Kahit na walang intensyon si Luna na hanapin si Joshua, umakyat pa rin siya at kumakot sa kwarto nito. “Pasok,” sabi ni Joshua ng walang emosyon sa boses nito mula sa kwarto. Huminga ng malalim si Luna, binuksan ang pinto, at pumasok, “Mr. Lynch.” Tinitigan lang ni Joshua si Luna bago sumenyas ang kanyang kamay. “Maupo ka.” “Hindi ako uupo.” Huminga ng malalim si Luna, at kalmado ang tingin nito. “Tanghalian na. Pakiusap at subukan mong paikliin mo lang ito, Mr. Lynch.”Syempre, nasabi lang niya yun dahil sa natatakot siya na baka malaman ni Joshua ang buong problema tungkol kay Nigel, pero gusto pa rin niyang bitinin ito. Sa puntong yun, nawalan na siya ng kapangyarihan para baguhin ang lahat.Kung talagang alam na ni Joshua ang tungkol kay Nigel, umaasa na lang siya na magiging mabilis na lang siyang harapin ito kaysa sa patagalin pa ito. Yun nga lang, para naman kay Joshua, mukha siyang nagwawala. Tinitigan niya si Luna gamit ng kanyang malalim na mga mata. “Galit k
Pagkatapos ng mga ilang sandali, huminga ng malalim si Luna at ngumiti. “Pinalaki ko lang ang bagay na to, yun lang.” Walang imik na umangat ang kilay ni Joshua habang pinagmamasdan ang ekspresyon ni Luna. Tumawa ng bahagya si Luna. “Nagdugo noon ang ilong ni Neil dahil sa sipon. Marami na akong nakitang mga taong na-diagnos ng leukemia dahil lang sa hindi matigil ang pagdurugo ng kanilang ilong, at nag-alala ako na baka magkaganun siya, kaya pinadala ko siya sa hematology department para mapatignan. Sa bandang huli, lumabas na meron lang siyang sipon. Nag-alala lang ako sa wala.” Nagpanggap si Luna na kalmado at nagkibit balikat. “Maraming tao ang naoospital dahil sa sipon sa taglamig, kaya sinabihan kami ng doktor na manatili sa may hematology department.”Naningkit ang mga mata ni Joshua. “Yun lang?” “Syempre. Ganun lang siya kasimple.” Bahagyang tumawa si Luna. Kinuha niya ang litrato kay Joshua, lumingon at umalis. Nanatili nakatayo sa kanyang pwesto si Joshua habang
Palihim na kinuyom ni Luna ang kanyang mga kamao. Hinamak siya ni Alice sa pamamagitan ng pagsabi—sa harapan nila Joseph at Natasha—na ang kanyang mga magulang ay bihira siyang alagaan, pero patuloy na sumasang-ayon ang mag-asawa sa kanya, habang sinasabi na nararapat lang kay Luna na hindi siya magustuhan ng kanyang mga magulang. Pakiramdam niya ay isang malaking kalokohan ang eksenang nangyayari sa kanyang harapan. Huminga siya ng malalim, nilagpasan sila, at diretsong tinungo ang kanyang opisina. Sa sandaling nahawakan niya ang doorknob, tumawa ng kaunti si Alice sa kanyang likuran. “Ms. Luna, hindi mo ba kami sasamahan? Nagluto ng maraming masarap na pagkain ang aking ina, at lahat sila ay mga paborito ko noon. Hindi ko mauubos ang lahat ng ito!” Parang mga kutsilyo na bayolenteng tumarak sa puso ni Luna ang mga salita ni Alice. Noon nung siya pa si Luna Gibson, may paborito sila Natasha at Joseph. Kahit na anong mangyari, palagi nilang hinahayaan na unang pumili si A
Tinitigan siya ng masama ni Shannon at hinablot ang phone ni Courtney. Tinignan niya ang unang draft na pinakita ni Luna sa malaking screen bago sinuri ang draft ni Mo Sam. Natahimik siya. Masyado itong… pareho. Parehong pareho ang mga ito. At sa oras din na iyon, ang iba pang mga tao na nasa conference room ay nagsimulang hanapin si Mo Sam, ang talentadong henyo, sa kani-kanilang mga phone. Sa sandaling nakita nila ito, natahimik ang lahat. Tinaggap ni Luna ang phone ng kanyang assistant na si Arianna na katabi niya. Nagsalubong ang kanyang mga kilay. Kapareho ng kanyang mga rough draft ang mga disenyong nakapaskil. Kahit ang mga ditalye ay pareho. Ilang taon na rin siyang isang designer. Maraming beses na rin siyang naka-engkwentro ng mga kumopya ng kanyang mga gawa. Gayun pa man, ito ang unang beses na ang kinopyang draft niya ay pinaskil isang araw bago sa kanya, at sa kung saan makikita pa nga ng publiko. Naningkit ang kanyang mga mata. Malinaw ang intensyon n
Kasalukuyang tinitignan ni Joshua ang mga ginuhit ni Nellie nung tinawagan siya ni Luna. Aminado siya na may talento si Nellie, pero hindi sapat ang talento. Kung hindi nagabayan ng maayos ni Luna si Nellie, hindi siya sana makakagawa ng kamangha-manghang mga disenyo sa edad na anim na taong gulang.Pero, kahit na maganda ang mga disenyo ni Nellie, kulang pa rin ito ng panghalina na katulad ng kay Luna. Nung tumunog ang kanyang phone, sinilip niya muna ang pangalan ng tumatawag. Sinagot niya ang tawag ng may magandang pakiramdam. “Tapos ka na ba sa meeting? Sabi ni Nellie—”“Mr. Lynch,” masyadong seryoso ang boses ni Luna. “Pakiusap pumunta kayo kaagad ngayon dito sa design department.”Nagsalubong ang kilay ni Joshua sa sandaling napansin niya ang pagmamadali ni Luna. “Anong nangyari?” Sabi niya ng may mababang tono. “May nangyari.” Huminga ng malalim si Luna. “May nanggaya ng mga disenyo ko.” Nanginig ng bahagya si Joshua. Pagkalipas ng ilang sandali, pinatay niya ang ka
Nakatingin ang lahat sa screen, gustong mahuli ang mukha ng salarin. Paano naging siya ang gumawa nun?Umupo si Luna sa kanyang upuan habang naninigas ang buo niyang katawan. Para bang naingas siya sa pwesto niya. Hindi niya na kailangan na lumapit pa na katulad ng iba para malaman kung sino ang lalake na nasa footage. “Ito ay ang tatay ni Mrs. Lynch, si Mr. Gibson!” Si Shannon ang unang nakakilala sa lalake na nasa footage. Pinalo niya ang kanyang hita. “Pumupunta dito si Mr. Gibson kasama ang kanyang aawa para dalhan ng pagkain si Mrs. Lynch! At isa pa, hindi siya natutuwa kay Director Luna!” Walang malay na napatingin si Shannon kay Arianna, na katabi lang niya. “Narinig ko pa nga siya na pinagsasalitaan niya ng masama si Director una. Narinig mo rin yun, tama?” Kaagad na tumango si Arianna. “Oo! Palaging nilalalit ni Mr. Gibson si director Luna, tinatawag pa nga niya ito na p*ta o kung ano pa.” Nagsalubong ang kilay ni Joshua habang nililingon niya si Alice. Ka
Nagpanggap na nag-aalala si Alice. "Joshua, sa tingin ko dapat… mag-report ka pa rin sa pulis." Hinawakan niya ang kanyang dibdib at namula ang kanyang mga mata. "Nadurog ang puso ko nang magagawa pala ito ng sarili kong ama. Kung alam ko lang na gagawin niya ito, napigilan ko sana siya." Makahulugang tinignan ni Alice si Luna. "Alam mo na matagal nang may problema sa'kin si Director Luna." Habang humihikbi ay nagdagdag siya nang may nanginginig na boses, "Noong unang lumabas ang insidente ng plagiarism, kaduda-duda akong tinitignan ni Director Luna." Tumingin si Alice kay Joshua nang may luhaang mga mata. "Natatakot ako na baka gustong makita ni Director Luna ang ama ko nang mag-isa para madamay niya ang ibang taong walang kinalaman sa insidenteng ito." Sa huli, huminga nang malalim si Alice. "Sa tingin ko dapat nating hayaan na lang sa mga pulis ang bagay na ito kaagad. Ano sa tingin mo?" Walang sinabi si Joshua. Pagkaupo niya, tinignan niya si Alice gamit ng kanyang ma
Malinaw na si Luna and biktima habang si Alice ang anak ni Joseph. Bakit baliktad ang sitwasyon nila sa sandaling iyon? Naningkit ang mga mata ni Joshua sa paalis na anyo ni Luna, ang kanyang paningin ay puno ng pagtataka. "Joshua…" Bumuntong-hininga si Alice. Lumapit siya at hinawakan ang kanyang kamay. "Bakit masyadong nag-aalala si Luna sa problema ng pamilya natin? Kailan pa siya nagkaroon ng pakialam sa'tin?" "Nagulat din ako." Nilihis ni Joshua ang kanyang tingin at walang emosyon ang boses niya nang magsalita siya. "Palaging propesyonal si Luna sa trabaho niya. Hindi ako sanay na bigla niyang ipapasok ang pamilya bilang dahilan." Pagkatapos, tinignan niya si Alice. "Kagaya kung paanong nag-aalala ka dati tungkol sa pamilya mo, pero bigla mong pinili na parusahan sila. Nakakapagtaka." Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Alice. Pagkatapos ng ilang sandali, kinagat niya ang kanyang labi at mukhang medyo nahihiya. "Ginagawa ko to para lang sa'yo." Maingat niyang tini