Kabanata 3

“Pupunta ako kapag may oras ako,” matigas na sabi ni Mayumi at mayroon nang hindi magandang disposisyon.

Tipid lamang na ngumiti ang general assistant. "Naka-schedule bukas ang physical examination mo. Sana ay pumunta ka roon."

Malalim na huminga at bumuga si Mayumi. “Naiintindihan ko.” Hindi niya inaasahan na ganoon pala katalas mag-isip ni Miguel. “I will be on time,” dagdag niya pa.

Medyo matapang ang amoy ng kape sa opisina. Sumama na naman ang pakiramdam ni Mayumi na parang gusto niyang masuka. Binuksan niya ang bintana para magpahangin dahilan para maibsan ang masama niyang nararamdaman.

Bago pa man makaalis sa trabaho, nagmamadaling tumungo si Mayumi sa banyo para magsuka. Hindi niya akalain na ganito pala kalala ang sintomas ng pagbubuntis niya.

Pagkatapos maghugas ng mukha ay tumunog ang cellphone niya na nasa loob ng bag niya. Nang sagutin niya ito, napansin niyang boses ng lalaki ang tumatawag.

"Nasaan ka?"

"Bathroom," sagot niya.

"Hihintayin kita sa parking lot. Pupunta tayo ngayong gabi sa mansyon para maghapunan."

"Okay, Mr. Lopez."

Buti na lang dahil hindi sila masyadong pumupunta sa mansyon. Gusto kasi ng ina ni Miguel na magkaanak na sila sa lalong madaling panahon.

Pagkasakay sa kotse, medyo kinakabahan pa si Mayumi na umupo sa tabi ng kaniyang asawa. Mayroong matalim at kakaibang awra ang lalaki na talagang sinisindak ang sinuman kahit siya.

Itinaas ni Miguel ang kilay nito at tinanong siya na may mababa at nakakahalinang boses, "Bakit ang putla ng mukha mo?"

Kakasuka lang ni Mayumi kaya natural na hindi maganda ang hitsura niya. "Talaga? Actually, okay lang ako."

Malalim siyang tiningnan ni Miguel, “But your lips are red."

Hindi alam ni Mayumi kung ano ang isasagot niya sa lalaki, nahihirapan siyang maghanap ng mga salitang itutugon.

“Hindi mo naman siguro ako pinagtataksilan habang nakatalikod ako, hindi ba?” biglang sabi nito na para bang kaswal lang itong biro.

“Hindi,” dismissive na sagot ni Mayumi, ayaw patulan ang pag-aakusa o biro man nito.

Biglang inabot ni Miguel at hinawakan ang kaniyang mukha, "Ilang araw ka nang nagtatrabaho. Kailangan mong mag-day off muna at magpahinga."

Naisip na ito ni Mayumi at naisip na maaari niyang samantalahin ang bakasyong ito upang pumunta sa ospital para sa magpa-check up.

Wala siyang balak na pumunta sa physical examination na pina-schedule ni Miguel. Alam niya ang magiging kahihinatnan at natatakot siyang malaman ni Miguel na buntis siya.

"Kung iyan ang gusto mo."

Pumarada ang sasakyan sa loob courtyard ng mansyon. Nang makababa si Mayumi sa sasakyan, naramdaman na lang niya ang pagpulupot ng braso ni Miguel sa kaniyang baywang. Masyado nitong diniinan ang pagkakayapos sa kaniya. “It seems you’ve gained weight.”

Bumilis ang tibok ng puso ni Mayumi. "Marami kasi akong kinakain lately, eh."

"Magtatanong si Mommy tungkol kay Juanda mamaya, hindi mo siya kailangang sagutin," utos nito.

"Okay, Mr. Lopez."

Juanda.

Juanda Romero.

Ang pangalang ito ay ang anino ni Mayumi mula pagkabata. Si Juanda ay ang kaniyang kapatid sa walang puso niyang ama. Ang ama niya ay kilala bilang ‘phoenix man’ na nilustay at ginamit lang ang ari-arian ng kaniyang ina para ilipat ang negosyo ng mga Arellano sa pamilyang Romero. Pagkatapos niyon, binalikan nito ang babaeng totoong mahal at ang anak nito.

Matagal nang may ugnayan sina Miguel at Juanda ngunit hindi alam ng lalaki na magkapatid silang dalawa nito sa ama. 

Si Juanda lang ang tanging iniibig ni Miguel—na nakilala bilang malamig at mabagsik na lalaki ng lahat. Tanging si Juanda lamang ang nakaranas ng kabaitan nito. Ito lang talaga. Si Juanda lang ang tinatawag ni Miguel gamit ang pangalan nito na walang pormalidad pero kapag siya? 

Secretary Romero lang.

Iyan lang ang tawag sa kaniya kahit mag-asawa na sila. Sumikip ang dibdib ni Mayumi at medyo humapdi rin ang kaniyang mga mata.

Biglang niyakap nang mahigpit ni Miguel ang baywang niya at nagtaas ng kilay, "Still calling me Mr. Lopez?"

Inayos ni Mayumi ang kaniyang disposisyon at mahinang sumagot, "Baby."

Pumasok silang dalawa sa mansion. Mainit na hinawakan ni Senyora Amancia ang kamay niya. "Kalahating buwan ka nang hindi bumabalik. Bakit parang pumapayat ka na, Mayumi?"

Ngumiti si Mayumi, "Hindi naman po."

Masyado pa ring teritoryal ang braso ni Miguel na nakapulupot sa baywang niya. Tipid lamang itong ngumiti sa ina. "Ma, my wife hasn’t lost weight. Medyo tumaba nga siya."

Kapag nagpapanggap silang dalawa, ganoon ang tawag sa kaniya ng lalaki…para silang mag-asawang totoong nagmamahalan. Masyadong ekspyerto sa pagpapanggap ang lalaki kapag nariyan ang senyora. Mayroon itong sariling paraan ng pagsuyo sa mga matatanda.

"Hindi ko napansin na tumaba siya," gulat na sabi ng senyora.

“Huwag kang mag-alala, hindi ko naman pinapabayaan ang asawa ko,” sabi ni Miguel.

Pinandilatan siya ni Senyora Amancia. “Madaling sabihin iyan! Mas importante pa rin sa akin ang magkaroon ng apo mula sa inyo.”

Inangat ni Miguel ang isang kilay. "I'll try my best."

Tahimik na nakikinig si Mayumi sa usapan ng dalawa, walang balak makisali. Akala ng senyora ay nagbago na ang isipan ng anak. Tuwang-tuwa ang matanda pero hindi nito alam na sa nakaraang kalahating taon, palagi silang dalawa ni Miguel gumagamit ng proteksyon.

Sa pagkain nila ng hapunan, pinipilit ni Mayumi na huwag magsuka. Hindi naman ganoon kabigat sa tiyan ang mga nakahandang pagkain ngunit naduduwal siya sa matapang na amoy ng ulam.

Hindi naman nakaligtas kay Senyora Amancia ang pamumutla niya. “Hindi ba’t mayroon kang sakit?”

Umiling si Mayumi. "Hindi po. Medyo pagod lang po ako."

Binaling nito ang atensyon sa anak. "Dapat ay huwag mong pahirapan si Mayumi sa trabaho!."

Itinaas ni Miguel ang mga kamay nito bilang pagsuko. "Pasensya na. Inaamin ko na minsan ay may mahirap na trabaho ako na binibigay sa kaniya pero huwag kang mag-alala, binigyan ko na siya ng panahon para magpahinga."

"Mabuti kung ganoon!"

Hindi masyado marami ang kinain ni Mayumi sa hapunang iyon. Bago umakyat, kumuha muna siya ng isang bote ng yugort sa refregerator at ininom ito. Medyo gumaan ang pakiramdam niya at hindi na rin siya ganoon kaputla.

Simula noong ikasal sila, kailanman ay hindi pa nagsasama sa iisang kwarto ang dalawa para matulog. Tila isa lang siyang kasyosyo nito sa negosyo na tagabigay ng pisikal na pangangailangan nito.

Pagkatapos ni Miguel maligo ay masuyo siyang hinalikan nito. Wala nang takas si Mayumi sa pagkakataon ito. Nakagawa siya ng alibi kagabi para tanggihan ito pero wala siyang maibibigay na balidong rason ngayon. Hindi matutuwa ang lalaki kung tatanggihan niya ito muli.

Mas takot si Mayumi na masaktan ang bata sa loob ng kaniyang tiyan kung makikipagtalik siya ngayon. Sinubukan niyang iwasan at ipakita ang pagtutol sa kaniyang mukha. “Miguel, ngayong gabi…”

Bago pa niya matapos ang sasabihin, dumilim ang mga mata ni Miguel at isang misteryosong ngisi ang namutawi sa mga labi nito. "Mayumi, ayaw ko sa mga taong pakipot."

Naintindihan ni Mayumi ang gusto sabihin ni Miguel ngunit mas gugulo lang ang lahat. Sa huli, nangyari pa rin ang gustong mangyari ni Miguel. Mabuti na lang, hindi masyadong sumakit ang kaniyang tiyan. Masyado siyang napagod sa pakikipagtalik sa lalaki dahilan para mawalan siya ng lakas para bumangon at mag-shower.

Komportable siyang nasa bisig ni Miguel hanggang sa nakatulog siya nang mahimbing. Bago siya makatulog, iniisip niya pa kung galit pa rin ito sa ginawa niya kanina. Masyadong mahirap basahin ang lalaki kaya nahihirapan siya malaman kung galit pa rin ito o hindi.

Tinanghali na ng gising si Mayumi at nakabubulag na rin ang init ng araw sa labas ng kaniyang bintana.

Sandali muna siyang naupo sa kaniyang kama, unti-unting binabalik ang sarili sa wisyo. Tumayo siya at napansin na may sulat sa tabi ng kaniyang kama pati na rin isang tseke. Eksakto ang halaga na naroon sa tseke kagaya ng napagkasunduan nilang dalawa.

Hindi masyadong binigyan ng pansin ni Mayumi ang tseke at itinabi lamang ito. Kinuha niya ang note at binasa ang nakasulat doon. Sobrang pamilyar sa kaniya ng sulat-kamay na iyon ni Miguel. Masyadong matalas, maganda at kaayaaya sa mata ang istilo ng sulat-kamay nito.

Dalawang linya iyon. Sobrang linaw at walang paligoy-paligoy

Last night was hard.

This is your reward.