Ngumiti si Cordelia at hindi nagsalita.Mukhang nataranta si Mona.Si Trinity Lulham ay isang sikat na direktor sa industriya. Karamihan sa mga pelikulang idinirek niya ay nanalo ng mga internasyonal na parangal. Hindi lang maganda ang lagay niya sa local entertainment industry, pero gumawa din siya ng pangalan para sa kanyang sarili sa international film scene.Gusto ng mga nasa entertainment industry na makapasok sa produksyon ng Trinity.Hindi eksepsiyon si Mona.Kaya lang, kilala si Trinity bilang isang kahanga-hanga, at ang mga mahuhusay na tao ay karaniwang sira-sira at mapagmataas, kaya wala siyang pakialam sa isang influencer na tulad ni Mona.Subalit, ngayon…“T-Talaga bang si Trinity Lulham ang tinawagan mo?”"Tama ‘yun." Napasulyap si Mr. Smith kay Mona. "Ms. May bagong pelikula si Lulham na pinagbibidahan ni Neil kamakailan. Nakipag-ugnayan sa kanya si Ms. Cordelia."Agad na nagsisi si Mona.“M-Ms. Cordelia…” Tumingin siya kay Cordelia. “Pupunta rin ba si Ms. Lulh
Buong umaga ay nakatitig si Rowan sa bintana ng sasakyan.Nang pumasok si Cordelia sa trabaho sa umaga, nakita niya ang kanyang nagmamadaling pigura. Nang bumaba siya para bumili ng kape bandang 10:00 a.m., muli siyang nasulyapan.Gayunpaman, hanggang ngayon, hindi pa siya nakakalabas ng gusali.Bahagyang nadismaya si Rowan ngunit nag-aatubili na umalis, tinambol ang kanyang mga daliri sa kanyang tuhod."Mr. Irwin, maghihintay ba tayo?"Ang subordinate ni Rowan, si Charlie Williams, na nagsilbi sa kanya ng maraming taon, ay naunawaan kung ano ang iniisip niya sa kasalukuyan. Ang pakiramdam ng gustong mapalapit sa isang tao ngunit ang pangahas na huwag ay ang pinakapahirap.Napabuntong-hininga si Charlie. "Mr. Irwin, bakit hindi ka makipagkita sa kanila? Napakaraming taon na ang nakalipas, at hindi mo sila nakakalimutan…”"Huwag ka nang magsalita." Seryoso ang tono ni Rowan.Paano niya nakalimutan ang mga ito nang ganoon kadali? Maliban kay Xyla, wala siyang ibang minahal sa buo
Nagpatuloy si Charlie. "Ang mga pangunahing pamilya sa Centrolis ay nakatutok lahat sa kapirasong lupa, gusto nilang magkaroon ng bahagi sa kita doon."Kaya, dapat lang na subukan natin ang joint hospital project.""Mm, alam ko," sagot ni Rowan.Sa kasalukuyan, ang ospital ay pangalawa sa priyoridad sa kanya. Napakahalaga na makilala si Cordelia, makipag-usap sa kanya, at magkaroon ng tamang pagtingin sa kanya. Makuntento na siya kung ganoon.Yung totoo, bago siya pumunta kay Cordelia, pumunta na siya sa University of Centrolis para palihim na tingnan si Carter.Napakagaling ng kanyang anak. Siya ay bata pa ngunit matalino at sabik na matuto—isang talento sa paggawa. Nakapasok din siya sa departamentong medikal at likas na matalino sa pananaliksik.Natuwa si Rowan. Sa ilang kadahilanan, gayunpaman, ang kanyang pabor sa kanyang anak na lalaki ay malayo sa kanyang pagmamahal sa kanyang anak na babae... Palagi niyang iniisip na ang mga lalaki ay dapat na makayanan ang mga paghihirap
"Oo, isang tawag lang ‘yun."Nainis si Mona.Totoo ‘yun. Walang sinabi si Cordelia. Sinasabi niya lang ang sitwasyon ni Mona nang tawagan niya si Trinity.Siya ang naging masyadong sabik at naiinip na pumasok sa bagong produksyon ng Trinity at gumawa ng impresyon sa harap ng direktor! Ganyan siya nagawang linlangin ni Cordelia!Nanginginig sa galit si Mona. Nagngangalit siya ng ngipin. "Niloko mo ako!"Si Cordelia ay mukhang mabagsik at malamig. “Sumuway ka sa mga patakaran ng kumpanya at nagkakagulo dito. Sa tingin mo talaga isa kang prinsesa na may mga tagahanga sa tabi mo?"“Cordelia, ikaw—”“Maaari kang ilagay ng mga tagahanga sa pedestal. Katulad nito, maaari ka nilang i-drag pababa sa h*ll!” Ang mga salita ni Cordelia ay may epekto habang hinampas nila si Mona na parang bato.Natigilan si Mona, natakot sa awtoridad ni Cordelia."Nandiyan din ako." Pinagkrus ni Cordelia ang kanyang mga braso at ngumiti. “Pwede kitang hayaang magwala sa pintong ‘to, at masisira kita ng tul
Pakiramdam ni Mona ay pinupulikat ang kanyang mga binti.Ang nasabi niya lang ay dahil sa galit. Hindi man lang dumaan sa brain-to-mouth filter. Ngayong kumalma na siya at nag-isip tungkol dito, hindi ito ang oras, kahit na gusto niyang manindigan para kay Nelly...Iniisip niya kung ano ang gagawin sa kanya ni Cordelia. Sasampalin ba niya siya?Lumingon-lingon si Mona sa paligid. Nagkataon namang nakatayo siya sa pasilyo sa tabi ng pinto, at may isang surveillance camera sa malapit. Nakahinga siya ng maluwag.Kung maglalakas-loob si Cordelia saktan siya, ikakalat niya ang surveillance recording at magsasama siya ng ilang mga salita para atakihin ng kanyang mga tagahanga ang p*tang ito."Ano? Mali ba ang sinabi ko?" Nabawi ni Mona ang kanyang pagmamataas.“Paano sa palagay mo napapanatili ng apat na pangunahing pamilya ang kanilang katayuan? Ito ay sa pamamagitan ng pag-aasawa at pagpapalitan ng mga mapagkukunan, duh!" Napangisi si Mona.“Kung si Mr. Zephyr ay makakaranas ng anum
Kumurap ang malalaking mata ni Cordelia.Hinatid siya ni Zephyr sa kanilang kwarto habang hawak ang kanyang kamay, kinuha ang ilang mga dokumento sa drawer, at inilagay sa kanyang harapan.Hindi napigilan ni Cordelia ang pagkabigla matapos niyang tingnan ang mga ito."Ito ang blueprint ng lupain ng western suburbs," paliwanag ni Zephyr sa kanya. "Ito ang mga partnership strategy ng project."Binuklat niya ang huling pahina, at nagulat si Cordelia nang makitang nakalagay doon ang kanyang pirma. Hindi makapaniwalang tumingin si Cordelia sa kanya habang nakayuko si Zephyr sa harapan niya at marahang hinahaplos ang buhok niya ng may nakakalokong ngiti.Naalala niya na binigyan siya nito ng ilang mga dokumento para mag-sign back sa dressing room ng signing event noong huling pagkakataon, na sinasabing umaasa siyang makakalaban niya ito sa tabi niya at makibahagi sa mga risk.Saglit lang niyang binasa ang mga dokumento dahil nagtiwala siya rito. Wala siyang pakialam kung ano ang nakasu
Dalawang beses na kumurap ang mga headlight ng Maybach sa labas ng Royal Manor.Nakita ni Rowan si Zephyr na papalabas kay Cordelia at ibinalik sa bahay ang kamay niya pagkatapos niyang sabihin ang isang bagay sa kanya. Maya-maya pa ay namatay ang ilaw sa sala.Bumalik si Charlie para ngumiti kay Rowan. "Ginoo. Si Irwin, mukhang nagkasundo na sila."Tumango si Rowan bilang tugon. "Ang brat ay magaling sa suyuin, tila!"Bumuntong-hininga siya at nanatiling tahimik sa pag-iisip bago tumawa at pinanatili ang kanyang pilak na karayom.“Charlie, umalis na tayo.”"Opo, sir." Pinaandar ni Charlie ang sasakyan. "Ginoo. Irwin, ano ang susunod nating gagawin?"Nanatiling tahimik si Rowan. Mananatili siya nang mas matagal sa Centrolis para sa paglalakbay na ito—isang dahilan ay para sa magkasanib na proyekto sa ospital, at ang isa ay dahil lamang sa lalo siyang nag-aatubili na umalis.Okay na siya na makita lang sila sa malayo. Ang taong iyon... Siya ay magiging isang sugat na hindi maghi
Ayaw ni Janine na pag-initan ng iba si Cordelia. Mababawasan nito ang mga problema niya.Ngayon, halimbawa, hindi man lang alam ni Mona kung ano ang sanhi ng problema... Pagkatapos ng ilang pag-iisip, na-realize niya—naging tanga siya kay Nelly!"Maaari kang umalis kung wala nang iba." Tumayo si Janine at pumunta sa kanya para tapikin ang balikat niya.Nanginig si Mona, at mukha siyang kaawa-awa.Nakangiting sabi ni Janine, “Ms. Adams, may kasabihan na gusto ko. Dapat may kamalayan sa sarili! Sa tingin ko, dapat mong turuan ni Nelly ang iyong sarili tungkol dito!"Napakagat labi si Mona. Siya ay may apoy na nagngangalit sa kanya ngunit hindi naglakas-loob na magpakita ng anuman sa harap nitong babaeng demonyo. Napatingin siya sa desk sa labas ng opisina ng CEO. Ito ay walang laman. Wala si Cordelia."Bakit? Hinahanap mo si Ms. Cordelia?”Dahil sa maawtoridad na boses ni Janine, kinilig si Mona nang bumalik siya sa sarili. “H-Hindi, hindi ko siya hinahanap…”“Bumalik ka na sa tr
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala