Chapter 4

Gulat na gulat parehas pang napasigaw ang dalawa ng buksan ni Sofia ang pintuan ng banyo.

"What the hell are you doing?" sigaw ni Benedict sa kanya.

Napapikit at napahawak naman sa bibig nito ang dalaga.

"Eh bakit ba kasi hindi ka naglolock ng pintuan huh?" sigaw naman na sagot niya sa binata.

Biglang bumukas ang pinto ng banyo at iniluwa nito ang inis na inis na binata.

"Ano ba? Hindi ka man lang ba marunong kumatok muna huh?" pagalit na tanong nito sa dalaga.

"Eh hindi ko naman alam na banyo pala ito eh, tsaka hinahanap ko kasi ang kusina kaya narito ako!" sagot ni Sofia.

"Grrrrrr!!!" inis na inis na si Benedict.

Nagtataka namang dumating si Belen sa kinaroroonan ng dalawa.

"Anong nangyayari dito? At bakit kayo sumisigaw?" tanong ng matanda sa dalawa.

"Ito kasing alaga nyo nay! Binuksan ang banyo na hindi man lang kumakatok!" bulalas na anas nito at pailing-iling na tumalikod.

"Ang yabang talaga!" bulong pa niya.

"Teka, bakit narito ka pala Sonia?"

"Hinahanap ko po kasi ang kusina, eh hindi ko naman alam na naliligaw na pala ako, tapos nabuksan ko itong pinto na hindi ko naman alam na nasa loob pala sya!" paliwanag niya sa matanda

Bahagya namang napangiti ang matanda sa paliwanag niya.

"Akala ko kong napaano na kayo dito? Pagpasensyahan mo na si Señorito Benedict, pero mabait na bata yan!" nakangiting sagot ng matanda.

"Mabait? Eh halos nga kainin na ako ng buhay, as if naman pagnanasaan ko sya, eh mas handsome pa ang mga boys sa bar!" sigaw ng isip niya.

"Hayaan mo, pag natapos na tayo sa almusal ay ililibot kita sa mansyon para naman hindi ka kung saan -saan sumusuot!" naiiling at natatawang wika ng matanda.

Sumunod si Sofia sa matanda patunggong kusina.

Magdadalawang buwan nang nawawala si Sofia at gabi-gabi paring umiiyak si Almira dahil sa pag-aalala nito sa kanyang anak.

"Nasaan kana ba kasi, hija!" umiiyak na anas ni Almira habang hawak-hawak ang litrato ng dalaga.

Habang si Armando naman ay wala pa ring tigil sa pagpapahanap kay Sofia.

"Damn, you! Sofia! Nasaan ka na bang bata ka? Hindi mo pwedeng gawin sakin ito, kailangan kita para isettle ang gusot ng company!" mariin na anas ni Armando.

Napatinggin si Aramando ng biglang magbukas ang pinto ng kanyang opisina.

"Don Facundo?" gulat na tanong ni Armando nang biglang pumasok ang matandang bilyonaryo.

"Kamusta na Armando?" tanong ni Don Facundo at nagpaikot-ikot pa ito sa opisina ni Armando.

"Ahmm! Mabuti naman Don Facundo, ikinagagalak ko ang pagbisita mo dito sa opisina ko!" sagot ni Armando.

"Na magiging opisina ko na Armando! Baka nakakalimutan mo na malaki ang pagkakautang ng kumpanya mo sa akin!" ani nito at bahagyang napangisi pa ito.

Napakuyom naman ang mga kamay ni Armando nang marinig ang sinabi ni Don Facundo. Humugot ng malalim na paghinga si Armando at iniaayos ang kanyang suot na kurbata tsaka nagsalita.

"Hindi ko 'yon nakakalimutan Don Facundo, at sana ay tanggapin mo din ang in-ooffer ko sayo na ipakasal ang anak kong si Sofia bilang kabayaran sa mga danyos ko sayo!" ani ni Armando.

Hindi naman agad nagsalita ang don at nilaro-laro lamang ang tungkod na hawak nito habang humihithit ng kanyang mamahaling tabako.

"Kailan ko ba makikilala ang anak mo Armando?" tanong nito.

"Ahmmm! Sa susunod na buwan ay dadalhin ko sa mansyon n 'yo ang anak ko, para makilala mo si Sofia." Si Armando.

"Sofia! Mukhang bagay na bagay sa anak mo ang pangalan nito!" puri pa ng matanda at tumayo na ito at walang sabi-sabing lumabas ng opisina ni Armando.

Napaupo naman si Armando sa kanyang upuan nang makaalis na ang don.

"Dammnn! Kailangan na kita makita Sofia! Nasaan kana ba?" napakuyom pa ang kamay nito habang kinakausap ang sarili.

Pati ang matalik na kaibigan ni Sofia na si Lesly ay pinasusundan na rin ni Armando sa kanyang mga tauhan para lamang malaman kung nasaan ang kaisa-isang anak nito.

"Manong, parang kanina pa po tayo sinusundan ng kotse na iyon?" tanong ni Lesly sa kanyang driver.

"Oo nga po, kanina ko pa rin ito napapansin!" sagot naman ng driver.

"Teka! Mga tauhan ng daddy ni Sofia ang mga iyon huh?" napakunot pa ang kanyang noo ng makilala ang isang bodyguard ng daddy ni Sofia.

Agad na kinuha ni Lesly ang kanyang celfone at idinial ang numero ng kaibigan.

"Shit! Bakit hindi kita makontak, Sofia?"

Muli niyang tinawagan ito pero wala pa rin. Nilingon niya ang kotse na kanina pa nakasunod pero wala na ito ng makapasok sila sa kanilang mansyon.

Habang sa mansyon naman ng mga Monteverde kung nasaan ang dalagang si Sofia, ay inis pa rin ang nararamdaman ni Benedict dahil sa kilos ng dalaga.

"Nay Belen was right; she's beautiful but also annoying!" pinilig pa ni Benedict ang kanyang ulo ng maisip iyon.

Naupo ang binata sa kanyang gaming chair at binuksan ang kanyang pc para magtanggal ng inis sa dalaga. Naglaro ito ng COC para makalimutan ang pagka-inis sa dalaga.

Nasa kusina naman ang dalawa at naghahanda ng kanilang almusal.

"Sonia, marunong ka naman siguro magtimpla ng kape diba? Magtimpla kana lang ng kape natin at ako na lang ang magpiprito ng itlog para ipalaman sa tinapay!" utos nito sa dalaga.

"A_ahhh, E_ehhhh! Sige po Nay Belen!" nauutal na sagot niya sa matanda.

Kinuha ni Sofia ang dalawang mug at inilapag sa lamesa. Nagpaikot-ikot pa ito kung nasaan nakalagay ang coffee ng mga ito.

"Nay, nasaan po nakalagay ang coffee machine ninyo?" tanong nito sa matanda.

Napakunot naman ang noo ni Belen ng marinig ang sinabi ng dalaga. Napailing na lang ito at kinuha ang dalawang bote na nasa cabinet at inilapag sa harap ni Sonia.

"Ano po ito Nay?"

"Anong ano yan? Eh diba magtitimpla ka ng kape? Kape at asukal yan!" may pagtataka sa mukha ni Belen.

"A_ahhh, oo nga po pala, Nay Belen, nasanay po kasi ako sa bahay na may coffee maker kami eh, ka___!" biglang natigilan ito ng makita na parang nagdududa na ang matanda sa mga sinasabi nya. "Kaya sa dati ko po kasing amo, gumagamit sila ng coffee machine kaya akala ko meron din po kayo nito dito sa mansyon!" pagsisinungaling niya.

"Ganoon ba? Hindi kasi mahilig ang señorito sa mga mamahaling gamit eh, tsaka dadalawa lang naman kaming narito, may sarili namang mansyon ang lolo nya kaya hindi na bumibili ng kung ano-anong kagamitan si señorito!" kwento pa ni Belen.

Nagulat naman si Sofia sa mga sinabi ng matanda, ang unang tinggin niya kasi sa binata ay mahilig sa maranggyang buhay, happy-go-lucky na lalaki, kaya napahanga siya na mali pala ang kanyang iniisip sa binata.

"Pero, Nay Belen, matanong ko lang po nasaan po ang mga magulang ni Señorito Benedict?" bulong na tanong niya sa matanda.

"12 years old palang siya ng mamatay sa isang car accident ang mga magulang niya kaya tanging ang lolo na lang niya ang nagpalaki sa kanya, at ako na ang nag-alaga sa kanya simula ng baby sya!"

"Ano po? Simula po baby ikaw na ang nag-aalaga sa kanya?" manghang tanong nito sa matanda.

Tumanggo naman ito at ngumiti.

"Sya tama na yang kakatanong mo, bilisan mo na ang pagtitimpla ng kape natin para makakain na tayo.

Hindi naman malaman ni Sofia ang gagawin kaya naman nilagay na lamang niya ang lahat ng ibinigay ng matanda sa kanya. Iniabot din ni Belen ang mainit na tubig sa dalaga para ilagay sa kape.

Naupo na ang mga ito ng biglang dumating si Benedict.

"Señorito, may kailangan po ba kayo?" tanong ni Belen rito.

"Kukuha lang po sana ako ng juice at sandwich nay, pero parang nagbago ang isip ko ng makita ko ang kape na ito!" nakangiting wika nito sa matanda.

Natawa naman si Belen sa inasal ng alaga. Ito kasi ang nagiging bonding nilang dalawa kapag natatapos na ng gawaing bahay si Belen, nagkakape silang dalawa ni Benedict sa sala.

Napamulagat si Benedict ng inumin nito ang kape. Puno rin ng pagtataka si Belen sa anyo ng binata. Samantalang kinakabahan naman si Sofia sa reaksyon ng binata.