SCARLETT Nakatingin lang ako kay Lucien habang hinihingal. Nang wala pa itong balak magsalita ay nagsalita ulit ako. “Alam kong kinamumuhian mo ako dahil sa nalaman mo. To be honest hindi ko naman inaasahan na magiging ganito ang misyon ko, Hindi ko akalain na mapapalapit tayo sa isa't isa at magiging close. Hindi ko gustong saktan ka dahil sa mga nalaman mo tungkol sa akin. Pero anong magagawa ko? Ito ang misyon ko at ito ang klase ng trabaho ko. Kasama sa trabaho ko ang mag-panggap na ibang tao. At Lahat naman ay ginawa ko para ma-protektahan ka kahit ibuwis ko pa ang aking buhay gagawin ko, Please, stop this. Tapos na ang lahat nangyari na… “..Hindi ko hinihiling na patawarin mo ako, tanggap ko kung kinamumuhian mo ako dahil sa klase ng trabahong meron ako at sa mga nalaman mo sa misyon ko. Ang gusto ko lang mangyari ay tigilan mo ang ganitong klaseng ugali, ‘wag mo ng ibalik ang dating ikaw dahil lang sa nangyari. ‘wag mo ng pahirapan ang sarili mo…Ngayon hinihingi k
Continuation.. SCARLETT “Alam kong ginagawa mo lang ang trabaho mo lalong lalo na ang protektahan si Lucien at kahit ano gagawin mo para sa kanya kahit na abala kapa sa ibang bagay… “...Louise, hinihiling ko sana na ituloy mo ang tatlong araw na day off na binigay ko sa ‘yo…” Nangunot ang noo ko at naguguluhang nakatitig kay Sir Aidan. “Hindi ko maintindihan Sir Aidan, pwede po bang direct to the point na kayo kung ano man ang gusto niyong tumbukin? Seryoso kong tanong Wala na akong balak ituloy ang tatlong araw na off dahil paniguradong magiging pasaway na naman si Lucien at pahihirapan lang nito sila Night. Isa pa pati ako ay hindi rin makakapag trabaho ng maayos dahil guguluhin ako nito. “Gusto kong tapusin mo ang tatlong araw na off at 'wag sundin ang aking anak sa gusto niya mangyari. Hayaan mo siyang masanay na wala ka sa tabi niya, Kapag natapos naman ang lahat ng ito ay mag kakanya-kaya na ulit tayo. Kami ay babalik sa dating buhay at ikaw ay ganon na rin. Gus
SCARLETT HUMINGA ako ng malalim bago seryosong tinitignan si Sir Aidan. Pinipilit ko ang sariling kumalma dahil kung hindi ay baka ano ang masabi ko sa aking kaharap. “Mawalang galang na Sir Aidan, parang sobra naman na ho ang hinihingi niyong pabor? Labas na ako sa buhay pag-ibig ni Lucien. Hindi ko ho hawak ang kanyang isip. Saka panigurado sa pag balik ko dito sa mansyon ay galit sa akin ang anak niyo. Mas mabuting si Lucien o Crystal na lang ang kausapin niyo tungkol sa bagay na iyan. Siguradong hindi ko ho iyan magagawa.” Malamig at seryoso kong sambit. Napatango-tango naman ito tapos muling nagsalita. “Yeah, you have a point. I know this is beyond your job, but you're the only one I can ask for a favor regarding this, especially since you're always with Lucien...The threat to our lives will be over soon, and everything will go back to normal. I want to make sure my son finds a suitable wife, and I see Crystal as the woman who fits him. You just need to bring them c
SCARLETT NAPAKABILIS dumaan ng araw bukas ay balik na ulit ako sa mansyon para ipagpatuloy ang pagiging bodyguard ko kay Lucien. Napabuntong hininga ako saka sumimsim ng wine habang nakatingin sa city lights. Katulad ng napagdesisyonan dito ako namalagi sa condo ng dalawang araw. Hindi ako lumabas para na rin hindi magtagpo ang landas namin ni Lucien. Susundin ko kung anong gusto ni Sir Aidan. Baka isipin nito na hindi ako marunong tumupad sa usapan. Ngayon ang kinababahala ko kung anong madadatnan kong Lucien bukas. Siguradong galit na galit na siya sa akin dahil hindi ako tumupad sa usapan. Baka maski tingin ay hindi na nito gawin sa akin sa sobrang galit o pagkamuhi. Sabagay mas maganda na rin na ganito na kamuhian niya ako o magalit siya ng sobra sa akin. Atleast madali niyang matatanggap ang pag-alis ko oras na matapos na ang misyon ko. Ilang minuto pa akong nagmuni-muni bago napagpasyahan na matulog na dahil maaga pa akong bibiyahe pabalik ng mansyon ng mg
SCARLETT PAGKARATING sa kompanya mabilis akong bumaba sa sasakyan para pagbuksan ng pinto si Lucien. Walang emosyon siyang bumaba saka dire-diretsong pumasok sa loob. Napabuga na lang ako ng hangin saka inabot sa staff na naghihintay ang susi para iparada ang sasakyan sa parking tapos ay mabilis na bumuntot sa likuran ng lalaki. Tama nga sila Thunder mas malamig makitungo ngayon si Lucien. Sabagay hindi ko naman siya masisisi. Sumira ako ng usapan, umasa siya na ako na ulit ang magbabantay sa kanya pero binigo ko siya. Sumusunod lang ako sa utos. Pagkarating sa opisina niya, katulad ng dati ay sa labas na ako naghintay. Walang lingon-lingon siyang pumasok sa loob ng opisina niya at sinarado ang pinto. Bumuga na lang ako ng hangin saka na-upo sa waiting area. Mukhang katulad ng dati mabuburyo ako maghapon dito. Hanggang sumapit ang tanghalian, balak ko sanang makisuyo sa isa naming tauhan na bilhan ako ng lunch ng biglang bumukas ang pinto ng opisina ni Lucien at niluwa
PAGKASAKAY sa elevator ay agad akong sumandal. Hanggang kailan ba ako mag-titiis sa lahat ng ito? Sa dinami-rami ng misyon na nahawakan ko ito lang ang tumagal ng ganito at napaka-kumplikado. Sa una pa lang talaga mali na nakipag close ako sa mga Saavedra dahil sa kanila naging komplikado ang lahat, higit sa lahat masyado na akong na-attach sa kanila. Kasalanan ko rin dahil nagpabaya ako. Ilang sandali pa ay nakarating na ako sa floor kung nasaan ang opisina ni Lucien. Pagkalabas na pagkalabas ko ng elevator ay napatigil din agad ako dahil isang komusyon ang bumungad sa akin. Akala ko matiwasay na ang aking pag-akyat pero mali pala ako. Parang mas sakit sa ulo ang aking nadatnan. Naabutan ko lang naman na nag-sasagutan si Lucien at Night habang awat-awat ni Thunder at Crystal. Jeez, ano na naman ba ang nangyari? Nawala lang ako saglit may ganito na agad. Nang mapansin kong mas lalong nag kakainitan si Night at Lucien ay mabilis na akong naglakad palapit sa mga it
SCARLETT PAGPASOK na pagpasok namin sa kanyang opisina ay sinarado niya agad ang pinto at nilock tapos dumiretso sa mahabang lamesa. Napatingin naman ako sa magkahawak naming kamay, Dang! Ang tibok ng puso ko. Scarlett Louise this is wrong! Dapat galit siya sa‘yo, Dapat hindi kayo nagpapansinan para walang maging problema. Piping saad ko sa aking isip. Napaangat ako ng tingin ng tumigil kami tapos seryosong humarap sa akin si Lucien. “Give me the food.” Wala sa sariling inabot ko ang hawak na pagkain sa kanya. Kinuha naman niya ito gamit ang isang kamay at nilapag sa lamesa. Muli akong napatingin sa kamay naming magkahawak pa rin. Wala ba siyang balak na binatawan ang kamay ko? Nakalimutan niya ata? Nang ibaling ko ang tingin sa kanya ay abala na ito sa paglalabas ng pagkain na binili ko gamit ang isang kamay. Dahil hindi na ako makatiis ay tumikhim ako at nagsalita. “Ahem, Sir ‘yung kamay ko baka pwede niyo ng bitawan? Ako na rin ang mag aayos ng pagkain.”
“Yes, Sir Aidan?” Oo ang ama ni Lucien na naman ang tumawag at alam ko na ang dahilan ng pag tawag nito. Inaasahan ko naman na pero hindi ko inaasahan na ganito kabilis. “Louise, magkasabay daw kayo kumain ni Lucien kanina? Ano ang pinag-usapan niyo?” Deretsong tanong nito. Jeez. Sabi na e! “Yes, Sir Aidan pasensya na ho kayo at wala akong nagawa kanina dahil nagpumilit ang anak niyo. Hindi naman ho kami masyado nag-usap kanina. Tinanong at kinamusta lang naman niya ang naging bakasyon ko. Iyon lang ho.” Seryoso kong sagot. “Good, nasaan ka ngayon? Still in the office ni Lucien?” Natigilan naman ako. Sh*t, alam na din pala niya. Napaka bilis dumating ng balita sa kanya. Ibig sabihin may mga mata siyang nakasubaybay sa bawat galaw ko. Huh! Bantay sarado din pala ako? Wow! “Yes Sir, Sinunod ko lang ang gusto ng anak niyo. Sabi niya ay uuwi na daw kami pag natapos ang meeting niya.” “I know, I know. Alam kong pina-cancel ni Lucien ang dalawang meeting niya. Iyan ang dahila
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m
KINABUKASAN Ang aga-aga pero wala sa mood ang boss ko. Hindi man lang ako pinansin mula kanina, mukhang napikon ko ata kagabi. Argh! Araw araw ba na magiging ganito ang ganap ko kapag badmood ang boss ko? Bumuntong hininga ako saka sumandal sa kinauupuan at kinuha ang aking phone. Oorder na nga lang ako ng pagkain tsk! Hindi ako nakapag almusal kanina dahil na late ako ng gising ‘e. Tapos nagmamadali pa ang boss ko na pumasok. Ang ending wala akong almusal kahit man lang humigop ng hot choco or kape wala! Buti pa siya nakapag kape at almusal ‘e. Sakto naman na tumunog ang phone ko hudyat na may nag text. Bumungad sa akin ang pangalan ni Night, Agad kong binasa ang text niya. Night: Good morning, Red. Are you busy? Mabilis naman akong nagreply. To Night: Not really, why? Night: I’m here outside Lucien’s office. I brought some hot chocolate and a sandwich. I found out you didn’t have breakfast earlier, so I brought you some. Come on out, let’s eat together. Hindi
PAGBALIK sa opisina ganon pa rin ang mood ni Lucien. Hindi man lang niya ako tinatapunan ng tingin o kahit sulyap man lang. Ano bang problema niya? Ano ba ang nangyari sa kanila ni Crystal? Nag-away ba sila? Kung nag-away man sila bakit pati ako damay? Or… Galit siya sa akin dahil hindi ako sumabay sa kanila sa pagkain? Hm, imposible naman ‘yun. Pakialam ba niya sakin ‘diba? Argh! Ewan! Ang hirap na nga ng sitwasyon ko dinadagan pa ng ganito. Bahala nga siya d’yan. Hahayaan ko siya sa toyo niya. Mahirap kapag sinabayan ‘e, Baka kung saan kami humantong kapag pinatulan ko siya. Hanggang sa mag-uwian hindi pa rin niya ako pinapansin. Bad mood pa din ang hinayupak. Pati ako dinadamay, nakakainis! Seryoso ako sa pagmamaneho ng biglang magsalita ang katabi kong lalaki. “Have you known that guy for a long time?” Nangunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya. Anong sinasabi niya? Sinong guy? Bahagya ko siyang sinulyapan. “Who?” Taka kong tanong. “The guy who was sitting
MASAYA akong tumalikod para puntahan ‘yung dalawa. Atleast ma-eenjoy ko ang lunch ko! “Hey!” Masayang bati ko sa dalawa sabay upo sa tabi ni Night. Parehas naman silang nagulat at napatingin sa akin. “Gulat na gulat? Hindi niyo man lang napansin na palapit ako. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan niyo.” Nakangiti kong sambit. “What are you doing here, Red?” Nagtatakang tanong ni Night sa akin. “Oo nga, anong ginagawa mo dito? ginulat mo pa kami. Nasaan ang alaga mo?” Segundang tanong naman ni Thunder. Aba parang ayaw nilang nandito ako ah. Pero imbes na sagutin sila ay nginuso ko na lang kung nasaan sila Lucien tapos nanguha ng lutong pork sa plato ni Night at kinain ‘yun. “Oh, I get it. Sasabay ka dapat sa kanila no? kaso nakita mo kami ni Night dito kaya lumipat ka?” Napaangat ako ng tingin kay Thunder saka nag thumps up at ngumisi. “Yeah, good thing nandito kayo kaya nakatakas ako. Hindi ko kayang makasama ng matagal ang Crystal na ‘yun. Saka sa lagay e, mukha akong third
NANG makarating sa mansyon ay nauna itong bumaba habang ako ay pinarada muna ang sasakyan tapos pumasok na rin sa loob. Saktong pag pasok ko siyang labas naman sa kusina ng lalaki, Mukhang uminom muna ito ng tubig or tinanong ang mga katulong kung ano ang dinner. Hindi na lang ako umimik at pinauna siyang umakyat ng hagdan habang ako ay nakasunod lang. Tumigil ako sa aking kwarto at akmang bubuksan na ng biglang magsalita si Lucien. “Si Dad ba ang pumili ng kwarto mo?” Nagtataka ko naman siyang binalingan dahil sa biglaan nitong tanong. Akala ko pa naman papasok na siya sa kanyang kwarto. “Oo, bakit?” “I see, alam mo bang ang kwartong ‘yan ang pinaka maganda at espesyal sa mansyon. Maswerte ka dahil ‘yan ang naging kwarto mo. Hm, halatang paborito ka ni Dad.” Mahaba niyang turan habang nakasandal sa pader ng kanyang kwarto habang ang mga pagod niyang mata ay nakatingin sa akin. Pero wait, pinaka maganda at espesyal? Bakit hindi ko alam `yon? Hindi nabanggit ni Sir Aid
Hindi pa rin talaga siya makapaniwala na close kami noon, Hindi pa rin siya sanay na ang isang katulad ko ay malapit sa kanya. Tinuon ko na lang ang pansin sa folder na hawak para basahin ‘yon. Saka naglakad sa harap ng table ni Lucien para maupo sa bakanteng upuan. Nang maintindihan ko para saan ang folder ay sinimulan kong ipaliwanag sa kanya. Nakinig naman siyang mabuti at wala akong narinig na reklamo. Pati ang ibang hindi niya maintindihan ay pinaliwanag ko na rin.Hanggang sa abutin kami ng ala singko ng hapon. “Naintindihan mo naman ba lahat ng pinaliwanag ko?” Marahan kong tanong habang nag-uunat. Masakit din sa likod ang maghapon nakaupo habang nagpapaliwanag ah. Buti na lang talaga ay may alam ako, kung hindi siguradong aburido maghapon si Lucien. Saka masaya akong nakatulong sa kanya at nabawasan ang kanyang stress. “Yes, Thank you for helping me. Kung hindi mo pina-intindi sa akin ang lahat siguradong wala akong magagawa mag-hapon.” Malamyos niyang sagot sa akin. N