(Sera POV)
“Fuck!” Usal ng lalaking nakabanga ko. At nang umangat ang aking paningin… Ako ba yung hindi nakakita sa pagsulpot niya. “Nadumihan mo Miss ang sapatos ko!”
Pero biglang nagbago ang paningin niya sa akin na parang nakilala niya ako… Ngunit hindi ko naman siya kilala.
“Kapatid ka ni Dra. Wilma diba? Yung Miss Universe na palpak at inuwi ang korona niya para lang makapag-asawa ng matiwasay. Ngunit sa huli, parang walang titirahin sayo ang kapatid mo. Ngayon, dahil nadumihan mo ang sapatos ko… Linisin mo sa pamagitan ng iyong dila. Magandang ideya yun hindi ba Miss? Ah Sera ang pangalan mo. Sera.”
“Sino ka?” Titig ko sa mga mata niya. Sa oras na ito, nais ko ngang magwala. Bakit ang daming demonyo sa paligid ko!
“Ah kaibigan ng at—.”
“Nathaniel naman! Wag ka nang—.” Natigilan ito dahil bigla ngang lu
(Sera POV)Tahimik akong naiyak sa loob ng sasakyan dahil sa sakit na nararamdaman ko. Ang dumurugong kamay at ang sumasakit kong tiyan, na pakiramdam ko mahihiwa ako sa dalawa. Namalayan ko na lamang nasa harapan na kami ng pamamahay ni Nathaniel.Kaagad niya akong binuhat palabas sa sasakyan, at nagulat nga si Mrs. Dorris sa akin… Duguan ang aking damit… Walang salitang lumabas kay Nathaniel, diretso siyang pumunta sa silid nito, at patungo sa bathtub na inihiga nga ako nito.Nanghihina ako ng sobra…Nang maramdaman ko na lang sa aking katawan ang biglaang pagragasa ng tubig… Saka kinuha ni Nathaniel ang shower, at parang galit na galit ako nitong nais na paliguan. Nagpupumiglas ako. Pakiramdam ko malulunod ako sa ginagawa ni Nathaniel…Hangang sa…“Sera, bakit hindi ka makapaghintay? Kung ano-ano agad ang ginawa mo kasama ang hampaslupang yun. Mapapatay ko tala
(Sera POV)Natatakot ako na baka ano pa ang gawin ng mga doktor na ito sa aking pinagbubuntis. Hindi ko na rin ata kailangan na maniwala kay Nathaniel… Durog na ang tiwala ko sa kanya.“Umalis kayo ngayon din!” At ng hindi pa sila umaalis, kinuha ko ang isang picture frame na pekeng larawan namin ni Nathaniel na kunyari masaya kami noong araw ng kasal namin. “Alis!”Saka nabasag ito sa harapan nila.“Umalis na muna kayo.” Si Mrs. Dorris na ang mismong nagkumbinsi sa kanila. “Magpapatawag na lang ako ulit.”At ng umalis sila… Maririnig sa silid ang iyak ko. Hinayaan lang ako ni Mrs. Dorris… Hangang sa…“Madam Yao, makakasama sa baby niyo ang pag-iyak niyong ganyan, at kapag hindi ninyo hinayaan na tignan ng doktor.”“Mas makakasama sa baby ko, kapag hinayaan ko sila na tignan ako. Kaya please Mrs. Dorris wag niyo
(Sera POV)Kumain kami ng agahan ni Nathaniel na nakasuot na nga ito ng kanyang business suit, di kami umimik sa isat-isa. Hangang sa natapos nga ito, at tinitigan lang ako saka lumabas na nga ng bahay. Sa pag-alis ni Nathaniel, muli kong tinawagan si Dra. Gail… Ang tungkol kay Lolo Theo, at hawak ko nga ang ATM na binato sa akin ni Nathaniel… Wala eh, kailangan kong lunukin ang aking pride. Kailangan ko ng pera.“Bessy, tinake-over na ng asawa mo ang pagpapagamot kay Lolo Theo. Wala na akong nagawa.” Nanghina din ako sa aking narinig. “Pero maayos na ngayon ang Lolo Theo mo.”Napabuntong-hininga na lamang ako. Kapag laging ganito, palagi akong mahuhulog sa palad ni Nathaniel at Wilma. Mga bagay na maari nilang ipang-blackmail sa akin. Sana nga talaga walang gawing masama si Nathaniel kay Lolo Theo.“Sige Gail. Maraming salamat.”“Ikaw? Kamusta k
(Sera POV)Bakit napakagaan ng pakiramdam ko bigla sa isang stranghera ngunit kilala namang si Miss Loreen? Ang boses nito parang bumubulong sa akin na wag masyadong maging malumbay at wag mawalan ng pag-asa. Para bang supporta ng isang ina sa kanyang anak.At sa iniisip kong ito, parang nahihibang tuloy ako.Nang dumating ang kanyang secretarya, aalis na sana kami sa opisina niya ng… “Ah, Miss Sera, gusto mo bang sumama sa akin kumain ng lunch ng mapag-usapan natin maigi, ang gusto ko sanang desenyo para sa anak ko? At yun nga ang una mong task.”Mayroon siyang anak?“Kaarawan niya sa Sabado, kaya as soon as possible gusto ko sanang matapos mo yun, at may tiwala ako sa mga design mo.”“Sige po Ma’am Loreen, pag-usapan po natin mamaya.”“See yah then.” Na kung may ano sa puso ko na parang bumalot ng kaligayahan. Ewan ko, parang masaya lang ako
(Wilma POV)Syempre kunyari lang ako nahimatay, ngunit kailangan ko ngang panghawakan ang pagkukunwaring yun, hangang sa magdesisyon si Nathaniel na iwan ang supresa niyang ito kay Sera. Punye*ta, kailangan ko pa talaga itong gawin, eh may pupuntahan akong party mamaya. Ano ba ang gagawin kong palusot kay Nathaniel. Haist.Pero wagi talaga ang drama ko. Nakaladkad ko pabalik sa lungsod si Nathaniel… At kawawang Sera. Sisiguraduhin ko na wala siyang asawa na magce-celebrate ng kanyang kaarawan. Puny*ta siya.Tinignan ako ng doktor at alam na nito ang sasabihin. Depression at anxiety. Simpleng mga dahilan para mag-alala sayo ang isang tao. “Kailangan niyo alagaan ang inyong asawa, kung hindi ang emotion niya maaring ito ang maging dahilan para magkaroon siya ng miscarriage. Sana hindi na ito mauulit.”Asawa. Ahahaha. Ang very good talaga ng doktor na ito. Dahil diyan, sa susunod na buwan sigura
(Sera POV)“Si Mommy?” Napatango ako. “Paano ka naman niya—. Ayon si Mommy.” Na umalis nga ito sa harapan ko, at iniwan si Wilma na pinaglalaruan ang hawak niyang wine glass. May ibinulong si Ria sa kanyang ina, at hindi ko inaasahan nang mapalingon si Madam Loreen sa direksyon ko, nagbago ang expression nito. Kasama si Ria, lumapit ito sa akin.Ngumiti parin ako sa kanya at babatiin ko sana ng…“Ms. Mendevil, please umalis ka na ngayon din.” Mahinahon na sinabi ni Madam Loreen sa harapan ko, ngunit halatang nagpipigil lamang siya. “Triple ang ibabayad ko sa mga desenyo mo, lalo na sa suot ng anak kong kwintas.” Napatitig si Ria sa napakaganda niyang kwintas.“Siya ang may gawa nito?!”Ngunit hindi ito pinansin ni Madam Loreen, kundi pinagpatuloy ang sinasabi niya sa akin. “Please lang din Ms. Mendevil wag ka nang lumapit sa akin, at baka m
(Nathaniel POV)Palaisipan sa akin ang sinabi ni Sera. Hindi nga naman niya magagawang ganto ang magiging sampal niya kay Wilma. Kung nangyari ito sa pamamahay ng mga Valeria, siguradong walang sulok na hindi nakunan ng CCTV camera.“Masakit Nathaniel… Aray.” Dahil ginagamot ko nga siya. “Sa tingin ko maliligo na lang ako.”Napatango ako at binitiwan na nga ang bulak. Nang biglang ngumiti si Wilma. “Sa tingin mo Nathaniel, mas maganda diba na samahan mo ako maligo?”Ngumisi lamang ako. Magandang ideya yun kung asawa ko ang aking kasama. Ngunit hindi ko kailangan na magpahalata. Baka ano pa ang gawin niya sa kanyang sarili kapag hindi ako nag-ingat sa kilos at sasabihin ko sa kanya. Ngunit kapag nasagad ako, ikukulong ko ang babaing ‘to sa silid hangang hindi nga niya magawang saktan ang sarili at dinadala niya.“Baka tumagal tayo sa loob Wilma. Hindi maganda sayo.
(Sera POV)Dahil hindi ko makontact si Nathaniel, tinawagan ko na lamang si Dra. Gail.“Alam mo ba kung nasaan ang Lolo Theo ko?”“Oo. Bakit anong nangyari Sera? Sa tono ng boses mo parang mayroong mali.”“May tumawag sa akin.” Sobra na nga akong kinakabahan at sana naman hindi lang ito isang scam calls. Wag ang lolo Theo ko please. “Nasa kanila daw si Lolo Theo, at hinihingan nila ako ng sampung million.”“What?!”“Sabihin mo sa akin ang address ng hospital at pupunta ako doon, kahit nga pinagbabawalan ako ni Nathaniel.”“Hindi mo ba muna tatawagan si Nathaniel?”“Kanina pa ako tumatawag, hindi niya sinasagot.”“Sige itetext ko sayo ang address.”“Thank you.”Nakuha ko nga ang mensahe ni Gail, at dali-dali akong nagpahanda ng sasakyan para n