet?"“Isa akong doktor.”Ngumiti siya. "Sir, ginagamot mo ang mga tao, pero pwede mo ring gamutin ang mga hayop?"
Isang malaking cruise ang naglayag sa kahabaan ng pribadong sea area ng Bayers.Umalingawngaw ang melodic piano music sa buong beach, at maging ang mga seagull ay sumasayaw.Isa si Rowan sa mga inimbitahang bisita. Tumayo siya sa deck at humigop sa kanyang champagne, alam na alam niya kung bakit siya inimbitahan ng Bayers.Ito ay para sa pinagsamang proyekto ng ospital.Ngumisi siya at inubos ang champagne para bumalik sa banyo sa cruise.Bigla siyang nakarinig ng malalim at mapanuksong boses habang nakapikit ang mga mata sa sopa."Mr. Irwin, hindi mo ba dinala ang Siamese cat mo?"Biglang bumukas ang mga mata ni Rowan.Tumayo si Zephyr sa kanyang harapan na may mapanuksong ngiti sa kanyang nagyeyelong mukha. Malamig ang tingin nito sa kanya. "Mr. Irwin, ayos ka lang ba?"Huminga ng malalim si Rowan."Mr. Zephyr." Bumangon siya at ngumiti.Habang nakatayo silang dalawa sa harap ng isa't isa, ang nagyeyelong tingin ni Zephyr ay naging masama nang bigla siyang humakbang pasulo
Huminto si Zephyr at tinitigan niya si Rowan."Bakit ka nag-aalala ka kung sasamahan ko ba siya o hindi?""Ikaw-""Hindi ba parang masyado kang nangingialam sa bagay na walang kinalaman sa’yo, Mr. Irwin?" Tumigas ang tono ni Zephyr habang malamig na kumikinang ang kanyang mga mata.Gayunpaman, ang ikinagulat niya, ay lumamlam ang ekspresyon ni Rowan, at makikita ang kalungkutan sa kanyang mukha."Oo, dapat hindi ako masyadong nag-aalala." Bulong ni Rowan sa kanyang sarili habang naglalakad palabas, "Sino ba ako para..."Pinanood siya ni Zephyr na umalis na may pagtataka sa mukha.Ano ang gusto ng tusong matandang na ‘yun? Kung ano man iyon, hindi siya dapat lumapit kay Cordelia.Mabilis na lumabas ng kwarto si Zephyr.Ang recital sa deck ay natapos na. Ang mga panauhin ay nagkakalat ng baso, at ito ay masaya.Nakatayo si Cordelia sa bow, malayo sa karamihan, habang nakangiting pinagmamasdan ang mga tao."Cordelia, bakit ka mag-isa dito?" Nagmamadaling tumakbo si Josiah at bi
Tumingin ng masama si Zephyr kay Rowan at prinotektahan niya si Cordelia.Tumingin si Cordelia kay Zephyr, pagkatapos ay tumingin siya kay Rowan, “Zen, kilala mo ba siya?”“Oo,” Ang sabi ni Rowan.“HIndi,” Ang sabi ni Zephyr.Walang masabi si Cordelia.Huminto siya. Nakita niya na madilim ang ekspresyon ni Zephyr habang may kakaibang tingin si Rowan, ang hula ni Cordelia ay may away sa pagitan ng dalawa noon.Gayunpaman, kahit anong mangyari, hindi dapat sila gumawa ng gulo sa event ng mga Bayer.Humawak si Cordelia sa kamay ni Zephyr at tumingin siya ng maamo kay Zephyr. Ang ngiti niya ay parang mahika, kaya nitong pakalmahin agad si Zephyr.“Siya ang chairman ng Southeast Aciatic Medical Association, si Rowan Irwin. Siya rin ang head ng Irwin Pharmaceuticals.” Nagbigay siya ng simpleng introduction kay Zephyr.Kumilos ang mga mata ni Cordelia.Hindi niya alam kung dahil marami siyang naririnig tungkol sa Southeast Aciatic nitong nakaraan, pero may kakaibang pakiramdam sa lo
Habang sumusunod si Rowan sa kanila, madilim ang ekspresyon niya. Gusto niyang tusukin ng karayom si Zephyr noong makita niya na paminsan minsang humahawak si Zephyr kay Cordelia.Gayunpaman, pinag isipan niya ito, at naisip niya na mas pipiliin niya na makita silang mapagmahal sa isa’t isa.Ngumiti siya.Sa huli, nagdesisyon siya na hindi na maging isang third wheel. Noong tatalikod na siya para ihatid siya paalis ng attendant, biglang napansin niya ang dalawang anino na palihim na dumaan.“Sino yan?” Ang sigaw niya.Ang dalawang tao ay mabilis na tumakbo patungo sa cockpit. May masamang kutob si Rowan, tumakbo siya papunta sa dalawa.Tila may kaguluhan noong dumaan siya sa cockpit.“May tao ba dito?” Dumilim ang ekspresyon niya. Lumapit siya at kumatok siya sa pinto.Sa loob ng ilang sandali ng katahimikan, ang mga alon lang ng dagat ang maririnig.May malakas na tunog. Agad siyang umiwas. Ang dalawang tao na sumugod sa cockpit ay tinutok ang baril sa kanya.Napatalon ang p
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala