“Tama!”Suminghal si Charmaine, “Gusto niyo lahat na batiin ang anak niya, kaya bakit hindi kayo pumunta sa bahay niya para batiin siya ng personal? Nasa opisina tayo, habang oras ng trabaho ay babatiin niyo ang bata na hindi naman nagtatrabaho dito?”Pagkatapos, lumingon siya at tumingin ng maingat kay Fiona. “Fiona, kailangan mong sabihin ito kay President Lynch!”“Ayos lang.”Nahihiyang yumuko si Fiona. “Binati at ipinagdiwang din naman ako ni Joshua habang oras ng trabaho… Sa totoo lang, gusto niya na magsama sama ang buong opisina para ipagdasal ang pag galing ko, pero ayaw kong abalahin ang lahat…”Pagkatapos, yumuko siya habang pula ang mga pisngi niya. “Sa totoo lang, wala akong pakialam kung batiin ako ng iba o hindi, masaya ako basta’t kasama ko si Joshua.”Sumingkit ang mga mata ni Luna dahil sa sinabi ng babaeng ito. Alam niya na sinasadya itong sabihin ni Fiona. Sadya niyang binanggit si Joshua, sadya niyang binanggit na tinanggihan niya ang mungkahi ni Joshua para b
Nang marinig niya na sinabi ito ni Luna, nawala ang kulay sa mukha ni Charmaine. Kinagat ni Charmaine ang labi niya at napatingin siya kay Fiona, mahina at nakakaawa ang boses niya nang sinabi niya, “Fiona…”Bahagyang sumingkit ang mga mata ni Fiona, may liwanag sa mga mata niya. Makalipas ang ilang sandali, tinikom niya ang mga labi niya at tumingin siya ng maamo kay Luna. “Ms. Luna, hindi mo naman kailangan sabihin kay Joshua ang maliit na bagay na tulad nito, hindi ba? Maraming ginagawa si Joshua, isa siyang busy na lalaki.”Suminghal si Luna, “Busy siya? Kahit na busy siya, kapag may kinalaman sayo, hahayaan niya lang ito, hindi ba?”Noong nakaraan, personal na pumunta si Joshua sa design department tuwing ipagtatanggol niya si Fiona. Noong una, gusto niyang sisantihin ang tatlong assistant ni Luna, pagkatapos, pinilit niyang humingi ng tawad si Shannon ng paulit ulit.Busy ba si Joshua?Nagdududa si Luna.Kinagat ni Fiona ang labi niya na para bang determinado siyang may g
“Bukod pa po dito, humingi siya ng tawad kahit na nagkasakit po ulit siya. Malaki po ang nangyari kanina, imposible na hindi po siya magrereklamo kay President Lynch tungkol dito.”Nagkibit balikat si Luna. “Baka wala lang oras si Joshua para bisitahin ako.” Bukod pa dito, wala na siyang maisip na ibang rason.Ngayong hapon, nakatanggap na siya ng tawag mula kay Joshua. Habang nakaupo, tumingin si Luna sa phone screen at may malamig na ngisi na namuo sa kanyang mga labi. Huminga siya ng malalim at sinagot niya ang phone, handa na siya na ipahiya ni Joshua. “Mr. Lynch.”“Pumunta ka sa opisina ko.”“Sige.” May dokumento rin siya na ibibigay kay Joshua.Lumabas ng opisina si Luna habang hawak ang dokumento at napatingin siya sa direksyon ni Fiona. Walang laman ang upuan ni Fiona.Nang makita ni Charmaine na tumingin si Luna sa direksyong ito, suminghal siya at tinaas ang kanyang baba kay Luna at sinabi niya, “Pinuntahan ni Fiona si President Lynch, patay ka ngayon!”Sumingkit ang m
Hindi inimbita ni Luna si Fiona, at mas lalong hindi niya iimbitahin si Joshua na sumama sa kanila.Tinikom niya ang mga labi niya at sasagot na siya nang binaba ni Joshua ang isang dokumento sa harap niya.“Tingnan mo.”Yumuko si Luna, agad na napunta ang atensyon niya sa pamagat ng dokumento.“International Jewelry Design Competition?”“Oo.” Sumandal sa upuan si Joshua, habang nakatingin sa kalmado at malamig kay Luna ay sinabi niya , “Dito sa Banyan City magaganap ang kompetisyon ngayong taon, sana ay sumali ka.”Tinikom ni Luna ang mga labi niya, yumuko siya, nakasimangot habang binubuklat ang dokumento. “Hindi ako masyadong interesado.”Sikat na sa buong mundo ang dating pagkakakilanlan niya bilang isang jewelry designer na si Moon. Hindi niya kailangan patunayan ang sarili niya sa isang kompetisyon na tulad nito. “Alam ko.” Humalukipkip si Joshua, malamig ang kanyang mga mata. “Pero hindi na ikaw si Moon, ikaw na si Luna. Sana ay kumatawan ka para sa Lynch Group gamit an
Tinaas niya ang malaki at magandang kamay niya at kinurot niya ang noo niya. “Ang design department lang ang grupo na naghanda ng event para ipagdiwang ang pag galing ng anak ko. May problema ba kung sumama ako sa pagtitipon nila?”Tahimik ng ilang sandali si Lucas. “Wala naman po.”Pagkatapos, yumuko siya at nagpokus na siya sa pag organisa ng mga dokumento, nagpatuloy na siya sa report niya para kay Joshua.Makalipas ang kalahating oras, pagkatapos ayusin ang report tungkol sa trabaho, nagbuntong hininga si Lucas bago siya umalis ng opisina. Sa huli, hindi niya mapigilan ang sarili niya at sinabi niya, “Sa totoo lang po, sa tingin ko… hindi po kayo dapat pumunta pareho ni Ms. Blake sa pagtitipon ngayong gabi…”Ang dinner party ni Luna ay isang masayang okasyon. Kung sumama sina Joshua at Fiona, hindi makakapag relax at saya ang mga staff members, at higit sa lahat, hindi rin mapapakali si Luna.Bukod pa dito, kapag nalasing sina Fiona at a Luna at nag away sila… Mapanganib ang k
Lumamig ang buong kwarto dahil sa mga sinabi ni Joshua. Sumimangot si Luna at lumamig ang kwarto, sa huli ay bumalik na siya sa pag iisip niya habang kausap si Bonnie.Sa sandali na lumingon siya, nakita niya sina Joshua at Fiona na nakatayo sa tabi ng pinto. Magkakapit ang mga braso nila, suot ng parehong kulay na puti, mula sa malayo, mukha silang perpektong magkasintahan.Sa mga sandaling ito, nakatingin ng malamig si Joshua kay Shannon at sa ilang mga babaeng empleyado sa tabi nito, puno ng galit sa kanyang mga mata.Dahil sa tingin niya, namutla si Shannon, yumuko ang ilang tao sa paligid niya at hindi na nila kayang tumingala.Hindi alam ni Luna kung ano ang nangyari. Pero siya ang naghanda ng pagtitipon ngayong gabi, siya ang nag imbita sa lahat sa kanila. Kailangan niyang sumingit para ayusin ang lahat kapag naging pangit ang mood.Huminga siya ng malalim at tumayo siya. “Dahil nandito na sina Mr. Lynch at Ms. Blake, bakit hindi kayo pumasok at maupo muna?”Pagkatapos, tu
“Pero, nagtatrabaho si Fiona sa design department, kung gusto niyang sumama, dapat ko siyang samahan. Pero hindi ko inaasahan na marinig na sinisiraan siya ng mga katrabaho sa oras na dumaing kami.”Bahagyang tumigil ang kamay ni Luna na nagbubuhos ng wine. Ilang sandali lang, ngumiti siya, hindi siya interesado na ituloy ang usapang ito. “In love talaga si Mr. Lynch at Ms. Blake…”“Tama ka.” Kalmado at tila walang pakialam ang mga mata ni Joshua. “Pero dahil malalim ang pagmamahal namin, hindi ko hahayaan sina Shannon at ang iba ng ganito lang.”Pagkatapos sabihin ito, si Shannon at ang ibang mga babaeng empleyado ay tila tumigil ang puso.Tumigas din ang katawan ni Luna. Ngumiti siya. “Ano pala ang gagawin natin para matapos ito?”“Madali lang,” Tumawa ng mahina si Joshua, “Nakita ko ang binigay mo sa akin kanina na listahan ng mga team na sasama sa International Jewelry Design Competition para sa Jewelry Design Department ng Lynch Group.” Lumingon siya at tumingin siya ng m
Sa sandali na lumabas sa bibig niya ang mga salitang ito, lumamig ang kwarto. Tumigil sa paghinga ang lahat at maingat nilang sinuri sina Luna at Joshua.Kahit na pinipilit ni Joshua na ipasok si Fiona sa team. Sinabi ni Luna ang lahat ng ito sa harap nila Joshua at Fiona, hindi ba natatakot si Luna na magalit sa kanya si Joshua?Kinagat ni Shannon ang labi niya at hinila niya ang manggas ni Luna, sumesenyas siya na tumigil na si Luna sa pagsasalita. Gayunpaman, inalis ni Luna ang kamay ni Shannon, na para bang hindi niya maintindihan ang pahiwatig ni Shannon.Lumingon siya at tumingin ng malamig sa malamig at walang emosyon na mga mata ni Joshua, binigkas niya ng bawat salita. “Hindi ka tulad ng ganito dati. Kailan ka ba titigil?”Dati, kahit na si Aura Gibson man o si Alice Gibson, kahit gaano niya man mahal at pinapamihasa ang dalawa, hindi seryoso siya kapag dumating sa business at sa kumpanya. Napalaki niya lang ang Lynch Group sa ganitong katayuan dahil may klarong linya siya
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya