Nakakatakot ang paso ni Fiona.Pati, para mas malala ang mga paso na ipapakita niya ngayong araw, sadyang tinanggal ni Fiona ang bandage na nakabalot dito nung umaga, nakalantad lahat ang paltos sa lahat ng tao.Tumahimik ang buong meeting room.Gulat na tumingin ang lahat sa paso ni Fiona. Sa sobrang gulat nila ay walang nakaisip na tulungan siya.Nabigla din si Luna sa eksenang nasa harap niya.Makalipas ang ilang sandali, si Luna ang unang nag react. Lumapit siya at tinulungan niyang tumayo si Fiona.“Saan ito nanggaling?”Kahit na ayaw ni Luna kay Fiona, nang makita ang mga paso nito, hindi niya mapigilan na maging maamo ang tono niya.Gayunpaman, hindi niya inaasahan na ang sunod na sinabi ni Fiona ay magpupunta kay Luna sa isang pangit na sitwasyon.Kinagat ni Fiona ang mga labi niya at tinakpan niya ang paso sa tiyan niya.“Ayos lang ako, Ms. Luna. Kahit na ikaw ang gumawa nito, hindi kita masisisi. Sinisisi ko ang sarili ko dahil pinilit kitang bigyan ng kape, kaya’t
“Pero…”Hindi naman sa hindi niya pinapasali si Fiona. Binigyan niya si Fiona ng trabaho para pagandahin ang mga maliit na detalye, ngunit walang kakayahan si Fiona. Hindi niya ito magawa ng matino.Kaya lang ni Luna na utusan na lang si Fiona.“Hindi mo na kailangan magpaliwanag.” Nagbuntong hininga si President Calvin. “Tatawagan ko si Mr. Lynch ng Lynch Group para sa sitwasyon na ito. Iimbestigahan namin ang problema ng team niyo. Kung totoo nga talaga ang sinabi nila, na hindi sumama si Ms. Blake para gawin ang mga pangunahing gawain, ikakansela natin ang pagsama niyo sa kompetisyon.”Pagkatapos, tumalikod na siya at umalis.Tumingin ng mayabang ang iba kay Luna habang nagliligpit na sila para umalis.Nanatili si Luna sa pwesto. Naramdaman niya na parang sumabog ang utak niya.Sa mga nakalipas na araw, nalilito siya kung bakit si Fiona—na handa para sirain ang kompetisyon—ay masunurin nitong nakaraan, maliban sa pagpunta nito sa opisina niya kahapon.Akala ni Luna ay dahil
Hindi alam ni Luna kung paano siya hinatid nila Zayne at Samson pauwi.Nang makarating siya sa Blue Bay Villa, umupo siya sa sofa at miserable siyang tumingin sa mga komento at mga video.Walang sinabi sina Zayne at Samson sa buong biyahe habang hinatid siya pauwi.Gayunpaman, alam ni Luna na pareho rin silang miserable. Kung sabagay, ito ang unang kompetisyon nila pagkatapos magkaroon ng trabaho.Sa mga nakalipas na araw, pareho sila kay Luna—busy sa trabaho at walang tulog.Kung tinggal sila sa kompetisyon dahil kay Luna…Pumikit si Luna. Sa sobrang lungkot niya ay hindi niya alam ang gagawin niya.Metikulosong pinagplanuhan ni Fiona ang mga pakana niya.Nagsimula ito sa video noong nakalipas na kalahating buwan.May rason pa si Luna para paghinalaan na intensyon ni Fiona na ipaalam kay Charmaine na intensyon niya na gumawa ng gulo sa kompetisyon para balaan ni Charmaine si Arianna bago siya umalis, para maging mas maingat si Luna kay Fiona.Dahil sa pagiingat niya kay Fion
“Nasa cafe ako malapit sa bahay mo. Pwede ba tayong magkita?”Tumigil ng ilang saglit si Luna bago siya ngumiti. “Sige.”Matalas ang memorya ni Joshua. Naalala niya na minsang sinabi ni Luna na ‘wag na siyang magpakita sa bahay nila.“Pupuntahan niyo po siya?” Ang tanong ni Nigel ng mababang boses.Tumango si Luna.“Dapat kong hanapan ng solusyon ito. Hinanap niya siguro ako dahil din dito.”Nagbuntong hininga si Nigel at sinabi niya, “Mag ingat po kayo sa kalsada.”Sa mga sandaling ito, ang lahat ng negatibong komento sa online ay tungkol kay Luna. Medyo nag aalala si Nigel.“Mommy!”Pagsuot ni Luna ng jacket at nang paalis na siya, narinig niya ang boses ni Nellie mula sa taas.Kumunot ang noo niya. “Anong nangyayari?”Bumaba ng hagdan si Nellie gamit ang munting mga paa niya. Tumakbo siya papunta kay Luna at binigay niya ang mga gamit na hinanda niya para kay Luna.“Kunin niyo po ito! Magagamit niyo po ito!”Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya sa mga bagay na binig
Lumamig sa loob ng private room.Sumingkit si Joshua. Puno ng lamig ang kanyang mga mata.“Kailangan mo bang magsalita ng ganyan?”Ngumiti si Luna.“Paano mo pala ako gustong magsalita, Mr. Lynch? Hindi ako pumayag nung una na pumasok si Fiona sa team ko, pero pinilit mo dahil sa kapangyarihan mo, kaya’t pinasok ko siya sa team ko. Balak kong manalo sa kompetisyon, kaya’t maliban sa pag utos kay Ms. Blake ng gumawa ng mga simpleng bagay, ano pa ba ang magagawa ko?”Tahimik ng ilang sandali si Joshua dahil sa mga sinabi ni Luna. Hindi naman sa hindi niya pa naisip ang mga problemang ito.Ngunit, naramdaman ni Joshua na dahil sa kakayahan ni Luna, ang pagsama ni Fiona sa team ay maliit na bagay para kay Luna. Hindi niya inaasahan na hindi pa magagawa ni Fiona ang mga simpleng bagay.Sinabi na ni Joshua ang mga pinag aalala niya kay Fiona sa trabaho, ngunit tuwing tatanungin niya si Fiona, ngingiti lang ito at sasabihin na ayos lang ang lahat at masaya siyang nagtatrabaho.Hindi i
“Sinabi niyo na nagkaroon ako ng affair, na marami akong lalaki. Na sumama ako sa iba, at ito ang rason kung bakit naaksidente ako. Sinabi niyo na nag iwan ako ng huling habilin para magsama kayo ng kapatid ko.”Tumingin si Luna sa mukha ni Joshua at binigkas niya ang bawat salita.“Sa tingin mo ba ay may pakialam ako sa reputasyon ko? Sinira niyo na ang reputasyon ko anim na taon na ang lumipas!”Lumamig na ng todo ang private room.Kumunot ang noo ni Joshua.“Luna, sinabi ko na sayo na hindi ko alam ang tungkol doon. Si Aura lahat ang—”“Tinutulak mo ang lahat ng sisi kay Aura, dahil lang wala siya dito sa Banyan City? Sayang naman. May taong nagpakita sa akin ng litrato na nakabalik na ng Banyan City si Aura. Mr. Lynch, umiwas ka dapat sa pagsisinungaling, kung sakaling dumating si Aura. Hindi mo maipapaliwanag ang sarili mo pag nangyari ‘yun.”Pagkatapos, tumayo si Luna.“Aatras ako mismo sa kompetisyon, hindi lang dahil ito ang dugo at pawis ko. Pinaghirapan rin ito nila Z
Sa labas ng private room, sa corridor, napapalibutan si Luna ng mga tao, at napilitan mapunta ang likod niya sa pader.May ilang mga nag iinsulto sa kanya, may ilang mga nanlalait at may iba pang naghahagis ng mga bagay sa kanya.Naharangan ang corridor at puno ito ng mga tao.Kumunot ang noo ni Joshua. Agad siyang lumapit.Sa mga sandaling ito, tahimik na nakasandal si Luna sa pader habang tulala. Ang mukha niya ay walang kahit anong emosyon.Ang dati niyang maliwanag na mga mata ay naubusan na ng liwanag. Para siyang isang manikang walang kaluluwa.Tila hindi niya naririnig ang mga ingay at insulto na binabato ng mga nakapalibot na tao.Ang maputi niyang damit ay namatsahan na ng kape at mga itlog. Magulo ang buhok niya. Ang mga damit niya ay lukot at punit na dahil sa pagtulak at paghila sa kanya ng mga tao.Ang pagkawala niya ng ekspresyon ay tila may kakaibang ganda na mula sa ibang mundo.Huminto ang puso ni Joshua nang makita niya ang eksenang nasa harap niya.Kumunot
Sa mainit nilang pag uusap, may naglabas ng kanilang recording device.“Hello, Mr. Lynch. Isa akong television reporter ng Banyan City. May gusto akong itanong: Ano ang relasyon niyo ni Luna? Bakit kayo magkasama ng kayo lang dalawa sa loob ng cafe?”“Nagde-date ba kayo? Sinaktan ni Luna ang girlfriend niyo, pero nasa date kayong dalawa. Anong relasyon niyong tatlo sa isa’t isa?”“Kapag nasa date kayo ni Luna, magiging guilty ba kayo kay Ms. Fiona Blake? Pwede niyo bang sabihin ang mga emosyonal na karanasan niyo?”Dahil sa mga walang galang na mga tanong na ito, kumunot ang noo ni Joshua.Lumingon siya at tumingin siya ng malamig sa reporter, pagkatapos ay sinabi niya ng malamig at mayabang, “Kailangan ko ba ipaliwanag ang buhay ko sayo, dahil lang isa kang reporter? Ipakita mo sa akin ang press pass mo at sabihin mo ang department mo. Tatawagan ko ang pinakamataas mong boss.”Kasing lamig ng tono ni Joshua ang titig niya.Tumigil ang reporter ng ilang sandali, napa atras siya
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya