Chapter 1

Jamilla POV

Naaawa ako sa kalagayan ng kaibigan ko. Alam kung masakit sa kanya ang pagkawala ni Clark, kahit naman siguro sino ang sa posisyon niya ay marararamdaman 'yon. Kahit sa kaunting panahon na magkasama sila ay kitang kita ko kung gaano nila ka mahal ang isa't isa. 

Minsan talaga ang lupit ng tadhana, kung sino pa ang walang masamang ginawa ay 'yon pa ang maaga kinukuha. Alam kung hindi madali ang lahat para sa kaibigan ko dahil palagi niyang naalala ito kahit saan man siya magpunta.

Hindi ko magawang maging masaya lalo nakung nakikita ko siyang nagluluksa. Hangga ako sa kanya dahil ganito siya katatag kahit alam kung sobrang nasasaktan siya pero kinakaya niya pa rin. Palagi niyang iniisip na sa lahat ng gagawin niya ay kasama niya ito.

"I feel sorry for her." mahinang bulalas ko kay Winston.

"I know babe, alam natin pareho na hindi madali ang lahat, kahit ako ay hindi pa din makapaniwala na wala na siya dahil kasama lang naman natin siya tapos ngayon hindi na."

"Devi is a brave woman, siguro kung sa akin nangyari ang bagay na 'to na mawala ka ay hindi ko alam ang gagawin ko." saad ko.

"Kahit sinong tao hindi kakayanin mawalan ng taong mahal nila at 'yon ang nararamdaman ngayon ni Devi, nagpapakatatag siya sa harap natin pero alam kung nadudurog siya sa loob. Ayaw niya lang 'yon ipakita sa atin dahil ayaw niyang mag alala tayo, she needs us babe at hindi natin siya iiwan. Tutulungan natin siyang makamove on at bumalik sa dati."

Napangiti naman ako sa kanya. Ang swerte ko sa boyfriend ko dahil hindi lang ako ang inaalagaan niya pati na din ang kaibigan ko. Naalala ko pa ang sinabi niya sa akin na kung sino ang mga taong importante sa akin ay gano'n din sa kanya. "Thank you babe, salamat sa lahat."

Tumingin naman siya sa akin ay hinalikan ako sa pisngi. "Devi is your friend at gano'n din sa akin. Ayaw kung mag alala ka sa kanya. At isa pa tayo lang ang makakatulong sa kanya sa ganitong sitwasyon. Kaibigan ko si Clark at alam kung ito din ang gusto niyang gawin ko para sa taong mahal niya. Hindi natin pababayaan ang kaibigan mo, ito lang ang alam kung paraan para maging masaya din ng tuluyan ang kaibigan ko 'yon ay alagaan natin ang naiwan niya. Alam kung marami pa siyang pangarap sa buhay kasama si Devi pero hindi na 'yon matutupad pero alam kung naging masaya siya ng mga panahon na naging sila ng kaibigan mo."

"Sana lang ay maging okay siya hindi man ngayon pero sa tamang panahon. I will not let her sffer forever, hindi deserve 'yon na kaibigan ko. Mas magiging masaya ako kapag naging masaya din siya. She's like a sister to me." anas ko.

Tumayo ako para lumapit sa kaibigan ko, wala siyang ibang ginagawa kung hindi ang kausapin si Clark, kahit hindi man siya nakakatanggap ng sagot mula rito pero patuloy pa din siya sa pagkwento ng nangyayari sa buhay niya. 

Hinawakan ko siya sa kanyang balikat. "Mabuti naman at hindi ka na umiiyak. Baka mamaya multuhin na kami ni Clark dahil iyak ka ng iyak." pagbibiro ko.

"Hindi naman kasi mapipigilan best na hindi ako umiyak dahil nasasaktan pa din ako, sariwa pa din sa alaala ko ang pagkawala niya. Nando'n ako, kasama niya ako. Nagawa niya akong protektahan at ibuwis ang buhay niya para lang mailigtas ako samantalang ako wala man lang nagawa para sa kanya."

"Huwag mong sisihin ang sarili mo, alam kung sariling desisyon 'yon ni Clark na iligtas ka. Hindi niya gugustuhin na mawala kayo ng sabay. All you have to do is mabuhay ka, alagaan mo ang sarili mo."

"Alam ko naman yun Jam, pero sa ngayon hindi ko pa kaya. Hayaan mo muna akong pagluksaan siya hanggang sa maging okay ako."

Ngumiti ako sa kanya. "Hindi kita pipigilan sa bagay na 'yan dahil alam kung 'yan ang kailangan mo. Para na kitang kapatid at ayaw kung nakikita kang nasasaktan. Magluksa ko hanggang sa maging okay ka dahil 'yon naman ang gusto ko para sayo. Basta lagi mong tatandaan na nandito lang kami ni Winston para sayo, hindi ka namin iiwan. Tutulungan ka namin hanggang sa makangon ka ulit. Hindi mo kailangan na mag isa sa laban na ito dahil kasama mo kami."

"Alam ko naman 'yon kung hindi ipapamulto ko kayo kay Clark. Hay naku! Magiging chaperon na naman ako o laya third wheel ulit."

Natawa naman ako. "Aarte ka pa ba? Dati naman ganyan na ganap mo sa buhay ko ah, nag iba lang ng naging kayo ni Clark pero ngayon balik sa dati magsawa ka sa mukha namin." natatawang sambit ko.

"Sawang sawa na ako sa mukha mo kung alam mo lang. Minsan nga gusto ko ng tanungin si Winston kung nararamdaman niya rin ba 'yon? Kasi kung oo pwede naman na iwan ka na niya para pareho na tayo."

Tinaasan ko naman siya ng kilay. "Kung single ka huwag ka ng mandamay. Okay?"

"Hindi naman ako single ah, taken kaya ako dahil hindi naman kami naghiwalay."

"Eh anong tawag mo do'n?" tanong ko.

"Naka long distance relationship lang kami."

Napailing na lang ako. "Pero best pwede ka naman magmahal ulit, pero in time syempre kapag magaling na ang sugat. Alam kung 'yon din ang gusto ni Clark para sayo." saad ko.

Ngumiti naman ito sa akin. "Hindi ko naman isasara ang puso ko pero sa ngayon wala pa sa isip ko ang bagay na 'yan. Siguro matatagalan pa mangyari 'yon."

"Ang mabuti pa kumain na lang muna tayo. Inuna mo pa ang mag drama diyan kaysa kumain. Kung nandito lang si Clark malalagot ka na naman do'n." anas ko.

"Mas mabuti nga na nandito siya kaysa sa ganito."

"Nandito pa rin naman siya kasama natin. Hindi lang natin siya nakikita pero alam kung nandito lang siya nakatingin sa atin at binabantayan ka." wika ko.

Sabay na kaming tumayo at pumunta sa pinaglagyan namin ng mga pagkain. Napagpasyahan kasi namin na magcelebrate dito kasama si Clark dahil sa ilang araw na stress at puyat sa exam. Grabe ang sakit aa ulo talaga ang mag aral pero kailangan naman namin 'yon para magkaroon ng maayos at magandang trabaho.

"Babe, kumain na tayo." pag aya ko kay Winston.

"Mauna na kayong dalawa, busog pa naman ako. Do'n lang muna ako kay Clark." sagot niya sa akin at saka tumayo na at naglakad papunta sa kanyang kaibigan.

Kahit hindi siya sabihin ay alam kung nasasaktan siya sa nangyari. Matagal na silang magkaibigan at mas matagal ang pinagsamahan nila, hindi niya lang 'yon pinapakita pero alam kung hindi niya din matanggap ang pagkawala nito.

How I wish na sana ay maghilum ang sugat nilang dalawa ng kaibigan ko. Sa pagkawala ni Clark alam kung may nawala din sa kanila, isang kaibigan at isang taong mahal.

Umupo na lang ako sa tabi ni Devi at kumuha na din ng pagkain para sabayan siya. Hinayaan ko na lang muna si Winston na kausapin ang kanyang kaibigan. Alam kung miss niya na din ito kahit hindi pa naman gaano katagal itong nawala sa buhay namin. Kahit naman ako ay namimiss ko din ang presenya niya.