Chapter 62

(Sera POV)

Bakit napakagaan ng pakiramdam ko bigla sa isang stranghera ngunit kilala namang si Miss Loreen? Ang boses nito parang bumubulong sa akin na wag masyadong maging malumbay at wag mawalan ng pag-asa. Para bang supporta ng isang ina sa kanyang anak.

At sa iniisip kong ito, parang nahihibang tuloy ako.

Nang dumating ang kanyang secretarya, aalis na sana kami sa opisina niya ng… “Ah, Miss Sera, gusto mo bang sumama sa akin kumain ng lunch ng mapag-usapan natin maigi, ang gusto ko sanang desenyo para sa anak ko? At yun nga ang una mong task.”

Mayroon siyang anak?

“Kaarawan niya sa Sabado, kaya as soon as possible gusto ko sanang matapos mo yun, at may tiwala ako sa mga design mo.”

“Sige po Ma’am Loreen, pag-usapan po natin mamaya.”

“See yah then.” Na kung may ano sa puso ko na parang bumalot ng kaligayahan. Ewan ko, parang masaya lang ako