Umismid si Richard, "Nabanggit ko na sa iyo dati na ang pangit mong kumpanya ay walang naiambag sa pag-bid. Kaya, natural lamang na mabigo. Halika, bumalik ka sa akin. Itigil ang pakikinig sa kalokohan ng lalaking iyon. Mahihiya ka lang niya. "Paalis na silang dalawa.Noon lamang sinabi ni Emma ng mahina, "Lolo, Harvard, nilagdaan ko na ang kontrata.""Okay, alam ko na.“Ha?!"Ano?!"Sa totoo lang, hindi nakapag-react si Richard sa mga sinabi ni Emma. Pagkalabas ng dalawang hakbang, inikot niya ang ulo at tinitigan si Emma. Muli niyang kinumpirma sa kanya, "Sabihin mong malinaw, anong kontrata iyon?"Inabot sa kanya ni Emma ang kontrata, at sinabi, "Nilagdaan ko ang kontrata sa pag-bid para sa proyekto ng konstruksyon."Isang malakas na putok ang tumunog sa ulo ni Richard na parang isang bagyo. Hindi kailanman sa kanyang wildest dreams ay maaasahan niyang talagang ginawa ito ni Emma."Imposible 'yan!"Nagulat din si Harvard, at sinabing, "Emma, huwag mong subukan na magsi
"Kung wala na, aalis na kami."Hinawakan ni Thomas ang kamay ni Emma habang naglakad siya ng mayabang palagpas kay Richard at Harvard. Galit na galit ito kay Richard na kinilig siya.Ipinagmamalaki niya ang buong buhay niya. Kailan pa siya napahiya?Silang dalawa ay sumakay sa kotse.Maingat na inimbak ni Emma ang kontrata bago siya hinatid sa kotse at umalis.Papunta, tinanong niya, "Sinabi ni Cillian na may nagsumite ng isang proposal sa kanya nang maaga. Ikaw ba yun? "Tumango si Thomas. "Ako yun.""Sabi ko na nga ba. Kung hindi mo ginawa iyon, imposibleng maging maayos ang mga bagay. Paano mo ito nagawa? ""Nagkataon lang lahat yun. Ang isang matandang kasama ko ay nagtatrabaho sa Urban Construction Bureau ngayon. Nang nag-usap kami kanina, dumating ang muling pagtatayo, kaya't hiniling ko na gumawa ng isang panukala at isumite ito sa kanya. Pagkatapos, hiniling ko sa kanya na ipasa ito kay G. Wall. Sino ang makakaalam na si G. Wall ay nasiyahan noong basahin niya ito? Sama
"Anong karapatan niya?! Anong karapatan niyang gawin ito?! "“Si Thomas ay manugang lamang na umaasa sa kanyang asawa. Sino siya para umaktong mayabang sa harapan ko? Nakakatawa siya! Darn it!"Dahan-dahang naglakad si Harvard sa loob at sinabi, "Lolo, huwag kang magalit. Sa totoo lang, malulutas pa rin ang bagay na ito. ”“Masosolusyunan ba ito? Paano mo nasabi yan? "Sinabi ni Harvard, "Lolo, bagaman hinayaan mo si Emma na pumasok sa bid kasama ang kanyang subsidiary company, sinang-ayunan mo lang ito nang pasalita. Hindi mo naman ito inilagda sa papel. Kung hindi mo nais na igalang ito, ano pa ang magagawa niya?"Gayundin, hindi mo rin ba itinatag ang kanyang subsidiary company? Bahagi din ito ng pamilya Hill! Kahit na nais ni Emma na sakupin ang napakalaking proyekto nang mag-isa, hindi siya papayagan ng ating pamilya!"Sa madaling salita, kaya pa ba ni Emma na hawakan ang proyekto nang mag-isa? Nang walang tulong ng aming pamilya, magkakaroon ba siya ng pera, mga tauhan, at
Noong kinagabihan, pagkatapos ng hapunan, tinawag ni Johnson si Thomas upang umupo sa tabi niya sa sopa."Thomas, alam mo ba kung bakit kita hiniling na lumapit?"Umiling si Thomas.Nangutya si Johnson at nadismaya. "Tinawag kita dito upang ipaalala sa iyo na maghanap ka ng gagawin tuwing free time mo. Huwag patuloy na gumala-gala at wala kang ginagawa. Maaari mo ring makita na si Emma ay isang magandang babae na lumagda sa isang malaking kontrata. May kaya na siya.“Pero paano ka? Wala kang ginagawa sa buong araw, at umaasa ka lang sa isang babae. May katuturan ba iyon?"Hindi ka mabuti para kay Emma ngayon!"Lumakad si Emma, at mukhang hindi siya nasisiyahan."Tay, bakit mo pinagsasalitaan si Thomas ng ganyan?""Bakit hindi ko ba pwedeng sabihin iyon?" Parang seryoso si Johnson. "Nagsasabi ako ng totoo. Ikaw ang taong namamahala sa malaking proyekto, at makakakuha ka ng ilang daang milyong dolyar. Yayaman ka. Ang isang tao na gaya niya ay angkop ba para sa iyo? ""Tatay!"
"Paano nila ito nagawa sa akin?"Hindi pwede! Kailangan ko silang makausap! ”Agad siyang hinila ni Thomas. "Hindi mo na kailangan.""Bakit? Bigla lang ba nating ibibigay ang kontrata, na nilagdaan ko para sa pamilya? Mas gugustuhin ni Lolo na bigyan si Jade ng kalamangan kaysa bigyan ako ng anumang benepisyo kahit na ako ang nakakuha ng kontrata. Masyado na siya. "Sinabi ni Thomas, “Huminahon ka muna. Hindi mo kailangang makaramdam ng pagkabalisa tungkol dito. ""Bakit?""Dahil maliban sa iyo, walang sinuman mula sa pamilya Hill ang maaaring kumuha ng proyektong ito."Natigilan si Emma. "Ngunit, pinirmahan na namin ang kontrata. Huli na para sa kahit na ang Urban Construction Bureau na pagsisihan ito. ""Ang kontrata at tunay na trabaho ay dalawang magkakaibang bagay."Emma, huwag kang magalala, isasagawa mo ang proyektong ito. Walang sinuman ang maaaring kumuha sa iyo mula sa iyo."Hindi ka ba binigyan ni lolo ng dalawang araw na bakasyon? Magaling yan. Maaari na tayong
"Naiintindihan ko." Lumabas na medyo naguluhan si Richard. Itinuro niya si Harvard. “Tawagin mo si Emma. Hilingin mo siyang lumapit kaagad. ""Okay po, Lolo."Beep!Beep!Ang tawag ay tuluyang nadrop matapos itong tumunog ng halos isang minuto.Nagalit si Harvard, at mabagsik niyang sinabi, “Emma, bakit ang tagal mong sumagot sa tawag? Bilisan mo at pumunta sa kumpanya ngayon. "Sa huli, isang boses na lalaki ang narinig sa kabilang dulo ng linya. “Ikaw ba yan, Harvard? Paumanhin, hindi makakapunta si Emma. "Naririnig ng lahat na boses iyon ni Thomas."Anong ibig mong sabihin?" Tanong ni Harvard."Hindi ba binigyan ni Lolo si Emma ng dalawang araw na pahinga? Kaya, dinala ko si Emma sa Santa Bay. Nagsa-sunbathing kami sa beach ngayon, samakatuwid, hindi kami makakabalik kaagad. ""How dare you!"Galit na galit si Harvard. May gana pa silang magbakasyon sa Santa Bay sa kritikal na oras ito?"Ipasa mo sa akin ang telepono," sigaw ni Richard.Kinuha niya ang telepono at sa
Sa wakas ay napilit niya ang kanyang lolo na sumuko sa araw na uti.Dalawa sa kanila ay nagkasiyahan ng buong araw bago sila kumuha ng flight pabalik sa Southland City. Sa kanilang pagbabalik, ang langit ay naging lubos na madilim.Sadyang nagpadala si Richard ng sinuman sa paliparan upang kunin sila at ibalik sa kumpanya. Natatakot siyang baka magdulot muli ng problema si Thomas.Nang makarating silang dalawa sa meeting room, halos 9.00 na iyon ng gabi.Ang silid ng pagpupulong ay puno ng mga tao, at kalmado si Cillian na nagtungo muli sa gusali ng tanggapan ng pamilya Hill.Bumuntong hininga si Richard. "Kaya, maaari ba nating opisyal na simulan ang pagpupulong ngayon?"Tumayo si Emma at inayos ulit ang panukala bago niya pinag-usapan ang bawat detalye. Ang pagpupulong ay nagpatuloy hanggang 7.00 ng umaga kinabukasan.Ang pagpupulong ay ginanap ng buong gabi.Matapos ang lahat ng mga talakayan ay natapos, patuloy na pinupuri ni Cillian si Emma."Magaling! Kahanga-hanga ka! T
Bandang 8.00 ng umaga, sa west gate ng Southland University of Foreign Studies.Maraming mga supercar ang naka-park sa tabi ng kalsada, at nandoon sila upang kunin ang mga bata at magagandang batang babae."Susan, narinig kong darating ang pinsan mo upang sunduin ka?""Yeah.""Ang pinsan mo ay isang sikat at magandang babae sa Southland. Sa wakas ay may karangalan kaming makilala siya ngayon. "Umiling si Susan at tumalikod.Sa sandaling iyon, isang pilak na Lexus ang huminto sa gilid ng kalsada, at agad na nakilala ito ni Susan bilang kotse ng kanyang pinsan."Emma!"Nag-jogging siya, ngunit pagkabukas ng pinto ng kotse, isang hindi pamilyar na lalaki ang lumabas ng sasakyan."Sino ka?""Ako si Thomas Mayo, ang iyong bayaw."Ang lahat ng mga kaibigan ni Susan ay lumapit, at nagkaroon sila ng isang sardonic na mukha sa kanila."Hoy, Susan, bakit hindi personal na dumating ang pinsan mo? Sa palagay ko wala talaga siyang pakialam sa iyo. "“Narinig kong ang manugang mo ay ma
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D