Nagsimula ang operasyon ni Nigel mula alas-10 ng umaga hanggang alas-5 ng hapon.Hindi nagpakita si Joshua.Nakaalis na sina Shannon, Bonnie, at ang iba pa, si Anne na lang ang natitira, kasama si Luna hanggang sa matapos. "Gabi na, hindi pa talaga dadating si Joshua?" Sinulyapan ni Anne ang oras, at hindi napigilang magsimulang sumpain muli si Joshua. "Nasaan ang kanyang konsensya?" Kinagat ni Luna ang kanyang mga labi sa isang mapait na ngiti. "Ngayong araw...may operasyon din si Ms.Blake." Marahil siya ay masyadong abala at hindi makapaglaan ng oras upang bumisita. Kaya lang niyang aluin ang sarili ng ganito. Galit na galit na nanlaki ang mga mata ni Anne. "Pupunta ako at titingnan ko!" Dahil doon, hindi niya pinansin ang mga protesta ni Luna, itinaas ang kanyang mga paa, at nagtungo sa ward ni Fiona. Parehong nag-aalala si Luna kay Anne na magdulot ng gulo at mag-usisa sa sitwasyon ni Fiona. Bumuntong hininga siya at umupo sa bench. Bawat minuto at bawat segundong lum
Ang mga tunog ng tawa nina Nigel, Nellie, at Anne ay naririnig mula sa loob ng silid. Siya ay nakatayo sa pasukan, sa isang anggulo kung saan hindi nila ito nakikita, at pinapanood sila nang tahimik. Kung nangyari ang eksenang ito bago ang operasyon ni Nigel, mababagbag si Luna, iisipin niyang may lugar pa si Nigel sa puso ng lalaking ito. Ngunit gabi na ngayon. Matagumpay na natapos ang operasyon ni Nigel. Ngayon lang nakita siya ni Anne na sinusuyo niya pa si Fiona na matulog. Pupunta ngayon dito... Siguradong matagumpay niya itong nahikayat na matulog, at saka pumunta pagkatapos. Kabalintunaan ang natagpuan ni Luna. Bakit siya bulag na nagmamahal kay Joshua noon? Sa sandaling iyon, lumingon siya at nakita si Luna na nakatayo sa kanyang pwesto, may hawak na isang basong tubig. Nagtama ang kanilang mga mata, may bakas ng pagkagulat sa kanyang mga mata. "Mr. Lynch, aalis ka na kaagad? Sandali mo lang silang nakita?" Tumingin si Luna sa kanya, ang kanyang ngiti ay maliwanag
“Nigel, sabi ko sayo! Sabi ko naman sa'yo tiyak na bibisitahin ka ni Daddy!" Tuwang-tuwang sigaw ni Nellie habang hinihila si Joshua papasok ng kwarto.Sa gilid ng kwarto, napatingin si Anne kay Nellie at nanlaki ang mga mata sa gulat. Dahil na-diagnose na may autism si Nellie, bihira siyang magsalita nang kusa at kaagad. Minsan, kapag kinakausap siya ng iba, tatahimik pa siya at ayaw sumagot. Buong araw na sinamahan ni Anne sina Luna at Nellie habang hinihintay nila si Nigel at ito ang unang pagkakataong nagkusa si Nellie na magsalita. Tiningnan ni Luna ang gulat na ekspresyon ni Anne at hindi niya maiwasang mapabuntong-hininga. Naalala niya ang huling pagkakataong magsalita si Nellie ay nang hilingin ni Nellie sa kanya na manatili sa tabi ni Joshua, upang alagaan ito nang ito ay na-coma. Ngayon, muli siyang nagsalita sa sarili niyang inisyatiba, at muli, para kay Joshua iyon. Kitang-kita ang pagmamahal ni Nellie sa kanyang ama. Hindi naman nagagalit si Luna na gustong-gusto ni
Ang lumabas, kahit na binisita niya si Nigel, isang tawag lang ni Fiona ang kailangan para makaalis nang hindi man lang lumilingon."Baka busy si Daddy sa trabaho." Nag-aalala si Nellie na masasaktan si Nigel, kaya dali-dali niya itong inaliw. "Baka seryoso..." Hinawakan ng batang babae ang kamay ng kanyang kapatid. “Huwag kang mag-alala, Nigel, may pakialam si Daddy sa iyo. Mahal na mahal ka niya.” Napangiti si Nigel. "Alam ko." Pagtingin sa dalawang bata na nagpapanggap na matigas, hindi lang si Luna, pati si Anne ay nakaramdam ng galit.Kinagat niya ang labi niya at sinumpa si Joshua sa sarili, saka tinapik ang balikat ni Luna at pilit itong inalo ng marahan.Hindi naman talaga kailangan ni Luna na aluin. Nakita na niya ang sarili para sa lalaking ito matagal na. Pero…Napatingin siya sa dalawang cute na bata sa kanyang harapan at hindi niya napigilan ang pagsiklab ng kawalan ng pag-asa sa kanyang dibdib. Katulad din nila noon, basta mas mabait si Joshua sa kanila, pakiramdam
Sa sandali na naisip niya ang ideya na ito, agad itong pinigilan ni Luna.Umiling siya.Ano ba ang naiisip niya?Ang isang tao na tulad ni Fiona ay hindi magbibigay ng bone marrow na tugma kay Nigel. Kahit na totoo man ito, idodonate niya ba ang bone marrow sa anak ni Luna ng walang kapalit?Imposible.Kinabukasan pagkatapos ilabas ni Nigel ng hospital, bumalik si Luna sa trabaho sa Lynch Group.Naghanda si Shannon ng isang simpleng welcome party para kay Luna.Sa sandali na buksan ni Luna ang pinto ng opisina, isa isa siyang binigyan ng bulaklak ng lahat.“Director Luna, welcome back po!” “Director Luna, congratulations po sa matagumpay na pag galing ng anak niyo!”“Sana po ay makuha ko rin ang swerte niyo! Sana po ay mamuhay ng masaya at mahaba ang anak ni Director Luna!”“…”Si Shannon, Bonnie, at Arianna na kakagaling pa lang mula sa paso niya ay bumalik na sa trabaho…Sa buong opisina, may dalawang staff member lang na hindi nagbigay ng bulaklak na galing kay Shannon
“Tama!”Suminghal si Charmaine, “Gusto niyo lahat na batiin ang anak niya, kaya bakit hindi kayo pumunta sa bahay niya para batiin siya ng personal? Nasa opisina tayo, habang oras ng trabaho ay babatiin niyo ang bata na hindi naman nagtatrabaho dito?”Pagkatapos, lumingon siya at tumingin ng maingat kay Fiona. “Fiona, kailangan mong sabihin ito kay President Lynch!”“Ayos lang.”Nahihiyang yumuko si Fiona. “Binati at ipinagdiwang din naman ako ni Joshua habang oras ng trabaho… Sa totoo lang, gusto niya na magsama sama ang buong opisina para ipagdasal ang pag galing ko, pero ayaw kong abalahin ang lahat…”Pagkatapos, yumuko siya habang pula ang mga pisngi niya. “Sa totoo lang, wala akong pakialam kung batiin ako ng iba o hindi, masaya ako basta’t kasama ko si Joshua.”Sumingkit ang mga mata ni Luna dahil sa sinabi ng babaeng ito. Alam niya na sinasadya itong sabihin ni Fiona. Sadya niyang binanggit si Joshua, sadya niyang binanggit na tinanggihan niya ang mungkahi ni Joshua para b
Nang marinig niya na sinabi ito ni Luna, nawala ang kulay sa mukha ni Charmaine. Kinagat ni Charmaine ang labi niya at napatingin siya kay Fiona, mahina at nakakaawa ang boses niya nang sinabi niya, “Fiona…”Bahagyang sumingkit ang mga mata ni Fiona, may liwanag sa mga mata niya. Makalipas ang ilang sandali, tinikom niya ang mga labi niya at tumingin siya ng maamo kay Luna. “Ms. Luna, hindi mo naman kailangan sabihin kay Joshua ang maliit na bagay na tulad nito, hindi ba? Maraming ginagawa si Joshua, isa siyang busy na lalaki.”Suminghal si Luna, “Busy siya? Kahit na busy siya, kapag may kinalaman sayo, hahayaan niya lang ito, hindi ba?”Noong nakaraan, personal na pumunta si Joshua sa design department tuwing ipagtatanggol niya si Fiona. Noong una, gusto niyang sisantihin ang tatlong assistant ni Luna, pagkatapos, pinilit niyang humingi ng tawad si Shannon ng paulit ulit.Busy ba si Joshua?Nagdududa si Luna.Kinagat ni Fiona ang labi niya na para bang determinado siyang may g
“Bukod pa po dito, humingi siya ng tawad kahit na nagkasakit po ulit siya. Malaki po ang nangyari kanina, imposible na hindi po siya magrereklamo kay President Lynch tungkol dito.”Nagkibit balikat si Luna. “Baka wala lang oras si Joshua para bisitahin ako.” Bukod pa dito, wala na siyang maisip na ibang rason.Ngayong hapon, nakatanggap na siya ng tawag mula kay Joshua. Habang nakaupo, tumingin si Luna sa phone screen at may malamig na ngisi na namuo sa kanyang mga labi. Huminga siya ng malalim at sinagot niya ang phone, handa na siya na ipahiya ni Joshua. “Mr. Lynch.”“Pumunta ka sa opisina ko.”“Sige.” May dokumento rin siya na ibibigay kay Joshua.Lumabas ng opisina si Luna habang hawak ang dokumento at napatingin siya sa direksyon ni Fiona. Walang laman ang upuan ni Fiona.Nang makita ni Charmaine na tumingin si Luna sa direksyong ito, suminghal siya at tinaas ang kanyang baba kay Luna at sinabi niya, “Pinuntahan ni Fiona si President Lynch, patay ka ngayon!”Sumingkit ang m