Mas naging malapit at malakas ang amoy ni Joshua.Noon, hiniling ni Luna na halikan siya ng kusa ni Joshua, ngunit hindi siya hinalikan nito ng kusa sa tatlong taon ng kanilang kasal.Maging sa buhay man o sa kama, laging si Luna ang unang kumikilos.Dati, inisip lang niya na passive si Joshua. Ngunit, sa mga sandaling ito, nakita niya na ng klaro.Hindi naman sa passive si Joshua; kay Luna lang siya hindi nagkukusa. Tulad sa mga sandaling ito, kalahating buwan pa lamang siyang katulong ni Joshua, ngunit hinalikan na siya ng basta basta.Habang iniisip ito, naging malamig ang mga mata ni Luna.Pak!Sa sandaling dumikit ang mga labi ni Joshua sa mga labi niya, may malutong na tunog ng sampal na maririnig sa backyard.Sa sobrang lakas ng sampal ay napaliko ang ulo ni Joshua sa gilid. Dumilim ang ekspresyon niya at bumalik siya sa kanyang sarili.Lumingon siya at tumingin siya ng galit kay Luna. “Ang lakas naman ng loob mo na sampalin ako?”Binalik ni Luna ang kamay niya dahil
“Papatulugin ko po ulit si Ms. Nellie.”Yumuko si Luna at kinarga niya si Nellie. Tinulak niya patabi si Joshua at naglakad na siya pabalik ng villa.Tumayo lang sa lugar si Joshua, nakakunot ang noo niya habang pinapanood niya na maglakad palayo si Luna.Sumara na ang pinto ng entrance.Tumingin ng malalim si Joshua sa pinto. Matapos ang ilang saglit, nilabas niya ang kanyang phone at tinawagan niya si Lucas.“Kunin mo ang kotse.”Sa kabilang linya ng tawag, tila inaantok pa si Lucas. “Mr. Lynch, gabi na po. Saan niyo po gustong pumunta?”“Papunta sa opisina,” ito ang sagot ni Joshua. Nabigla si Lucas at ilang saglit siyang walang masabi. “Hindi po ba’t dinala niyo ang lahat ng trabaho sa villa? Bakit po kayo babalik sa opisina?”“Pinagsisisihan ko na ang desisyon ko. Bakit? May gusto ka bang sabihin tungkol dito?”Paano magkakaroon ng lakas ng loob si Lucas na magsalita?Agad na bumangon si Lucas mula sa kama ng girlfriend niya at mabilis siyang nag drive papunta sa Blue Ba
Nagkatinginan sina Zach at Yuri, pagkatapos ay tumingin sila ng nahihiya kay Joshua. “Mr. Lynch, halos alas otso na po ng gabi, at isang bata lang po ang boss namin. Dapat nasa tulugan na po siya.”“Kaya, baka po…”Naging malamig ang tingin ni Joshua sa mukha ni Zach. “Hindi ba’t sinabi mo kanina na kachat niyo lang siya?”Muling nagkatinginan ang dalawa bago nila tinawagan si Neil at sinabi na gusto siyang makita ni Joshua.“Sige.” ngumiti ng malamig si Neil sa balkonahe ng bahay ni Anne.Kausap siya ni Nellie kanina at sinabi nito sa kanya na inaway ng masamang lalaki na ‘yun ang Mommy nila, pero gusto nitong makipagkita sa kanya ngayon?Ah, marami siyang paraan para ipaghiganti si Mommy!Habang iniisip ito, binaba ni Neil ang phone at bumaba siya papunta sa kusina. Kumuha siya ng isang bote ng Sprite at isang pinya mula sa ref. Kinuha niya ang juice ng pinya, hinalo ito sa sprite, at dinagdagan niya ng ibang espesyal na sangkap. Pagkatapos ay binuhos niya ito sa isang thermos
Iniisip ni Joshua na nababaliw na siguro siya.“Gusto niyo po akong kwentuhan?” kumurap si Neil at naging mabait ang ugali niya. “Sige po!”Ngumiti ng mapait si Joshua. Pinahinto niya ang kotse kay Lucas sa tabi ng Bay Bridge kung saan wala gaanong tao kapag gabi. Kahit ang mga kotse ay kaunti lang.Binuksan ni Joshua ang pinto at tumayo siya sa tabi ng tulay. Tumingin siya sa tubig sa ilalim ng tulay. “Dito naaksidente ang asawa ko. Iniwan niya ako, pagkatapos ay nagkaroon siya ng aksidente.”“Nung pumunta ako sa eksena, maliban sa magulong sitwasyon at sira sira na railing, wala nang natira. Hindi ko alam kung saan siya napunta; hindi ko siya mahanap. Sinabi ng iba na namatay siya, pero hindi ako naniwala dito kahit minsan. Hangga’t hindi ko nakikita ang katawan niya, may pagasa pa rin ako na buhay siya.”“Sa nakalipas na kalahating buwan, naging tama ang hula ko. Buhay pa nga talaga siya. Hindi lang siya buhay, pero pinanganak niya rin ang anak namin. Siya ay ang batang iniligt
“Ayos lang naman po si Daddy kaninang hapunan.”Nakahawak si Nellie sa kamay ni Luna habang nakatayo sila sa main lobby ni Central Hospital. Nagaalala siyang tumingin sa kalayuan. “Bakit bigla pong sumama ang pakiramdam niya?”“Baka may nakain o nainom siya pagkatapos,” ang simpleng sagot ni Luna.Tumingin siya sa entrance ng hospital at nagsalubong ang mga kilay niya. Bakit nagkaproblema sa tiyan si Joshua? Mula sa naaalala niya, maganda ang panunaw ni Joshua. Lagi siyang nakikipaghalubilo sa iba, ngunit ni minsan hindi siya nagkaroon ng problema sa tiyan.Nagkaroon ng problema sa tiyan si Joshua sa loob lang ng anim na taon? Anong ginagawa ni Aura? Hindi niya ba inalagaan si Joshua hanggang maging ganito ang kondisyon hniya?Habang malalim na nag iisip, may huminto na isang itim na Maserati sa entrance ng hospital.“Si Daddy!” agad na binitawan ni Nellie ang kamay ni Luna at tumakbo siya ng mabilis papunta sa kotse.Nang makita niya ang pag aalaga ng anak niya, may kakaibang e
Matapos ang ilang saglit, bumukas ang pinto ng emergency room.Lumabas ng nakasimangot ang doctor. “Bigyan niyo po ako ng listahan ng lahat ng kinain ni Mr. Lynch ngayong araw. Gusto ko suriin ang lahat.”Kumunot ang mga noo ni Lucas. “Anong ibig sabihin niyo doc?”“Pinainom siya ng malakas na laxative.”Walang masabi si Luna. Alam niya na kung sino ang nagpainom nito kay Joshua.Kung sabagay, bago siya dumating, ang anak niya ay sadya na pumunta sa doctor at sinabi na seryoso ang constipation nito.Nagbuntong hininga si Luna. Kalokohan ito!“Pati.” tumingin ng malamig ang doctor kay Lucas “Alam niyo naman po na masama ang kondisyon ng tiyan niya. Bakit niyo siya pinainom ng malamig na inumin ng gabi?”Nabigla si Lucas. Naalala niya na si Neil ang nagbigay ng inumin kay Joshua, laxative pala ito...Huminga siya ng malalim. “Luna, ikaw muna ang bahala kay Mr. Lynch. Tatawagan ko ang butler para alamin kung sino ang mga katulong na gumawa ng hapunan ngayong gabi.”Habang sinasa
Walang dala na laxatives si Luna.Yumuko si Luna. “Hindi ko po dala.”“Lucas,” ang tono ni Joshua ay malamig, “Bumalik ka sa Blue Bay Villa at kunin mo ang natitirang laxatives.”Pagkatapos, medyo malandi ang tingin niya. Tumingin siya ng malalim kay Luna. “Saan mo nilagay?”Kinagat ni Luna ang kanyang labi. Hindi niya alam kung bakit sabik ang lalaking ito na ipainom sa kanya ang laxatives na nainom nito.Kumunot ang noo ni Luna. “Mr. Lynch malaki pong abala para kay Lucas na bumalik para kunin ‘yun. Nasa hospital naman po tayo, bakit hindi po natin makuha ang doctor na—”“Tama!” halatang ayaw bumalik ni Lucas sa Blue Bay Villa, ngunit bago pa matapos si Luna, sumingit si Lucas, “Sir, tawagin ko na po ba ang doctor?”“Ang sabi ko, gusto kong inumin niya ang natitirang laxatives.” Tumingin ng malamig si Joshua kay Lucas. Ang tono niya ay kasing lamig ng Arctic. “Hindi mo ba maintindihan?”Nabigla si Lucas. Dumilim ang kanyang ekspresyon.Tumingin siya kay Luna at tinanong niya
“Ikaw ang may gustong sumama sa akin sa kama at maging babae ko, pero ayaw mong maging malambing sa akin. Pinainom mo ako ng gamot, at tumanggi ka pang inumin ang inumin ko,” ang sabi ni Joshua habang nakatitig siya ng malamig kay Luna. “Luna, ano ba ang sinusubukan mong gawin?”Sa sobrang tindi ng titig ni Joshua ay hindi tumingin pabalik si Luna. Umubo ng mahina si Luna at nanatili siyang tahimik habang nakayuko.“Base sa mga plano mo dapat, tama lang na pinainom mo ako ng gamot, pero hindi dapat laxative.” makisig at nakakaakit ang boses ng lalaki sa pandinig ni Luna.Humigpit ang dibdib ni Luna. Kinagant niya ang kanyang labi. “Ako po ay…”“Pumikit si Joshua at nagpasya na siya, “Hindi ako ang layunin mo.”“Sabihin mo pala sa akin, ano ba ang gusto mo?” mahina ang boses ni Joshua.Sinusubukan niya bang magpanggap na si Luna Gibson? Baka gusto niya lang si Nellie? Ang dalawang rason na ito ay hindi sapat kung bakit gusto ni Luna na manatili sa tabi niya.May iba pa sigurong r
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya