Nabigla si Zephyr at lumingon siya kay Cordelia.Medyo magulo ang buhok niya. Nakakatawa ang itsura niya noong bagong gising siya—ang cute niya!Kung wala siyang masyadong trabaho sa Hamerton Group, gusto sana niyang…"Sigurado ka bang gusto mo akong dalhan ng pagkain?"Hindi naintindihan ni Cordelia ang ibig niyang sabihin, kaya seryoso siyang tumango.Nagkaroon ng malokong ngisi sa kanyang mukha.“Sige,” bulong niya. "Hihintayin kita sa tanghali."Pagsapit ng tanghali, kakainin niya ang pagkaing dinala ni Cordelia para sa kanya.Pagkalabas na pagkalabas ni Zephyr ay nagsimulang magluto si Cordelia sa kusina.Naglilinis si Helen ng bahay, at bigla siyang naakit ng isang masarap na amoy. Nakita niya si Cordelia na nagluluto ng pagkain at nilalagay ito sa isang thermal container."Anong niluto mo, Ms. Jenner?" Interesado si Helen. "Amoy pa lang katakam-takam na ‘to. Malamang masarap ‘yan!"Ngumiti si Cordelia, sumandok siya ng isang piraso ng tadyang ng baboy sinalin niya ito
Tumango si Cordelia at agad na umalis.Binigyan siya ni Zephyr ng espesyal na access card. Maaari siyang pumasok sa alinmang opisina sa gusali nang hindi kinakailangang magpa-appointment sa front desk.Pumasok siya sa isang pribadong elevator gamit ang access card at nakarating siya sa pinakataas na palapag.Noong papasok siya sa opisina ni Zephyr, bigla siyang nakarinig ng kung anong komosyon mula sa loob.“‘Yun na ang lahat. Pakiusap tingnan mo ang report."Nagulat siya.'Pamilyar ang boses na ‘yun. Mukhang yung mayabang na Ms. Tanner ‘yun.‘Kung ganun, nasa opisina niya si Nelly?'Kaya pala hindi siya sumasagot sa mga message ko sa kanya habang papunta ako dito.'Humina ang boses ni Nelly. "Zen, inihanda ko ang signing ceremony sa Feranche ngayong linggo para sa’yo."Hindi nagsalita si Zephyr."Ginagawa ko ang lahat ng ito para sa ikabubuti mo." Parang inaapi siya sa tono ng boses niya. “Nagpapasalamat ako sa pagkakataon na makatrabaho ka... Zen, gusto mo bang ipakita ko
Nalaglag ang panga ni Nelly."Ano?" Tumingin ng malamig sa kanya si Zephyr. "Hindi ba sinabi mo na gusto mong ipakita sa'kin ang puso mo?""Zen..." Pinilit ngumiti ni Nelly."Gusto mo bang gawin ko ‘yun para sa’yo?""Hindi! Ang ibig kong sabihin ay kaya kong gawin ang lahat para sa’yo." Nakonsensya siya. “Isa lang iyong... metaphor para sabihin na maipapakita ko sa’yo ang puso ko. Ito ay…”Hindi makapaniwala si Nelly. "Zen, hindi mo ba naiintindihan ang gusto kong sabihin?""Pasensya ka na." Ngumiti si Zephyr. "Direkta ang proseso ng pag-iisip ko. Naiintindihan ko lang kung ano ang sinasabi ng mga tao. Akala ko gusto mo talagang ipakita sa’kin ang puso mo!"Ngumiti si Nelly, “Binibiro mo ba ako?”"Hindi ako nagbibiro sa mga taong hindi ko gaanong kilala!"Malamig ang ekspresyon ng mukha niya. May mabigat na aura sa paligid niya.Napakagat labi si Nelly at tumingin siya kay Zephyr. Nagpasalit-salit sa pamumula at pamumutla ang mukha niya."S-Sinasabi mo na hanggang ngayon hin
Inangat ni Cordelia ang kanyang mukha at sinabi habang medyo nag-aalala. "Kinalulungkot ko na hindi ako makakapunta sa susunod na linggo... Magsisimula na akong magtrabaho sa Imperial Media bukas."“Agad-agad?”“Oo.” Ngumiti siya.Pagkatapos niyang magresign sa news agency, maraming beses siyang tinawagan ni Janine para makapagsimula siya ng trabaho sa lalong madaling panahon.Kahit na gusto pa niyang magpahinga ng kaunti, inuna niya ang career niya. Kung sabagay, determinado siyang maging isang matagumpay na babae, tulad ni Janine.“Hmm… Huwag kang mag-alala.” Pinag-isipan ni Zephyr ang tungkol dito. "Sasabihin ko ang mom ko na bigyan ka ng isang araw na day off."Sumimangot si Cordelia. “Hindi magandang ideya ‘yun!”"Hindi." Tumawa si Zephyr, tinapik niya ang ulo ni Cordelia, at sinabing, “Mahalaga ang banguet na ‘to. Dapat kang pumunta.”Malinaw na hindi niya naintindihan kung bakit sinabi ni Zephyr na mahalaga ito.Hindi niya alam na siya ang may-ari ng lupain sa western s
"Ano pang naka-schedule ngayong araw?"“May pakikipag-usap sa dalawang variety show celebrity ng 1:00 p.m., isang internal meeting ng kumpanya ng 2:30 p.m., at isang meeting kasama ang ilang mahahalagang media company mula 3:10 p.m. hanggang 5:00 p.m. para magkaroon ng isang.collaboration agreement.“May dinner din kasama ang mga agent mamayang 7:00 p.m. Naka-book na ang hotel sa city center, sa revolving restaurant sa pinakamataas na palapag.”Maayos at klaro si Cordelia. Ilang araw pa lang ang lumipas mula nang magsimula siyang magtrabaho, ngunit siya ay metikuloso, mahusay sa maraming bagay, kalmado, at mahinahon. Bukod sa kaya niyang asikasuhin ng maayos ang lahat ng bagay, gumawa rin siya ng mahusay na mga proposal at kinilala siya para sa kanyang mga kakayahan.Masayang ngumiti si Janine, pakiramdam niya ay hindi siya nagkamali ng taong pinili.Tumingin si Zephyr kay Cordelia at nakonsensya siya.Nagmamadali siyang umalis sa umaga at madalas ay walang oras para sa almusal.
Hindi kalakihan ang signing ceremony, ngunit ang mga dumalo ay mayroong business relationshiop kay Zephyr at may mataas na katayuan.Ang western suburbs land project ay may kinalaman sa mga interes ng iba't ibang partido. Ang signing ceremony sa pagkakataong ito ay puro mga kasunduan sa ilang mga subcontractor at mga design firm. Ang mga kontratang ito ay nangangailangan ng pirma ni Cordelia upang maging epektibo.Nasa banyo si Cordelia. Ang mga nag-makeup sa kanya ay mga chief artist ng mga nangungunang international cosmetic brand. Para naman sa rack ng damit na dinala ng assistant, kumikinang na parang mga fairy dress ang ilang haute couture gown. Espesyal na pinasadya ang mga ito para sa kanya, at nag-iisa lang ang bawat isa sa mga ito sa mundo.Pinag-uusapan ng mga stylist kung aling damit ang babagay sa makeup look ni Cordelia habang may hawak siyang signing pen at seryosong pinipirmahan ang kanyang pangalan sa ilang mga dokumento.Kumatok si Zephyr sa pinto at pumasok. Hindi
”Gusto lang kitang makausap.” Tumingin sa kanya si Nelly.Lumayo si Cordelia sa kanya at pinagmasdan niya ang silid sa gilid ng kanyang mata kung may bagay ba siyang magagamit upang maipagtanggol ang kanyang sarili."Ms. Jenner, alam kong hindi kita mapapantayan sa puso ni Zephyr,” ang mahinang sinabi ni Nelly. “Pero si lolo ang nagtakda ng kasal namin. Matagal na panahon nang magkakilala ang mga Hamerton at ang mga Tanner. Hindi ito isang relasyon na maaari niyang putulin ng ganun kadali!""Maraming beses ko nang narinig ‘yan," ang sagot ni Cordelia. "Ms. Tanner, gusto ko ring sabihin sa’yo na may mga bagay na hindi nakatakdang mangyari. May mga tao na hindi magbabago ang isip dahil lang matagal nang magkakilala ang mga pamilya niyo.""Naiintindihan ko." Nanatili ang tingin ni Nelly kay Cordelia. “Yung totoo, sumuko na ako. Dahil hindi sa’kin si Zephyr, mas mabuti na sigurong bitawan ko siya. Mas magiging masaya rin siya kapag kasama ka niya."Pero ang gusto kong sabihin sa’yo ay
Nanigas si Nelly. Iginalaw niya ang kanyang mga labi ngunit wala siyang masabi.Ngumiti si Cordelia at magalang na lumabas ng restroom.Hindi niya nais na makipag-away para sa anumang bagay, ngunit kailangan ng isang tao na mag-udyok sa kanya, kaya hindi rin siya nag-iisip na makipaglaban hanggang sa wakas. Dahil matapang niyang inangkin na siya ang ginang ng mga Hamerton, kailangan niyang ipakita ito.Kampante siyang pumasok sa banquet hall at tumayo sa tabi ni Zephyr, bahagyang hinawakan ang braso nito nang may kagandahang-loob at kalmado."Mm, maganda ang napili mong damit." Ngumiti si Zephyr. "Nakatingin sa’yo ang lahat ng tao.""Pwede bang maging mali ang pinili mo para sa’kin?" Nakatayo siya sa tabi ni Zephyr nang mapagmahal.Pumasok si Robert kasama ang ilang business partners mula sa Feranche.Tumango si Zephyr na may magalang na ngiti at nakipagpalitan siya ng pagbati sa kanila. Ipapakilala pa lang sana niya si Cordelia sa kanila, nang biglang lumabas si Nelly mula sa g
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala