(Nathaniel POV)
Ginagawa ko lang na magulo ang sitwasyon namin ni Sera. Paano pa ba ako makakabawi sa kanya… At ang pakiramdam na ito, yung init at galit na bigla lang sumibol sa akin ng malaman ko ngang kasama ng asawa ko si Ruel. Si Ruel na halata naman na merong pagtingin kay Sera, o sadya lang talaga ako nagseselos? Heto ba ang pakiramdam na yun?
Siguro kailangan ko muna bigyan ng space at oras na mapag-isa ang asawa ko… At yun din ang kailangan ko. Oras para ma-asses ang nangyayari ngayon sa akin. Saka ayokong mawala sa akin si Sera.
Ano ba talaga ang plano ko? Tss.
Paglabas ko sa sasakyan, “Siguraduhin niyo na kumain ng maayos ang Madam Yao niyo.”
Ang iniwan kong bilin kay Mrs. Dorris.
Dumaan ako sa silid ni Sera, at may kung ano sa akin na nais buksan ito at puntahan si Sera para yakapin siya at humingi ng kapatawaran sa mga nasabi ko sa kanya. Pero hindi yun ma
(Sera POV)Nang nasa harapan na ako ng pamamahay ni Nathaniel, matapos nga ako hatirin ng taxi… “Manong wait lang… Ibaba ko lang ito sa may tarangkahan…”Dahil hindi ako susuko na mawalan ng trabaho. Maghahanap ako… Personal, at sana man lang wala na itong impluwensya tungkol nga sa paratang na isa akong magnanakaw. Instant sikat talaga ako, kapag ganoon parin ang nangyari.Iniwan ko nga sa may tarangkahan ang gamit ko, at bumalik sa taxi. Naghanap ako sa online kung saan ako maaring pumasok bilang isang designer… Ang sabi nila bagay na trabaho sa akin ang maging isang modelo, pero ang totoo niyan ang hinangad ko nga ang maging designer, at isa lang ang jewelry design ang alam ko. Marami naman akong nakita na maari kong pag-applayan ng personal. Kaya nagpahatid ako kay Manong, ngunit sa kasamaang palad… Naubos ang oras ko, kapag nakikita ako ng mga mag-iinterview sa akin, kaagad
(Sera POV)Pinuntahan nga namin ni Kuya Ruel kung nasaan si Lolo… Wala nga siyang malay… Sinabi naman ng doctor na malapit na itong magising dahil araw-araw maganda ang progress na ipinapakita nito. Yun ang magandang balita na narinig ko sa buong araw.Ang pangalan nito si Lolo Theo, marami ang nakapagsabi na ito daw ang kasama ko palagi, bago pa man ako damputin at ampunin ng mag-asawang Mendevil. Kumpirmado, dahil nga sa mga CCYV footage na nagawa pang i-retrieve kahit matagal na ito.“Maraming salamat talaga Kuya Ruel.” Na ang luha ko ngayon ay dahil sa kaligayahan na nararamdaman ko.“Shhh. Tatangapin ko lang yan Sera, kung sasamahan mo akong kumain ng hapunan. Gutom na din talaga ako.”“Sige Kuya… Pero… Baka ano na naman ang isipin ni Nathaniel kung…”“Kapag sumulpot siya ulit, ako ang unang susuntok sa kanya.&nbs
(Sera POV)“Sige ka Sera, kung nais mo talagang lumuhod dyan, edi manatili kang lumuhod. Akala mo naman maniniwala si Nathaniel sa mga sasabihin mo. Hinding-hindi. Galit na galit siya sayo. Hindi ka niya mapapatawad dahil sinaktan mo ako. Ahahaha.”Napatitig lamang ako sa kanya. Alam kong may-araw din si Ate Wilma. Mas malala pa sa nangyayari ngayon sa akin.“Ako na muna ngayon Sera ang magpapaligaya sa asawa mo ha. Soon to be husband ko na din naman.” At tuluyan na siyang pumasok sa loob ulit.Di ko na pinatulan si Wilma dahil masama na ang aking pakiramdam. Nathaniel akala ko ba… Ang usapan natin hangang tumila ang ulan? Nasaan ka na ngayon? Ang baby natin, kailangan mo siya sagipin sa inang nais ngang patunayan sayo na nagsasabi ng totoo. Nasaan ka na… At muli na naman pumatak ang luha sa aking pisngi na akala ko ubos na.Hindi ko na maramdaman ang aking kamay
(Nathaniel POV)Nang magsidatingan ang mga doktor muli nila akong pinalabas sa silid.“Anong nangyayari sa asawa ko?!” Pagwawala ko nga bigla.Ano ito Sera, bakit mo ako pinaparusahan ng ganito. Fuck!“Sigurado ka ba Secretary Taki na sila na ang pinakamagaling na mga doktor dito?! Kung kailangan kumuha ng doktor sa ibang bansa, gawin mo!” At hindi ko na nga masyado iniisip ang ideyang ito. Labis lang talaga ako nag-aalala para sa asawa ko. Wag ka namang ganito Sera. Please lang…At naalala ko ang mga kataga niya… Kung mamatay ba siya magiging concern ba ako sa kanya? Bulshit. Hindi niya yun kailangan na tanungin sa akin, dahil kahit sa kamatayan, hahabulin ko siya. Akin lang siya.Nang may dumating na grupo ng mga doktor, at nagulat ako ng biglang may lumapit sa akin at kinuwelyuhan ako. Si Ruel…“Anong ginawa mo sa kapatid ko?!”K
(Sera POV)Bumalik si Nathaniel at masaya niya akong tinulungan sa pag-upo, saka personal nitong inayos ang bed table, at nilapag sa harapan ko ang niluto niya.“Thank you.”“Nope. Thank you Sera. Kumain ka ng madami Mrs. Yao.” Napatango ako sa kanya. Kikilos na sana ako para hawakan ang kutsara ng naunahan niya ako, at… “Ako na lang ang susubo sayo, hindi ka pa masyado magaling.”“Kaya kong kumain mag-isa.”“Hindi. Kain…” Na inihipan nga muna niya ang pagkain sa kutsara saka… isusubo na sa akin. “Magpagaling ka Sera, ng sabay natin sabihin kay Dad ang tungkol sa hinahangad niyang regalo mula sa atin.”Napangiti na lamang ako sa sinabi ni Nathaniel. Sinubuan nga niya ako hangang sa maubos ang laman ng bowl. “Thank you. Tatlong araw daw akong walang malay…”Napatango siya. &ldqu
(Wilma POV)Pero dapat magkunwari parin akong pinagtatakpan si Sera.“Nathaniel, hindi ko alam ang pinagsasabi mo. Sino? Sinong tinutulungan ko? Mali ka ata sa mga narinig mo.” Kaya ang emotion ni Nathaniel, dismayado siya dahil patuloy ko ngang tinatakpan ang kasinungalingan ni Sera.“Wilma, narinig ko ang lahat ng pinag-usapan ninyo ng doktor ni Sera, pero bakit patuloy mo parin tinatakpan sa mismong mukha ko ang babaing yun. Please, ayoko ng mga manloloko. Fuck.” Mahina niyang mura. Paano yan Sera, tuluyan na nga atang nadismaya sayo si Nathaniel. Akin si Nathaniel. Akin.Napailing ako. Ang pinagtatangol ko dito, para makita ni Nathaniel na may concern ako sa kapatid ko at hindi ko siya magagawang sirain. Tiwala niya. Ako ang dapat pagkatiwalaan niya sa huli.“Nathaniel, hindi ako magsisinungaling sayo. Paano ko magagawang magsinungaling sayo?”“Wilma naman,
(Sera POV)Alang-alang sa dinadala ko, kailangan kong mabuhay nga ng matiwasay.Sa pamamalagi ko sa bahay namin ni Nathaniel, winaldas ko ang oras sa pag-aaral ng mga bato at mineral. Medyo nacurious din ako sa mga mineral na makukuha sa mga halaman at puno. May kung ano sa aking isipan na bakit hindi na lang ako gumawa ng pabango… Pabango na maari pang mapanatili, kahit wala na ako. Natawa ako sa ideya, at bago ko pa man patulan… biglang may kumatok sa may pinto.“Pasok…”“Madam Yao, tawag mula sa security sa may gate. Nais daw kayo dalawin ng kapatid niyong si Ruel, saka may kasama siyang doktora… Gail ang pangalan. Kaibigan niyo daw.”“Ahh. Doktor ko sila, maari niyo silang patuluyin.”Kaya nagmadali akong bumaba para salubungin sila, at ng makita ko na ang sasakyan ni Kuya Ruel, napangiti ako.Tinignan ng dalawa ang kalagayan ko&he
(Nathaniel POV)Masayang-masaya si Wilma dahil nga sa pasalubong na dala ko para sa kanya. Ngunit… “Halos lahat ng ‘to para sa baby Nathaniel… Nasaan yung para sa akin? Sa mommy ng baby mo?”Pero ng mapansin niyang hindi ko gusto ang tanong niya, “Syempre sapat na sakin Nathaniel na ligtas kang nakauwi. Maraming salamat dito.”Na dinaanan ko lang nga sa kanya dahil pinilit ako nito kagabi na ako mismo ang maghatid ng mga yun sa harapan niya. Wala na akong sinabi sa kanya at dumiretso na nga sa sasakyan ng hinabol ako nito…“Hindi mo ba muna ako sasamahan sa prenatal check-up? Matagal nang hindi mo ako sinamahan.”At alam kong hindi niya tatangapin ang pagtangi ko. Wala akong nagawa kundi samahan ito, at di ko sinasadyang naiwan ang phone ko ng kunin ko ang result niya. Nang pabalik na ako, nakita kong sinagot niya ang tawag…Umangat ang panin