Farrel Juancho
Lorena Cortes were busy roaming her eyes around the office. She’s astounded with the style and designs that are imprinted through the walls. After a minute, she then decided to looked at us.
Walang halo na kahit ano ang tingin niyang iyon. It’s just plain. Ibang-iba sa kaniyang ipinakita noong birthday ni Lolo at noong pumunta kami sa bahay niya.
“Let’s take a seat, shall we?” pang-aaya ko.
Agad itong sumunod at ako naman ay inalalayan si Bea. When we are all settled to our respective seats, she began to talk.
“I came here peacefully and without intention of causing a scene or harm to the both of you…”
Tahimik lamang kaming nakikinig ni Bea habang nakalagay sa aking hita ang magkahawak namin na mga kamay. She was also the one who commanded me to stay here beside her dahil baka raw may gawin si Lorena. My babe is tense, but she still manage to speak.
“Ano po ba ang pakay ninyo sa amin… o sa akin?”
Eana Beatrix Ilang araw na ang lumipas nang sinadya ako ni Lorena Cortes upang makausap ako at humingi sa akin ng tawad. Nang makauwi kami noong araw na iyon ay agad kong kinausap si Mama. “Bakit sa akin mo po pinapunta si Lorena?” “Tama lamang iyon, anak. Dahil ikaw mismo ang naapektuhan nang iwan tayo ng Papa mo.” “Ma, hindi po ba kayo ang mas nasaktan? Buntis ka pa po sa akin noong umalis si Papa, pero ako po ang pinakausap mo kay Lorena.” “Oo nga at nasaktan ako, anak. Pero mas mahalaga ang nararamdaman mo kaysa sa akin. Lumaki ka nang wala ang ama mo, tumatak sa isip mo na ayaw ka niya kaya siya umalis…. Kung napatawad mo na siya ay ganoon na rin ako.” Matapos kong marinig iyon sa kaniya ay gumaan na ang loob ko. Talagang ang swerte ko at namin nila kuya dahil wala siyang ibang kagustuhan at iniisip kundi ang kapakanan namin. Isa pa sa gumugulo sa akin sina Lucy at Kuya Arthur. Hanggang ngayon ay walang nasa
Eana Beatrix Mabilis ang mga pangyayari, namalayan ko na lang na tinatahak na namin ang daan papuntang hospital. Nanginginig ang aking mga kamay habang pinagmamasdan si Mama na wala pa rin malay. Naiiyak ako pero pinipigilan ko dahil hindi ito ang tamang oras para roon. Kasunod nang sinasakyan namin ang kotse nila Papa sa likod. Mabilis ang pagmamaneho ng dalawang sasakyan na para bang nakikipagkarera. Nakarating kami sa hospital at agad kaming bumaba, si Papa mismo ang nagbuhat at natawag ang atensiyon ng mga nurses doon. Itinakbo sa emergency room si Mama, hindi kami pinapasok at inabisuhan na hintayin na lang namin hanggang sa matapos. Pagod akong naupo sa waiting area. Si Papa ay palakad-lakad at ganoon din si Kuya Arthur. Si Lucy naman ay bakas pa rin ang ilang sa presensiya ni kuya ngunit may pag-aalala rin sa kaniya. Dinaluhan ako ni Juancho at niyakap. “K-kasalanan ko ito…” “Shh. Babe, walang may
Farrel Juancho A smile remained on my lips even after the call was over. I'm a man yet I couldn't help myself to feel the shudder feeling that only Beatrix can give. Her calling me babe... sent shivers to my body and I cannot stop my friend down there to be arouse and well, think of something. Beatrix will surely hit me if ever she hear me say this! "Tito, nasaan na po si Mama?" It was Artemis again. His innocent eyes are fixated on mine and the worry on his face is visible. "She's in the hospital, kiddo. Mamaya narito na rin sila," malambing kong sabi sa kaniya. "Miss ko na po siya, bawal po ang bata roon? Puntahan natin, Tito." He pleaded. "I miss her, too. Pero bawal kasi ang bata sa hospital. We'll just need to wait for her call, tapos susunduin natin sila, okay?" Napipilitan itong tumango at muling itinuon ang mata sa tv. Ito ang unang beses na pambatang palabas ang nangingibabaw sa buong sala. To up his moo
Eana Beatrix "Bakla ka! Ilang buwan lang ako nawala, pagbalik ko may jowa ka na!" Tumawa ako sa sinabing iyon ni Gaspar. Araw ngayon ng Linggo kaya malaya akong nakasama nang inaya ako nitong lumabas. Ang maghapon na bonding dapat namin nila Mama ay naging pagsimba na lang, dahil na rin sa kagustuhan namin na makapagpahinga pa ito. "Hindi pa naman kami matagal," tanging nasabi ko. "Naku, kung hindi pa ako tumawag, hindi ko pa malalaman ito! Grabe, ang tagal kong nawala tapos ni minsan hindi mo sa akin nabanggit ito kahit na minsan lang tayong nagkakausap? I'm hurt! Parang hindi tayo magkaibigan niyan!" aniya na may drama pang pahid sa mga pisngi. Kadarating lang niya galing Samar dahil doon daw siya inilagak pansamantala ng kaniyang boss sa parlor na pinagtatrabahuhan niya rito. Isang coffee shop na hindi nalalayo sa aming lugar ang napagkasunduan naming pagkitaan. "Ang drama mo, Gaspar! Nakakalimutan ko nga kasi banggit
Eana Beatrix "Care to explain what is the meaning of this, Beatrix?" galit ang may ari ng baritonong boses na iyon. Nanghilakbot ako sa nakikitang itsura ni Juancho. Mariin ang titig na ibinibigay niya kay Anton. Kung nakakapatay lamang ang mga iyon ay nakabulagta na siguro ang huli. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko kahit na sa loob loob ko ay natatakot ako. "Juancho, kumalma ka, please. Huwag na tayong gumawa ng eksena pa rito." Inilibot ko ang aking paningin at may mangila-ngilan na tao ang dumaraan at hinahabol kami ng tingin. "What do you expect me to feel, Bea? This guy brought you tears and sufferings! Anong gusto mong maging reaksiyon ko?" nagkikimpian ang mga ngipin nito habang nagsasalita. "Sorry, hindi kita nasabihan. Unexpected din kaming nagkita, kung gusto mo—" "Let go of her," madiin niyang pagputol sa dapat na sasabihin ko. Naramdaman ko ang pagluwag ng hawak ni Anton hanggang sa tuluy
Eana Beatrix Warning: Mature content ahead. Not suitable for younger audiences. Read at your own risk. Isang taon ang matulin na lumipas, at sa buong taon na iyon ay maraming nangyari. Tuluyan nang ibinenta ni Papa ang dati namin na bahay. Muling umusbong ang pagmamahalan nina Mama. Ikinatuwa iyon ni Lorena Cortes na noo'y nasa Canada pa rin. Sina Lucy at Kuya Arthur naman ay kaswal pa rin ang set-up. Iyon nga lang ay mas madalas na si Kuya sa bahay, bagay na ikinagagalit nina Papa. Si Anton at Artemis, hindi namin inaasahan na mapapalagay agad ang loob ng bata sa una. May mga araw na hinihiram siya ni Anton at doon pinapatulog at kapag uuwi na siya sa amin ay may baon na siyang mga kuwento tungkol sa kung ano ang ginawa niya roon. Kami naman ni Juancho, ganoon pa rin. May pagkakataon pa rin na inaasar niya ako kaya minsan ay 'di siya nakakaligtas sa paghahampas at kurot ko sa kaniya. Nagkaroon na rin kami ng bond
Farrel Juancho Nakangiti kong pinagmamasdan ang babaeng nakahiga sa kanang bahagi ng kama. After what she had experienced before, I cannot believe she let the situation lead us here. It felt surreal. Puno ng galak at kasiyahan ang puso ko ngayon. Indeed, all the wait that I've done before, it's all worth it. Hinayaan ko na muna siyang magpahinga. Alam kong pagod na pagod siya sa ginawa namin. How couldn't she? I didn't stop until she said she's tired. I chuckled at my own thoughts. I can't resist her body, that's all I know. Ngayon na nakita ko na at natikman ko na, I am sure that our room will fill by her moans. Artemis will gonna have lots of siblings. Tumayo ako mula sa pagkakahiga at isinuot ang roba na nakasabit malapit sa cr. Idinial ko ang numero ng room service at nagpahatid ng meryenda. Matapos ko roon ay ang sariling cellphone ko naman ang aking kinuha. Lumabas ako sa terrace. Pagbukas ko ng aking cellphone ay
Eana Beatrix Mataas ang sikat nang araw ngunit heto ako, patuloy na naglalakad-lakad sa gilid ng kalsada nag-aalok ng mga produktong pampaganda. Isa ito sa mga pinagkakakitaan ko ngayon upang masuportahan ang aking pamilya. Hindi naman sana talaga ganito ang buhay namin kung hindi lang kami iniwan nang magaling kong ama, pagkatapos malaman na buntis si inay sa akin, iwan ba naman kami. Hindi ko alam kung anong trip niya sa buhay at nagawa niyang asawahin si Mama pero iiwan niya rin pala sa huli. Ibang mga kalalakihan talaga ngayon, walang planong patagalin ang pinapasok na relasyon, puro pagpapasarap tapos sa huli mananakit. Kaya ako, malaking paalala ko sa aking sarili na ‘wag papasok sa relasyong walang kasiguraduhan, lalo na’t ayoko ng maulit ang nangyari noon. “Bea, hindi ka pa ba uuwi?” Umangat ang tingin ko sa aking katabi. Isa sa mga kasamahan ko sa pagtitinda. Tumingin ako sa mumurahing relos na nakasabit sa aking palapu
Farrel Juancho Nakangiti kong pinagmamasdan ang babaeng nakahiga sa kanang bahagi ng kama. After what she had experienced before, I cannot believe she let the situation lead us here. It felt surreal. Puno ng galak at kasiyahan ang puso ko ngayon. Indeed, all the wait that I've done before, it's all worth it. Hinayaan ko na muna siyang magpahinga. Alam kong pagod na pagod siya sa ginawa namin. How couldn't she? I didn't stop until she said she's tired. I chuckled at my own thoughts. I can't resist her body, that's all I know. Ngayon na nakita ko na at natikman ko na, I am sure that our room will fill by her moans. Artemis will gonna have lots of siblings. Tumayo ako mula sa pagkakahiga at isinuot ang roba na nakasabit malapit sa cr. Idinial ko ang numero ng room service at nagpahatid ng meryenda. Matapos ko roon ay ang sariling cellphone ko naman ang aking kinuha. Lumabas ako sa terrace. Pagbukas ko ng aking cellphone ay
Eana Beatrix Warning: Mature content ahead. Not suitable for younger audiences. Read at your own risk. Isang taon ang matulin na lumipas, at sa buong taon na iyon ay maraming nangyari. Tuluyan nang ibinenta ni Papa ang dati namin na bahay. Muling umusbong ang pagmamahalan nina Mama. Ikinatuwa iyon ni Lorena Cortes na noo'y nasa Canada pa rin. Sina Lucy at Kuya Arthur naman ay kaswal pa rin ang set-up. Iyon nga lang ay mas madalas na si Kuya sa bahay, bagay na ikinagagalit nina Papa. Si Anton at Artemis, hindi namin inaasahan na mapapalagay agad ang loob ng bata sa una. May mga araw na hinihiram siya ni Anton at doon pinapatulog at kapag uuwi na siya sa amin ay may baon na siyang mga kuwento tungkol sa kung ano ang ginawa niya roon. Kami naman ni Juancho, ganoon pa rin. May pagkakataon pa rin na inaasar niya ako kaya minsan ay 'di siya nakakaligtas sa paghahampas at kurot ko sa kaniya. Nagkaroon na rin kami ng bond
Eana Beatrix "Care to explain what is the meaning of this, Beatrix?" galit ang may ari ng baritonong boses na iyon. Nanghilakbot ako sa nakikitang itsura ni Juancho. Mariin ang titig na ibinibigay niya kay Anton. Kung nakakapatay lamang ang mga iyon ay nakabulagta na siguro ang huli. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko kahit na sa loob loob ko ay natatakot ako. "Juancho, kumalma ka, please. Huwag na tayong gumawa ng eksena pa rito." Inilibot ko ang aking paningin at may mangila-ngilan na tao ang dumaraan at hinahabol kami ng tingin. "What do you expect me to feel, Bea? This guy brought you tears and sufferings! Anong gusto mong maging reaksiyon ko?" nagkikimpian ang mga ngipin nito habang nagsasalita. "Sorry, hindi kita nasabihan. Unexpected din kaming nagkita, kung gusto mo—" "Let go of her," madiin niyang pagputol sa dapat na sasabihin ko. Naramdaman ko ang pagluwag ng hawak ni Anton hanggang sa tuluy
Eana Beatrix "Bakla ka! Ilang buwan lang ako nawala, pagbalik ko may jowa ka na!" Tumawa ako sa sinabing iyon ni Gaspar. Araw ngayon ng Linggo kaya malaya akong nakasama nang inaya ako nitong lumabas. Ang maghapon na bonding dapat namin nila Mama ay naging pagsimba na lang, dahil na rin sa kagustuhan namin na makapagpahinga pa ito. "Hindi pa naman kami matagal," tanging nasabi ko. "Naku, kung hindi pa ako tumawag, hindi ko pa malalaman ito! Grabe, ang tagal kong nawala tapos ni minsan hindi mo sa akin nabanggit ito kahit na minsan lang tayong nagkakausap? I'm hurt! Parang hindi tayo magkaibigan niyan!" aniya na may drama pang pahid sa mga pisngi. Kadarating lang niya galing Samar dahil doon daw siya inilagak pansamantala ng kaniyang boss sa parlor na pinagtatrabahuhan niya rito. Isang coffee shop na hindi nalalayo sa aming lugar ang napagkasunduan naming pagkitaan. "Ang drama mo, Gaspar! Nakakalimutan ko nga kasi banggit
Farrel Juancho A smile remained on my lips even after the call was over. I'm a man yet I couldn't help myself to feel the shudder feeling that only Beatrix can give. Her calling me babe... sent shivers to my body and I cannot stop my friend down there to be arouse and well, think of something. Beatrix will surely hit me if ever she hear me say this! "Tito, nasaan na po si Mama?" It was Artemis again. His innocent eyes are fixated on mine and the worry on his face is visible. "She's in the hospital, kiddo. Mamaya narito na rin sila," malambing kong sabi sa kaniya. "Miss ko na po siya, bawal po ang bata roon? Puntahan natin, Tito." He pleaded. "I miss her, too. Pero bawal kasi ang bata sa hospital. We'll just need to wait for her call, tapos susunduin natin sila, okay?" Napipilitan itong tumango at muling itinuon ang mata sa tv. Ito ang unang beses na pambatang palabas ang nangingibabaw sa buong sala. To up his moo
Eana Beatrix Mabilis ang mga pangyayari, namalayan ko na lang na tinatahak na namin ang daan papuntang hospital. Nanginginig ang aking mga kamay habang pinagmamasdan si Mama na wala pa rin malay. Naiiyak ako pero pinipigilan ko dahil hindi ito ang tamang oras para roon. Kasunod nang sinasakyan namin ang kotse nila Papa sa likod. Mabilis ang pagmamaneho ng dalawang sasakyan na para bang nakikipagkarera. Nakarating kami sa hospital at agad kaming bumaba, si Papa mismo ang nagbuhat at natawag ang atensiyon ng mga nurses doon. Itinakbo sa emergency room si Mama, hindi kami pinapasok at inabisuhan na hintayin na lang namin hanggang sa matapos. Pagod akong naupo sa waiting area. Si Papa ay palakad-lakad at ganoon din si Kuya Arthur. Si Lucy naman ay bakas pa rin ang ilang sa presensiya ni kuya ngunit may pag-aalala rin sa kaniya. Dinaluhan ako ni Juancho at niyakap. “K-kasalanan ko ito…” “Shh. Babe, walang may
Eana Beatrix Ilang araw na ang lumipas nang sinadya ako ni Lorena Cortes upang makausap ako at humingi sa akin ng tawad. Nang makauwi kami noong araw na iyon ay agad kong kinausap si Mama. “Bakit sa akin mo po pinapunta si Lorena?” “Tama lamang iyon, anak. Dahil ikaw mismo ang naapektuhan nang iwan tayo ng Papa mo.” “Ma, hindi po ba kayo ang mas nasaktan? Buntis ka pa po sa akin noong umalis si Papa, pero ako po ang pinakausap mo kay Lorena.” “Oo nga at nasaktan ako, anak. Pero mas mahalaga ang nararamdaman mo kaysa sa akin. Lumaki ka nang wala ang ama mo, tumatak sa isip mo na ayaw ka niya kaya siya umalis…. Kung napatawad mo na siya ay ganoon na rin ako.” Matapos kong marinig iyon sa kaniya ay gumaan na ang loob ko. Talagang ang swerte ko at namin nila kuya dahil wala siyang ibang kagustuhan at iniisip kundi ang kapakanan namin. Isa pa sa gumugulo sa akin sina Lucy at Kuya Arthur. Hanggang ngayon ay walang nasa
Farrel Juancho Lorena Cortes were busy roaming her eyes around the office. She’s astounded with the style and designs that are imprinted through the walls. After a minute, she then decided to looked at us. Walang halo na kahit ano ang tingin niyang iyon. It’s just plain. Ibang-iba sa kaniyang ipinakita noong birthday ni Lolo at noong pumunta kami sa bahay niya. “Let’s take a seat, shall we?” pang-aaya ko. Agad itong sumunod at ako naman ay inalalayan si Bea. When we are all settled to our respective seats, she began to talk. “I came here peacefully and without intention of causing a scene or harm to the both of you…” Tahimik lamang kaming nakikinig ni Bea habang nakalagay sa aking hita ang magkahawak namin na mga kamay. She was also the one who commanded me to stay here beside her dahil baka raw may gawin si Lorena. My babe is tense, but she still manage to speak. “Ano po ba ang pakay ninyo sa amin… o sa akin?”
Eana Beatrix “You sure you’ll be okay here?” wika ni Juancho matapos namin makapasok sa opisina ng shop ni Vera. “Ang kulit mo, sinabi ko nang ayos lang ako rito. Sige na, pwede ka nang umalis,” pagtataboy ko sa kaniya. Natawa ako sa nakasimangot nitong mukha. Kanina pa siya ganito mula sa bahay at maihatid namin ang dalawa sa eskwelahan hanggang ngayon, hindi pa rin nababago. “Ano bang problema mo?” kunyaring sabi ko. “Tss. I told you, ayokong pumunta roon, it’s just a meeting, babe. Kaya na nila iyon.” “Juancho, ‘di ba nga sabi mo isa ka sa mga stockholders? Edi um-attend ka ng monthly meeting, sigurado akong hinihintay ka na ng Daddy mo at ng pinsan mo.” Sa huli, labag man sa kaniyang loob na iwan ako wala naman siyang nagawa kundi sundin ako. Napabuntong-hininga siya ng lumapit sa akin at kapagkunway yumakap sa akin. Humalik siya ng tatlong beses sa aking noo na naging dahilan upang mapapikit ako na m