Chapter 5

Farrel Juancho

It's been two weeks but I'm still here in Manila. My cousin Zavier is surprised because I stayed here in the city for too long. If he only knew what the reason was, he would definitely tease me again.

Ito kasi ang unang beses na tumagal ako rito. 1-3 days is the usual count that I stays here. Though, my Mom is very thankful for it, they got the chance to be with me. She's also giving suggestions on how can I find Bea.

Of course, hiring private investigator is on the list but I didn’t accept it. Gusto kong ako ang makatunton sa kung saan man lupalop ng Manila nakatira si Bea.

“Yes, fucker. Why’d you call?”

Pambungad na saad ni Zavier. It’s still early in the morning and I was greeted by his bitter voice.

“How’s your wife? I already missed her, can I visit?” para gaguhin pa siya lalo, dinagdagan ko pa ang pang-aasar ko sa kaniya.

“She’s having a morning sickness! You fucker, shut up!” ang huling narinig ko na lamang sa kabilang linya ay ang pagbagsak niya sa tawag.

Natawa na naman ako sa inaasta nito at napagpasyahan na bumisita sa kanila. I can imagine his reaction if ever he sees me in their house. Tsk. Napakaseloso.

“Mom, lalabas lang ako. I’ll just go visit Zavier.”

“Okay. You take care,” at humalik ito sa aking pisngi.

Lulan ng aking sasakyan ay tinahak ko ang daan palabas ng village at dumiretso sa bahay ng aking pinsan.

Dahil sa maaga pa ay maluwag pa ang highway kaya mabilis din akong nakarating sa kanila.

I beep at the entrance gate and when the security guard notice me, he immediately open it and give me the signal to get inside. After I parked my car, I went off, rang the doorbell.

Pagbukas ng pinto ay ang usapan na agad ng mag-asawa ang naririnig ko.

“Good Morning po Sir Juancho. Nasa dining area po sila Ma’am Vera, mag-aagahan.”

Tumango ako sa sinabi ng kasambahay at dumiretso roon. Habang papalapit sa entrance ng dining area ay naririnig ko ang nangingibabaw na boses ni Zavier.

“Hon, are you sure? Walang masakit sa’yo?”

“Zav, ano ka ba. Wala nga sabi e. It’s just morning sickness and it’s normal during the first month of pregnancy.”

“Okay, I’m just worried. Tell me if you’re not feeling well.”

They became silent afterwards and that’s my cue. Bakas ang gulat sa mukha ni Vera nang makita ako habang ang kaniyang asawa naman ay nakabusangot at hindi maipinta ang mukha.

“Hey, beautiful,” I greeted her and kissed her on the cheeks.

 “Hey, Zavier,” pagbaling ko naman sa kaniyang asawa.

“What are you doing here?” naaasar na tanong ng huli.

“I told you, bibisita ako ‘di ba?” sabay ngisi ko sa kaniya.

“Juancho, did you eat your breakfast? Come, join us,” pag-aalok ni Vera at nagpakuha pa siya ng isang plato, baso at kubyertos.

I gladly accepted it at akmang uupo na ako sa tabi ni Vera nang biglang magsalita si Zavier.

“Sit beside me, will you?!”

Napapailing akong lumipat sa kabila at umupo sa kanang bahagi. Nagsimula kaming kumain nang agahan at panaka-nakang nag-uusap kami ni Vera. We talked as if Zavier is not with us and the latter seems getting pissed of it.

“Aside from the fact that you want to visit US. What are the other reason why you came here?”

At heto na nga, hindi na nakatiis ang gago na sumabat sa aming usapan. Napunta ang tingin ko sa kaniya at ngumisi.

“Huwag mo nga akong ngisihan ng ganiyan! Tell me the reason why you’re here para makaalis ka na.”

“Zavier! Don’t be so rude,” pananaway ng asawa.

“Chill bro. Okay, I need your help,” pag-amin ko.

“Pwede ba muna natin tapusin itong agahan, bago kayo mag-usap na dalawa?”

Sumang-ayon kami sa itinuran ni Vera. Pagkatapos no’n ay hinayaan niya na kaming umakyat sa pribadong opisina ni Zavier.

“Wait, you don’t have work today?”

“Nag-day-off ako since Vera keep on votiming this earlier, I got so worried that’s why.”

“Oh, okay. So can you help me?”

“Tell me the exact problem and what can I do for you.”

“Let me tell you a story that happened two weeks ago and the reason why I am still here in Manila.”

So I started telling him. Isang ngisi ngunit may halong gulat ang mababakas sa mukha nito.

“Seriously? Crush? You’re too old for that fucker,” aniya.

“You had the same reaction as my mom. Ba’t ba hindi kayo naniniwala?”

“I can’t remember if I felt that to my wife. I just realize I love her.”

“Zav, we have different ways to be inlove. I may not be sure of this feeling but I know that it is not too shallow. May iba talaga sa kaniya kaya siguro nakuha niya atensiyon ko. Konting interaksiyon lang ang nangyari sa amin pero malalim na agad ang epekto sa akin,” paliwanag ko.

“Fine. Do you know her name?”

“Her name is Bea, that’s all I know.”

“How will you find her with that one word and three letters name?!” may kalakasan na saad nito at animo’y isa akong tanga sa harap niya.

“That’s why I’m here.”

“What? Ano naman kinalaman ko sa paghahanap mo sa kaniya? Why don’t you hire a private investigator?”

“I heard her saying to her nephew about ‘matatapos na rin si Lola’, like that. So I believe that her mother was the one who had an appointment that day in your hospital.”

“Oh, so want me to look for her mother’s record and see their address?” paglilinaw nito.

“Yes. You can do that, right?” umaasam kong tanong.

“Hm. Let’s see. Besides, it’s very confidential lalo na at hindi nila kilalang tao ang humihingi.”

Nakatanggap naman siya sa akin ng masamang tingin.

“What? I am telling the truth!”

“I know! But can’t you use your bossy attitude? Come on, Zavier. Just this once. Gusto ko lang patunayan kung ano ba itong nararamdaman ko,” I pleaded.

“Okay fine. But, I will do that tomorrow.”

“Why not now?” pangungulit ko pa.

“Do you have anything else to do? Why are you in a hurry?!”

“Two weeks na ako rito! Imagine, Lolo’s been the one who handle the factory. He’s too old to do that.”

“So? Nasasayangan ka naman pala sa araw na nandito ka, bakit hindi ka na lang bumalik sa Bulacan?”

“Enough with the questions, Zavier. Just do what I asked,” napipikang tugon ko.

“Hey! I am not your employee here,” naaasar na sagot niya sa akin.

“Maybe, but I am years older than you.”

“Fucker. You don’t even know her mother’s name. How can I look for their papers?”

Burn. He has a point, and I am sure that it’s only her mother’s name on the list.

“The only thing that might work for this FAVOR of yours is to visit the offices of the doctors one by one. Why didn’t you ask for her surname, anyway?” takang tanong niya. Inis akong tumingin dito.

“Except from the fact that I am feeling ashamed that time, I also don’t want her to get creepy about me, asking for her complete name.”

Hindi naman nakatakas sa akin ang pag-iling niya. “Ang sabihin mo, tinamaan ka ng pagkatorpe. You wasted the chance, Juancho,” pang-aasar pa nito.

“Damn you. Uuwi na ako. Just call me if you already have the information.”

“So bossy!”

Tuluyan na akong tumalikod at sumenyas na lang sa kaniya. Akala ko’y mananatili na siya ro’n, namalayan ko na lang na kasunod ko pala siya nang tangkain kong isara ang pinto.

“Have you forgotten me, dude? Tsk. I’ll come with you downstairs, baka kung anong gawin mo sa asawa ko.”

“Seloso,” ang naituran ko na lamang sa kaniyang sinabi. Napakagago, walang tiwala sa akin.

Nang makarating kami sa baba ay hindi namin naabutan doon si Vera, ang sabi ng kasambahay ay nandoon daw ito sa garden. Dumiretso kami at namataan namin itong nagdidilig ng mga halaman.

Siniko ako ni Zavier, nanganghulugan na manahimik ako.

“HON, Juancho will be going now.”

Humarap ito sa amin at ngumiti, “Oh, okay. You don’t want to stay here until lunch? Dito ka na kumain.”

“Su—” sasagot na sana ako ngunit isang pagsiko na naman ang natanggap ko.

Napangiwi ako dahil sa may kalakasan na pagsiko ng asawa nito bago sumagot. “No thanks, Vera. Next time na lang. I promised to my mom that I’ll go home to eat lunch with them.”

“Hm. It’s fine, you can visit here whenever you want. Ingat ka sa pag-drive. Hon, escort him, please?”

Labag man sa loob ay sumunod muli sa akin si Zavier.

“Why am I even doing this? Malaki ka na, bakit kailangan pa kitang ihatid sa sasakyan mo?!”

Tumawa ako at humarap sa kaniya ng makarating kami sa garahian, “Andres de saya ka kasi kaya ganoon!”

“You really are a fucker. Get lost!”

Nakaamba na itong manununtok kaya binuksan ko na ang pinto sa driver seat at pinaandar ang makina. Bumusina ako rito habang patuloy na minaniobra palabas ang sasakyan.

Wala pang ilang minuto palabas sa village nila ay nakatanggap ako ng tawag mula sa isa sa mga tauhan ko sa hacienda sa Bulacan.

“Hello, Samuel. Napatawag ka?” pagsagot ko sa tawag.

“Sir Juancho! Pasensiya po sa istorbo, pero po kasi. May problema po rito sa hacienda,” may kaba sa tono nito.

“Why? What happened?” nag-aalalang tanong ko.

“Sir, may nawawala po sa kwadra na limang kabayo. Iyong planta ng kape naman po, may sumabog na dalawang machine. Ngayong araw lang po siya parehong nangyari Sir. Nagulat nga po kaming lahat dito, umalis lang po kami saglit tumulong magbuhat, maayos pa po ang mga iyon at kompleto pa ang bilang ng kabayo,” nahihimigan ko ang takot at kaba sa boses ng binatilyo.

Napabuntong hininga naman ako at kinalma ang aking sarili. Itinabi ko na muna ang sasakyan sa gilid upang hilutin ang aking sintido. Hindi na ako nagdalawang isip pa.

“Samuel, I’ll be heading home today. Ready all our men and we’ll search for the missing horses and fix the machines. Wait me there,” pigil na galit ko, hindi sa kanila kung hindi sa taong may pakana nito.

I am sure that Lolo’s been stressing out right now kaya hindi na ako nag-atubili na sabihing uuwi ako. Tsk.

Seems like I’ll be gone for days? Weeks? Maybe a month. Until I find out whose the culprit of these mess.