(Sera POV)
Bumalik si Nathaniel at masaya niya akong tinulungan sa pag-upo, saka personal nitong inayos ang bed table, at nilapag sa harapan ko ang niluto niya.
“Thank you.”
“Nope. Thank you Sera. Kumain ka ng madami Mrs. Yao.” Napatango ako sa kanya. Kikilos na sana ako para hawakan ang kutsara ng naunahan niya ako, at… “Ako na lang ang susubo sayo, hindi ka pa masyado magaling.”
“Kaya kong kumain mag-isa.”
“Hindi. Kain…” Na inihipan nga muna niya ang pagkain sa kutsara saka… isusubo na sa akin. “Magpagaling ka Sera, ng sabay natin sabihin kay Dad ang tungkol sa hinahangad niyang regalo mula sa atin.”
Napangiti na lamang ako sa sinabi ni Nathaniel. Sinubuan nga niya ako hangang sa maubos ang laman ng bowl. “Thank you. Tatlong araw daw akong walang malay…”
Napatango siya. &ldqu
(Wilma POV)Pero dapat magkunwari parin akong pinagtatakpan si Sera.“Nathaniel, hindi ko alam ang pinagsasabi mo. Sino? Sinong tinutulungan ko? Mali ka ata sa mga narinig mo.” Kaya ang emotion ni Nathaniel, dismayado siya dahil patuloy ko ngang tinatakpan ang kasinungalingan ni Sera.“Wilma, narinig ko ang lahat ng pinag-usapan ninyo ng doktor ni Sera, pero bakit patuloy mo parin tinatakpan sa mismong mukha ko ang babaing yun. Please, ayoko ng mga manloloko. Fuck.” Mahina niyang mura. Paano yan Sera, tuluyan na nga atang nadismaya sayo si Nathaniel. Akin si Nathaniel. Akin.Napailing ako. Ang pinagtatangol ko dito, para makita ni Nathaniel na may concern ako sa kapatid ko at hindi ko siya magagawang sirain. Tiwala niya. Ako ang dapat pagkatiwalaan niya sa huli.“Nathaniel, hindi ako magsisinungaling sayo. Paano ko magagawang magsinungaling sayo?”“Wilma naman,
(Sera POV)Alang-alang sa dinadala ko, kailangan kong mabuhay nga ng matiwasay.Sa pamamalagi ko sa bahay namin ni Nathaniel, winaldas ko ang oras sa pag-aaral ng mga bato at mineral. Medyo nacurious din ako sa mga mineral na makukuha sa mga halaman at puno. May kung ano sa aking isipan na bakit hindi na lang ako gumawa ng pabango… Pabango na maari pang mapanatili, kahit wala na ako. Natawa ako sa ideya, at bago ko pa man patulan… biglang may kumatok sa may pinto.“Pasok…”“Madam Yao, tawag mula sa security sa may gate. Nais daw kayo dalawin ng kapatid niyong si Ruel, saka may kasama siyang doktora… Gail ang pangalan. Kaibigan niyo daw.”“Ahh. Doktor ko sila, maari niyo silang patuluyin.”Kaya nagmadali akong bumaba para salubungin sila, at ng makita ko na ang sasakyan ni Kuya Ruel, napangiti ako.Tinignan ng dalawa ang kalagayan ko&he
(Nathaniel POV)Masayang-masaya si Wilma dahil nga sa pasalubong na dala ko para sa kanya. Ngunit… “Halos lahat ng ‘to para sa baby Nathaniel… Nasaan yung para sa akin? Sa mommy ng baby mo?”Pero ng mapansin niyang hindi ko gusto ang tanong niya, “Syempre sapat na sakin Nathaniel na ligtas kang nakauwi. Maraming salamat dito.”Na dinaanan ko lang nga sa kanya dahil pinilit ako nito kagabi na ako mismo ang maghatid ng mga yun sa harapan niya. Wala na akong sinabi sa kanya at dumiretso na nga sa sasakyan ng hinabol ako nito…“Hindi mo ba muna ako sasamahan sa prenatal check-up? Matagal nang hindi mo ako sinamahan.”At alam kong hindi niya tatangapin ang pagtangi ko. Wala akong nagawa kundi samahan ito, at di ko sinasadyang naiwan ang phone ko ng kunin ko ang result niya. Nang pabalik na ako, nakita kong sinagot niya ang tawag…Umangat ang panin
(Ruel POV)Si Sera na ata ang babaing pinakamartyrl na nakilala ko. Kahit buhay niya ilalagay sa alanganin dahil lang sa pagmamahal niya sa lalaking yun. Tss. Bulshit. Sa mga sinabi ni Sera, kahit nga di magaganda ang lumalabas sa bibig niya, nanatili parin sa kanyang mukha ang kagalakan…Matalino naman siya pero hindi ko inaasahan na magiging tanga siya sa pag-ibig. Sabagay nga nakakatanga naman talaga ang pag-ibig, kahit ako walang ligtas… Naiinis lang ako sa pinapakitang prinsipyo ni Sera. Nadudurog ang puso ko para sa kanya.Gaano ba siya katanga?Gaano ba niya kamahal ang walang kwentang si Nathaniel na nagagawa pa talagang isipin niyang magiging masaya siya kahit nga mamatay siya. Bulshit.Tss. Hindi ako susuko, bibigyan ko siya ng rason para isipin niya na kailangan nitong pahabain ang kanyang buhay at mamulat siya sa katotohanan na hindi deserve ni Nathaniel ang pagmamah
(Sera POV)Dahil nais kong tumakas kay Nathaniel, at baka may gawin pa siyang hindi maganda sa anak ko… ‘At gagawin ko lang ito para sa aking anak…’ Nagtangkang lumapit si Nathaniel at kinalmot ko nga ang kamay niya saka ito itinulak. Dali-dali akong lumabas sa silid na hindi nililingon si Nathaniel.“Madam Yao…” Gulat na bati sa akin ni Mrs. Dorris, ngunit kaagad ko naman itong dinaanan. Dumiretso ako sa may parking area na kita ko ngang hinahabol na ako ni Nathaniel. Lumapit ako sa key box at kinuha ang isang susi na alam ko para yun sa motorsiklo. Thank you Kuya Ruel sa haba ng pasensya mo na turuan ako kung paano gamitin ang ganitong klaseng sasakyan.“Sera! Delikado ang ginagawa mo!” Malapit na sa akin si Nathaniel, at binuhay ko nga ito. Humarang siya sa dadaanan ko.“Huwag mo akong subukan Nathaniel… Hindi ako buntis!&rdquo
(Sera POV)Kaagad naman ako natangap sa trabaho bilang waiter, pero paulit-ulit akong tinanong ng Manager kung sigurado ba talaga ako na pagiging waitress lang ang hangad ko. Ngumiti na lamang ako sa kanya, at yun…“Maari ka nang magsimula mamaya. Pero kung nais mong malaki ang mai-uwi mo, may challenge ako para sayo. At sa tingin ko makakabenta ka sa mga mayayaman naming customer. Heto ang mga red wine, na mataas ang halaga, at dahil riyan malaki ang commission mo. Ang isang bucket, agad kang yayaman. Ano deal?” Ang Manager ko na nagmimistula na ngang babae pero hindi parin niya maitago ang kakisigan ng boses nito.“Sige po. Hindi ko po uurungan ang challenge niyo sa akin.”“Ganyan nga Dear. Wag mo akong dismayahin, gaya ng ginawa ng iba riyan. Tumagal na halos ilang taon sa shelf yang mga red wine. Go dear.”Kaya kinagabihan nga, di ako sanay sa aura ng nig
(Sera POV)“Fuck!” Usal ng lalaking nakabanga ko. At nang umangat ang aking paningin… Ako ba yung hindi nakakita sa pagsulpot niya. “Nadumihan mo Miss ang sapatos ko!”Pero biglang nagbago ang paningin niya sa akin na parang nakilala niya ako… Ngunit hindi ko naman siya kilala.“Kapatid ka ni Dra. Wilma diba? Yung Miss Universe na palpak at inuwi ang korona niya para lang makapag-asawa ng matiwasay. Ngunit sa huli, parang walang titirahin sayo ang kapatid mo. Ngayon, dahil nadumihan mo ang sapatos ko… Linisin mo sa pamagitan ng iyong dila. Magandang ideya yun hindi ba Miss? Ah Sera ang pangalan mo. Sera.”“Sino ka?” Titig ko sa mga mata niya. Sa oras na ito, nais ko ngang magwala. Bakit ang daming demonyo sa paligid ko!“Ah kaibigan ng at—.”“Nathaniel naman! Wag ka nang—.” Natigilan ito dahil bigla ngang lu
(Sera POV)Tahimik akong naiyak sa loob ng sasakyan dahil sa sakit na nararamdaman ko. Ang dumurugong kamay at ang sumasakit kong tiyan, na pakiramdam ko mahihiwa ako sa dalawa. Namalayan ko na lamang nasa harapan na kami ng pamamahay ni Nathaniel.Kaagad niya akong binuhat palabas sa sasakyan, at nagulat nga si Mrs. Dorris sa akin… Duguan ang aking damit… Walang salitang lumabas kay Nathaniel, diretso siyang pumunta sa silid nito, at patungo sa bathtub na inihiga nga ako nito.Nanghihina ako ng sobra…Nang maramdaman ko na lang sa aking katawan ang biglaang pagragasa ng tubig… Saka kinuha ni Nathaniel ang shower, at parang galit na galit ako nitong nais na paliguan. Nagpupumiglas ako. Pakiramdam ko malulunod ako sa ginagawa ni Nathaniel…Hangang sa…“Sera, bakit hindi ka makapaghintay? Kung ano-ano agad ang ginawa mo kasama ang hampaslupang yun. Mapapatay ko tala