CHAPTER 42

“FREE si Franco, Ate kaya pupunta kaming dalawa sa hapunan sa bahay niyo, salamat.” agad na sabi ni Aurora sa Ate Elsa niya, pagkatapos ay pinutol na ni Aurora a ng tawag sa kapatid.

Matapos magtapos ang tawagan ng mga kapatid, tinanong ni Franco si Aurora, "Hindi ba maganda ang relasyon mo sa mga kamag-anak mo sa probinsiya niyo?"

"Hindi." matipid at agad na sagot ni Aurora.

Para kay Aurora walang rason na itago sa kay Franco ang totoong nararamdaman niya sa mga kapailya niya sa probinsiya, "Alam mo kasi nang ako'y sampung taong gulang, parehong nasawi ang mga magulang ko sa isang aksidente at wala ni isa sa pamilya ng tatay at kamag-anak ng nanay ko ang nag-isip na alagaan o kupkupin kami ni Ate.”

Nagsimulang magkwento si Aurora, ngumiti ito ng mapait habang patuloy sa pagkukwento kay Franco.

"Pero alam mo kung ano yung masaklap at masakit? Nang makuha ang perang galing sa kumpensasyon ng mga magulang ko, dumating sila isa-isa para hatiin ang pera, at ang kapatid kong lalaki at mga