"Ano na ang plano mo ngayon, Ivan?" tanong ni Mira sa akin kung kaya't napatingin ako sa kaniy ngunit saglit lamang dahil muli kong tinuonan ng atensyon ang minamaneho kong sasakyan.
"Ang totoo niyan wala akong ibang maisip na paraan kun'di ang mahanp yung usb na sinasabi sa akin ni Vyn." Pagkabanggit ko tungkol doon ay saglit naman siyang natahimik at napayuko sa kaniyang ulo.Tila may bakas ng pangamba sa kaniyang mukha at parehas namin inaalala yung mga oras na nilunok niya ang maliit na memory card sa pag-aakalang kasabwat ako ng mga kalaban."Huwag kang mag-alala ibibigay ko rin sa'yo iyon, sa tamang panahon." Pagkasabi niya ay napalingon naman ako sa kaniya nang bigla siyang sumigaw at tinawag ang aking pangalan."Ivan!" mabilis kong binalingan ng atensyon ang minamaneho kong sasakyan at laking gulat ko na lamang nang makita ang isang malaking truck na sasalubong sana sa aming dalawa ngunit kaagad ko rin naman itong napreno kaya walang nangyNang makalabas na kami ng hospital ay nakiusap ako kay Mira na kung maaari siya na muna ang pansamantalang magbantay kay Alona, habang wala ako.Nung una ay tumanggi siya pero kalaunan ay napapayag ko rin naman siya. Sinabi ko sa kaniyana may mahalaga akong aasikasuhin at hindi ako sugurado kung kailan ako makakabalik.Pagkatapos ng pag-uusap naming iyon ay kaagad ko naman inalaman ang tunay na pagkatao nung misteryosong nakamaskara na ngangalang, Jake. Bigla rin sumagi sa aking isipan ang mga nangyari bago mangyari ang insidente pati na rin yung paghubad ng maskara ng lalaking nasa loob ng sasakyan at bumaril sa gulong ng sinasakyan namin.Ngayon ko lang napagtanto na ang nakaupo sa driver seat at nagmamaneho ng sasakyan nang mga sandaling iyon ay si Jake. Marahil ay ipinasa niya ang sinusuot niyang maskara sa katabi niya para lituhin ako kung sino ba sa kanilang dalawa ang tunay na namumuno sa kanilang grupo.Makalipas ang isang buwan ay na
Nang makabalik na ako ng bansa ay kaagad din akong nakipagkita kay Mira.Hating gabi iyon nang magkita kaming dalawa. Mahigpit na yakap ang sinalubong niya sa akin na may guhit ng ngiti sa kaniyang labi.Sa gabing iyon ay naikwento niya sa akin ang lahat ng mga nangyari sa hospital na kinaroroonan ni Alona, maging yung pagpasok sa loob ng isang misteryosong tao upang pagbantaan ang kaniyang buhay.Malakas daw ang kutob niya na may kinalaman si Karlos Miguel sa mga nangyayari sa dalaga, gayong nalaman niya na sinugod ito sa hospital na pinagtatrabauhan niya nang mawalan ito ng malay.Nakita rin niya ang lagay ng kondisyon nito na may mga pasa at sugat sa iba't-ibang bahagi ng kaniyang katawan na animoy binugbog siya ng isang grupo.Nalaman ko rin na unti-unti na ring napapalapit ang kalooban ni Alona sa kaniya at nangangamba ako na baka tuluyan siyang mahulog sa patibong ng lalaking iyon. Hindi talaga ako mapalagay sa t
Pakiusap, Mira.Huwag na huwag kang papayag sa inuutos niyang ipagawa sa'yo. Bulong ko mula sa aking isipan habang nakatingin ako sa kinaroroonan niya.Pero habang tumatakbo ang segundo ng oras ay pabilis naman ng pabilis ang kaba mula sa aking puso.Hanggang sa tumango siya sa kaniyang ulo na nagpakirot sa aking didbib.Napapikit na lamang ako ng aking mata at napakuyom ng mariin sa dalawa kong kamao. Gumuhit naman ang mawalak na ngiti sa labi ni Jake at muli siyang napatingin sa akin na may pag-ngiwi sa gilid ng kaniyang labi.Pagkatapos niya itong mapapayag ay kaagad naman niya pinatayo si Mira at sinama sa kaniya hanggang sa paglabas."Mira! Mira!" paulit-ulit ko siyang tinatawag sa pangalan niya hanggang sa hindi ko na siya nakita pa.Nagsialisan naman silang lahat at sumunod kay Jake sa paglabas ng bodega.Nakadapa pa rin ako sa sahig na may guhit ng kunot sa aking noo.Paulit-ulit
Nang madischarge ako sa hospital ay nagtungo rin ako kaagad sa sementeryo kung saan inilibing si Mira.Maghahating gabi na non kaya wala ng tao roon at ako na lamang mag-isa.May dala akong pala at binabalak ko na hukayin ang libingan niya dahil may mahalagang bagay ako na dapat makuha sa kaniya. Iyon ang memory card na pinasok niya at itinago sa loob ng kamay niya. "Patawad, Mira. Kung hindi kita naprotekatahan at patawarin mo ako kung gagawin ko ito." Saad ko at unti-unting tinuklap ang nakamarkang tahi sa kaniyang kamay gamit ang matalas na gunting. Labag sa kalooban ko ang gawin iyon gayung wala naman akong karapatan na dalawin siya sa puntod niya dahil ko siya nagawang iligtas ng mga sandaling iyon.Pagkatapos ko makuha sa kaniya ang maliit na memory card ay kaagad ko rin binalik sa maayos ang libingan niya at tsaka ako nag-alay ng isang puting rosas bilang pamamaalam sa kaniya at dahil alam kong paborito niya ang bu
"Kainis! bakit pa kasi ako pinapunta ni Dad sa ganitong klase ng restaurant? mukhang hindi naman masarap yung mga pagkain nila dito." Reklamong saad ni Karlos habang nakaupo siya sa aking tabi at nilalapag ng mga waitress ang pagkaing inorder ng kaniyang ama sa lamesang nasa harapan namin.Kasalukuyan kasi kaming nasa loob ng isang sosyaling restaurant at wala ring gaanong mga customer doon maliban lang sa amin dahil pinareserve ni Mr. Sermiento ang buong restaurant na iyon. Nakatayo naman sa bandang likuran ko si Ivan at tahimik lang na nagbabantay sa akin."Nga pala, bakit mo pa sinama itong, (pinagmasdan na muna niya si Ivan mula ulo hanggang paa, pabalik,) bodyguard mo? hindi ka ba makaalis sa inyo ng wala siya? hindi ka naman bata, malaki ka na kaya bakit sinama mo pa ang alalay mo?" mariin na sambit ni Karlos kaya matalim siyang tinignan sa mata ni Ivan at tipong lalapitan sana siya nito nang muling magsalita si Karlos na ikinahinto niya.
Maya maya lamang ay dumating na nga ang nasabing bisita na inimbitahan ni Ginoong Henry Sermiento."Nandito na pala sila." Sabay napatayo siya upang salubungin ang nabanggit na bisita. Nagsilingunan naman silang lahat sa tinutukoy ng ginoo at laking gulat na lamang ni Ivan, nang mapagtanto niya na si Jake pala ang tinutukoy ng Ginoo.Napatayo naman sina Karlos at Alona, upang batiin ang mga ito.Napamaang na lamang si Karlos sa kinatatayuan niya at napatitig sa dalagang kasama ni Jake, na si Shaina. Na kasalukuyan namang nagpapanggap bilang si Jen at kahit nagpalit na ito ng kaniyang mukha ay tila parang nakukutuban niya na kilala niya ito kahit parang hindi rin siya sigurado sa kaniyang nararamdaman.Lumapit naman ang dalawa sa lamesa nila at isa-isa silang kinamayan na may guhit ng ngiti sa kanilang mga labi.Wala namang kamalay malay si Alona na yung taong nasa harapan niya ngayon ay sina Jake at Shaina, ang mga hinihinala ni
"Hello, nice to meet you. I'm Jen." Halos hindi mawala sa isipan ko ang boses at mga ngiti niya sa labi habang nagpapakilala siya kanina kay Alona.Kasalukuyan akong nasa loob ng men's restroom habang naghuhugas ng aking mga kamay at tinitignan ang aking sarili sa harap ng salamin.Kahit anong pilit na paglimot ang gawin ko sa aking sarili ay tila paulit-ulit na bumubulong sa mga tainga ko ang pamilyar niyang boses.Mula sa galaw, kilos at pananalita niya ay ibang katauhan ang nakikita ko sa kaniya.Nakikita ko si Shaina sa pagkatao niya, ngunit alam ko rin naman na magkaibang tao silang dalawa.Pagkatapos kong mahugasan ang aking mga kamay ay lumabas na rin ako kaagad ng banyo nang bigla akong matigilan at mahinto sa aking paglalakad nang makasalubong ko sa paglabas si Jen, na kakalabas lang din galing sa restroom ng mga babae.Nagkasalubong ang mga mata namin sa isa't-isa pero mabilis itong umiwas ng tingin sa akin at muli
Halos hindi ako mapakali sa loob ng opisina ko habang palakad lakad ko sa katabing bintana kung tatawagan ko ba yung cellphone number niya dahil parang kagabi pa ako hindi makatulog ng maayos sa kakaisip sa kaniya.Pakiramdam ko tuloy ay parang napakatagal naming nag-usap dalawa kaya parang hinahanap hanap siya kaagad ng mga tainga ko at gusto ko muling marinig ang nakakahalinang boses niya.Kaya hindi na ako nakapagtiis pa at tinawagan ko na ang cellphone number niya mula sa calling card na ibinigay niya sa akin.Halos panay ang pagkagat ko sa aking kuko habang hinihintay ang pagsagot niya sa tawag ko, nang bigla niya itong sagutin na mas lalo kong ikinatuwa."Yes, hello? sino 'to?" bungad niyang tanong sa akin nang sagutin niya ang tawag ko.Medyo natagalan naman ako sa aking pagtugon dahil sobrang lakas ng kaba mula sa aking dibdib pero naglakas loob pa rin ako at prenteng umupo sa aking swivel chair."Ako ito, si Karlos Migue