Kabanata 2

Kabanata 2

##Sa entablado, itinaas ni Darcy ang kanyang ulo habang tinignan niya si Thomas ng may paghamak. Gustong-gusto niya na hinahamak ang tingin niyang mga maliliit na tao habang pakiramdam niya na siya ang mataas.

Gayunpaman, ang ekspresyon ni Thomas ay nanatiling hindi nagbabago.

Naiintindihan ni Darcy na hindi nangangahas si Thomas na magsalita dahil sa takot, kaya pinukaw niya ito. "Paumanhin, napaka prangka kong tao. Kung nasaktan ko ang marupok mong dignidad, humihingi talaga ako ng paumanhin.

"Sa totoo lang, alam ko kung bakit nandito ka ngayon. Gusto mo lang manghingi ng pera sa akin para sa pagkamatay ng iyong kapatid, di ba?

"Marami akong kilalang tao na kagaya mo."

Nagkibit balikat si Darcy at idinagdag, “Gayunpaman, mabibigyan pa kita ng pera. Kung, handa kang sabihin na 'Si Scott Mayo ay karapat-dapat mamatay' tatlong beses sa harap ng lahat, sasang-ayon akong ibigay sa iyo ... hmm ... limang libong dolyar. Deal? "

Ito ay isang kahihiyan.

Ito ay isang kumpletong kahihiyan!

Nagtawanan ang mga tao sa labas ng entablado. Tawang-tawa ang lahat na pawang yumanig ang kanilang mga katawan. Ang ilan sa kanila ay nagluwa pa ng alak sa kanilang mga bibig dahil sa kanilang pagtawa.

Gayunpaman, hindi nila nakita ang anumang galit mula sa ekspresyon ni Thomas kahit na siya ay direktang napahiya.

Hindi niya isiwalat ang emosyon sa kanyang mukha.

Dalawa lang ang ibig sabihin nito, na siya ay isang ganap na walang silbi, masunuring tao na hindi naglakas-loob na magsalita o isang kilalang tao na may mahinahon na ugali. Kung siya nga ay mahinahon, matutulungan siya neto upang maging kalmado habang nakatingin sa kabuoan ng mundo na meron siya ngayon..

Medyo hindi nasisiyahan si Darcy dahil pakiramdam niya ay hindi niya naiintindihan si Thomas.

Matapos ang lahat na tumawa, humakbang si Thomas sa mikropono.

"Ako naman ang magsasalita ngayon."

Kalmado ang kanyang tono, at malalim ang kanyang boses. Siya marangal at taimtim na ang mga tumatawa ay agad na isinara ang kanilang mga bibig at hindi namamalayang tumingin sa kanya.

"Dumating ako ngayon upang magbigay sa iyo ng mensahe. Sa loob ng pitong araw, lahat kayo ay pupunta sa libingan ng aking kapatid at luluhod ng limang oras upang matubos ang iyong mga krimen, "sabi ni Thomas.

Ha?

Ang bawat isa sa ibaba ng entablado ay nagkatitigan sa isa't isa, at hindi nila naintindihan kung ano ang ibig sabihin ni Thomas.

“Baliw ba siya? Anong katangahan ang sinasabi niya? "

"Hiniling ba niya sa amin na lumuhod sa harap ng basurahan na iyon? Karapat-dapat ba ito sa kanya?"

"Itigil mo na, tawa ako ng tawa ngayon. Saan nagmula ang lokong ito? Ilagay nga ang taong ito sa tali, pwede ba? "

Hindi pinansin ni Thomas ang talakayan ng mga tao sa ibaba ng entablado at nagpatuloy, "Pagkatapos ng pitong araw, ang mga hindi sumunod sa aking mga tagubilin ay…"

Pagkatapos ay kumuha siya ng isang asul na notebook. "... ay maidadagdag sa aking blacklist."

Pfft!

Agad na sumabog ang tawa sa hall.

"I-blacklist mo kami? Oh, my goodness, takot na takot ako. "

"Bakit hindi mo nalang sabihin iba-block mo kami? Haha. "

"Ang taong ito ay isang idiot. Tulad ng nakatatandang kapatid ang nakababatang kapatid. "

Wala sa kanila ang naabala ng banta ni Thomas, at lahat sila ay nanood habang si Thomas ay parang nagmukang tanga.

Gayunpaman, kung may alam man sila sa nakaraan ni Thomas at naintindihan nila ang kahulugan ng moniker ni Thomas, ang "Diyos ng Digmaan", hindi sana sila kumilos nang ganoon. Kapag ang kanilang mga pangalan ay nasa blacklist ni Thomas, kakailanganin nilang ihanda nang maaga ang kanilang mga kabaong.

Inilayo ni Thomas ang kanyang asul na notebook.

"Tandaan na mayroon lamang kayong pitong araw."

Pagkatapos niyang magsalita, naglakad siya pababa ng entablado at patungo sa pasukan ng hall.

“Tumigil ka. Pinayagan ba kita umalis? " Walang pakialam na sinabi ni Darcy bago kaagad na hinarang ng ilang mga security guard ang pinto nang hindi binibigyan si Thomas ng pagkakataong umalis.

Walang tigil na pagpapatuloy ni Darcy, "Ito ang domain ko. Ano ang iniisip mo? Sa palagay mo maaari ka lamang dumating at pumunta ayon sa gusto mo?

"Ang mga tao dito ay hindi maaaring dumating, makipag-usap sandali, at umalis sa aking lugar.

"Thomas Mayo, dahil ginamit ng iyong kapatid ang kanyang buhay upang matulungan ako sa aking promosyon, bibigyan kita ng pagkakataon. Ngayon, hangga't lumuhod ka, nagmakaawa sa akin, at aminin ang iyong pagkakamali, papayagan kitang… hmm… gumapang palabas ng pinto. "

Pinalibutan ni Brendon si Thomas ng isang grupo ng mga security guard, at lahat sila ay inilabas ang kanilang mga electric baton.

Malaki ang inis niya kay Thomas. Ngayon, sa wakas ay mapapahirapan na niya siya.

"Lumuhod."

"Humingi ka ng tawad ngayon."

"Gumapang tulad ng isang aso!" sigaw ng staff ng Shalom Technology. Sabik silang mapanood ang palabas ni Thomas.

Itinuro ni Brendon kay Thomas gamit ang isang electric baton. "Bilisan mo. Hindi mo ba narinig ang sinabi niya? "

Nanatiling kalmado si Thomas tulad ng dati.

Ang ingay ng labas ng mundo ay hindi nag-abala sa kanya kung ano man, at tila ang kanyang emosyon ay hindi kailanman maaaring pukawin.

Walang pasensya na sinabi ni Darcy, "Mukhang ang ilang mga tao ay hindi naiintindihan kung ano ang batas ng jungle. Kung ayaw niyang gawin ito, pilitin mo lang siya! "

"Oo!"

Pinangunahan ni Brendon ang mga security guard patungo kay Thomas.

Tatlong metro ...

Dalawang metro ...

Isang metro!

Sa kanilang paglapit kay Thomas at pagpasok sa isang metro na saklaw, hindi nila nakita si Thomas na gumagawa ng anuman. Gayunpaman, hindi nagtagal ay narinig ang isang malakas na tunog, lumipad ang dalawang security guard.

Bang! Bang! Malakas na nahulog sa sahig ang dalawang security guard. Pagkatapos, nagsuka sila ng dugo at nahimatay.

Ano…?

Agad na nanahimik ang bulwagan.

"Anong nangyari?"

"Hindi ko alam. Dalawa silang biglang lumipad bago sila nahimatay. "

"Magic ba ito?"

Napanganga si Brendon; natakot siya.

"Halimaw ba ang taong ito?"

"Kayong lahat, sama-sama kayong umatake!"

Nagkatinginan ang mga security guard bago sila sabay na sumugod. Hawak nila ang kanilang mga batong de kuryente upang mabasag ang ulo ni Thomas.

Inikot ni Thomas ang kanyang kamay, at isang lakas ng malakas na hangin ang pumuwersa sa mga taong iyon nang sabay-sabay.

Susunod, kaagad niyang itinaas ang kanyang paa, nag-iwan ito ng afterimage. Ang lahat ng mga security guard ay nakatanggap ng sipa sa kanilang tiyan, at tuloy-tuloy ang mga malalakas n tunog. Sa isang iglap lang ng mata, lahat ng mga security guard ay nakahiga sa lupa habang umuubo ng dugo.

Ang ilan sa kanila ay nabalian din ng buto. Nakahiga sila sa sahig habang nagpupumiglas sa sakit.

Wala nang tumatawa.

Sinimulan nilang maunawaan kung gaano kalubha ang mga kahihinatnan nila para dahil nasa blacklist sila.

Naglakad si Thomas kay Brendon at ipinatong ang kamay sa balikat. Takot na takot si Brendon na nanginginig ang kanyang mga binti, at agad siyang lumuhod.

"Ginoo. Mayo, Humihingi ako ng tawad sa aking maling nagawa. Huwag mo akong hampasin.

"Napaka-close namin ni Scott. Palagi kaming nag sasama sa pag-inom.

"Ginoo. Mayo, patawarin mo ako. Mangyaring p-patawarin mo ako. "

Tumawa si Thomas. Ilang beses niyang tinapik ang balikat ni Brendon, at sa bawat oras, nanginginig si Brendon sa takot.

"Pahalagahan mo ang iyong buhay."

Kasunod nito, tumalikod si Thomas at naglakad papunta sa pintuan. Ang bawat isa ay lumipat nang reflexively, at walang nangahas na sumulong upang pigilan siya.

Nang makita ni Brendon na umalis na si Thomas, nagpakawala siya ng mahabang buntong hininga.

Maya-maya pa, tumayo na siya at nagbigay ng isang malamig na ngiti. "Thomas Mayo, ang hindi pagpatay sa akin ngayon ang iyong pinakamalaking pagkakamali dahil wala ka nang pagkakataon."

......

Lumabas si Thomas sa pintuan, at agad na lumapit sa kanya si Ben.

"Young Master, okay ka lang ba?"

Mahinang ngumiti si Thomas at sumagot, "Syempre mabuti ako. Hindi ba lumabas ako ng hindi nasaktan? "

"Mabuti iyon. Perpekto. "

"Tiyo Ben, hindi ka dapat magtagal dito. Dapat bumalik ka muna. Pupunta ako at hanapin ka kapag may oras ako. "

"O sige, aalis muna ako. Young Master, alagaan mo ang iyong sarili. ”

Pagkaalis ni Ben, mag-isang naglakad si Thomas sa kalsada, at huminto sa harap niya ang isang itim na sedan.

Binuksan niya ang pinto at sumakay sa sasakyan.

Sinulyapan ni Samson si Thomas. Naguluhan siya, kaya tinanong niya, “Boss, bakit mo sila binigyan ng pitong araw? Sa iyong mga kakayahan, maaari mong patayin ang lahat ng mga ito ngayong gabi. "

Hindi diretsong sinagot ni Thomas si Samson. Sa halip, tinanong niya, "Alam mo ba kung bakit nakakakuha ng daga ang mga pusa?"

"Dahil ang daga ang kanilang pagkain?"

"Hindi.

"Ang mga pusa ay hindi kumakain ng mga daga, ngunit humihuli sila ng mga daga. Ninanamnam nila ang proseso na paglalaruan ang mga daga. Sa panahong iyon, alam ng mga daga na mamamatay sila, ngunit hindi sila makakatakas mula sa mga pusa. Hindi sila maaaring magmakaawa para sa kanilang kaligtasan o kamatayan, pero ang mararanasan lang nila ay sakit.

"Susubukan ng mga tao na makahanap ng mga paraan upang mabuhay lamang kapag naintindihan nila na malapit na silang mamatay. Sa huli, kapag napagtanto nila na walang paraan upang mabuhay, madarama nila ang kawalan ng pag-asa at paghihirap.

"Kung madali ko silang pinapatay, hindi ito magiging parusa.

"Gusto kong mawalan sila ng pag-asa."