HINDI mapakali si Monica dahil sa presensiya ni Mattia. Inuusig pa rin siya ng tingin nito. Nawala ang focus niya sa pagkain dahil pilit niyang inaalala kung saan niya nakita si Mattia. Sa dami ng pinasukan niyang kumpanya sa pagsa-side-line ng trabaho ay marami na rin siyang nakasalamuhang tao, mga mayayaman pa at kilalang personalidad. “Did you work in La Lucy Hotel and Casino, Monica?” mayamaya ay tanong ni Mattia. Napatda siya at diretso ang titig kay Matiia. Naalala niya bigla na minsan siyang nagtrabaho sa nabanggit nitong hotel. On-call waitress siya noon sa hotel. Maaring doon niya nakita si Matiia. “Ay. Yes, sir, pero on-call lang ako at tatlong beses lang ako nakapag-duty roon,” tugon niya. “I see. Kaya pala pamilyar ang mukha mo.” “Ano’ng special do’n?” sabad naman ni Duke, may sarkasmo sa tinig at pilyo ang ngiti. “Baka na-love at first sight si Mattia kay Monica,” gatong naman ni Craig. “Silly. I just felt something odd from Monica’s presence. But she’s beautiful,
MAHIMBING na ang tulog ni Monica pero ginising siya ng mainit na labing humahalik sa kan’yang bibig. Nagmulat siya ng mga mata at nabungaran si Federico na nakadukwang sa kan’ya.“It’s four in the afternoon. Do you want surfing?” tanong nito.Napabalikwas naman siya ng upo. “Oo naman!” mabilis niyang tugon.“Then, prepare yourself.”“Teka, nasaan si Kenji?”“Nasa labas. Isasama natin siya sa dagat pero babantayan naman siya ni Craig.”“Sige.” bumaba na siya ng kama at naghubad ng damit.Nagulat siya nang balutin ni Federico ng tuwalya ang kaniyang katawan.“Mamaya ka na maghubad sa dagat,” anito.“Ano, nariyan pa ba si Mattia?”“Yes, and he will leave later after dinner.”Sumunod naman siya kay Federico. Sabay na sila nitong lumabas ng kuwarto at ito ang nagbitbit ng dalawang surfboard. Itim na boxer lang ang suot ng binata at may isa pang towel na dala.“Maliligo rin kami ni Kenji!” ani Craig. Hawak nito sa kanang kamay ang bata na may suot nang maliit na boxer at itim na long sleeve
FEDERICO offered Chase Guilliani one million US dollars to accompany him in Hong Kong. This guy was a master in disguise and had an incredible spying skills. He uses personalized devices to detect his target and does the task alone. Katatapos lang nilang mag-snack at niyaya niya si Chase sa kaniyang mini office. He’s willing to increase the payment offer if Chase refuses. “I will accept your offer, but it will be the last side-line I will do from you or your organization,” sabi in Chase. Nakaupo lang sila sa couch na magkatapat. Naghinayang siya dahil malaking pakinabang ang skills ni Chase sa organisasyon nila. Kaso mukhang hindi na niya nito mapipilit. “Mukhang may ibang pinagkakaabalahan ka na o may balak kang mag-quit sa mafia society,” aniya. Chase chuckled. “I didn’t mean to be a mafia for good. I have a family to prioritize. May problema rin ako sa angkan ko. Once I’ve done with my main goal, I will definitely quit my mafia job.” He took a deep breath. “I understand. But
HINDI mapakaling palakad-lakad si Monica sa harap ng kama sa kan’yang kuwarto. Inuusig na siya ni Federico, maaring nagduda na ito sa kan’ya. Kailangan na niyang umamin dito bago siya nito maunahan. Pagkakataon na niya iyon. Balisang-balisa pa rin siya at hindi nakatiis, nag-chat siya kay Duke gamit ang dummy account. Nagpakilala naman siya rito. Humingi siya ng payo kung tama bang magtapat na siya kay Federico. Duke: “If you’re ready for the consequences, go ahead. I’ll back you up. But don’t expect a good result, Monica. Federico found it hard to predict when his emotions were triggered. He can decide without a plan if he’s out of control and sorry for the damage he could do. I know him already and witness how he gets mad when lost control.” Lalo lamang siyang ginupo ng takot nang mabasa ang reply ni Duke. Nanginginig ang mga kamay niya habang nagtitipa ng reply. Monica: “Mas malala kung patatagalin ko pa ‘to. Inuusig na ako ni Federico. Obvious na nagdududa siya sa akin.” Duke
NAPAYAKAP nang mahigpit si Monica kay Federico nang muli siya nitong ihatid sa tugatog. Mabilis ang kanilang pagniniig ngunit sulit dahil sa suwabeng pag-angkin nito sa kan’ya. Hindi niya inaasahang magagawa nila ulit ang bagay na ‘yon sa kabila ng mga pagdududa. Sinilip lang niya sa kuwarto ni Federico si Kenji bago nagtungo sa kan’yang kuwarto. Nagbanlaw pa siya ulit sa banyo bago nagbihis. Kinabukasan ay may pinapuntang doktor si Federico at kumuha ng specimen na siyang gagamitin para sa isa pang DNA test at kung anong test na gagawin sa US. Iyon ay upang matiyak na anak nga talaga nito si Kenji at hindi sa kapatid nito. “Paano pala kung hindi nga ikaw ang tatay ni Kenji?” nababahalang tanong niya sa binata. Kumakain na sila ng tanghalian. “No problem. Aakuin ko pa rin ang responsibilidad. Kenji was my son,” giit ni Federico. “Wala rin namang problema ‘yon sa akin.” “And after the test, we will get married, Monica.” Natitigilang tumitig siya sa binata. “S-Sigurado ka na ba s
HABANG lulan ng kotse ng target ay pinaplano na ni Federico kung paano naman nila maipuslit ang target mula sa kotse. May isa pang kotse ng kalaban kasi na nakabuntot sa kanila. And he was surprised when Chase showed him the remote control on his palm. May ikinabit pala itong devices sa gulong ng backup nilang kotse. Nang pindutin nito ang remote, tumirik sa kalsada ang kotse ng backup nila, umusok ang mga gulong. Maging ang kotseng sinasakyan nila ay nilagyan nito ng device na kayang ubusin ang hangin ng gulong o kaya’y pasabugin. “What happened?” tanong ng driver. Naihinto nito bigla ang kotse sa gilid ng kalsada. Nasa backseat sila ni Chase at napagitnaan ang target. May isa pang bodyguard katabi ng driver. “I think there is something on the wheel,” he said. Hawak na niya ang needle na ituturok sa leeg ng bodyguard na nasa harapan niya. Sabay pa sila ni Chase na tinurukan ng karayom sa leeg ang driver at bodyguard. Sabay ring nawalan ng malay ang mga ito. Natagpuan na sila ng
PAGDATING sa detention area ng underground ay naabutan ni Federico si Mr. Hiroshi na nakaupo na silya at nakagapos. Nasa loob ito ng makitid na silid at merong rehas na bakal. The fat man raised his head and looked at him straight with confusion on his face. “W- Who are you? What do you need from me?” tanong nito sa garalgal na tinig. Pinabuksan niya sa guwardiya ang rehas na pinto ng piitan saka siya pumasok at tumayo sa harapan ng target. Nakasunod kaagad sa likuran niya si Duke. Nakaabang ito sa kan’yang kilos. “That’s not important. I have questions that you need to answer honestly,” he said. “What do you want to know?” “You know Fernand Sartorre, right? He has a twin brother named Federico,” he said. Ngumisi ang ginoo. “I know them, but I don’t have any connection to them.” “That’s not what I wanted to know. You’re aware that Fernand Sartorre was killed almost three years ago now. Based on my knowledge, you invited the Sartorre brothers to Japan for a business partnership.
IBINIDA ni Monica kay Federico ang garden niya ng mga gulay. Lumabas pa sila ng bahay at nagtungo sa backyard. Doon na dinala ni Federico ang pagkain nito at gusto ring makita ang hardin. May naitanim na rin siyang puno ng malunggay roon na hiningi niya kay Mang Nestor. “Ano naman ang mga naitanim mo?” tanong ni Federico. Hawak nito ang plato ng salad na gulay at dalawang sandwich. “Ano, mga native na gulay lang. Baka hindi ka pamilyar sa mga ‘yon. Iyong mga inilalagay sa penakbet. Alam mo ba ‘yon?” aniya. “Of course. The mixed vegetables with fish sauce?” “Oo. Mabuti alam mo. May naitanim din akong buto ng kalabasa pero naroon malapit sa bakod at pinagawaan ko kay Mang Nestor ng rehas na gagapangan. May ampalaya rin doon at sitaw, hindi pa tumubo. Dito naman sa ginawa kong plant box, mga talong, okra, kamatis, at saka pechay.” Panay lang ang tango ni Federico. Pagkuwan ay umupo na ito sa sementadong bench sa tapat ng round table. Isinama nito si Kenji at pinaupo sa tabi nito. Si
MAGKAHALO ang luha at galak ni Monica habang suot ang magarang trahe de buda. Sa araw na iyon ang pinakahihintay niyang kasal nila ni Federico. Hindi man sa simbahan ang seremonya, pari pa rin ang magkakasal sa kanila sa may beach from wedding venue. Pakiramdam niya’y nasa isang paraiso siya. Dumating din ang ibang kaibigan ni Federico, nahuli si Craig na nanggaling pa ng US. Tapos na ang seremonya pero bumawi naman ang mga ito sa regalo. Himalang dumating din si Dimitri kasama ang asawa nitong si Kira. “Cheers to the newlywed!” sabi ni Duke, na nauna nang nagtaas ng baso ng wine. Itinaas din ng iba ang baso ng mga ito. Nagtipon silang lahat sa gitna ng malawak na function hall. Si Federico ang ikalawang miyembro ng CEG na ikinasal. Ang mga naiwan ay karamihan playboy kaya malabo pang makapag-asawa. Hindi pa ata sawa sa buhay binata ang mga ito. Si Stefano lang ang medyo ilap sa babae. “Who’s next to Federico?” pagkuwan ay tanong ni Mattia. “I’m sure it was Stefano,” tudyo ni Duke
MAG-UUMAGA na hindi pa rin natutulog si Monica. Nakaidlip lang siya sa may couch sa salas at naghihintay pa rin kay Federico. Abang din siya nang abang sa tawag ni Leo upang bigyan siya ng update. Nahihilo na siya kaya pumasok siya sa kuwarto at humiga sa tabi ni Kenji. Nakatulog din siya at nang magising ay hindi na si Kenji ang kan’yang katabi. “Federico!” bulalas niya at napabalikwas ng upo nang mamataan ang kan’yang asawa na nakahiga sa kan’yang tabi. Dahil sa lakas ng boses niya ay nagising si Federico. Wari pinipiga ang puso niya nang makita ang mga pasa nito sa mukha. Hindi na niya ito hinintay na makabangon at kaagad niyang niyakap. “Salamat at ligtas ka,” humihikbing wika niya. “Hey, stop crying,” paos nitong usal. Humiga siyang muli sa tabi nito pero yapos pa rin niya ito habang nakatagilid silang magkaharap. Banayad niyang hinaplos ng palad ang pisngi nito. “Binugbog ka ba nila?” tanong niya. “Not really. Napalaban lang kami sa maraming tauhan ni Morgan.” “Sino ang t
ALAS-NUWEBE na ng gabi pero wala pa rin si Federico. Pinauna na ni Monica kumain ang nanay niya at mga bata, pero siya ay naghihintay pa rin sa kan’yang asawa. Tawag siya nang tawag kay Federico ngunit walang sumasagot.Ginupo na siya ng kaba. Alas-sais pasado pa lang noong nakausap niya si Federico at pauwi na. Dapat ay naroon na ito sa bahay alas-otso pa lang. Naisip niya na baka bumalik ng opisina si Federico at may nakalimutan. Mabuti may contact number siya ni Leo.Tinawagan na niya ang assistant ng kan’yang asawa. Sumagot din ito.“Hello, Ma’am Monica!” bungad ni Leo mula sa kabilang linya.“Kuya Leo, bumalik ba si Federico sa opisina?” tanong niya, balisang-balisa na.“Hindi naman po. Alas-otso na ako umalis ng opisina. Mas maagang umalis si Sir. Bakit po?”“Eh, wala pa siya rito sa bahay. Baka ka’ko bumalik sa opisina. Nakausap ko siya kanina at sabi niya pauwi na siya. Nakapatay na ang phone niya, eh, hindi matawagan.” Palakad-lakad siya sa may lobby.“Baka po nagpunta sa hea
INABUTAN ng traffic si Federico kaya alas-singko na siyang nakarating sa headquarters. Napawi ang pagkabagot niya nang maabutang gising na si Fernand. Inasikaso na ito ng medical staff nila. Male-late si Dr. Guilliani pero nagbigay naman ng instruction kung ano ang gagawin nila sa pasyente. “Don’t force yourself to talk, Fernand. You need more rest,” sabi niya sa kapatid. Nagpumilit pa ring magsalita si Fernand. “M-Morgan….” sambit nito. “I know. He’s still alive. We are doing our best to catch him. Don’t worry.” Hindi na nagsalita si Fernand at malamlam pa ang mga mata. Hindi niya ito hinayaang kumilos. “Sir, nariyan na po si Dr. Guilliani!” batid ng agent na kapapasok ng silid. “Guide him in,” aniya. Tumalima naman ang agent. Mayamaya ay pumasok na si Chase. Dagli nitong nilapitan si Fernand at inasikaso. “Does he still need oxygen?” tanong niya. “I will check his lung status first,” ani Chese. Sinuri pa nito ang record na na-update ng medical staff nila. “Stable na ang pu
HINDI na hinintay ni Federico ang driver at siya na ang nagmaneho ng kotse patungong ospital. Hindi niya gusto ang balita ng isang agent niya na nagbabantay sa kan’yang kapatid. Nilapatan umano ng doktor ng CPR si Fernand dahil sa biglang pagbagsak ng heart rate nito. Nagising na umano ang kapatid niya ngunit biglang nagdeliryo. Pagdating sa ospital ay dumiretso siya sa ward ni Fernand. He felt relief when the doctor stopped doing CPR on his brother. He had a positive reaction, meaning his brother was safe. Lumapit siya sa doktor na nagtanggal ng mask. “What happened to my brother, Doc?” eksaheradong tanong niya sa doktor. “The patient experience cardiovascular problem due to lack of blood oxygen and some clots. Medyo mahina pa ang respond ng katawan niya dahil sa dami ng dugong nawala, and it’s still in the process before his body can recover.” “Hindi pa ba sapat ang dugong ibinigay ko?” “Okay na, kailangan lang ng pasyente ng mahaba-habang pahinga dahil sa naghe-heal pa ang sug
DAHIL sa pagkawala ng step-father ni Monica ay hindi na sila nakauwi ng bahay ni Federico. Bumili na lamang sila ng pagkain sa restaurant para sa tanghalian. Sinamahan niya ang nanay niya hanggang sa maasikaso ang labi ng asawa nito. Ibinigay pa rin niya ang perang tulong dito at dinagdagan ni Federico upang mabigyan ng maayos na libing ang step-father niya. Bago lumubog ang araw ay naiuwi na rin ang labi ng step-father niya. Saka lang sila nakauwi ng bahay ni Federico. Nangako siya sa kan’yang ina na dadalo sa libing ng asawa nito. Kinabukasan ay bumalik na sa trabaho si Federico. Sumama si Monica sa kan’yang asawa upang tulungan ito sa tambak na paperwork. Doon na silang mag-ina sa opisina kasama ng mga pusa. Mas marami nga namang magagawa si Federico kung naroon sila dahil nakakapag-focus ito at hindi sila naiisip na malayo. Habang nakaupo sa tapat ng lamesang katapat ni Federico ay panay at chat niya sa kan’yang ina. Inaalala niya ito baka biglang ma-depress. Nakailang buntongh
KINABUKASAN ng umaga ay muling inatake ng pagkahilo si Monica at nagsuka. Inalalayan pa siya ni Federico papasok ng banyo at panay ang hagod sa kan’yang likod. “Kaya mo bang bumiyahe?” tanong nito. “Oo, mamaya kakalma rin ang sikmura ko. Magpapahinga lang ako saglit. Asikasuhin mo muna si Kenji,” aniya. Naghilamos na siya. Iginiya rin siya ni Federico pabalik sa kama. “I will prepare our breakfast,” anito nito nang mapaupo siya sa kama. “Sige. Gusto ko lang ng mainit na sabaw at kahit nilagang itlog lang,” aniya. “Okay. Dadalhin ko na si Kenji para hindi ka maabala.” Lumabas din ang mag-ama. Humiga siyang muli sa kama at kinuha ang kan’yang cellphone. Sinagot niya ang sandamakmak na chat ng kan’yang tiya. Nag-aalala na ito sa kan’ya. Hindi pa niya nasabi rito na nakauwi na sila ni Kenji. Nagbabalak na itong susugod doon sa bahay nila. Nalaman nito na na-kidnap sila dahil tumawag si kay Federico. Nawala rin ang hilo niya at sakit ng ulo. Nakaidlip siya ulit at ginising lang siy
NAKALABAS na sila ng tunnel at diretso na sa ilog pero dumating ang rescue helicopter nila kaya dito nila isinakay si Fernand. They found the nearest hospital and urgently admitted Fernand and some other wounded agents. Pinapasok na nila sa operating room si Fernand kahit wala pang doktor na mag-oopera lalo’t gabi na. Hindi mapakali si Federico habang naghihintay na may doktor na mag-asikaso sa kapatid niya. Wala pang available na surgeon on call. Hindi naman basta magagalaw ng ibang doktor ang pasyente lalo’t maselan ang tinamaan ng bala, nasa pagitan ng puso at baga. They need experts. He tried to call Dr. Guilliani. And gladly, Chase was willing to go to help them. Pinasundo niya ito ng helicopter mula Maynila. Naghanap lang ito ng meeting place. “Please save my brother!” samo niya sa nurse na lalaki. “We need extra blood, sir!” wika ng nurse. “I’m the patient’s twin. Can I donate my blood?” “We need screening first, sir. But we can rush it.” “Please do it!” Tumuloy naman s
TINUTUKAN ni Federico ng baril ang lalaking kamukha niya ngunit nagtaas ito ng mga kamay. He just moaning. Mariing kumunot ang noo niya. Ito marahil ang lalaking sinabi ni Monica na naputulan ng dila at tumulong sa asawa niya. “Who are you?” tanong niya. Hindi nagsalita ang lalaki. Mabuti inabala siya ni Stefano na nasa kabilang linya. “I saw another impostor, and he’s not talking,” sabi niya. “He was just pretending. Kasama ko ang isa na hindi makapagsalita,” ani Stefano. Nang mapansing bumunot ng baril mula sa tagiliran nito ang lalaking kaharap ay kaagad niyang kinalabit ang garilyo ng kan’yang baril. Sa kanang balikat lang niya binaril ang lalaki. Sinugod niya ito at tinadyakan sa ulo. Nang bumulagta ito sa sahig ay saka niya inalis ang maskara nito. Hindi nga ito ang lalaking tinutukoy ni Monica. “You’re right, Stefano. Naisahan ako ng kalaban pero don’t worry. Napatumba ko na siya,” aniya. “Nice. Just proceed. We’re waiting here. Sundan mo lang ang pasilyo at sa dulo kami