(Sera POV)
Natatakot ako na baka ano pa ang gawin ng mga doktor na ito sa aking pinagbubuntis. Hindi ko na rin ata kailangan na maniwala kay Nathaniel… Durog na ang tiwala ko sa kanya.
“Umalis kayo ngayon din!” At ng hindi pa sila umaalis, kinuha ko ang isang picture frame na pekeng larawan namin ni Nathaniel na kunyari masaya kami noong araw ng kasal namin. “Alis!”
Saka nabasag ito sa harapan nila.
“Umalis na muna kayo.” Si Mrs. Dorris na ang mismong nagkumbinsi sa kanila. “Magpapatawag na lang ako ulit.”
At ng umalis sila… Maririnig sa silid ang iyak ko. Hinayaan lang ako ni Mrs. Dorris… Hangang sa…
“Madam Yao, makakasama sa baby niyo ang pag-iyak niyong ganyan, at kapag hindi ninyo hinayaan na tignan ng doktor.”
“Mas makakasama sa baby ko, kapag hinayaan ko sila na tignan ako. Kaya please Mrs. Dorris wag niyo
(Sera POV)Kumain kami ng agahan ni Nathaniel na nakasuot na nga ito ng kanyang business suit, di kami umimik sa isat-isa. Hangang sa natapos nga ito, at tinitigan lang ako saka lumabas na nga ng bahay. Sa pag-alis ni Nathaniel, muli kong tinawagan si Dra. Gail… Ang tungkol kay Lolo Theo, at hawak ko nga ang ATM na binato sa akin ni Nathaniel… Wala eh, kailangan kong lunukin ang aking pride. Kailangan ko ng pera.“Bessy, tinake-over na ng asawa mo ang pagpapagamot kay Lolo Theo. Wala na akong nagawa.” Nanghina din ako sa aking narinig. “Pero maayos na ngayon ang Lolo Theo mo.”Napabuntong-hininga na lamang ako. Kapag laging ganito, palagi akong mahuhulog sa palad ni Nathaniel at Wilma. Mga bagay na maari nilang ipang-blackmail sa akin. Sana nga talaga walang gawing masama si Nathaniel kay Lolo Theo.“Sige Gail. Maraming salamat.”“Ikaw? Kamusta k
(Sera POV)Bakit napakagaan ng pakiramdam ko bigla sa isang stranghera ngunit kilala namang si Miss Loreen? Ang boses nito parang bumubulong sa akin na wag masyadong maging malumbay at wag mawalan ng pag-asa. Para bang supporta ng isang ina sa kanyang anak.At sa iniisip kong ito, parang nahihibang tuloy ako.Nang dumating ang kanyang secretarya, aalis na sana kami sa opisina niya ng… “Ah, Miss Sera, gusto mo bang sumama sa akin kumain ng lunch ng mapag-usapan natin maigi, ang gusto ko sanang desenyo para sa anak ko? At yun nga ang una mong task.”Mayroon siyang anak?“Kaarawan niya sa Sabado, kaya as soon as possible gusto ko sanang matapos mo yun, at may tiwala ako sa mga design mo.”“Sige po Ma’am Loreen, pag-usapan po natin mamaya.”“See yah then.” Na kung may ano sa puso ko na parang bumalot ng kaligayahan. Ewan ko, parang masaya lang ako
(Wilma POV)Syempre kunyari lang ako nahimatay, ngunit kailangan ko ngang panghawakan ang pagkukunwaring yun, hangang sa magdesisyon si Nathaniel na iwan ang supresa niyang ito kay Sera. Punye*ta, kailangan ko pa talaga itong gawin, eh may pupuntahan akong party mamaya. Ano ba ang gagawin kong palusot kay Nathaniel. Haist.Pero wagi talaga ang drama ko. Nakaladkad ko pabalik sa lungsod si Nathaniel… At kawawang Sera. Sisiguraduhin ko na wala siyang asawa na magce-celebrate ng kanyang kaarawan. Puny*ta siya.Tinignan ako ng doktor at alam na nito ang sasabihin. Depression at anxiety. Simpleng mga dahilan para mag-alala sayo ang isang tao. “Kailangan niyo alagaan ang inyong asawa, kung hindi ang emotion niya maaring ito ang maging dahilan para magkaroon siya ng miscarriage. Sana hindi na ito mauulit.”Asawa. Ahahaha. Ang very good talaga ng doktor na ito. Dahil diyan, sa susunod na buwan sigura
(Sera POV)“Si Mommy?” Napatango ako. “Paano ka naman niya—. Ayon si Mommy.” Na umalis nga ito sa harapan ko, at iniwan si Wilma na pinaglalaruan ang hawak niyang wine glass. May ibinulong si Ria sa kanyang ina, at hindi ko inaasahan nang mapalingon si Madam Loreen sa direksyon ko, nagbago ang expression nito. Kasama si Ria, lumapit ito sa akin.Ngumiti parin ako sa kanya at babatiin ko sana ng…“Ms. Mendevil, please umalis ka na ngayon din.” Mahinahon na sinabi ni Madam Loreen sa harapan ko, ngunit halatang nagpipigil lamang siya. “Triple ang ibabayad ko sa mga desenyo mo, lalo na sa suot ng anak kong kwintas.” Napatitig si Ria sa napakaganda niyang kwintas.“Siya ang may gawa nito?!”Ngunit hindi ito pinansin ni Madam Loreen, kundi pinagpatuloy ang sinasabi niya sa akin. “Please lang din Ms. Mendevil wag ka nang lumapit sa akin, at baka m
(Nathaniel POV)Palaisipan sa akin ang sinabi ni Sera. Hindi nga naman niya magagawang ganto ang magiging sampal niya kay Wilma. Kung nangyari ito sa pamamahay ng mga Valeria, siguradong walang sulok na hindi nakunan ng CCTV camera.“Masakit Nathaniel… Aray.” Dahil ginagamot ko nga siya. “Sa tingin ko maliligo na lang ako.”Napatango ako at binitiwan na nga ang bulak. Nang biglang ngumiti si Wilma. “Sa tingin mo Nathaniel, mas maganda diba na samahan mo ako maligo?”Ngumisi lamang ako. Magandang ideya yun kung asawa ko ang aking kasama. Ngunit hindi ko kailangan na magpahalata. Baka ano pa ang gawin niya sa kanyang sarili kapag hindi ako nag-ingat sa kilos at sasabihin ko sa kanya. Ngunit kapag nasagad ako, ikukulong ko ang babaing ‘to sa silid hangang hindi nga niya magawang saktan ang sarili at dinadala niya.“Baka tumagal tayo sa loob Wilma. Hindi maganda sayo.
(Sera POV)Dahil hindi ko makontact si Nathaniel, tinawagan ko na lamang si Dra. Gail.“Alam mo ba kung nasaan ang Lolo Theo ko?”“Oo. Bakit anong nangyari Sera? Sa tono ng boses mo parang mayroong mali.”“May tumawag sa akin.” Sobra na nga akong kinakabahan at sana naman hindi lang ito isang scam calls. Wag ang lolo Theo ko please. “Nasa kanila daw si Lolo Theo, at hinihingan nila ako ng sampung million.”“What?!”“Sabihin mo sa akin ang address ng hospital at pupunta ako doon, kahit nga pinagbabawalan ako ni Nathaniel.”“Hindi mo ba muna tatawagan si Nathaniel?”“Kanina pa ako tumatawag, hindi niya sinasagot.”“Sige itetext ko sayo ang address.”“Thank you.”Nakuha ko nga ang mensahe ni Gail, at dali-dali akong nagpahanda ng sasakyan para n
(Sera POV)“Sera puny*ta ka! Bitawan mo ako! Sino ka para saktan ako!” Na lalo kong idiniin ang pagkahila ng kanyang kulot na buhok. Sinusubukan man niya abutin ang aking buhok, ngunit hindi ko siya hinahayaan.“Hindi ako ang Punyeta dito Ate Wilma! Ikaw!”“Nathaniel! Tulungan mo ako! Tulungan ninyo ako! Sinasaktan ako ni Sera! Tulong!” Na humiyaw nga siya ng malakas upang lalo kong ilabas ang lahat ng sama kong loob kay Ate Wilma. Hindi pa nga ito sapat na ginagawa ko sa kanya. Puny*ta siya! Nagkakaganito ako dahil sa kanya…“Tinake advantage niyo ang isang kagaya kong ampon. Ngayon matitikman mo Wilma kung sino ang tinatapaktapakan mo! Ako pa yung walanghiya habang ikaw naman ang natulungan ng bone marrow ko! Niligtas ko ang buo mong pamilya ng ikinasal ako kay Nathaniel at isinuko ang pagiging malaya ko! Ikaw ang puny*ta~! Tapos sinasabi mo na may gusto sayo
(Nathaniel POV)Naniwala ako kay Sera, at ibinuhos ko nga ang tiwala ko sa kanya ng tawagan ko ang hospital. Yun na ang pagkakataon ko na tuluyang bitawan si Wilma, ngunit ano ito… Mas lalo pa niyang idiniin sa wala ang tiwala ko.Umiling ako sa kanya. Masakit, ngunit para kay Wilma, yun ang kailangan kong gawin.“Umuwi ka na ngayon din Sera. At kung hindi ka pa uuwi, wala ka nang mauuwian.”“At talagang pauwiin mo pa siya Nathaniel sa bahay mo? Nakita mo naman…”“Dra. Ruth, walang kaalam-alam ang Old Master Yao sa nangyayari ngayon sa relasyon namin ni Sera. Ayokong may mangyaring masama kay Wilma.” Saka ko tinitigan si Sera. “Ngunit Sera, kailangan mong itikom ang bibig mong yan. At aasahan ko din na lulubayan mo si Wilma.”(Sera POV)“Nathaniel… Sumasakit ang tiyan ko.” Si Ate
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang