Nang dinala ni Luna ang ice cream sa ward, tulog na si Nigel. Napaka-maunawain ni Nigel. Para hindi mag-alala ang iba para sa kanya, matagal niyang inihiga ang sarili sa kama at nakatulog. Inilapag ni Luna ang ice cream sa harap ni Nellie. Binuksan niya ang isa at ipinasa kay Nellie. "Mommy, sabi po ni Dr. Rowena hinahanap ka niya kani-kanina lang." Masunuring tinanggap ni Nellie ang ice cream mula kay Luna. Kumain siya at sinabing, “Hinihiling po niya na hanapin mo po siya pagbalik mo. Sa tingin ko po ay may kinalaman ito sa operasyon ni Nigel bukas." Nang marinig ni Luna na may kinalaman ito kay Nigel, hindi na siya nag-aksaya ng isa pang segundo. Tumayo siya at tinungo ang opisina ni Rowena. Wala pala si Rowena sa opisina niya. Pinaupo ng intern doctor si Luna. “Kakarating lang ng isang pasyente. Pinuntahan sila ni Dr. Rowena. Mangyaring maghintay ng ilang sandali.” Tumango si Luna. Nakaupo siya naghihintay sa upuan habang nagpapadala ng mga mensahe kina Bonnie at
Pinikit ni Luna ang mga mata at tumingin kay Joshua na nakasandal sa kama. Puno ng panunuya ang mga mata niya.Ang tunay na dahilan ay umaasa si Joshua na ipagpatuloy niya ang pananatili sa Lynch Group para ma-bully siya ng kanyang pinakamamahal na Ms. Blake, di ba? Katulad pa rin ng dati si Joshua. Malamig at walang puso. Upang mapasaya ang kanyang katipan, handa siyang gumastos ng malaking halaga para ipagpatuloy ang pagpapahirap sa kanyang dating asawa. Ang dating asawang nag-alaga sa kanya ng tatlong araw at tatlong gabi nang siya ay walang malay. “Okay, naiintindihan ko.” Huminga ng malalim si Luna. Tinapunan niya ng malamig na tingin si Joshua at ngumiti kay Rowena. "Gabi na. Dapat na akong bumalik at magpahinga. Hahanapin kita bukas para ayusin ang refund." Tapos, tumalikod na si Luna at aalis na sana. "Sandali lang." Lumingon lamang si Luna at nakadalawang hakbang nang umalingawngaw ang matamis at malumanay na boses ni Fiona. Kinagat ni Fiona ang kanyang mg
Ang nag-iisang pangungusap ni Luna ay nagpatahimik sa buong silid. Tiningnan siya ni Joshua ng singkit na mga mata ngunit walang sinabi. Napakagat labi si Fiona, may gustong sabihin pero pinigilan niya ang sarili. Tila tinamaan ng kidlat si Rowena, napatigil pa nga ang kanyang mga kilos.Matapos ang ilang segundong katahimikan sa ward, huminga ng malalim si Rowena at tumayo. Alam niyang napakakomplikado ng relasyon ng tatlong taong nasa harapan niya. Ngunit hindi niya inaasahan na magiging ganito kakomplikado... Kaya, nagmamadali siyang nag-impake ng kanyang mga gamit at mabilis na tinapos ang kanyang trabaho.“Tatlong beses ko nang sinuri ang kalagayan ni Ms. Blake, wala talagang mali. Bukas…”Sa sandaling lumabas ang mga salita sa bibig niya, Nagpahiwatig si Joshua sa kanyang mga mata at agad itinama ni Rowena ang sarili." Gagaling na si Ms. Blake bukas." Kasabay noon, kinuha niya ang medical report niya at tumayo. "Pagkatapos ay aalis na ako sa inyong harapan, paalam." An
“Bakit niya ako kinausap ng ganoon…” Kasabay nito, kinagat niya ang kanyang labi at walang sinabi na hinawakan ang malaki at tuyong kamay ni Joshua. "Joshua, talagang ...talagang hindi mo siya mapapaalis sa Lynch Group?"Actually, naintindihan ni Fiona ang sinabi ni Luna kanina lang. Ngunit kailangan niya ng pagkakataon para gawin ang kahilingang ito mula kay Joshua. Masyadong mahalaga sa kanya si Luna. Ayaw niyang magpatuloy na lalapit si Luna sa tabi ni Joshua. Maaga man o huli , siguradong may mangyayari. Pinikit ni Joshua ang kanyang mga mata at mahinang hinila ang kamay mula sa pagkakahawak ni Fiona. "Si Luna ba ang hindi mo pinagkakatiwalaan, o ako?" Napakagat labi si Fiona sa kanyang mahina at malamig na boses. "Hindi iyon ang ibig kong sabihin, ako ay..." “Dahil pumayag ako sa hiling mo at pinili kong makasama ka, hindi kita iiwan ng ganoon kadali. Nangako ako sayo. Ex-wife ko lang si Luna, tsaka nakita mo na kami ng sarili mong mga mata, para kaming apoy at yelo, bakit
Huminto sa ere ang mga kamay ni Joshua na nagtatakip ng mga bedcover sa paligid niya. Kumunot ang noo niya, marahang inabot ang isang kamay at tinapik ang ulo niya. “Iyan ay kalokohan. Ang iyong kalusugan ay nasa napakahirap na kondisyon ngayon, gusto mong mabuntis ngayon? Sinusubukan mo bang lumala ang iyong kalagayan?" Ibinaba ni Fiona ang kanyang ulo, isang flash ng madaliang pagkilos ang dumaan sa kanyang mga mata. Muntik na niyang makalimutan, sa mga mata ni Joshua, isa siyang babaeng may malalang sakit. Napakagat labi siya, nakatungo, mahina ang boses na sinabi niya, “Pero Joshua, gusto talaga kitang bigyan ng anak. Sariling anak. Sa ganitong paraan, may makakaalala sa akin pagkatapos kong mamatay at ipagdadasal ako sa anibersaryo ng aking kamatayan.” Pinikit ni Joshua ang kanyang mga mata, nakangiting sinabi niya, “Maaalala kita at ipagdadasal kita kahit wala kang anak.” Kasundo noon, tumayo siya. "Gabi na, matulog ka na." Pinagmasdan ni Fiona ang pagtayo nito at mahigpi
Matapos ma-coma ng tatlong buong araw, pagkagising niya at bago pa man ma-check ng mga doktor ang kalagayan niya ngayon ay agad siyang sumugod sa Orchard Manor para hanapin si Fiona. Alam na alam niyang nagkukulong si Fiona sa kwarto niya sa Orchard Manor nitong mga nakaraang araw hindi dahil lumala ang kondisyon niya, kundi dahil ayaw niyang ibigay ang bone marrow niya kay Nigel. Sa pagtatapos ng araw, ang pag-donate ni Fiona ng kanyang bone marrow kay Nigel ay isang business deal sa pagitan nila ni Fiona. Sa panlabas, si Fiona ay mukhang malambot at maamo, umaasa sa kanya para sa lahat, ngunit sa totoo lang, malinaw nitong naalala ang lahat. Ilang araw lang siyang na-coma at gusto na nitong sirain ang kanilang kasunduan at tumatanggi na ibigay ang bone marrow kay Nigel. Alam ni Joshua ang lahat, ngunit para sa kapakanan ni Nigel, wala siyang pagpipilian kundi ang magpasakop sa kahihiyan at gawin ang lahat ng gusto ni Fiona na gawin niya. Siyempre, hindi pa kasama doon ang pag
Sa huli, hindi na pumasok si Luna sa ward para kunin ang mga gamit. Tumalikod siya at bumaba. Pagkaraan ng mahabang panahon na paikot-ikot sa bintana, hiniling niya sa nurse na naka-duty na gumawa ng exception at muling magbigay ng sertipiko para sa procedure para sa operasyon ni Nigel bukas. Ang kawalang puso ni Joshua...ay nangangahulugang mas gugustuhin pa niyang maging makapal ang balat at aminin sa nurse na naka-duty na nawala ang mga dokumento, kaysa pumunta kay Joshua at hiyain ang sarili. Matapos ang trabaho ng nurse na naka-duty para sa araw na iyon, sa wakas ay naghanda na rin siya ng isa pang kopya ng mga dokumentong kailangan ni Luna. Upang ibigay ang kanyang pasasalamat, sinadya ni Luna na sumakay ng taxi patungo sa sentro ng lungsod at bumili ng ilan sa mga pinakamasarap na pagkain para sa nars at kanyang mga kasamahan bilang hapunan. Nang matapos gawin ni Luna ang lahat ng ito, pasado alas-11 na ng gabi. sa gabi. Pagkalabas ng elevator, humikab siya habang itinat
Pagkasara ng pinto ay pumikit siya at sumandal dito. Ang tunog ng paatras na mga yabag ni Joshua sa sahig ay maririnig. Gaya ng inaasahan niya. Dumating siya para ibalik ang mga dokumento. Matapos ibigay sa kanya ang mga dokumento, hindi na siya nag-abalang tingnan ang mga bata at tumalikod at umalis. Napasandal si Luna sa pinto, isang layer ng yelo ang bumabalot sa kanyang puso. Dati sa kanyang silid sa ibaba, malinaw niyang narinig ang sinabi nito na hindi siya bibisita kay Nigel bukas. Ngunit sa kanya, sinabi niyang gagawin niya ang kanyang makakaya. Alam niya na ang ibig sabihin ng ‘trying his best’ ay hindi siya makakapunta.Sinungaling..…Kinabukasan, natuloy ang operasyon ni Nigel gaya ng naka-iskedyul. Madaling-araw, sina Anne at Bonnie ay parehong nakatayo na naghihintay sa ospital na may malaking bouquet ng bulaklak sa kanilang mga bisig. Nandoon din sina Zayne, Shannon at ang iba pa. Tinulungan ni Samson si Arianna habang naninginig siya sa ospital. Maging si Gwe
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya